شري دسم گرنتھ

صفحو - 830


ਤਿਹੀ ਬਾਗ ਹੂੰ ਮੈ ਤਰੋਰੁਹ ਚਬੈਯੈ ॥
tihee baag hoon mai taroruh chabaiyai |

”اهڙي سهڻي باغ ۾ مان گلن جو مزو وٺندس

ਰਿਝੈਯੈ ਤੁਮੈ ਭੋਗ ਭਾਵਤ ਕਮੈਯੈ ॥
rijhaiyai tumai bhog bhaavat kamaiyai |

۽ پيار ڪرڻ جي ذريعي توهان کي راضي ڪريو.

ਬਿਲੰਬ ਨ ਕਰੋ ਪ੍ਰਾਤ ਹੋਤੋ ਪਧਾਰੇ ॥
bilanb na karo praat hoto padhaare |

”اچو ته جلدي هلون، ۽ ڏينهن ٿيڻ کان اڳ،

ਸਭੈ ਚਿਤ ਕੇ ਦੂਰਿ ਕੈ ਸੋਕ ਡਾਰੈ ॥੧੩॥
sabhai chit ke door kai sok ddaarai |13|

اسان پنهنجي سڀني مصيبتن کي ختم ڪريون ٿا.' (13)

ਅੜਿਲ ॥
arril |

ارريل

ਲਈ ਸਹਚਰੀ ਚਤੁਰਿ ਸੋ ਏਕ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ॥
lee sahacharee chatur so ek bulaae kai |

(هن پنهنجو) هوشيار دوست سڏيو

ਕਹੋ ਪਿਅਰਵਾ ਸਾਥ ਭੇਦ ਸਮਝਾਇ ਕੈ ॥
kaho piaravaa saath bhed samajhaae kai |

هوءَ هوشيار ساٿيءَ کي سڏي، ٻئي عاشق لاءِ موڪليائين.

ਲਿਖਿ ਪਤਿਯਾ ਕਰ ਦਈ ਕਹਿਯੋ ਤਿਹ ਦੀਜੀਯੋ ॥
likh patiyaa kar dee kahiyo tih deejeeyo |

هن (پنهنجي) هٿ ۾ خط لکي چيو ته، هن کي ڏي

ਹੋ ਕਾਲਿ ਹਮਾਰੇ ਬਾਗ ਕ੍ਰਿਪਾ ਚਲਿ ਕੀਜੀਯੋ ॥੧੪॥
ho kaal hamaare baag kripaa chal keejeeyo |14|

هوء هڪ خط موڪلي هئي ته عاشق کي ٻئي ڏينهن باغ پهچڻ لاء چيو (14)

ਕਹਿਯੋ ਪਿਅਰਵਹਿ ਐਸ ਭੇਦ ਸਮੁਝਾਇਯੌ ॥
kahiyo piaraveh aais bhed samujhaaeiyau |

اهڙو راز بيان ڪري محبوب کي

ਕਾਲਿ ਹਮਾਰੇ ਬਾਗ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰਿ ਆਇਯੌ ॥
kaal hamaare baag kripaa kar aaeiyau |

هن (ٻئي) عاشق کي اهو راز ٻڌائيندي چيو ته باغ ۾ اچ.

ਜਬੈ ਮੁਗਲ ਛਲਿ ਦੈਹੋ ਰੂਖ ਚੜਾਇ ਕੈ ॥
jabai mugal chhal daiho rookh charraae kai |

جڏهن (مون) مغلن کي چال سان ٻانهن تي چاڙهيو.

ਹੋ ਤਬੈ ਸਜਨਵਾ ਮਿਲਿਯਹੁ ਹਮ ਕੋ ਆਇ ਕੈ ॥੧੫॥
ho tabai sajanavaa miliyahu ham ko aae kai |15|

جڏهن مان مغل کي وڻ جي ٽاريءَ لاءِ ڏيان، تڏهن تون اچي مون سان ملن.“ (15)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਪ੍ਰਾਤ ਮੁਗਲ ਕੋ ਲੈ ਚਲੀ ਅਪਨੇ ਬਾਗ ਲਿਵਾਇ ॥
praat mugal ko lai chalee apane baag livaae |

ٻئي ڏينهن هوءَ خوشيءَ سان مغل کي باغ ۾ وٺي وئي.

ਰਸ ਕਸ ਲੈ ਮਦਰਾ ਚਲੀ ਹ੍ਰਿਦੈ ਹਰਖ ਉਪਜਾਇ ॥੧੬॥
ras kas lai madaraa chalee hridai harakh upajaae |16|

هوءَ پنهنجي شراب ۽ ٻين ڪافين سان گڏ کڻي وئي (16)

ਬਾਗ ਮੁਗਲ ਕੋ ਲੈ ਚਲੀ ਉਤ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤਹਿ ਬੁਲਾਇ ॥
baag mugal ko lai chalee ut nrip suteh bulaae |

هڪ طرف هوءَ مغل کي پاڻ سان وٺي وئي ته ٻئي طرف راجا جي پٽ کي گهرائي موڪليائين.

