ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 310

ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਿਯੋ ਇਹ ਕੋ ਕਹ ਕੈ ਇਹ ਤਾਹਿ ਸਰਾਹਤ ਦਾਈ ॥

sundar roop baniyo ih ko kah kai ih taeh saraahat daaee |

ಅವನ ರೂಪವು ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ಹೊಗಳಿದರು

ਗ੍ਵਾਰ ਸਨੈ ਬਨ ਬੀਚ ਫਿਰੈ ਕਬਿ ਨੈ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਲਖਿ ਪਾਈ ॥

gvaar sanai ban beech firai kab nai upamaa tih kee lakh paaee |

ಅವನ ರೂಪವು ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾಗಿತ್ತು ಮತ್ತು ಎಲ್ಲರೂ ಅವನನ್ನು ಹೊಗಳಿದರು

ਕੰਸਹਿ ਕੇ ਬਧ ਕੇ ਹਿਤ ਕੋ ਜਨੁ ਬਾਲ ਚਮੂੰ ਭਗਵਾਨਿ ਬਨਾਈ ॥੧੮੯॥

kanseh ke badh ke hit ko jan baal chamoon bhagavaan banaaee |189|

ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಗೋಪಬಾಲಕರೊಡನೆ ನೋಡಿದ ಕವಿಯು ಕಂಸನನ್ನು ಕೊಲ್ಲಲು ಭಗವಂತನು ಸೈನ್ಯವನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸಿದ್ದಾನೆಂದು ಹೇಳುತ್ತಾನೆ.೧೮೯.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

KABIT

ਕਮਲ ਸੋ ਆਨਨ ਕੁਰੰਗ ਤਾ ਕੇ ਬਾਕੇ ਨੈਨ ਕਟਿ ਸਮ ਕੇਹਰਿ ਮ੍ਰਿਨਾਲ ਬਾਹੈ ਐਨ ਹੈ ॥

kamal so aanan kurang taa ke baake nain katt sam kehar mrinaal baahai aain hai |

ಅವನ ಮುಖವು ಕಮಲದಂತಿದೆ, ಕಣ್ಣುಗಳು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿವೆ, ಅವನ ಸೊಂಟವು ಕಬ್ಬಿಣದಂತಿದೆ ಮತ್ತು ಅವನ ತೋಳುಗಳು ಕಮಲದ ಕಾಂಡದಂತೆ ಉದ್ದವಾಗಿದೆ.

ਕੋਕਿਲ ਸੋ ਕੰਠ ਕੀਰ ਨਾਸਕਾ ਧਨੁਖ ਭਉ ਹੈ ਬਾਨੀ ਸੁਰ ਸਰ ਜਾਹਿ ਲਾਗੈ ਨਹਿ ਚੈਨ ਹੈ ॥

kokil so kantth keer naasakaa dhanukh bhau hai baanee sur sar jaeh laagai neh chain hai |

ಅವನ ಕಂಠ ರಾತ್ರಿಯಂತೆ ಮಧುರವಾಗಿದೆ, ಮೂಗಿನ ಹೊಳ್ಳೆಗಳು ಗಿಣಿಯಂತೆ, ಹುಬ್ಬುಗಳು ಬಿಲ್ಲಿನಂತೆ ಮತ್ತು ಮಾತು ಗಂಗೆಯಂತೆ ಶುದ್ಧವಾಗಿದೆ.

ਤ੍ਰੀਅਨਿ ਕੋ ਮੋਹਤਿ ਫਿਰਤਿ ਗ੍ਰਾਮ ਆਸ ਪਾਸ ਬ੍ਰਿਹਨ ਕੇ ਦਾਹਬੇ ਕੋ ਜੈਸੇ ਪਤਿ ਰੈਨ ਹੈ ॥

treean ko mohat firat graam aas paas brihan ke daahabe ko jaise pat rain hai |

ಹೆಂಗಸರನ್ನು ಮೋಹಿಸಿದ ಮೇಲೆ, ಚಂದ್ರನಂತೆ ಅಕ್ಕಪಕ್ಕದ ಹಳ್ಳಿಗಳಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾ, ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ ಸಂಚರಿಸುತ್ತಾ, ಪ್ರೇಮ ಪೀಡಿತ ಸ್ತ್ರೀಯರನ್ನು ರೋಮಾಂಚನಗೊಳಿಸುತ್ತಾನೆ.

