جن سڀني ملڪن کي فتح ڪيو ۽ جتي به ڏسندا، دشمن ڀڄي ويا
جيڪو يما سان وڙهندو هو ۽ پوءِ يامراج جي هٿان واپس هلي نه سگهيا هئا.
جن يما سان به جنگ ڪئي هئي ۽ جن کي موت جو ديوتا به ماري نه سگهيو آهي، اهي ويڙهاڪ ڪرشنا جي ناراض تلوار سان مارجي ويا ۽ زمين تي لٿا.
اتي ھڪڙو وڏو جنگجو ھو، (ھن) شري ڪرشن جي پيشانيءَ ۾ تير مارايو.
دشمن جي لشڪر جي هڪ زبردست ويڙهاڪ هڪ تير ڪرشن جي پيشانيءَ تي مارايو، جنهن جو خول ابرو ۾ لڳل رهيو، پر اهو تير مٿي مان نڪري ٻئي پاسي ٿي ويو.
(شاعر) شيام جو خوبصورت تمثيل چوي ٿو ته زخم مان رت وهي پيو آهي،
شاعر جو چوڻ آهي ته ان زخم مان چڱو رت وهي رهيو هو ۽ ائين محسوس ٿيو ته شيو ڪاوڙ ۾ اندرا کي پنهنجي ٽين اک جي روشني ڏيکاري هئي.
جڏهن عظيم رنڌير شري ڪرشن رٿ کي ڊوڙايو، تڏهن هو ائين چئي هليو ويو
ڪرشن پنھنجي رٿ کي ھلائيندي ھليو ويو، ”ڏس، بلرام! دشمن جي فوج ڏکڻ طرف کان تمام گهڻو اڳتي وڌي رهي آهي.
شري ڪرشن جون اهڙيون ڳالهيون ٻڌي، بلراما ڊوڙي ۽ جوش سان ’هل‘ (۽ مارڻ) کي پڪڙيو.
ڪرشن جون ڳالهيون ٻڌي، بلرام وڏي جوش سان پنهنجو پلنگ کڻي ان طرف روانو ٿيو ۽ ان لشڪر جو ايترو ته رت وهي ويو جو سرسوتي ڌرتيءَ تي وهڻ لڳي.
جنگ جي خوفناڪ حالت ڏسي ڪيترائي سپاهي ڀڄي ويا
انهن مان ڪيترائي زخمي ۽ ڪمزور ٿي پيا آهن، ڪيترائي زخمي ٿي پيا آهن ۽ واڪ ائين پيا گهمي رهيا آهن، جيئن راتيون جاڳيون هجن.
ڪيترائي ڏاڍا ڳرا ويڙها (صرف) سري ڪرشن سان وڙهڻ لاءِ تيار آهن.
ڪيترائي عظيم سورما ۽ وڏي طاقت جا مالڪ ڪرشن سان وڙهڻ تي ئي جذب ٿي ويا آهن ۽ ڪيترائي پنهنجا هٿيار ڇڏي ڪرشن جي پيرن تي ڪري پيا آهن.1792.
DOHRA
جڏهن دشمن خوف ۾ جنگ جي ميدان مان ڀڄي ويا
جڏهن، خوفزده ٿي، دشمن ڀڄي ويا، اتي ٻيا ڪيترائي جنگجو تلوارون چمڪيون، 1793 تي پهچي ويا.
سويا
هٿيارن جو خيال رکندي، سڀئي ويڙهاڪن اندر اچي ويا ۽ شري ڪرشن سان جنگ شروع ڪئي.
دشمن پنهنجا هٿيار کنيا، ڪرشن تي پيا ۽ ان طرف ڪرشن هٿ ۾ ڊسڪس کڻي انهن ڏانهن ڊوڙڻ لڳا.
ڪيترن ئي ويڙهاڪن کي قتل ڪيو ۽ دشمن جي سڄي فوج کي اهڙيءَ طرح شڪست ڏني.
هن ڪيترن ئي ويڙهاڪن کي ماري وڌو ۽ دشمن جي لشڪر کي ائين ڀڄائي ڇڏيو، جيئن ڪرشنا-واءَ ڪڪر ڀڄي ويا هئا.1794.
ڪرشنا ڪنهن جو مٿو ڪپي رهيو آهي ۽ ڪنهن ٻئي جي جسم تي پنهنجي گدا سان ڌڪ هڻي رهيو آهي.