پاڻ اهڙو لباس پهريائين، جو کيس ڪو به سڃاڻي نه سگهي.2318.
جڏهن راجا برهمڻ جي روپ ۾ جراسند وٽ ويو ته بادشاهه کيس سڃاڻي ورتو.
جڏهن برهمڻ جو روپ اختيار ڪري، سڀيئي راجا جاراسند وٽ ويا، ته هن، ڊگها هٿ ڏسي کين ڪشتري سمجهيو.
هي اسان کي ٽي ڀيرا وڙهي چڪو آهي، اهو ئي آهي جنهن جي راڄڌاني دوارڪا آهي.
هن اهو به سڃاڻي ورتو ته هي اهو ئي شخص آهي، جيڪو هن سان ٽيويهه ڀيرا دوارڪا کان وڙهندو رهيو آهي ۽ اهو ئي ڪرشن کيس ٺڳيءَ لاءِ آيو آهي.
سري ڪرشن پاڻ اُٿيو ۽ ان راجا کي ائين چيو.
ڪرشن پاڻ اٿي بيٺو ۽ راجا کي چيائين ته ”تون ٽيويهه دفعا ڪرشن جي اڳيان ڀڄي ويو آهين ۽ فقط هڪ دفعو کيس ڀڄائي آيو آهين.
”منهنجي ذهن ۾ اهو خيال آيو آهي ته ان تي تون پاڻ کي هيرو سڏي رهيو آهين
اسين، برهمڻ هئڻ ڪري، توهان وانگر ڪشتيا سان وڙهڻ چاهيون ٿا. 2320.
(بادشاهه) (پنهنجي) جسم کي ماپ ڪري وشنو کي ڏنو.
”بادشاهه بالي، بنا ڪنهن سوچ ويچار جي، پنهنجو جسم خدا-ديويءَ جي حوالي ڪري ڇڏيو، اهو سوچيو ته اهو فقط رب آهي، جيڪو سندس در تي فقيرن وانگر بيٺو هو، ٻيو ڪو به نه.
”رام راڻ کي مارڻ کان پوءِ وبڀيشن کي بادشاهي ڏني ۽ ان کان واپس نه ورتي
ھاڻي منھنجا ساٿي جيڪي بادشاھ آھن، تنھنجي ماڻھوءَ کان منٿون ڪري رھيا آھن ۽ تون اُتي خاموش بيھي بيٺو آھين. 2321.
”سُريا ديوتا پنهنجي منفرد طاقت ڏني (ڪاوچ-ڪنڊل هٿيارن جا انگوڙا) ۽ پوءِ به هو نه ڊڄي.
راجا هريش چندر نوڪر ٿي ويو پر سندس پٽ (۽ زال) سان سندس لاڳاپو کيس ذليل نه ڪري سگهيو
”پوءِ ڪرشنا ڪشتري جي روپ ۾ بي خوفيءَ سان ديوتائن مور کي ماري ڇڏيو
هاڻي اهي ئي برهمڻ توسان جنگ ڪرڻ چاهين ٿا، پر لڳي ٿو ته تنهنجي طاقت گهٽجي وئي آهي.“ 2322.
سج اولهه کان اڀري سگهي ٿو، گنگا پوئتي وهي سگهي ٿي،
هريش چندر پنهنجي سچائيءَ کان هيٺ ڪري سگهي ٿو، جبل ڀڄي سگهن ٿا ۽ زمين ڇڏي سگهن ٿا،
شينهن هرڻ کان ڊڄي سگهي ٿو ۽ هاٿي اڏامي سگهي ٿو پر ارجن چيو:
”مان سمجهان ٿو، جيڪڏهن اهو سڀ ڪجهه ٿئي ٿو، ته بادشاهه ايترو ته ڊڄي ويو آهي جو هو جنگ نه ٿو ڪري سگهي،“ 2323.
جراسند جي تقرير:
سويا
شاعر شيام چوي ٿو ته، جڏهن شري ڪرشن ارجن کي هن طرح مخاطب ڪيو.
جڏهن ارجن ڪرشن کي ائين چيو، تڏهن راجا سوچيو ته اهي اصل ۾ ڪرشن، ارجن ۽ ڀيم آهن.