ਪੁਨਿ ਮੰਦਿ ਮਤਿ ਲੋਕ ਕਛੁ ਜਾਨਤ ਨ ਭੇਦ ਯਾ ਕੋ ਏਤੇ ਪਰ ਕਹੈ ਚਰਵਾਰੋ ਸ੍ਯਾਮ ਧੇਨ ਹੈ ॥੧੯੦॥

pun mand mat lok kachh jaanat na bhed yaa ko ete par kahai charavaaro sayaam dhen hai |190|

ಈ ರಹಸ್ಯವನ್ನು ತಿಳಿಯದ ಬುದ್ದಿಯುಳ್ಳವರು ಪರಮ ಗುಣಗಳ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕೇವಲ ಹಸು ಮೇಯಿಸುವವ ಎಂದು ಕರೆಯುತ್ತಾರೆ.೧೯೦.

ਗੋਪੀ ਬਾਚ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਸੋ ॥

gopee baach kaanrah joo so |

ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಉದ್ದೇಶಿಸಿ ಗೋಪಿಕೆಯರ ಮಾತು:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਹੋਇ ਇਕਤ੍ਰ ਬਧੂ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਸਭ ਬਾਤ ਕਹੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਸ੍ਯਾਮੈ ॥

hoe ikatr badhoo brij kee sabh baat kahai mukh te ih sayaamai |

ಬ್ರಜಭೂಮಿಯ ಸ್ತ್ರೀಯರೆಲ್ಲರೂ ಸೇರಿ ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಹೀಗೆ ಹೇಳತೊಡಗಿದರು.

ਆਨਨ ਚੰਦ ਬਨੇ ਮ੍ਰਿਗ ਸੇ ਦ੍ਰਿਗ ਰਾਤਿ ਦਿਨਾ ਬਸਤੋ ਸੁ ਹਿਯਾ ਮੈ ॥

aanan chand bane mrig se drig raat dinaa basato su hiyaa mai |

ಅವನ ಮುಖ ಕಪ್ಪಾದರೂ ಅವನ ಮುಖವು ಚಂದ್ರನಂತಿದೆ, ಕಣ್ಣುಗಳು ಡೋನಂತಿವೆ, ಅವನು ಹಗಲಿರುಳು ನಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಬ್ರಜದ ಎಲ್ಲಾ ಸ್ತ್ರೀಯರು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿ ತಮ್ಮತಮ್ಮೊಳಗೆ ಮಾತನಾಡಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ.

ਬਾਤ ਨਹੀ ਅਰਿ ਪੈ ਇਹ ਕੀ ਬਿਰਤਾਤ ਲਖਿਯੋ ਹਮ ਜਾਨ ਜੀਯਾ ਮੈ ॥

baat nahee ar pai ih kee birataat lakhiyo ham jaan jeeyaa mai |

ಶತ್ರುಗಳ ಯಾವುದೂ ಅದರ ಮೇಲೆ ಪರಿಣಾಮ ಬೀರುವುದಿಲ್ಲ. ಈ ಸತ್ಯವನ್ನು ನಾವು ನಮ್ಮ ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಕಲಿತಿದ್ದೇವೆ.

