ديوي پنهنجي تلوار ڪڍي سمڀ جي ڳچيءَ تي لڳائي، سندس جسم جا ٻه ٽڪر ٿي ويا.
سمڀ جو لاش ٻن ٽڪرن ۾ اهڙيءَ ريت زمين تي ڪري پيو، ڄڻ اُن کي آري سان چيري ويو هجي. 221.
DOHRA,
سمڀ کي مارڻ کان پوءِ، چانڊيڪا اٿيو ته سندس شنخ وڄائي،
پوءِ هن پنهنجي ذهن ۾ وڏي خوشي سان، فتح جي نشاني طور گونگ کي آواز ڏنو. 222.
ديوي ڀوتن جي راجا کي اهڙيءَ طرح هڪ پل ۾ ماري ڇڏيو.
هن جا هٿيار پنهنجن اٺن هٿن ۾ رکي، هن ڀوتن جي فوج کي تباهه ڪيو. 223.،
سويا،
جڏهن چنڊي پنهنجي تلوار سان ميدان جنگ ۾ ظاهر ٿيو. شيطانن مان ڪو به هن جي ڪاوڙ کي برداشت نه ڪري سگهيو.
هن سڀني کي قتل ۽ ناس ڪري ڇڏيو، پوءِ بادشاهه کان سواءِ ڪير جنگ ڪري سگهي ٿو؟
دشمنن جي دلين ۾ خوف کان ڊڄي ويا، هنن پنهنجي بهادريءَ جو غرور ڇڏي ڏنو.
پوءِ ڀوت ميدان ڇڏي ڀڄي ويا، اهڙيءَ طرح ڀڄي ويا، جيئن خوبين جي لالچ مان.
ستين باب جي پڄاڻي، جنهن جو عنوان آهي “Slaying of Sumbh” in chandi charitra of Markandeya Purana.7.,
سويا.
جنهن جي خوف سان اندرا آسمان مان ڀڄي ويا هئا ۽ برهما ۽ ٻيا ديوتا خوف سان ڀرجي ويا هئا.
ساڳيا شيطان، جنگ جي ميدان ۾ شڪست ڏسي، پنهنجي طاقت کان بيزار ٿي ڀڄي ويا هئا.
گدڙ ۽ گدڙ مايوس ٿي ٻيلي ڏانهن موٽي آيا آهن، اڃا ڏينهن جا ٻه ڪلاڪ به نه گذريا آهن.
دنيا جي ماءُ (ديوي)، هميشه سنتن جي محافظ، عظيم دشمنن سمڀ ۽ نسمب کي فتح ڪيو. 225.
سڀ ديوتائون هڪ جاءِ تي گڏ ٿين ۽ چانور، زعفران ۽ چندن جون ڪاٺيون کڻي.
لکين ديوتا، ديوي جو طواف ڪندي فوري طور تي سندس پيشانيءَ تي (فتح جو) نشان لڳايو.
ان واقعي جي عظمت کي شاعر پنهنجي ذهن ۾ هن طرح تصور ڪيو آهي:
ائين لڳي رهيو هو ته چنڊ جي گول دائري ۾ خوشيءَ جو دور اچي ويو آهي. 226.
KAVIT
سڀئي ديوتا گڏ ٿيا ۽ ديوي جي ساراهه ۾ هي گيت ڳائڻ لڳا: اي عالمگير ماءُ، تو تمام وڏو گناهه ڪيو آهي.
تو اندرا کي جنت جي بادشاھت عطا ڪئي آھي، ڀوتن کي مارائي، تو وڏيون شهرتون حاصل ڪيون آھن ۽ تنھنجو شان دنيا ۾ پکڙجي ويو آھي.
�سڀني ساڃاهه وند، روحاني ۽ شاهي تو کي بار بار برڪت ڏين ٿا، انهن اتي ”برهم-ڪَوچ“ نالي منتر جو ورجاءُ ڪيو آهي.
چانڊڪا جي ساراهه اهڙيءَ ريت ٽنهي جهانن ۾ ٿئي ٿي، جيئن گنگا جي پاڪ پاڻيءَ جو سمنڊ جي وهڪري ۾ ضم ٿيڻ.
سويا
ديوتائن جون سڀئي عورتون ديوي کي سلام ڪنديون آهن ۽ آرتي (ديوتا جي تصوير جي چوڌاري مذهبي رسم) ڪندي انهن ڏيئا روشن ڪيا آهن.
اهي گل، خوشبو ۽ چانور پيش ڪن ٿا ۽ يڪشا جون عورتون فتح جا گيت ڳائين ٿيون.
هو بتيءَ کي ساڙيندا آهن ۽ شنخ وڄائيندا آهن ۽ سر جهڪائي دعا گهرندا آهن.
اي عالمگيري ماءُ، سدا راحت ڏيندڙ، سُمبھ کي مارائي، تو وڏي تعريف حاصل ڪئي آهي. 228.
اندرا کي سڀ شاهي سامان ڏئي، چندي پنهنجي دل ۾ ڏاڍو خوش ٿيو.
