ڪنس جي تقرير ڪيشي کي خطاب ڪندي:
سويا
راجا (نارد) سان ملڻ کان پوءِ بابا گهر هليو ويو، تڏهن ڪنس هڪ طاقتور شيطان کي سڏيو.
ڪنس سان ملڻ کان پوءِ جڏهن بابا (ناردا) هليو ويو، تڏهن ڪنس ڪيشي نالي هڪ طاقتور ديويءَ کي سڏيو ۽ کيس چيو ته، وڃي ڪرشن کي ماري، يشودا جي پٽ.
پاسي ۾، هن پنهنجي ڀيڻ ۽ سندس مڙس واسوديو کي پنهنجي گهر ۾ قيد ڪيو
ڪنس چندر کي ڪجهه ڳجهيون ڳالهيون ٻڌايون ۽ ڪوليپيئر (هاٿي) کي به موڪليو.
ڪنس جو خطاب اکرور ڏانهن:
سويا
ڪنس پنهنجي محافظن کي چيو ته اسٽيج ٺاهي
هن چندر کي چيو ته ڪوليپيئر (هاٿي) کي اسٽيج جي دروازي تي بيهڻ لاءِ
اڪرور کي سڏيو ۽ کيس چيو ته منهنجو رٿ کڻي گوڪل (نند پوري) ڏانهن وڃو.
هن سونا اڪرور کي پنهنجي رٿ تي نندپوري (نند جي شهر) ڏانهن وڃڻ لاءِ چيو ۽ اسان جي گهر ۾ يجن جي عمل جي بهاني سان، ڪرشن کي هتي آندو وڃي، 774.
ڪنس ڪاوڙيل لهجي ۾ اڪرور کي چيو ته هو برجا ڏانهن هليو وڃي
اتي اعلان ڪيو ته اسان جي گهر ۾ يجن ٿي رهي آهي، اهڙي طرح ڪرشن کي هتي اچڻ لاءِ راغب ڪيو وڃي.
اهڙيءَ طرح شاعر جي ذهن ۾ انهيءَ عڪس جي ڪاميابيءَ جي بهترين ۽ عظيم (مثبت) جو خيال پيدا ٿيو آهي.
شاعر جي چوڻ مطابق هي تماشو ائين ٿو لڳي ته هڪ هرڻ کي اڳ ۾ موڪليو پيو وڃي ته جيئن شينهن کي مارڻ کان اڳ ۾ لالچائي.
شاعر جو ڪلام: DOHRA
ڪنس اڪرور کي ڪرشن جي قتل جي انتظار ۾ انتظار ڪرڻ لاءِ موڪليو
هاڻي ان سان ڪيشي جي قتل جو قصو بيان ڪريان ٿو.
سويا
ڪيشي صبح جو سوير شروع ٿيو ۽ وڏي گهوڙي جو روپ اختيار ڪري برجا پهتو
ان کي ڏسي سج ۽ اندرا خوف ۾ ڀرجي ويا
هن کي ڏسي خوفزده گوپا به ڪرشن جي پيرن تي ڪنڌ جهڪائي ڇڏيو
اهو سڀ ڪجهه ڏسي ڪرشن کي دل ۾ سڪون پيدا ٿيو ۽ ان پاسي ڪيشي خوفناڪ ويڙهه شروع ڪئي.
(جڏهن) دشمن جي ذهن ۾ ڪاوڙ غالب آئي، تڏهن هن ڪرشن کي ڌڪ هنيو (يعني لات مار).
دشمن ڪيشي، ڪاوڙ ۾ اچي ڪرشن کي پيرن سان حملو ڪيو، پر ڪرشن هن کي پنهنجي جسم کي هٿ ڪرڻ نه ڏنو ۽ پاڻ کي بچائي ورتو.
پوءِ ڪرشن ڪيشي جا پير پڪڙيا ۽ کيس مٿي ڪري پري پري اڇلائي ڇڏيائين.
جيئن ڇوڪرا ڪاٺ جي لٺ کي اڇلائي، ڪيهسي چار سؤ قدمن جي فاصلي تي ڪري پيو.
وري پاڻ کي مستحڪم ڪيو ۽ پنهنجي وات کي ڦهلائي، ڪيشي ڪرشن تي ڪري پيو
آسماني مخلوق کي خوفزده ڪرڻ لاءِ هن پنهنجون اکيون کولي ڇڏيون ۽ دهشت ڪرڻ لڳو
ڪرشن پنهنجو هٿ وات ۾ رکيو ۽ ائين محسوس ٿيو ته ڪرشن موت جو روپ اختيار ڪري رهيو آهي.
ڪيشيءَ جي جسم مان زندگيءَ جي قوت کي چونڊي رهيو هو.779.
هن (ڪيشي) ڪرشن جي ٻانهن ۾ پنهنجا ڏند گهڙڻ جي ڪوشش ڪئي، پر هن جا ڏند ڪري پيا.
جنهن شئي لاءِ هو آيو هو، سو کٽي ويو
هو پنهنجي گهر ڏانهن واپس نه وڃي سگهيو ۽ وڙهندي زمين تي ڪري پيو
هو ڪرشن جي هٿان مري ويو ۽ سندس سڀ گناهه ناس ٿي ويا.
جنهن طريقي سان رام راون کي ماريو هو ۽ اهو طريقو جنهن سان نارڪاسور کي ماريو ويو هو.
اهو طريقو جنهن سان هيرنيڪشپو کي پرهلاد جي حفاظت لاءِ رب طرفان قتل ڪيو ويو هو
جنهن طريقي سان ماڌو ۽ ڪيتاڀ کي قتل ڪيو ويو ۽ رب ديونال کي پيتو،
ساڳيءَ طرح سنتن جي حفاظت لاءِ ڪرشن به پنهنجي طاقت سان ڪيشي جو تختو اونڌو ڪري ڇڏيو.
وڏي دشمن کي مارڻ کان پوء، ڪرشن پنهنجي ڳئون سان جنگل ڏانهن ويو
هو پنهنجي ذهن مان سڀ غم ڇڏي، پنهنجي خوش مزاجي ۾ هو
تڏهن شاعر شيام جي ذهن ۾ ان تصوير جو هڪ تمام سهڻو نمونو هن طرح پيدا ٿيو.
بقول شاعر ته اهو تماشو ائين لڳي رهيو هو ته هڪ وڏي هرڻ کي شينهن رڍ مان ڪڍي ماريو آهي.
باب جي پڄاڻي ”بچتر ناٽڪ“ ۾ ڪرشناوتار ۾ ”ڪيشي جو قتل“ آهي.
هاڻي ڪرشن سان ملڻ لاءِ ناردا جي آمد جو سلسلو شروع ٿئي ٿو
ARIL
پوءِ نرد جنگي شري ڪشن وٽ ويو.