ਕੈ ਡਰਪੈ ਹਰ ਕੇ ਹਰਿ ਕੋ ਛਪਿ ਮੈਨ ਰਹਿਯੋ ਅਬ ਲਉ ਤਨ ਯਾ ਮੈ ॥੧੯੧॥

kai ddarapai har ke har ko chhap main rahiyo ab lau tan yaa mai |191|

ಓ ಗೆಳೆಯ! ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ತಿಳಿದಾಗ, ಭಯವು ಹೃದಯದಲ್ಲಿ ಹೊರಹೊಮ್ಮುತ್ತದೆ ಮತ್ತು ಪ್ರೀತಿಯ ದೇವರು ಕೃಷ್ಣನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ.191.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਬਾਚ ॥

kaanrah joo baach |

ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತು:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਸੰਗ ਹਲੀ ਹਰਿ ਜੀ ਸਭ ਗ੍ਵਾਰ ਕਹੀ ਸਭ ਤੀਰ ਸੁਨੋ ਇਹ ਭਈਯਾ ॥

sang halee har jee sabh gvaar kahee sabh teer suno ih bheeyaa |

ಗೋಪಿಕೆಯರೆಲ್ಲರೂ ಕೃಷ್ಣನೊಡನೆ ಹೋಗಿ ಅವನಿಗೆ ಹೇಳಿದರು.

ਰੂਪ ਧਰੋ ਅਵਤਾਰਨ ਕੋ ਤੁਮ ਬਾਤ ਇਹੈ ਗਤਿ ਕੀ ਸੁਰ ਗਈਯਾ ॥

roop dharo avataaran ko tum baat ihai gat kee sur geeyaa |

ನಿಮ್ಮ ಶ್ರೇಷ್ಠತೆಯನ್ನು ಯಾರೂ ಅರಿಯಲಾರದ ಅವತಾರವೆಂಬಂತೆ ನೀವು ಪ್ರಕಟಗೊಳ್ಳಲಿದ್ದೀರಿ

ਨ ਹਮਰੋ ਅਬ ਕੋ ਇਹ ਰੂਪ ਸਬੈ ਜਗ ਮੈ ਕਿਨਹੂੰ ਲਖ ਪਈਯਾ ॥

n hamaro ab ko ih roop sabai jag mai kinahoon lakh peeyaa |

ನನ್ನ ವ್ಯಕ್ತಿತ್ವದ ಬಗ್ಗೆ ಯಾರಿಗೂ ತಿಳಿಯುವುದಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕೃಷ್ಣ ಹೇಳಿದರು.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹਿਯੋ ਹਮ ਖੇਲ ਕਰੈ ਜੋਊ ਹੋਇ ਭਲੋ ਮਨ ਕੋ ਪਰਚਈਯਾ ॥੧੯੨॥

kaanrah kahiyo ham khel karai joaoo hoe bhalo man ko paracheeyaa |192|

ನಾನು ನನ್ನ ಎಲ್ಲಾ ನಾಟಕಗಳನ್ನು ಮನಸ್ಸನ್ನು ರಂಜಿಸಲು ಮಾತ್ರ ಪ್ರದರ್ಶಿಸುತ್ತೇನೆ.

ਤਾਲ ਭਲੇ ਤਿਹ ਠਉਰ ਬਿਖੈ ਸਭ ਹੀ ਜਨ ਕੇ ਮਨ ਕੇ ਸੁਖਦਾਈ ॥

taal bhale tih tthaur bikhai sabh hee jan ke man ke sukhadaaee |

ಆ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸುಂದರವಾದ ತೊಟ್ಟಿಗಳಿದ್ದವು, ಅದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಸ್ಥಳವನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿತು ಮತ್ತು

ਸੇਤ ਸਰੋਵਰ ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਤਿਨ ਮੈ ਸਰਮਾ ਸਸਿ ਸੀ ਦਮਕਾਈ ॥

set sarovar hai at hee tin mai saramaa sas see damakaaee |

ಅವುಗಳಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೊಟ್ಟಿಯು ಸುಂದರವಾದ ಬಿಳಿ ಹೂವುಗಳಿಂದ ಹೊಳೆಯುತ್ತಿತ್ತು,

