ائين چئي هن پنهنجي ڪمان کي پنهنجي ڪن تائين ڇڪيو ۽ اهڙو تير ڪڍيائين جو لڳي ٿو هن جو سمورو ڪاوڙ، تير جي صورت ۾ ظاهر ٿي ڪرشن تي ڪري پيو. 1996.
DOHRA
اُن تير کي اچي ڏسي ڪاوڙجي پيو
1997ع ۾ ڪرشن کي ڪاوڙ اچي وئي، اهو تير اچي رهيو هو ۽ پنهنجي تير سان ساڳي وچ ۾ روڪيو.
سويا
تير کي روڪڻ کان پوء، هن رٿ کي ٽوڙي ڇڏيو ۽ رٿ جو مٿو ڪٽي ڇڏيو.
۽ هن پنهنجي تير جي ضرب سان ۽ جهٽڪن سان چئن ئي گهوڙن جا ڪنڌ ڪپي ڇڏيا.
پوءِ هن ڏانهن ڊوڙي، هن (شيشوپال) کي ڌڪ هنيو، جيڪو زخمي ٿي ڪري هيٺ ڪري پيو
دنيا ۾ اهڙو هيرو ڪير آهي، جيڪو ڪرشن جي مزاحمت ڪري سگهي؟ 1998.
جن دلچسپيءَ سان چٽ تي توجه ڏنو آهي، سي شري ڪرشن جي ماڻهن (يعني بيڪنٿ) ڏانهن ويا آهن.
جنهن رب جو ذڪر ڪيو، سو رب جي درگاهه ۾ پهچي ويو ۽ جيڪو به، پاڻ کي ثابت قدمي سان، ڪرشن جي سامهون وڙهندو، سو اتي هڪ لمحي لاءِ به نه رهي سگهيو.
جنهن به پنهنجو پاڻ کي هن جي محبت ۾ لتاڙيو، ان سڄي دنيا ۾ داخل ٿي، بغير ڪنهن رڪاوٽ جي رب جي گهر کي محسوس ڪيو.
جنهن هن جي مخالفت ڪئي، ان شخص کي ٿورو ئي پڪڙي زمين تي اڇلايو ويو. 1999.
بيشمار لشڪر کي مارڻ کان پوءِ ڪرشنا، شيشوپال کي بيهوش ڪري هيٺ ڪري ڇڏيو
فوج جيڪا اتي بيٺي هئي، اها حالت ڏسي ڊڄي ڀڄي وئي
جيتوڻيڪ انهن کي روڪڻ جون ڪوششون ڪيون ويون، پر انهن مان ڪو به جنگ لاءِ نه موٽيو
پوءِ رُڪمي پنهنجي وڏي لشڪر سان وڙهڻ لاءِ آيو.
ان جي پاسي جا ڏاڍا مضبوط ويڙهاڪ ڪاوڙيا ۽ سري ڪرشن کي مارڻ لاءِ ڊوڙيا.
سندس پاسي جا ڪيترائي ويڙهاڪ اڳتي وڌيا، وڏي ڪاوڙ ۾، ڪرشن کي مارڻ لاءِ ويا ۽ چوڻ لڳا، ”اي ڪرشن، تون ڪيڏانهن وڃي رهيو آهين؟ اسان سان وڙهو“
انهن سڀني کي سري ڪرشن پاران قتل ڪيو ويو. شاعر پنهنجو تشبيه ”شيام“ ڪري ٿو.
2001ع ۾ ڪرشن جي هٿان ماريا ويا، مٽيءَ جي ڏيئا جي تلاش ۾ مٿس ڪري پيا، پر جيئرو نه موٽيو.2001.
جڏهن ڀڳت ڪرشن سڄي لشڪر کي ماري وڌو ته رُڪمي ناراض ٿي ويو ۽ چيائين ته:
جڏهن ڪرشن جي هٿان لشڪر مارجي ويو، تڏهن رُڪمي ناراض ٿي پنهنجي لشڪر کي چيو، ”جڏهن ڪرشن، کير وارو ڪمان ۽ تير سنڀالي سگهي ٿو، تڏهن ڪشترين کي به اهو ڪم مضبوطيءَ سان ڪرڻ گهرجي.
جيئن (هو) ڳالهائي رهيو هو، سري ڪرشن بيسوڌا تي تير سان ماريو ۽ کيس پڪڙي ورتو.