”آئون بستري کي هڪ جنازي جي چتاءَ وانگر محسوس ڪريان ٿو، تنهنجو جذبو روشنيءَ وانگر ٽڙي ٿو ۽ منهنجي ڳچيءَ ۾ موجود موتي کي سجدو نٿو ڪري سگهي.
”روشن لڳي ٿو ڦاسي جي گولي، جادو مون کي ڦاسائي ٿو ۽ مٺي وايون پٿر لڳيون آهن.
”اي منهنجا موهيندڙ ڪرشن، تو کان سواءِ چنڊ رات مون کي بيزار ڪري رهي آهي، مکڻ جي ٿڃ لڳي ٿي، ۽ چنڊ جادوءَ وارو ماحول پيش ڪري ٿو.“ (17)
دوهيرا
هن جو خط پڙهي، سري ڪرشن کي راضي ڪيو ويو ۽ پنهنجو پاڻ کي ترتيب ڏنو
راڌا جي دوست سان گڏ نوڪرياڻي (18)
راڌا کي ڏسڻ لاءِ، جمنا نديءَ تي هڪ گڏجاڻي رٿيل هئي،
۽ ھڪڙي نوڪر کي ھڪڙي وقت مقرر ڪيو ويو ته وڃڻ ۽ انتظام ڪرڻ (19)
شري ڪرشن جو حڪم ٻڌي،
نوڪر اُڏامندڙ گهوڙي وانگر اُن طرف اُڏامي وئي (20)
اها نوڪر، جنهن کي آسمان ۾ روشنيءَ جي تيزيءَ وانگر سمجهيو ويو،
شري ڪرشن کي راڌا کي ڏسڻ لاءِ مقرر ڪيو ويو هو (21)
ساوا
ماني کائي، گلن جي خوشبوءِ سان پاڻ کي لتاڙيندي، هوءَ اتي بيٺي بيٺي هئي.
نوڪر اندر آئي ۽ کيس چيو ته، ”توهان جنهن کي (سري ڪرشن) وڏي نظر سان پيار ڪيو آهي، جلدي اچ، هو تو لاءِ خواهشمند آهي.
”وڃو ۽ ان سان ائين ملو جيئن روشني ڪڪرن ۾ غرق ٿئي ٿي.
رات گذري رهي آهي ۽ تون منهنجي ڳالهه نه ٻڌي رهيو آهين (22)
”تو مون کي ٻڌايو هو ته هو اڪثر ڳئون جي روپ ۾ گهٽين مان گذرندو هو.
”ڪڏهن هو کير جو مزو وٺڻ لاءِ کير جي ڪمرن جي گهرن ۾ ويندو هو، ته هو مور جا پنر پائي.
”هاڻي، منهنجا دوست! هو جمنا جي ڪناري تي بانسري وڄائي رهيو آهي ۽ مون کي تنهنجي لاءِ موڪليو آهي.
”اچو، مون کي ٻڌو ۽ اچو، شري ڪرشنا توکي سڏين ٿا“ (23)
”هو هميشه تنهنجي ساراهه ڪندو آهي، ۽ تنهنجي ڌيان ڇڪائڻ لاءِ هو بانسري وڄائيندو آهي،
۽، توهان جي خاطر، هو پاڻ کي سينگاريو آهي ۽ پنهنجي جسم کي چندن جي ڪريم سان ملائي ٿو.
شري ڪرشن جو روح راڌا، برخ ڀنڀن جي ڌيءَ سان ڀريو پيو هو.
پر ٻيو ڪو به اهو احساس محسوس نه ڪري سگهيو (24)
سري ڪرشن، جيڪو مور جي پنن وانگر شاندار شعاعن مان نڪرندو هو، جمنا جي ڪناري تي سمايل هو.
شري ڪرشن جي ڳالهه ٻڌي ڍڳي جا ڇوڪرا بيقرار ٿي ويا ۽ اتان هليا ويا.
۽، سري ڪرشن جي باري ۾ سڀ ڪجهه سکي، راڌا پاڻ کي تيار ڪيو، ۽، سڀني خوفن کان نجات حاصل ڪري، هوء، پڻ، جلدي سان گڏ هلڻ لڳو.
شري ڪرشن کي سمجهي، هن پنهنجي گهر کي ڇڏي ڏنو هو، ۽ شوق جي نتيجي ۾، پنهنجي غرور کي وساري ڇڏيو هو (25)
موتي جا زيور ۽ نڙيءَ جي ڇت سندس جسماني حسن کي وڌائي ڇڏيو هو.
موتين جا هار ۽ ڪنگڻ دلڪش کي وڌائي رهيا هئا، ۽ ڪنول جي گلن کي هٿ ۾ کڻي، هوءَ سري ڪرشنا جو انتظار ڪرڻ لڳي.
هوءَ چانورن جي کجيءَ جي بدن مان نڪرندي نظر اچي رهي هئي
(26) چنڊ جنهن (چنڊ) کي سمنڊ مان ڪڍيو ويو هو.
چوپائي
خوشي هر دل کي ان جڳهه جي چوڌاري ڦهلائي رهي هئي جتي سري ڪرشن غسل ڪري رهيو هو.
اهي وڌيڪ خوشي سان غسل ڪرڻ لاء بيٺا.
هڪ پاسي گوپال، سري ڪرشنا ۽ ٻئي پاسي هئا
جيڪي ڳائي رهيا هئا، ٽهڪ ڏئي رهيا هئا ۽ تاڙيون وڄائي رهيا هئا (27)
ساوا
سري ڪرشنا خوشيءَ ۾ اونهي پاڻيءَ ۾ غسل ڪري رهي هئي.
هڪ پاسي عورتون هيون ۽ ٻئي پاسي شري ڪرشنا بيٺا هئا.
(جلد) ٻئي (سري ڪرشن ۽ راڌا) گڏ ٿيا. اهي هڪ ٻئي سان پيار ڪندا هئا،
اهو سوچيو ته باقي سڀ پري هئا ۽ ڪنهن کي به انهن ڏانهن ڏسڻ جي پرواهه نه هئي (28)
سري ڪرشن سان تمام گهڻي محبت ۾، راڌا ٻين جي عڪاسي کي محسوس ڪرڻ جي پرواهه نه ڪئي.
جوانيءَ جي اوندهه ۾، هوءَ جوش سان ڀرجي رهي هئي، ۽ دل ۾ سندس عاشق جو عڪس نقش ٿي ويو هو.
شرمسار نه ٿيڻ ڪري، هوءَ پنهنجن دوستن جي موجودگيءَ ۾، پاڻيءَ جي اندر رهي سري ڪرشن سان پيار ڪندي رهي.
۽ محبت جي شدت ۾ هوءَ اتي پوري طرح جذب ٿي رهي.(29)
سورٺ
اھو ماڻھو جيڪو پنھنجي زال کي ڪجھ راز به ٻڌائيندو آھي،