شري دسم گرنتھ

صفحو - 310


ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਿਯੋ ਇਹ ਕੋ ਕਹ ਕੈ ਇਹ ਤਾਹਿ ਸਰਾਹਤ ਦਾਈ ॥
sundar roop baniyo ih ko kah kai ih taeh saraahat daaee |

هن جي شڪل ڏاڍي سهڻي هئي ۽ هر ڪو هن جي ساراهه ڪندو هو

ਗ੍ਵਾਰ ਸਨੈ ਬਨ ਬੀਚ ਫਿਰੈ ਕਬਿ ਨੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਲਖਿ ਪਾਈ ॥
gvaar sanai ban beech firai kab nai upamaa tih kee lakh paaee |

هن جي شڪل ڏاڍي سهڻي هئي ۽ هر ڪو هن جي ساراهه ڪندو هو

ਕੰਸਹਿ ਕੇ ਬਧ ਕੇ ਹਿਤ ਕੋ ਜਨੁ ਬਾਲ ਚਮੂੰ ਭਗਵਾਨਿ ਬਨਾਈ ॥੧੮੯॥
kanseh ke badh ke hit ko jan baal chamoon bhagavaan banaaee |189|

ڪرشن کي جنگل ۾ گوپا ڇوڪرن سان ڏسي شاعر چوي ٿو ته رب ڪنس کي مارڻ لاءِ لشڪر تيار ڪيو آهي.

ਕਬਿਤੁ ॥
kabit |

ڪيبٽ

ਕਮਲ ਸੋ ਆਨਨ ਕੁਰੰਗ ਤਾ ਕੇ ਬਾਕੇ ਨੈਨ ਕਟਿ ਸਮ ਕੇਹਰਿ ਮ੍ਰਿਨਾਲ ਬਾਹੈ ਐਨ ਹੈ ॥
kamal so aanan kurang taa ke baake nain katt sam kehar mrinaal baahai aain hai |

هن جو چهرو ڪنول جهڙو آهي، اکيون مهانگيون آهن، هن جي کمر لوهه وانگر آهي ۽ هٿ لوٽس وانگر ڊگها آهن.

ਕੋਕਿਲ ਸੋ ਕੰਠ ਕੀਰ ਨਾਸਕਾ ਧਨੁਖ ਭਉ ਹੈ ਬਾਨੀ ਸੁਰ ਸਰ ਜਾਹਿ ਲਾਗੈ ਨਹਿ ਚੈਨ ਹੈ ॥
kokil so kantth keer naasakaa dhanukh bhau hai baanee sur sar jaeh laagai neh chain hai |

هن جي ڳلي رات جي تاري وانگر مٺي آهي، نڪ طوطي وانگر، ابرو ڪمان وانگر ۽ ڳالهائڻ گنگا وانگر صاف آهي.

ਤ੍ਰੀਅਨਿ ਕੋ ਮੋਹਤਿ ਫਿਰਤਿ ਗ੍ਰਾਮ ਆਸ ਪਾਸ ਬ੍ਰਿਹਨ ਕੇ ਦਾਹਬੇ ਕੋ ਜੈਸੇ ਪਤਿ ਰੈਨ ਹੈ ॥
treean ko mohat firat graam aas paas brihan ke daahabe ko jaise pat rain hai |

عورتن کي رغبت ڏيارڻ تي، هو آس پاس جي ڳوٺن ۾ چنڊ وانگر هلندا آهن، آسمان ۾ هلندا آهن، پيار جي بيمار عورتن کي رغبت ڏيندا آهن.

