”ڪنهن کي علاج کان پاسو نه ڪرڻ گهرجي، بيماريءَ سان ملندڙ هجي ۽ ڪنهن کي باز نه اچڻ گهرجي.
”ڪنهن کي بيماريءَ کي ڪنهن ويد، دائي، گرو ۽ دوست کان ڳجهو نه رکڻ گهرجي.
'ٻيو ڪو به نه آهي جنهن کي اسان پنهنجي ذهن کي کولي سگهون ٿا.' (7)
ڪبت
هن کيس ڏيڏر جو اولاد کائي ڇڏيو. کيس ٻج پوکڻ لاءِ زمين ۾ ڪم ڪرڻ تي مجبور ڪيو. هن جو مٿو چپلن سان ماريو ۽ هن کي رڍون چرائڻ لاءِ ٻاهر موڪليو.
هن جو مٿو مٽيءَ سان اٽڪيل هو ۽ هن جون مڇون ڪٽجي ويون هن جي حالت ناقابل بيان ٿي وئي.
هن کي پڪڙيل ڪوٽ پائڻ لاءِ گهر مان ڪڍيو ويو.
عورت چال ڏيکاري ۽ عاشق کيس ڦاسائڻ بعد ٻاهر ڪڍيو.(8)
چوپائي
جڏهن پڇا ڳاڇا ڪري موٽيو ته کيس (يوسف خان) اتي نه مليو.
پڇيائين، ”جنهن منهنجو علاج ڪيو هو،
جنهن منهنجي مرضيءَ کي ختم ڪيو، سو ڪيڏانهن ويو؟
افسوس، بيوقوف اصل مقصد کي سمجهي نه سگهيو (9)
پوءِ (اُن) عورت اِهي لفظ هن طرح چيا.
اي دوستو! (مان) ڳالهائڻ، ٻڌڻ.
جنهن جي هٿ ۾ ثابتي دوا اچي،
هن کي ڏيڻ کان پوءِ شڪل نه ڏيکاري. 10.
دوهيرا
(هن چيو ته) ”صرف خوش قسمتيءَ سان، رينگڻ وارا دلفريب ۽ دوا وارا ماڻهو ملن ٿا.
علاج جو مشورو ڏيڻ کان پوءِ ڀڄي ويا. 'انهن جو بعد ۾ پتو نه پيو آهي.' (11)
چوپائي
انهيءَ بيوقوف کيس اعتبار جوڳو سمجهيو
۽ اصل مقصد کي سمجهڻ جي ڪوشش نه ڪئي.
اهو سوچيو ته هن هن جي وڏي ڪمزوري کي ختم ڪرڻ ۾ مدد ڪئي هئي،
هن کي اڃا به وڌيڪ پيار ڪرڻ لڳو. (12)
ستين تمثيل مبارڪ ڪرتار جي راجا ۽ وزير جي گفتگو، خيرات سان مڪمل. (7) (145).
دوهيرا
اڪبر آباد شهر ۾ هڪ عورت، نيڪ ڪمن کان بيزار، رهندي هئي.
هوءَ جادوگريءَ ۽ طعنن ۾ چڱيءَ طرح مهارت رکندڙ هئي.
هوءَ ڪنور انوراگ مٽيءَ جي نالي سان سڃاتي ويندي هئي ۽ حتي جي همراهه
ديوتا ۽ شيطان هن سان حسد ڪندا هئا (2)
ارريل
هوءَ مسلسل پاڻ ۾ شامل هئي
پشيماني کان سواءِ پرجوش پيار ڪرڻ.
سيدن، شيخن، پٺاڻن ۽ مغلن وٽ اڪثر
وٽس آيو ۽ صحبت ڪري پنهنجي گهر هليو ويو (3)
دوهيرا
اهڙيءَ طرح، روزانو هن کي ڌمڪيون ڏيندا هئا.
اهڙيءَ طرح اهي روز ايندا هئا ۽ صحبت ڪري پنهنجي گهرن ڏانهن ويندا هئا (4)
ڏينهن جي پهرئين پهر ۾، سيد آيو، ٻئي ۾ شيخ،
ٽئين ۾ مغل ۽ چوٿين چوٿين ۾ پٺاڻ آيا، جن سان صحبت حاصل ڪئي.(5)
چوپائي
موڙ وساري، هڪ ڏينهن پٺاڻ ڪنهن جي اڳيان اندر آيو.
سندس پٺيان سيد صاحب به داخل ٿيو.
هن پلنگ جي هيٺان لڪڻ لاءِ رستو ٺاهيو
۽ سيد کي ڀاڪر ۾ ورتو (6)
اتفاق سان سيد جي فوراً بعد شيخ به اندر هليو ويو.
۽ هن سيد کي گاهه ۾ لڪايو.