جنهن هڪ رب کي نه سڃاتو، ان لاءِ چوويهه بيڪار آهن
جن هڪ کي سڃاڻي ورتو آهي،
جيڪو هڪ جي موجودگيءَ کي محسوس ڪري ٿو ۽ ان کي سڃاڻي ٿو، سو چوويهه جي خوشي محسوس ڪري سگهي ٿو.
ويچاري پاد اسٽينزا
(جن) ذهن ۾ آندو آهي
۽ دوئي جي معني کي تسليم نه ڪيو آهي،
(انهن) عمر (دور) ۾ گھنٽيون وڄايون آهن.
بابا پنهنجي ذهن کي هڪ رب ۾ جذب ڪيو ۽ ڪنهن ٻئي خيال کي پنهنجي ذهن ۾ داخل ٿيڻ نه ڏنو، پوءِ ديوتائن گلن جي برسات ڪري، پنهنجا ڊرم وڄائي.482.
سڀ جٽادار (يوگي) لطف اندوز ٿي رهيا آهن
بابا، خوش ٿي، تاڙيون وڄائي، ڳائڻ لڳا
جتي گل (خوشيءَ سان) گھمندا ڦرندا آهن
اهي پنهنجا گهريلو پريشانيون وساري خوشيءَ سان هيڏانهن هوڏانهن هليا ويا.
تارڪ اسٽينزا
جڏهن ته هن ڪيترائي سال توبه ڪئي
اهڙيءَ طرح جڏهن ساجن ڪيترن ئي سالن تائين تپسيا ڪندا رهيا ۽ سڀ ڪجهه پنهنجي گروءَ جي چوڻ مطابق ڪيو.
پوءِ ناٿ کي چال ٻڌائي ۽ گذري ويو
وڏيري انهن کي ڪيترائي طريقا ٻڌايا ۽ ان طريقي سان انهن ڏهن طرفن جي ڄاڻ حاصل ڪئي.
پوءِ (هن) برهمڻ ديوتا (دتا) چوويهه گرو ٺاهيا
اهڙيءَ طرح هي بابا چوويهن گرون کي اختيار ڪري، ٻين ساڃاهه وندن سان گڏ سميرو جبل تي پهتو.
جڏهن هن اتي سخت توبه ڪئي،
اتي هن سخت تپش ڪئي ۽ پوءِ گرو دت، انهن سڀني کي اهي هدايتون ڏنيون.
ٽوٽڪا اسٽينزا
سيج (دتا) سڀني شاگردن سان گڏ سمر جبل تي ويو.
اهو بابا پنهنجي مٿي تي تالو هڻي ۽ بدن تي اوچي رنگ جا ڪپڙا پهريل، پنهنجن شاگردن سان گڏ سميرو جبل تي پهتو.
ڪيترائي سال (اتي) سخت تپسيا ڪيائين
اتي هن ڪيترن ئي سالن تائين تپش ڪئي ۽ رب کي هڪ پل لاءِ به نه وساريو.
ڏهه لک ويهه هزار سالن تائين بابا
اتي ساڃاهه وندن ڏهه لک 20 هزار سالن تائين مختلف طريقن سان تپش ڪئي
هن پنهنجي راءِ کي سڀني ملڪن ۾ پهچايو.
پوءِ هنن ان عظيم بابا جي ڳجهي عقيدن کي پري ۽ ويجهن ملڪن ۾ پرچار ڪيو.
جڏهن بابا جي حڪومت ختم ٿي،
جڏهن ان عظيم بابا جي آخري گهڙي پهتي ته عظيم بابا کي يوگا جي طاقت سان ان جي خبر پئي.
من يوگي (جتي) دنيا کي دونھون جو گھر ڄاتو.
پوءِ انهيءَ بابا، مٽيءَ جي تالان سان، هن دنيا کي دونھون جي ڪڪر وانگر سمجهي، هڪ ٻي سرگرميءَ جو منصوبو ٺاهيو. 488.
بابا سادا کي يوگا جي طاقت سان حاصل ڪيو
يوگا جي طاقت سان هوا کي قابو ڪري، پنهنجي جسم کي ڇڏي ڌرتيءَ کي ڇڏي ڏنو
دشم دوار جي سهڻي کوپڙيءَ جي بڊ کي ٽوڙڻ سان
کوپڙي ٽوڙي، سندس روح جو نور رب جي عظيم نور ۾ ضم ٿي ويو. 489.
ڪل جي هٿ ۾ سهڻي (’ڪل‘) سخت تلوار چمڪندي آهي.
ڪال (موت) پنهنجي خوفناڪ تلوار کي هميشه سڀني قسمن جي مخلوقات ڏانهن وڌائيندو آهي
وقت دنيا ۾ هڪ وڏو خال پيدا ڪيو آهي
هن دنيا جو وڏو ڄار پيدا ڪيو آهي، جنهن مان ڪو به بچي نه سگهيو هو. 490.
سويا
(جن) ڌارين بادشاهن کي فتح ڪيو ۽ وڏن جنرلن ('انيس') ۽ بادشاهن ('Avanes') کي قتل ڪيو.
هن ڪال (موت) سڀني ملڪن ۽ ڌرتيءَ جي عظيم حاڪمن کي ماري ڇڏيو آهي، جن وٽ اٺ طاقتون، نو خزانا، هر قسم جون ڪاميابيون هيون.
چنڊ جي منهن واريون عورتون ۽ لامحدود دولت
اُهي سڀيئي ننگي پيرن سان يما جي قبضي هيٺ، رب جي نالي جي ياد کان سواءِ هي جهان ڇڏي ويا.
راڻا ۽ مهراڻ به سندس اڳيان بي وس هئا