ਪੁਨਿ ਮੰਦਿ ਮਤਿ ਲੋਕ ਕਛੁ ਜਾਨਤ ਨ ਭੇਦ ਯਾ ਕੋ ਏਤੇ ਪਰ ਕਹੈ ਚਰਵਾਰੋ ਸ੍ਯਾਮ ਧੇਨ ਹੈ ॥੧੯੦॥
pun mand mat lok kachh jaanat na bhed yaa ko ete par kahai charavaaro sayaam dhen hai |190|

190. گھٽ عقل وارا ماڻهو، هن راز کي نه ڄاڻندي، اعليٰ صفتن جي ڪرشن کي رڳو ڳئون چرندڙ سڏين ٿا.

ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਸੋ ॥
gopee baach kaanrah joo so |

ڪرشن کي خطاب ڪندي گوپين جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਹੋਇ ਇਕਤ੍ਰ ਬਧੂ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਸਭ ਬਾਤ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਸ੍ਯਾਮੈ ॥
hoe ikatr badhoo brij kee sabh baat kahai mukh te ih sayaamai |

برج ڀوميءَ جون سڀ عورتون گڏ ٿي ڪرشن کي چوڻ لڳيون.

ਆਨਨ ਚੰਦ ਬਨੇ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਰਾਤਿ ਦਿਨਾ ਬਸਤੋ ਸੁ ਹਿਯਾ ਮੈ ॥
aanan chand bane mrig se drig raat dinaa basato su hiyaa mai |

برجا جون سڀئي عورتون گڏ ٿي پاڻ ۾ ڳالهيون ڪرڻ لڳيون ته هن جو چهرو اونڌو آهي، هن جو چهرو چنڊ جهڙو آهي، اکيون ڪتي جهڙيون آهن، هو رات ڏينهن اسان جي دل ۾ رهندو آهي.

ਬਾਤ ਨਹੀ ਅਰਿ ਪੈ ਇਹ ਕੀ ਬਿਰਤਾਤ ਲਖਿਯੋ ਹਮ ਜਾਨ ਜੀਯਾ ਮੈ ॥
baat nahee ar pai ih kee birataat lakhiyo ham jaan jeeyaa mai |

دشمن جي ڪا به شيءِ ان تي اثر انداز نه ٿي سگهي. اسان پنهنجي دلين ۾ اهو سچ سکيو آهي.

ਕੈ ਡਰਪੈ ਹਰ ਕੇ ਹਰਿ ਕੋ ਛਪਿ ਮੈਨ ਰਹਿਯੋ ਅਬ ਲਉ ਤਨ ਯਾ ਮੈ ॥੧੯੧॥
kai ddarapai har ke har ko chhap main rahiyo ab lau tan yaa mai |191|

اي دوستو! هن جي باري ۾ ڄاڻڻ سان، دل ۾ خوف پيدا ٿئي ٿو ۽ اهو ظاهر ٿئي ٿو ته محبت جو ديوتا ڪرشن جي جسم ۾ رهي ٿو.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥
kaanrah joo baach |

ڪرشن جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਸੰਗ ਹਲੀ ਹਰਿ ਜੀ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰ ਕਹੀ ਸਭ ਤੀਰ ਸੁਨੋ ਇਹ ਭਈਯਾ ॥
sang halee har jee sabh gvaar kahee sabh teer suno ih bheeyaa |

سڀ گوپيون ڪرشن سان گڏ ويون ۽ کيس چيائون.

ਰੂਪ ਧਰੋ ਅਵਤਾਰਨ ਕੋ ਤੁਮ ਬਾਤ ਇਹੈ ਗਤਿ ਕੀ ਸੁਰ ਗਈਯਾ ॥
roop dharo avataaran ko tum baat ihai gat kee sur geeyaa |

� � تون پاڻ کي هڪ اوتار جي روپ ۾ ظاھر ڪرڻ وارو آھين، تنھنجي عظمت کي ڪير به نه ٿو ڄاڻي

ਨ ਹਮਰੋ ਅਬ ਕੋ ਇਹ ਰੂਪ ਸਬੈ ਜਗ ਮੈ ਕਿਨਹੂੰ ਲਖ ਪਈਯਾ ॥
n hamaro ab ko ih roop sabai jag mai kinahoon lakh peeyaa |