آسمان ۾ سج ۽ چنڊ کي سجائي ۽ انهن کي شاندار بڻائي، هوءَ پاڻ ئي غائب ٿي وئي آهي.
آسمان ۾ سج ۽ چنڊ جي روشني وڌي وئي آهي، پاٽ پنهنجي ذهن مان پنهنجي مقابلي کي نه وساريو آهي.
ائين لڳي رهيو هو ته سج مٽيءَ سان گندو ٿي ويو آهي ۽ چانديءَ جي ديوي کيس شان ڏنو آهي. 229.
KAVIT
هوءَ جيڪا ماڌو ناد ڪيتاڀ جي غرور کي ختم ڪرڻ واري آهي ۽ ان کان پوءِ مهيشاسور ناد جي انا کي ختم ڪرڻ واري آهي، جيڪا برڪت ڏيڻ ۾ تمام گهڻي سرگرم آهي.
هوءَ جنهن ڌُمر لوچن کي زمين تي ڌڪ هنيو ۽ چند ۽ منڊ جا مٿو ڪٽيا.
هوءَ جيڪا رتواجيءَ جي قاتل ۽ ان جو رت پيئندڙ، دشمنن جي ميسر ۽ نيسڀ سان جنگ جي ميدان ۾ وڏي غضب سان جنگ جي شروعات ڪندڙ آهي.
هوءَ جيڪا هٿ ۾ تلوار سان طاقتور سمڀ کي تباهه ڪندڙ آهي ۽ بيوقوف شيطانن جي سڀني قوتن جي فاتح آهي، هيل، سلام ان چندي کي.230.
سويا
اي ديوي، مون کي اها عطا ڪر ته مان چڱا ڪم ڪرڻ کان نه رهان.
ٿي سگهي ٿو دشمن کان نه ڊڄان، جڏهن مان وڙهڻ لاءِ ويندس ۽ يقينن غالب ٿي ويندس.
۽ مان پنهنجي دماغ کي اها هدايت ڏيان ٿو ۽ اهو لالچ ڏيان ٿو ته آئون ڪڏهن به تنهنجي ساراهه ڪري سگهان ٿو.
جڏهن منهنجي زندگيءَ جي پڄاڻي ٿيندي، تڏهن مان ميدان جنگ ۾ وڙهندي مري ويندس.
مون هن چندي چتر کي شاعريءَ ۾ بيان ڪيو آهي، جيڪو سڄو رودر رس (رڳ جي جذبي) سان ڀريل آهي.
سٽون هڪ ۽ سڀ، سهڻي نموني سان ٺهيل آهن، جن ۾ شروع کان آخر تائين نوان سليس شامل آهن.
شاعر پنهنجي ذهن جي خوشيءَ لاءِ ان کي ترتيب ڏنو آهي، جنهن ۾ ست سؤ شولوڪن جو ڪلام هتي پورو ٿيو آهي.
جنهن به مقصد لاءِ ڪو ماڻهو ان کي تيار ڪندو يا ٻڌندو، ته ديوي ضرور ان کي عطا ڪندي.
DOHRA
مون ستسايا نالي ڪتاب ترجمو ڪيو آهي، جنهن ۾ ست سؤ شالوڪن جو نظم آهي، جنهن جي برابر ڪا به شيءِ نه آهي.
جنهن مقصد لاءِ شاعر ان کي ترتيب ڏنو آهي، چانڊئي کيس اهو ئي عطا ڪري.
هتي سري مارڪنڊي پراڻ جي سري چندي چترتر اتري بلاس پارسنگ جي ’ديو سورس ساهت جئي جئي ڪار‘ جو اٺون باب ختم ٿئي ٿو. سڀ خير آهي. 8.
رب هڪ آهي ۽ فتح سچي گرو جي آهي.
رب هڪ آهي ۽ فتح رب جي آهي.
چانڊي چريترا هاڻي ٺهيل آهي
ناريجي اسٽينزا
مهيڪاسور (نالي) وڏو جنگجو
هن ديوتائن جي بادشاهه اندرا کي فتح ڪيو
هن اندرا کي شڪست ڏني
۽ ٽن جهانن تي حڪومت ڪيائين.1
ان وقت ديوتا ڀڄي ويا
۽ سڀئي گڏ ٿيا.
اهي ڪيلاش جبل تي آباد هئا
سندن ذهن ۾ وڏي خوف سان.2.
هنن پاڻ کي عظيم يوگين جو روپ ڏنو
۽ پنهنجا هٿيار ڦٽا ڪري سڀ ڀڄي ويا.
وڏي ڏک ۾ روئي روئي هليا ويا.
سٺا هيرو وڏي اذيت ۾ هئا.3.
اُتي مئي سال رھيا
۽ پنهنجي جسم تي ڪيتريون ئي تڪليفون برداشت ڪيون.
هنن ڪائنات جي ماءُ تي ثالثي ڪئي
ديوتا مهيشاسورا کي فتح ڪرڻ لاء.4.
ديوتا خوش ٿيا
۽ ديوتا جي پيرن جي پوڄا ڪرڻ لاء تيز ٿي ويا.
اهي هن جي اڳيان بيٺا هئا
۽ سندس تعظيم پڙهيائين.5.