ڪرشن مون کان ڀڄي ويو آهي، هي (ارجن) اڃا ٻار آهي، مان هن (ڀيما) سان وڙهان ٿو، اهڙي طرح (بادشاهه) چيو.
چيائين، ”ڪرشن مون کان اڳ ڀڄي ويو آهي، هاڻي مان انهن ٻارن سان وڙهان؟ ائين چئي هو بي خوف ٿي جنگ ڪرڻ لاءِ بيٺو.
هڪ تمام وڏي گدلي هئي، جنهن گهر ۾ راجا پاڻ لاءِ کڻي آيو ۽ ٻيو ڀيم کي ڏنو.
هن پنهنجي گدلي هٿ ۾ ورتي ۽ ٻي گدلي ڀيم جي هٿ ۾ ڏني، جنگ شروع ٿي وئي
رات جو (ٻئي) آرام سان سمهندا هئا ۽ ڏينهن جو جاڳندا هئا ته روز وڙهندا هئا.
رات جو سمهندا هئا ۽ ڏينهن جو وڙهندا هئا ۽ ٻنهي ويڙهاڪن جي جنگ جو قصو شاعر شيام 2325 ۾ ٻڌايو آهي.
ڀيم راجا کي گدي سان ماريندو ۽ راجا ڀيم کي گسي سان ماريندو.
ڀيم راجا تي گدلي جو وار ڪيو ۽ راجا ڀيم کي پنهنجي گدي سان ڌڪ ڏنو. ٻئي ويڙهاڪ اهڙي شدت سان وڙهندا رهيا ڄڻ ٻه شينهن ٻيلي ۾ وڙهندا رهيا هجن.
اهي وڙهندا رهيا آهن ۽ پنهنجي مقرر ڪيل هنڌن تان نه هٽندا آهن
لڳي ٿو ته رانديگرن کي راند ڪندي مستحڪم بيٺو آهي.2326.
27 ڏينهن جي جنگ کان پوءِ راجا فتح ٿي ويو ۽ ڀيم شڪست کاڌي
تڏهن ڪرشن پنهنجي طاقت هن کي ڏني ۽ ڪاوڙ ۾ رڙ ڪئي
(ڪرشن) پنهنجي هٿ ۾ ٽيلا کڻي ان کي ٽوڙي ڇڏيو. (ڀيما) راز ڏٺو (حاصل ڪيو).
هن پنهنجي هٿ ۾ هڪ ٿلهو ورتو ۽ ان کي ڇڪيو ۽ پراسرار نظرن سان ڀيم ڏانهن ڏٺو، ڀيم به ائين ئي بادشاهه کي چيري، شاعر شيام جي چوڻ مطابق.2327.
بچيتار ناٽڪ ۾ ڪرشناوتار ۾ جراسند جي قتل جو بيان ختم ٿئي ٿو.
سويا
جراسند کي مارڻ کان پوءِ اهي سڀ ان جاءِ تي ويا، جتي هن ڪيترن ئي بادشاهن کي قيد ڪيو هو
رب کي ڏسڻ سان سندن ڏک ختم ٿي ويا، پر هتي ڪرشن جون اکيون شرم سان ڀرجي ويون (جيڪڏهن هو کين اڳ آزاد نه ڪري سگهيو)
انهن وٽ جيترا به بندا هئا، انهن سڀني کي ٽڪرا ٽڪرا ڪري اڇلائي ڇڏيو.
انهن کي هڪدم آزاد ڪيو ويو ۽ ڪرشن جي مهربانيءَ سان اهي سڀئي آزاد ٿي ويا.2328.
انهن سڀني جا لاڳاپا ڪٽيندي، سري ڪرشن انهن کي هن طرح چيو:
کين سندن غلاميءَ مان آزاد ڪرڻ کان پوءِ، ڪرشن کين چيو، ”توهان جي ذهن ۾ خوشي محسوس ڪندي، بنا ڪنهن پريشاني جي،
(شاعر) شيام چوي ٿو ته، وڃ ۽ پنهنجي دولت ۽ ڌم کي سنڀال، جيتري تنهنجي بادشاهي آهي.