ڪرشن چيو ته منهنجي شخصيت جي ڪنهن کي به خبر نه پوندي.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਖੇਲ ਕਰੈ ਜੋਊ ਹੋਇ ਭਲੋ ਮਨ ਕੋ ਪਰਚਈਯਾ ॥੧੯੨॥
kaanrah kahiyo ham khel karai joaoo hoe bhalo man ko paracheeyaa |192|

مان پنهنجا سمورا ڊراما صرف ذهن کي خوش ڪرڻ لاءِ ڏيکاريندو آهيان.���192.

ਤਾਲ ਭਲੇ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਸਭ ਹੀ ਜਨ ਕੇ ਮਨ ਕੇ ਸੁਖਦਾਈ ॥
taal bhale tih tthaur bikhai sabh hee jan ke man ke sukhadaaee |

ان جاءِ تي خوبصورت ٽانڪيون هيون، جن ذهن ۾ جاءِ ٺاهي ۽

ਸੇਤ ਸਰੋਵਰ ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਤਿਨ ਮੈ ਸਰਮਾ ਸਸਿ ਸੀ ਦਮਕਾਈ ॥
set sarovar hai at hee tin mai saramaa sas see damakaaee |

انهن جي وچ ۾ هڪ ٽانڪي هئي خوبصورت سفيد گلن سان چمڪندڙ،

ਮਧਿ ਬਰੇਤਨ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥
madh baretan kee upamaa kab nai mukh te im bhaakh sunaaee |

انهيءَ ٽانڪي جي اندر هڪ دڙو ڦاٽندو نظر آيو ۽ اڇي گلن کي ڏسي شاعر کي ائين لڳو ته ڌرتي،

ਲੋਚਨ ਸਉ ਕਰਿ ਕੈ ਬਸੁਧਾ ਹਰਿ ਕੇ ਇਹ ਕਉਤਕ ਦੇਖਨਿ ਆਈ ॥੧੯੩॥
lochan sau kar kai basudhaa har ke ih kautak dekhan aaee |193|

سوين اکين سان، ڪرشن جي شاندار راند کي ڏسڻ آيو آهي. 193.

ਰੂਪ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਜਿਨ ਕੋ ਪਿਖ ਕੈ ਮਨ ਆਨੰਦ ਬਾਢੇ ॥
roop biraajat hai at hee jin ko pikh kai man aanand baadte |

ڪرشن جو هڪ انتهائي خوبصورت روپ آهي، جنهن کي ڏسي خوشي وڌي ٿي

ਖੇਲਤ ਕਾਨ੍ਰਹ ਫਿਰੈ ਤਿਹ ਜਾਇ ਬਨੈ ਜਿਹ ਠਉਰ ਬਡੇ ਸਰ ਗਾਢੇ ॥
khelat kaanrah firai tih jaae banai jih tthaur badde sar gaadte |

ڪرشن جنگل ۾ انهن هنڌن تي راند ڪندو آهي، جتي اونهي ٽانڪيون هونديون آهن

ਗਵਾਲ ਹਲੀ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਗ ਰਾਜਤ ਦੇਖਿ ਦੁਖੀ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਕਾਢੇ ॥
gavaal halee har ke sang raajat dekh dukhee man ko dukh kaadte |

ڪرشن جنگل ۾ انهن هنڌن تي راند ڪندو آهي، جتي اونهي ٽانڪيون هونديون آهن

ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਿ ਧਰਾ ਹਰਖੀ ਤਿਹ ਤੇ ਤਰੁ ਰੋਮ ਭਏ ਤਨਿ ਠਾਢੇ ॥੧੯੪॥
kautuk dekh dharaa harakhee tih te tar rom bhe tan tthaadte |194|

