ڄڻ ته وشوڪرما جي ڌيءَ. 14.
هڪ هوشيار ۽ ٻيو هوشيار،
منو ڪم جو ٻيو بت آهي.
(هوءَ) رنگ ۾ سهڻي هئي ۽ پان کائيندا هئا.
(جڏهن ته) آسمان ۾ چنڊ اڀري آيو آهي. 15.
(هوء) چتري (فرشتي) پنهنجي گهر ڏانهن وئي
۽ سندس تصوير کڻي آيو.
جڏهن بادشاهه ڏٺو ته تصوير سندس هٿ ۾ آهي.
(اهو لڳي رهيو هو) ڄڻ ته (ڪم ديو) تار کي مضبوطيءَ سان ڪٽي ڇڏيو هو. 16.
(سندس) سمورو هوش هليو ويو ۽ هو شرابي حالت ۾ نچڻ لڳو.
(اهڙيءَ طرح ڏٺائين) ڄڻ ته زخم چوڌاري ڦري رهيا هئا.
هو پنهنجي جسم کي سنڀالي نه سگهيو.
ڄڻ ڪانڊيرن سان نانگ ڏنگيو هجي. 17.
هڪ ڏينهن بادشاهه جي دعوت هئي
۽ شهر جي سڀني عورتن کي محلات ۾ وٺي آيو.
جڏهن سِڌ پال جي ڌيءَ آئي، (اهڙي طرح ظاهر ٿيو)
ڄڻ ته ديپڪ سڄي مجلس ۾ برڪت بڻجي ويو آهي. 18.
هڪ سوراخ ذريعي هن (بادشاهه) ڏٺو،
تڏهن ئي حضرت متوالا ٿي ويا.
(سندس) ذهن عورت جي روپ ۾ وڪامجي ويو
۽ (اھو) سمجھو ته سندس جسم لوط جھڙو ٿي ويو. 19.
حضرت سڀني پٺاڻن کي سڏيو
۽ سيد پال جي گهر موڪليو ويو.
(انهن ذريعي موڪليائين ته) يا ته مون کي پنهنجي ڌيءَ ڏي.
نه ته سمجهو ته موت تنهنجي مٿي تي اچي ويو آهي. 20.
سڀ پٺاڻ سندس (گھر) ويا.
پاڻ فرمايائون ته حضرت ڇا فرمايو
ته اي سيد پال! توهان خوش قسمت آهيو
(ڇاڪاڻ ته) بادشاهه جي سواري تنهنجي گهر ايندي. 21.
اها ڳالهه جڏهن سچل پال ٻڌي.
(پوءِ) هن ڏاڍي ڏک ۾ پنهنجي پيشانيءَ کي هٿ ڪيو.
(سوچڻ لڳو ته) خدا مون کي ڪهڙي حالت ۾ ڪيو آهي؟
منهنجي گهر ۾ اهڙي اداس ڌيءُ پيدا ٿي آهي. 22.
جيڪڏهن نه ڏئي ته ڪم خراب ٿئي ٿو (يعني بادشاهه ناراض ٿئي ٿو).
جيڪڏهن ڏيان ته پوءِ ڇرڪ ڀري لاج لڳي.
(ڇاڪاڻ ته) مغل، پٺاڻ يا ترڪ جو گهر
(ڪو به) اڃا تائين ڇتريءَ ۾ نه ويو آهي. 23.
ڇاڇري ۾ اڃا ائين نه ٿيو آهي
ته ترڪ (گهر مان) کڻي ويا ۽ هڪ ڌيءَ ڏني.
اهو راجپوتن ۾ ٿيندو رهيو آهي
ته ڌيئرون (مليچا جي گهر) موڪليون ويون آهن. 24.
(پر) اهي هڪ ٻيڙيون ۽ ٻيون ڇتون
ترڪيءَ کي ڪڏھن به پنھنجا پٽ نه ڏنائين.
ڇتر جيڪو اهڙو ڪم ڪري،
(پوءِ) هو پنهنجي جسم سميت ڪُمفي جهنم ۾ وڃي ٿو. 25.
جيڪو مرد ترڪن کي ڌيئرون ڏئي،
دنيا کيس ’ڌِريگ درگ‘ ڪري سڏي ٿي.
ان (ڇڙي) جا ماڻهو آخرت (ٻنهي) ڏانهن ويندا.