اهو ڏسي ۽ سُرندي، ڪجهه ڀوتن، پريشان ٿي، وڏي دل جي ڌڙڪن سان ڀڄي ويا.
ڇا چاڙيءَ جو تير سج جي شعاعن وانگر آهي؟
هٿ ۾ تلوار جهلي، هوءَ سخت ڪاوڙجي ويئي ۽ وڏي طاقت سان، هڪ خوفناڪ جنگ وڙهي وئي.
هن پنهنجي جاءِ تان تيزيءَ سان هلندي ڪيترن ئي ڀوتارن کي ماري ڇڏيو ۽ ميدان جنگ ۾ هڪ تمام وڏو هاٿي به تباهه ڪري ڇڏيو.
جنگ جي ميدان ۾ ان خوبصورت منظر کي ڏسي شاعر تصور ڪري ٿو،
ته سمنڊ تي پل ٺاھڻ لاءِ نال ۽ نيل جبل کي اُڇلائي اڇلايو آھي. 151.،
DOHRA,
جڏهن سندس لشڪر چانڊيءَ هٿان مارجي ويو، تڏهن رتويءَ ائين ڪيو:،
هن پاڻ کي هٿيارن سان ليس ڪيو ۽ پنهنجي ذهن ۾ ديوي کي مارڻ جو سوچيو. 152.
سويا،
چانڊئي جو خوفناڪ روپ ڏسي (جنهن جي گاڏي شينهن آهي). سڀ ڀوتن خوف سان ڀرجي ويا.
هوءَ پنهنجو پاڻ کي عجيب روپ ۾ ظاهر ڪندي، پنهنجي هٿ ۾ شنخ، ڊسڪ ۽ ڪمان کڻي.
رسڪٽويجا اڳتي وڌيو ۽ پنهنجي شاندار طاقت کي ڄاڻيندي، هن ديوي کي جنگ لاءِ چيلينج ڪيو.
۽ چيائين ته، تو پنهنجو نالو چانڊڪا رکيو آهي مون سان وڙهڻ لاءِ اڳتي اچو.
جڏهن رتوڇاڻ جو لشڪر ناس ٿي ويو يا ڀڄي ويو، تڏهن پاڻ وڏي ڪاوڙ ۾ اچي وڙهڻ لاءِ اڳتي وڌيو.
هن چانڊڪا سان ڏاڍي سخت جنگ ڪئي ۽ (وڙهڻ دوران) هن جي هٿ مان تلوار ٿي وئي، پر هن همت نه هاري.
ڪمان کي هٿ ۾ کڻي، پنهنجي طاقت کي هٿي وٺرائڻ، رت جي سمنڊ ۾ ائين تري رهيو آهي،
ڄڻ ته هو سميرو جبل هو، جيڪو ديوتا ۽ شيطانن جي سمنڊ جي ڇنڊڇاڻ وقت استعمال ڪيو هو. 154.
طاقتور شيطان وڏي غضب سان جنگ وڙهي ۽ ترڪي ۽ رت جي سمنڊ کي پار ڪري ويو.
هن پنهنجي تلوار کي هٿ ۾ کنيو ۽ پنهنجي ڍال کي قابو ڪري اڳتي وڌيو ۽ شينهن کي چيلينج ڪيو.
هن کي ايندي ڏسي، چانڊئي پنهنجي ڪمان مان تير ڪڍيو، جنهن سان ڀوت بي هوش ٿي ڪري هيٺ ڪري پيو.
ائين لڳي رهيو هو ته رام جي ڀاءُ (ڀارت) هنومان کي جبل سان هيٺ ڪري ڇڏيو هو.
ڀوت وري اٿيو ۽ تلوار هٿ ۾ کڻي طاقتور چانڊئي سان جنگ ڪيائين.
هن شينهن کي زخمي ڪيو، جنهن جو رت تمام گهڻو وهندو هو ۽ زمين تي ڪري پيو.