گوپا ڇوڪرا ڪرشن کي متاثر ڪن ٿا ۽ انهن کي ڏسي غمگين دلين جا ڏک دور ٿي وڃن ٿا، ڪرشن جي شاندار راند کي ڏسي زمين به خوش ٿي وئي ۽ وڻ به، جيڪي ڌرتيءَ جي وارن جون علامتون آهن، سيءَ تي ٿڌاڻ محسوس ڪن ٿا.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਤਰੈ ਤਰੁ ਕੇ ਮੁਰਲੀ ਸੁ ਬਜਾਇ ਉਠਿਯੋ ਤਨ ਕੋ ਕਰਿ ਐਡਾ ॥
kaanrah tarai tar ke muralee su bajaae utthiyo tan ko kar aaiddaa |

شري ڪرشن پنهنجي جسم کي پل هيٺان جھڪايو ۽ مرلي وڄائڻ شروع ڪيو (ان جو آواز ٻڌي).

ਮੋਹ ਰਹੀ ਜਮੁਨਾ ਖਗ ਅਉ ਹਰਿ ਜਛ ਸਭੈ ਅਰਨਾ ਅਰੁ ਗੈਡਾ ॥
moh rahee jamunaa khag aau har jachh sabhai aranaa ar gaiddaa |

هڪ وڻ هيٺان بيٺو ڪرشنا پنهنجي بانسري وڄائي ٿو ۽ جمنا، پکي، نانگ، يڪشا ۽ جهنگلي جانور سميت سڀ پکڙيل آهن.

ਪੰਡਿਤ ਮੋਹਿ ਰਹੇ ਸੁਨ ਕੈ ਅਰੁ ਮੋਹਿ ਗਏ ਸੁਨ ਕੈ ਜਨ ਜੈਡਾ ॥
panddit mohi rahe sun kai ar mohi ge sun kai jan jaiddaa |

هو جنهن به بانسري جو آواز ٻڌو، چاهي هو پنڊت هجي يا عام ماڻهو، متوجه ٿي ويو.

ਬਾਤ ਕਹੀ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਰਲੀ ਇਹ ਨਾਹਿਨ ਰਾਗਨ ਪੈਡਾ ॥੧੯੫॥
baat kahee kab nai mukh te muralee ih naahin raagan paiddaa |195|

شاعر چوي ٿو ته اها بانسري نه آهي، ظاهر آهي ته اها نر ۽ مادي موسيقيءَ جو هڪ ڊگهو رستو آهي.195.

ਆਨਨ ਦੇਖਿ ਧਰਾ ਹਰਿ ਕੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਲਲਚਾਨੀ ॥
aanan dekh dharaa har ko apane man mai at hee lalachaanee |

ڪرشن جي خوبصورت چهري کي ڏسي ڌرتيءَ پنهنجي دل ۾ مٿس مگن ٿي وئي آهي

ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਿਯੋ ਇਹ ਕੋ ਤਿਹ ਤੇ ਪ੍ਰਿਤਮਾ ਅਤਿ ਤੇ ਅਤਿ ਭਾਨੀ ॥
sundar roop baniyo ih ko tih te pritamaa at te at bhaanee |

سوچيان ٿو ته هن جي خوبصورت شڪل جي ڪري، هن جي شڪل انتهائي چمڪندڙ آهي

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਫੁਨਿ ਜੋ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥
sayaam kahee upamaa tih kee apune man mai fun jo pahichaanee |

پنهنجي ذهن جي ڳالهه ڪندي شاعر شيام هي مثال ڏئي ٿو ته زمين،

ਰੰਗਨ ਕੇ ਪਟ ਲੈ ਤਨ ਪੈ ਜੁ ਮਨੋ ਇਹ ਕੀ ਹੁਇਬੇ ਪਟਰਾਨੀ ॥੧੯੬॥
rangan ke patt lai tan pai ju mano ih kee hueibe pattaraanee |196|

196.