ਮਧਿ ਬਰੇਤਨ ਕੀ ਉਪਮਾ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਈ ॥

madh baretan kee upamaa kab nai mukh te im bhaakh sunaaee |

ಆ ತೊಟ್ಟಿಯೊಳಗೆ ಒಂದು ದಿಬ್ಬವು ಉಬ್ಬುವುದು ಕಂಡುಬಂದಿತು ಮತ್ತು ಬಿಳಿ ಹೂವುಗಳನ್ನು ನೋಡಿದಾಗ ಕವಿಗೆ ಭೂಮಿಯು,

ਲੋਚਨ ਸਉ ਕਰਿ ਕੈ ਬਸੁਧਾ ਹਰਿ ਕੇ ਇਹ ਕਉਤਕ ਦੇਖਨਿ ਆਈ ॥੧੯੩॥

lochan sau kar kai basudhaa har ke ih kautak dekhan aaee |193|

ನೂರಾರು ಕಣ್ಣುಗಳಿಂದ ಕೃಷ್ಣನ ಅದ್ಭುತ ನಾಟಕವನ್ನು ನೋಡಲು ಬಂದಿದ್ದಾರೆ.193.

ਰੂਪ ਬਿਰਾਜਤ ਹੈ ਅਤਿ ਹੀ ਜਿਨ ਕੋ ਪਿਖ ਕੈ ਮਨ ਆਨੰਦ ਬਾਢੇ ॥

roop biraajat hai at hee jin ko pikh kai man aanand baadte |

ಕೃಷ್ಣನು ಅತ್ಯಂತ ಸುಂದರವಾದ ರೂಪವನ್ನು ಹೊಂದಿದ್ದಾನೆ, ಅದನ್ನು ನೋಡಿ ಆನಂದವು ಹೆಚ್ಚಾಗುತ್ತದೆ

ਖੇਲਤ ਕਾਨ੍ਰਹ ਫਿਰੈ ਤਿਹ ਜਾਇ ਬਨੈ ਜਿਹ ਠਉਰ ਬਡੇ ਸਰ ਗਾਢੇ ॥

khelat kaanrah firai tih jaae banai jih tthaur badde sar gaadte |

ಆಳವಾದ ತೊಟ್ಟಿಗಳಿರುವ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಾನೆ

ਗਵਾਲ ਹਲੀ ਹਰਿ ਕੇ ਸੰਗ ਰਾਜਤ ਦੇਖਿ ਦੁਖੀ ਮਨ ਕੋ ਦੁਖ ਕਾਢੇ ॥

gavaal halee har ke sang raajat dekh dukhee man ko dukh kaadte |

ಆಳವಾದ ತೊಟ್ಟಿಗಳಿರುವ ಸ್ಥಳಗಳಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನು ಕಾಡಿನಲ್ಲಿ ಆಡುತ್ತಾನೆ

ਕਉਤੁਕ ਦੇਖਿ ਧਰਾ ਹਰਖੀ ਤਿਹ ਤੇ ਤਰੁ ਰੋਮ ਭਏ ਤਨਿ ਠਾਢੇ ॥੧੯੪॥

kautuk dekh dharaa harakhee tih te tar rom bhe tan tthaadte |194|

ಗೋಪಬಾಲಕರು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ನೋಡಿ ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿ ಕಾಣುತ್ತಾರೆ ಮತ್ತು ಅವರನ್ನು ನೋಡಿ ದುಃಖದ ಹೃದಯಗಳ ಸಂಕಟವು ದೂರವಾಯಿತು, ಕೃಷ್ಣನ ಅದ್ಭುತ ಆಟವನ್ನು ನೋಡಿ ಭೂಮಿಯೂ ಸಂತೋಷವಾಯಿತು ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಕೂದಲಿನ ಸಂಕೇತವಾದ ಮರಗಳು ಸಹ ತಂಪನ್ನು ಅನುಭವಿಸುತ್ತವೆ.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਤਰੈ ਤਰੁ ਕੇ ਮੁਰਲੀ ਸੁ ਬਜਾਇ ਉਠਿਯੋ ਤਨ ਕੋ ਕਰਿ ਐਡਾ ॥

kaanrah tarai tar ke muralee su bajaae utthiyo tan ko kar aaiddaa |

ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ದೇಹವನ್ನು ಸೇತುವೆಯ ಕೆಳಗೆ ಬಾಗಿಸಿ ಮುರಳಿಯನ್ನು ನುಡಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು (ಅದರ ಶಬ್ದವನ್ನು ಕೇಳಿ).

