شيو جيڪو چوندو سو ٿيندو
۽ اھي گھر ۾ وڏا پٽ ڏيندا. 15.
بادشاهه کي ايندي ڏسي دوست ڊڄي ويو
۽ راڻي کي ائين چيو
ته تون مون کي بي گناهه ماري رهيو آهين.
اي عورت! مون تنهنجو ڪجهه به خراب نه ڪيو آهي. 16.
شيو جون ڳالهيون ياد ڪري، راجا اتي هليو ويو
۽ پنهنجي زال سان جنسي تعلق ڪرڻ لڳو.
جڏهن هو منهن موڙي پنهنجي گهر ڏانهن ويو
تنهن ڪري عورت پنهنجي دوست کي سڏيو. 17.
ٻٽي
(پوءِ آواز ڏنائين) ته اي بادشاهه! ڪيڏانهن وڃي رهيا آهيو شيو گهر کي پٽ جي نعمت ڏني آهي.
هڪ پاليا پالوسيا (پٽ) ۽ نالو (ان) موهن. 18.
چوويهه:
پهرين دوست کي فون ڪيو.
پوءِ گهنٽي وڄائي بادشاهه کي سڏ ڪيو.
پوءِ هن شهر ڏانهن رڙ ڪئي
۽ دوست کي پٽ وانگر رکيو. 19.
ٻٽي
(هاڻي) هوءَ کيس ڏينهن رات گهر ۾ ’پٽ پٽ‘ ڪري سڏيندي هئي.
بادشاهه خاموش رهيو، شيو جي ڳالهه مڃيندو رهيو. انهيءَ چال سان عورت (بادشاهه) کي چالاڪ ڪيو. 20.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 224 هين باب جو نتيجو آهي، تمام سٺو آهي. 224.4274. هلي ٿو
چوويهه:
وارنسي نالي هڪ شهر آهي
جنهن کي ڏسڻ سان سڀ گناهه ناس ٿي ويندا آهن.
اتي بيمل سين نالي هڪ بادشاهه رهندو هو.
(هو) گنهگارن جي سڀني جماعتن کي ناس ڪندو هو. 1.
بادشاهه کي هڪ خوبصورت پٽ هو، جنهن جو نالو سنت ڪنور هو.
هن جي گهر ۾ بي حساب دولت هئي.
جنهن به عورت سندس روپ ڏٺو،
(هوءَ) پنهنجو سمورو پيسو (هن کان) ڏيندي هئي. 2.
ٻٽي
راجا کي هڪ تمام سهڻي ڌيءَ هئي، جنهن جو نالو چخوچارو متي هو.
هوءَ يا ته رتي جي ڌيءَ هئي يا رتي جو اوتار. 3.
ثابت قدم:
جڏهن چخارو مٽيءَ سندس روپ ڏٺو
سو مون دل ۾ سوچيو
ته ڪنهن نه ڪنهن طرح اهڙي چيل (مون کي) ڇٽڻ لاءِ ملي وڃي،
(پوءِ) کيس ڪڏھن به جدا نه ڪجو ۽ ھميشه بليھار ڏانھن وڃو. 4.
ٻٽي
هڪ نوڪرياڻيءَ کي سڏائي هن ڏانهن موڪليو ويو
(۽ چيو ته) مختلف طريقن سان مون کي هڪ دوست سان ملائي. 5.
ثابت قدم:
اي سخي! (مون کي ڏيو) حضرات، مان چاهيان ٿو (اهو).
منهنجي دل سندس خاص نقصان ۾ جلي رهي آهي.
(مان) سانگ کي ڇڏڻ ۽ ساڻس ملڻ لاءِ اڏامڻ جو سوچيو
۽ ماڻهن کي ڇڏي ڏيو لٺ ۽ قبيلي جي آداب کي. 6.
ڏاهر کي سندس خاص راز معلوم ٿيو