ਗੋਪ ਬਾਚ ॥
gop baach |

گوپا جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਗ੍ਵਾਰ ਕਹੀ ਬਿਨਤੀ ਹਰਿ ਪੈ ਇਕ ਤਾਲ ਬਡੋ ਤਿਹ ਪੈ ਫਲ ਹਛੇ ॥
gvaar kahee binatee har pai ik taal baddo tih pai fal hachhe |

هڪ ڏينهن گوپس ڪرشن کي عرض ڪيو ته هتي هڪ ٽانڪي آهي، جتي ڪيترائي ميوي جا وڻ پوکيل آهن

ਲਾਇਕ ਹੈ ਤੁਮਰੇ ਮੁਖ ਕੀ ਕਰੂਆ ਜਹ ਦਾਖ ਦਸੋ ਦਿਸ ਗੁਛੇ ॥
laaeik hai tumare mukh kee karooaa jah daakh daso dis guchhe |

هن وڌيڪ شامل ڪيو ته اتي شراب جا bunch هن جي کائڻ لاء تمام مناسب آهن

ਧੇਨੁਕ ਦੈਤ ਬਡੋ ਤਿਹ ਜਾਇ ਕਿਧੋ ਹਨਿ ਲੋਗਨ ਕੇ ਉਨ ਰਛੇ ॥
dhenuk dait baddo tih jaae kidho han logan ke un rachhe |

پر اتي ڊنوڪا نالي هڪ شيطان رهي ٿو، جيڪو ماڻهن کي ماري ٿو

ਪੁਤ੍ਰ ਮਨੋ ਮਧਰੇਾਂਦ ਪ੍ਰਭਾਤਿ ਤਿਨੈ ਉਠਿ ਪ੍ਰਾਤ ਸਮੈ ਵਹ ਭਛੇ ॥੧੯੭॥
putr mano madhareaand prabhaat tinai utth praat samai vah bhachhe |197|

اهو ئي شيطان انهيءَ ٽانڪي جي حفاظت ڪري ٿو، هو رات جو ماڻهن جي پٽن کي پڪڙي ٿو ۽ صبح جو اٿڻ ڪري کين کائي ٿو.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ॥
kaanrah baach |

ڪرشن جو ڪلام:

ਸਵੈਯਾ ॥
savaiyaa |

سويا

ਜਾਇ ਕਹੀ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜੀ ਜਹ ਤਾਲ ਵਹੈ ਅਰੁ ਹੈ ਫਲ ਨੀਕੇ ॥
jaae kahee tin ko har jee jah taal vahai ar hai fal neeke |

ڪرشن پنهنجي سڀني ساٿين کي ٻڌايو ته ان ٽانڪي جا ميوا واقعي سٺا آهن

ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਲੀ ਸੁ ਤੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇ ਨਹਿ ਹੈ ਫੁਨਿ ਫੀਕੇ ॥
bol utthio mukh te musalee su to amrit ke neh hai fun feeke |

بلرام به ان وقت چيو هو ته امرت انهن جي اڳيان بيڪار آهي

ਮਾਰ ਹੈ ਦੈਤ ਤਹਾ ਚਲ ਕੈ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਰ ਜਾਹਿ ਨਭੈ ਦੁਖ ਜੀ ਕੇ ॥
maar hai dait tahaa chal kai jih te sur jaeh nabhai dukh jee ke |

اچو ته اتي وڃون ۽ شيطان کي ماريون، ته جيئن آسمان (آسمان) ۾ ديوتائن جا ڏک دور ٿين.

ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਚਲੇ ਤਹ ਕੋ ਮਿਲਿ ਸੰਖ ਬਜਾਇ ਸਭੈ ਮੁਰਲੀ ਕੇ ॥੧੯੮॥
hoe prasan chale tah ko mil sankh bajaae sabhai muralee ke |198|

اهڙيءَ ريت سڀئي خوش ٿي پنهنجيون بانسري ۽ ڪنچون وڄائي ان طرف هليا ويا.