ਮੋਹ ਰਹੀ ਜਮੁਨਾ ਖਗ ਅਉ ਹਰਿ ਜਛ ਸਭੈ ਅਰਨਾ ਅਰੁ ਗੈਡਾ ॥

moh rahee jamunaa khag aau har jachh sabhai aranaa ar gaiddaa |

ಮರದ ಕೆಳಗೆ ನಿಂತ ಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ಕೊಳಲನ್ನು ನುಡಿಸುತ್ತಾನೆ ಮತ್ತು ಯಮುನೆ, ಪಕ್ಷಿಗಳು, ಸರ್ಪಗಳು, ಯಕ್ಷರು ಮತ್ತು ಕಾಡು ಪ್ರಾಣಿಗಳು ಸೇರಿದಂತೆ ಎಲ್ಲರನ್ನೂ ಆಕರ್ಷಿಸುತ್ತವೆ.

ਪੰਡਿਤ ਮੋਹਿ ਰਹੇ ਸੁਨ ਕੈ ਅਰੁ ਮੋਹਿ ਗਏ ਸੁਨ ਕੈ ਜਨ ਜੈਡਾ ॥

panddit mohi rahe sun kai ar mohi ge sun kai jan jaiddaa |

ಕೊಳಲಿನ ಧ್ವನಿಯನ್ನು ಕೇಳಿದ ಅವರು, ಪಂಡಿತರಾಗಲಿ ಅಥವಾ ಸಾಮಾನ್ಯ ವ್ಯಕ್ತಿಯಾಗಲಿ, ಅವರು ಆಕರ್ಷಿತರಾದರು.

ਬਾਤ ਕਹੀ ਕਬਿ ਨੈ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਰਲੀ ਇਹ ਨਾਹਿਨ ਰਾਗਨ ਪੈਡਾ ॥੧੯੫॥

baat kahee kab nai mukh te muralee ih naahin raagan paiddaa |195|

ಇದು ಕೊಳಲಲ್ಲ ಎಂದು ಕವಿ ಹೇಳುತ್ತಾನೆ, ಇದು ಪುರುಷ ಮತ್ತು ಸ್ತ್ರೀ ಸಂಗೀತದ ವಿಧಾನಗಳ ದೀರ್ಘ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ತೋರುತ್ತದೆ.195.

ਆਨਨ ਦੇਖਿ ਧਰਾ ਹਰਿ ਕੋ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਲਲਚਾਨੀ ॥

aanan dekh dharaa har ko apane man mai at hee lalachaanee |

ಭೂಮಿ, ಕೃಷ್ಣನ ಸುಂದರ ಮುಖವನ್ನು ನೋಡಿ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಮೋಹಿಸಿತು ಮತ್ತು

ਸੁੰਦਰ ਰੂਪ ਬਨਿਯੋ ਇਹ ਕੋ ਤਿਹ ਤੇ ਪ੍ਰਿਤਮਾ ਅਤਿ ਤੇ ਅਤਿ ਭਾਨੀ ॥

sundar roop baniyo ih ko tih te pritamaa at te at bhaanee |

ಅವನ ಸುಂದರವಾದ ರೂಪದಿಂದಾಗಿ, ಅವನ ಆಕೃತಿಯು ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರಕಾಶಮಾನವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಭಾವಿಸುತ್ತಾನೆ

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਉਪਮਾ ਤਿਹ ਕੀ ਅਪੁਨੇ ਮਨ ਮੈ ਫੁਨਿ ਜੋ ਪਹਿਚਾਨੀ ॥

sayaam kahee upamaa tih kee apune man mai fun jo pahichaanee |

ತನ್ನ ಮನದಾಳದ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳುತ್ತಾ ಕವಿ ಶ್ಯಾಮ್ ಈ ಸಾಮ್ಯವನ್ನು ಕೊಡುತ್ತಾನೆ ಭೂಮಿ,

