چوپي
ھاڻي اھو ڪر جيڪو اجازت آھي.
”اي سائين! مان تنهنجي پيرن تي ڪريان ٿو، هاڻي مان اهو ڪندس جيڪو توهان جي خواهش آهي
هاڻي مان ائين ڪندس جيڪو اجازت آهي.
اي عظيم عالم! منهنجي ڳالهين تي اعتبار ڪر، تون مون کي جيڪو ڪجهه ڪرڻ لاءِ چوندين، مان اهو ڪندس.” 2391.
عالمن جو ڪلام:
چوپي
پوءِ عالمن گڏجي اها ڳالهه ذهن ۾ رکي
(۽ بلرام کي چيو) اسان جو وڏو دشمن آهي.
(سندس) نالو ’بلال‘ آهي. اي بلرام! هن کي مارڻ
پوءِ ساڃاهه وندن کي دل ۾ خيال آيو ته هنن جو ڪو وڏو دشمن آهي، جنهن جو نالو بلال هو، ”اي بلرام! هن کي تباهه ڪيو، پاڻ کي موت جي طور تي ظاهر ڪيو." 2392.
بلرام جو ڪلام:
DOHRA
اي رشي راج! ان دشمن جو هنڌ ڪٿي آهي؟
”اي سائين! اهو دشمن ڪٿي رهندو؟ مون کي هن جي جاءِ ٻڌاءِ ته مان اڄ هن کي قتل ڪريان.“ 2393.
چوپي
پوءِ هڪ عالم ٻڌايو ته،
پوءِ هڪڙي فقير کيس اها جاءِ ڏيکاري، جتي دشمن رهندو هو
جڏهن بلرام ان دشمن کي ڏٺو.
بلرام دشمن کي ڏٺو، ۽ کيس وڙهڻ لاءِ چيلنج ڪيو.2394.
پوءِ اهو لفظ ٻڌي دشمن ناراض ٿي ويو
اهو چيلنج ٻڌي دشمن ڪاوڙ ۾ اچي ويو ۽ ان طرف هنن ماڻهن پنهنجن هٿن جي نشانين سان بلرام کي سڀ ڪجهه ٻڌايو.
هن بلرام سان جنگ ڪئي،
انهيءَ دشمن بلرام سان جنگ وڙهي، بلرام جهڙو زبردست جنگجو ڪو نه ٿيو.2395.
انهيءَ جاءِ تي ٻنهي ۾ ڏاڍي ويڙهه ٿي
انهيءَ جاءِ تي هڪ خوفناڪ جنگ وڙهي وئي، ۽ ٻنهي ويڙهاڪن مان ڪنهن کي به شڪست نه آئي
جڏهن ٿڪجي پوندا هئا ته اتي ويهندا هئا
اهي جڏهن ٿڪل محسوس ٿيندا هئا ۽ بي هوش ٿي ويندا هئا ته وڙهڻ جي خواهش ظاهر ڪندا هئا.2396.
پوءِ ٻئي آواز گجگوڙ ڪري جنگ تي پهتا.
پوءِ وري گجگوڙ ڪرڻ لڳا ۽ جنگ جاري رکيائون ۽ هڪ ٻئي تي پنھنجا ميڙ مارڻ لڳا
(عادل) بيٺو، پوئتي نه هٽ.
اهي مستحڪم هئا ۽ هڪ قدم به پوئتي نه هٽيا هئا، ائين محسوس ٿيو ته ٻه جبل هڪ ٻئي سان وڙهندا رهيا.
ٻئي هيرو متبادل وانگر نظر اچن ٿا.
ٻئي ويڙهاڪ ڪڪر وانگر گجگوڙ ڪري رهيا هئا، سندن آواز ٻڌي يما به ڊڄي ويا
(ٻئي) بهادر ڏاڍا ڪاوڙيل آهن
ٻئي ويڙهاڪ ڪاوڙ ۾ هڪ ٻئي سان وڙهندا رهيا.2398.
جنهن جي موت کي ديوتائون ڏسڻ آيا آهن،
ان شاندار نظاري کي ڏسڻ لاءِ ديوتائن به مختلف قسم جي هوائي گاڏين ۾ اچي ويٺا.
اتي رمبها وغيره (اپچارس) ناچ ڪن ٿا
اُن طرف رمبھا جھڙا آسماني ڏاڪا ناچڻ لڳا ۽ اُن پاسي زمين تي ھي جنگي وڙھي رھيا ھئا.2399.
جسم تي ڪيتريون ئي ماکي (ڌڻ) لڳل آهن
انهن کي ماکيءَ جي ڌڪن جي پرواهه نه هئي ۽ انهن جي وات مان ”مارو، ماريو“ جا نعرا نڪري رهيا هئا.
اهي جنگ جي ميدان کان هڪ قدم به پري نه ٿا ڪن
هو جنگ جي ميدان ۾ هڪ قدم به نه هٽي رهيا هئا ۽ ٻئي خوشيءَ سان وڙهندا رهيا.2400.
سويا
انهيءَ جاءِ تي (جڏهن) ڪافي جنگ لڳي، تڏهن بلرام جيءَ موسيٰ جو قبضو ڪيو.
ڪافي دير تائين جنگ جاري رکڻ کان پوءِ، بلرام پنهنجي وڏي گدا کي هٿ ۾ کنيو ۽ ان کي طاقت سان دشمن تي ٻنهي هٿن سان ماريو.
جڏهن کيس ڌڪ لڳو ته هو مري ويو ۽ آخرت ۾ هليو ويو