ਫਲਨ ਚਬਾਵਨ ਕੇ ਨਮਿਤ ਚੜੀ ਬਿਰਛ ਪਰ ਜਾਇ ॥੧੭॥
falan chabaavan ke namit charree birachh par jaae |17|

اتي پهچندي ئي هوءَ وڻ تي چڙهي وئي (17)

ਚੜਤ ਰੂਖ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਕਹਾ ਕਰਤ ਤੈ ਕਾਜ ॥
charrat rookh aaise kahiyo kahaa karat tai kaaj |

وڻ تان هن چيو، ”هي ڇا پيو ڪرين؟

ਮੁਹਿ ਦੇਖਤ ਤ੍ਰਿਯ ਅਨਤ ਸੋ ਰਮਤ ਨ ਆਵਤ ਲਾਜ ॥੧੮॥
muhi dekhat triy anat so ramat na aavat laaj |18|

”ڇا توکي شرم نه ٿو اچي ته ٻين عورتن سان رومانس ڪندي جڏهن مان ڏسي رهيو آهيان؟“ (18)

ਉਤਰਿ ਰੂਖ ਤੇ ਯੌ ਕਹੀ ਕਹਾ ਗਈ ਵਹ ਤ੍ਰੀਯ ॥
autar rookh te yau kahee kahaa gee vah treey |

هيٺ لهي آيو ۽ پڇيائين، ”ڪٿي وئي آهي اها عورت ڪنهن سان

ਤੌ ਜਿਹ ਅਬ ਭੋਗਤ ਹੁਤੋ ਅਧਿਕ ਮਾਨਿ ਸੁਖ ਜੀਯ ॥੧੯॥
tau jih ab bhogat huto adhik maan sukh jeey |19|

توهان پرجوش پيار ڪري رهيا آهيو؟ (19)

ਮੈ ਨ ਰਮਿਯੋ ਤ੍ਰਿਯ ਅਨਤ ਸੋ ਭਯੋ ਭੇਦ ਯਹ ਕੌਨ ॥
mai na ramiyo triy anat so bhayo bhed yah kauan |

هن جواب ڏنو ته مان ڪنهن سان رومانس نه ڪري رهيو هوس.

ਕਛੁ ਚਰਿਤ੍ਰ ਇਹ ਰੂਖ ਮੈ ਯੌ ਕਹਿ ਬਾਧੀ ਮੌਨ ॥੨੦॥
kachh charitr ih rookh mai yau keh baadhee mauan |20|

عورت چيو ته، ”لڳي ٿو ته هن وڻ مان ڪو معجزو ٿئي ٿو،“ ۽ چپ ٿي وئي (20)

ਯੌ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤ ਬੀਚ ਕਰਿ ਚੜਿਯੋ ਬਿਰਛ ਪਰ ਧਾਇ ॥
yau chintaa chit beech kar charriyo birachh par dhaae |

مغل حيران ٿي وڻ تي چڙهڻ لڳو.

ਰਤਿ ਮਾਨੀ ਤ੍ਰਿਯ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਕੇ ਸੁਤ ਕੋ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ॥੨੧॥
rat maanee triy nripat ke sut ko nikatt bulaae |21|

اُتي عورت شهزاديءَ سان پيار ڪيو (21)

ਅਤਿ ਪੁਕਾਰ ਕਰ ਦ੍ਰਖਤ ਤੇ ਉਤਰਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਜਾਨਿ ॥
at pukaar kar drakhat te utariyo nrip sut jaan |

شهزادي کي رڙ ڪري، مغل هيٺ لهي آيو، پر ايتري ۾ عورت شهزادي کي ڀڄڻ لاءِ تيار ڪيو.

ਉਤਰਤ ਦਿਯੋ ਭਜਾਇ ਤ੍ਰਿਯ ਕਛੂ ਨ ਦੇਖ੍ਯੋ ਆਨਿ ॥੨੨॥
autarat diyo bhajaae triy kachhoo na dekhayo aan |22|

۽ مغل کيس اتي نه ڳولي سگهيا (22)

ਅੜਿਲ ॥
arril |

ارريل

ਚਲਿ ਕਾਜੀ ਪੈ ਗਯੋ ਤਾਹਿ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ॥
chal kaajee pai gayo taeh aaise kahiyo |

(اهو مغل) قاضيءَ وٽ ويو ۽ کيس ائين چيائين

ਏਕ ਰੂਖ ਅਚਰਜ ਕੋ ਆਂਖਿਨ ਮੈ ਲਹਿਯੋ ॥
ek rookh acharaj ko aankhin mai lahiyo |

جنهن کي مون (پنهنجن) اکين سان ڏٺو آهي هڪ عجيب برچ.

