ٻئي وڙهڻ لاءِ تيار ٿي ويا
۽ پنهنجون تلوارون ڪڍيون ۽ ڪاوڙ ۾ ساڙي ڇڏيو.
پيءُ تلوار ورتي ۽ پٽ جي مٿي تي وار ڪيائين
پوءِ پٽ (تلوار) ڪڍي پيءُ جي مٿي تي وار ڪيائين. 14.
مون هن ڪردار کي بيٺو ڏٺو.
او خدا! منهنجيون اکيون ڇو نه ڦٽي ويون؟
اهي داغ بچائڻ نه چاهيندا هئا.
ان ڪري ٻنهي جو فون آيو. 15.
اي رب! هاڻي ٻڌاءِ ته ڇا ڪجي.
ڇا مان پنهنجي دل ۾ هڪ وار سان مرندس؟
پرديسي بڻجي بن ڏانهن وڃو
۽ شاهي ڇٽي ننڍي پٽ جي مٿي تي ٽنگڻ ڏيو. 16.
پهرين مڙس ۽ پٽ کي قتل ڪيو
۽ پوءِ بادشاهي ننڍي پٽ کي ڏني.
پوءِ يوگا جو روپ ورتو
۽ پوءِ اتر طرف جي رستي تي ڪري پيو. 17.
ٻٽي
اتي ويو ۽ ڪيترن ئي طريقن سان شيو جي تپسيا ڪئي.
رودر (ڀوتا رت) ان عورت جي سخت ساڌنا (تپسيا) ڏسي خوش ٿيو.
چوويهه:
(شيو) چيو اي ڌيءَ! (تون) وار منگ ('بارمبيه')
جيڪا تنهنجي دل ۾ پکڙجي وئي آهي.
(راڻي چيو ته) اي بابا! جيڪڏهن تون ڏيڻ چاهين ته (پوءِ) مون کي توکان اها نعمت ملي
وڏي ڄمار کان جوان ٿيڻ. 19.
ٻٽي
شيو ڏنو ۽ (هوءَ) پوڙهو کان جوان ٿي ويو.
(انهيءَ عورت) پراڻي چمڙي اهڙيءَ طرح لاهي جيئن نانگ پنهنجا پن لاهي ڇڏي. 20.
چوويهه:
جڏهن هوءَ وڏي ڄمار کان جوان ٿي وئي
پوءِ هوءَ ساڳيءَ شهر ڏانهن هلي وئي
جتي (سندس) پٽ شڪار کيڏڻ ويو هو
۽ (ڪيترائي) رڇ، شينهن ۽ شينهن ماريا ويا. 21.
پوءِ (ان عورت) پاڻ کي هرڻ جي روپ ۾ بدلائي ڇڏيو
۽ جسم جا سڀ خوبصورت هٿيار لاهي ڇڏيائين.
هوءَ هرڻ جو روپ وٺي اتي هلي وئي
جتي پٽ شڪار کيڏندو هو. 22.
پُٽ (گهوڙي جو) سندس پٺيان ڊوڙيو (هرڻ-راڻي).
۽ ڪنهن به ساٿيءَ ڏانهن نهاريو.
هو اڪيلو پري پري هليو ويو
جتي ڏاڍو خوفناڪ ٻوٽو هو. 23.
جتي سال ۽ تمل جون وڏيون برچون هيون
۽ اُتي ليمون، کدڙا ۽ جٽا بانيون هيون.
صابر (علامت يا سريفال) کجين، کجين وغيره جا وڏا (وڻ) هئا.
(اھو) ائين پئي لڳو ڄڻ خدا انھن کي پنھنجي ھٿن سان بڻايو ھو. 24.
هرڻ اتي پهچڻ کان پوءِ غائب ٿي ويو
۽ هڪ عظيم عورت جي روپ ۾.
هو آيو ۽ کيس پنهنجو روپ ڏيکاريائين
۽ راج ڪنور کي پڪڙيو. 25.