ਰੰਗਨ ਕੇ ਪਟ ਲੈ ਤਨ ਪੈ ਜੁ ਮਨੋ ਇਹ ਕੀ ਹੁਇਬੇ ਪਟਰਾਨੀ ॥੧੯੬॥

rangan ke patt lai tan pai ju mano ih kee hueibe pattaraanee |196|

ಕೃಷ್ಣನ ಮುಖ್ಯ ರಾಣಿಯಾಗುವುದನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ವಿವಿಧ ಬಣ್ಣಗಳ ವಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಧರಿಸಿ.196.

ਗੋਪ ਬਾਚ ॥

gop baach |

ಗೋಪಗಳ ಮಾತು:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਗ੍ਵਾਰ ਕਹੀ ਬਿਨਤੀ ਹਰਿ ਪੈ ਇਕ ਤਾਲ ਬਡੋ ਤਿਹ ਪੈ ਫਲ ਹਛੇ ॥

gvaar kahee binatee har pai ik taal baddo tih pai fal hachhe |

ಒಂದು ದಿನ ಗೋಪರು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಕೇಳಿದರು, ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ತೊಟ್ಟಿ ಇದೆ, ಅಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಹಣ್ಣಿನ ಮರಗಳನ್ನು ನೆಡಲಾಗಿದೆ

ਲਾਇਕ ਹੈ ਤੁਮਰੇ ਮੁਖ ਕੀ ਕਰੂਆ ਜਹ ਦਾਖ ਦਸੋ ਦਿਸ ਗੁਛੇ ॥

laaeik hai tumare mukh kee karooaa jah daakh daso dis guchhe |

ಅಲ್ಲಿರುವ ವೈನ್ ಗೊಂಚಲುಗಳು ಅವನಿಗೆ ತಿನ್ನಲು ತುಂಬಾ ಯೋಗ್ಯವಾಗಿವೆ ಎಂದು ಸೇರಿಸಿ

ਧੇਨੁਕ ਦੈਤ ਬਡੋ ਤਿਹ ਜਾਇ ਕਿਧੋ ਹਨਿ ਲੋਗਨ ਕੇ ਉਨ ਰਛੇ ॥

dhenuk dait baddo tih jaae kidho han logan ke un rachhe |

ಆದರೆ ಅಲ್ಲಿ ದೇನುಕ ಎಂಬ ರಾಕ್ಷಸ ವಾಸಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ಜನರನ್ನು ಕೊಲ್ಲುತ್ತಾನೆ

ਪੁਤ੍ਰ ਮਨੋ ਮਧਰੇਾਂਦ ਪ੍ਰਭਾਤਿ ਤਿਨੈ ਉਠਿ ਪ੍ਰਾਤ ਸਮੈ ਵਹ ਭਛੇ ॥੧੯੭॥

putr mano madhareaand prabhaat tinai utth praat samai vah bhachhe |197|

ಅದೇ ರಾಕ್ಷಸನು ಆ ತೊಟ್ಟಿಯನ್ನು ರಕ್ಷಿಸುತ್ತಾನೆ, ಅವನು ರಾತ್ರಿಯಲ್ಲಿ ಜನರ ಪುತ್ರರನ್ನು ಹಿಡಿದು ಮುಂಜಾನೆ ಎದ್ದು ಅವರನ್ನು ಕಬಳಿಸುತ್ತಾನೆ.197.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ॥

kaanrah baach |

ಕೃಷ್ಣನ ಮಾತು:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਜਾਇ ਕਹੀ ਤਿਨ ਕੋ ਹਰਿ ਜੀ ਜਹ ਤਾਲ ਵਹੈ ਅਰੁ ਹੈ ਫਲ ਨੀਕੇ ॥

jaae kahee tin ko har jee jah taal vahai ar hai fal neeke |

ಆ ತೊಟ್ಟಿಯ ಹಣ್ಣು ನಿಜವಾಗಿಯೂ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಎಂದು ಕೃಷ್ಣ ತನ್ನ ಸಂಗಡಿಗರಿಗೆಲ್ಲ ಹೇಳಿದ

ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਮੁਖ ਤੇ ਮੁਸਲੀ ਸੁ ਤੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੇ ਨਹਿ ਹੈ ਫੁਨਿ ਫੀਕੇ ॥

bol utthio mukh te musalee su to amrit ke neh hai fun feeke |

ಬಲರಾಮ್ ಅವರ ಮುಂದೆ ಅಮೃತವು ನಿಷ್ಪ್ರಯೋಜಕವಾಗಿದೆ ಎಂದು ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೇಳಿದರು

ਮਾਰ ਹੈ ਦੈਤ ਤਹਾ ਚਲ ਕੈ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁਰ ਜਾਹਿ ਨਭੈ ਦੁਖ ਜੀ ਕੇ ॥

maar hai dait tahaa chal kai jih te sur jaeh nabhai dukh jee ke |

ನಾವು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿ ರಾಕ್ಷಸನನ್ನು ಕೊಲ್ಲೋಣ, ಇದರಿಂದ ಸ್ವರ್ಗದಲ್ಲಿ (ಆಕಾಶ) ದೇವತೆಗಳ ದುಃಖವು ದೂರವಾಗುತ್ತದೆ.

ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਚਲੇ ਤਹ ਕੋ ਮਿਲਿ ਸੰਖ ਬਜਾਇ ਸਭੈ ਮੁਰਲੀ ਕੇ ॥੧੯੮॥

hoe prasan chale tah ko mil sankh bajaae sabhai muralee ke |198|

ಹೀಗೆ ಎಲ್ಲರೂ ಸಂತುಷ್ಟರಾಗಿ ತಮ್ಮ ಕೊಳಲು ಮತ್ತು ಶಂಖಗಳನ್ನು ನುಡಿಸುತ್ತಾ ಆ ಕಡೆಗೆ ಹೋದರು.೧೯೮.

ಸೂಚಿ (1 - 1428)

ಜಾಪು ಪುಟ: 1 - 10

ಅಕಾಲ ಉಸ್ತಾತ್ ಪುಟ: 11 - 38

ಬಚಿತ್ತರ ನಾಟಕ ಪುಟ: 39 - 73

ಚಾಂಡಿ ಚರಿತ್ರ ಉಕಟ್ ಬಿಲಾಸ್ ಪುಟ: 74 - 99

ಚಾಂಡಿ ಚರಿತ್ರ ಪುಟ: 100 - 118

ವಾರ್ ಶ್ರೀ ಭಗೌತಿ ಜೀ ಕಿ ಪುಟ: 119 - 126

ಜ್ಞಾನ ಪ್ರಬೋಧ ಪುಟ: 127 - 154

ಚೌಬೀಸ್ ಅವತಾರ್ ಪುಟ: 155 - 610

ಬ್ರಹ್ಮ ಅವತಾರ್ ಪುಟ: 611 - 634

ರುದ್ರ ಅವತಾರ್ ಪುಟ: 635 - 708

ಶಬದ್ ಹಜಾರೆ ಪುಟ: 709 - 712

33 ಸ್ವಯ್ಯಾಯ ಪುಟ: 712 - 716

ಖಾಲ್ಸಾ ಮಹಿಮಾ ಪುಟ: 716 - 716

ಶಸ್ತ್ರ ನಾಮ ಮಾಲಾ ಪುಟ: 717 - 808

ಚರಿತ್ರೋಪಖ್ಯಾನ್ ಪುಟ: 809 - 1388

ಜಫರ್‌ನಾಮಾ ಪುಟ: 1389 - 1394

ಹಿಕಾಯತ್ ಪುಟ: 1394 - 1428