ਤਾ ਕੋ ਚਲਿ ਕਾਜੀ ਜੂ ਆਪੁ ਨਿਹਾਰਿਯੈ ॥
taa ko chal kaajee joo aap nihaariyai |

اي قاضي صاحب! بس وڃو ۽ پاڻ ڏسو

ਹੋ ਮੇਰੋ ਚਿਤ ਕੋ ਭਰਮੁ ਸੁ ਆਜੁ ਨਿਵਾਰਿਯੈ ॥੨੩॥
ho mero chit ko bharam su aaj nivaariyai |23|

مغل قاضيءَ وٽ ويو ۽ کيس ٻڌايائين ته هن هڪ معجزاتي وڻ ڏٺو آهي ۽ عرض ڪيو ته، ”مون سان گڏ هل، پاڻ ڏس ۽ منهنجو خدشو دور ڪر.“ (23)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਕਾਜੀ ਉਠਿਯੋ ਸੰਗ ਲਈ ਨਿਜੁ ਨਾਰਿ ॥
sunat bachan kaajee utthiyo sang lee nij naar |

اهو ٻڌي قاضي صاحب اٿيو، پنهنجي زال کي پاڻ سان وٺي ان جاءِ ڏانهن روانو ٿيو.

ਚਲਿ ਆਯੋ ਤਿਹ ਰੂਖ ਤਰ ਲੋਗ ਸੰਗ ਕੋ ਟਾਰਿ ॥੨੪॥
chal aayo tih rookh tar log sang ko ttaar |24|

هو سڀني ماڻهن کي پويان ڇڏي وڻ هيٺان اچي بيٺو (24)

ਚੌਪਈ ॥
chauapee |

چوپائي

ਭੇਦਿ ਨਾਰਿ ਸੌ ਸਭ ਤਿਨ ਕਹਿਯੋ ॥
bhed naar sau sabh tin kahiyo |

ان عورت اڳي ئي قاضي صاحب جي زال کي سڄو قصو ٻڌائي ڇڏيو هو

ਤਾ ਪਾਛੇ ਤਿਹ ਦ੍ਰੁਮ ਕੇ ਲਹਿਯੋ ॥
taa paachhe tih drum ke lahiyo |

هن کي وڻ به ڏيکاريو هو.

ਤਿਨਹੂੰ ਅਪਨੋ ਮਿਤ੍ਰ ਬੁਲਾਇਯੋ ॥
tinahoon apano mitr bulaaeiyo |

قاضيءَ جي زال به اُتي فون ڪئي هئي، سندس عاشق ۽،

ਰੂਖ ਚਰੇ ਪਿਯ ਭੋਗ ਕਮਾਯੋ ॥੨੫॥
rookh chare piy bhog kamaayo |25|

جڏهن هن جو مڙس وڻ تي هو، هن سان پيار ڪيو (25)

ਅੜਿਲ ॥
arril |

ارري

ਮੋਹਿ ਮੀਰ ਜੋ ਕਹਿਯੋ ਸਤਿ ਮੋ ਜਾਨਿਯੋ ॥
mohi meer jo kahiyo sat mo jaaniyo |

قاضيءَ چيو ته، ”مغل جيڪو به چيو، سو سچو هو.

ਤਾ ਦਿਨ ਤੇ ਤਿਨ ਮੁਗਲ ਹਿਤੂ ਕਰ ਮਾਨਿਯੋ ॥
taa din te tin mugal hitoo kar maaniyo |

ان کان پوءِ هن جي مغلن سان گهري دوستي پيدا ٿي وئي.

ਤਵਨ ਦਿਵਸ ਤੇ ਕਾਜੀ ਚੇਰੋ ਹ੍ਵੈ ਰਹਿਯੋ ॥
tavan divas te kaajee chero hvai rahiyo |

بلڪه هن جو شاگرد ٿيو ۽ ان ڳالهه کي قبول ڪيائين ته جيڪو به مغل هجي

ਹੋ ਸਤਿ ਬਚਨ ਸੋਊ ਭਯੋ ਜੁ ਮੋ ਕੋ ਇਨ ਕਹਿਯੋ ॥੨੬॥
ho sat bachan soaoo bhayo ju mo ko in kahiyo |26|

چيو ته صحيح آهي (26)

ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |

دوهيرا

ਕੋਟ ਕਸਟ ਸ੍ਯਾਨੋ ਸਹਹਿ ਕੈਸੌ ਦਹੈ ਅਨੰਗ ॥
kott kasatt sayaano saheh kaisau dahai anang |

عقلمند ماڻهو، چاهي ڪيترو به ڏک ۽ جنسي لحاظ کان هجي