ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 300

ਨੰਦ ਕੇ ਧਾਮ ਗਯੋ ਤਬ ਹੀ ਬਹੁ ਆਦਰ ਤਾਹਿ ਕਰਿਯੋ ਨੰਦ ਰਾਨੀ ॥

nand ke dhaam gayo tab hee bahu aadar taeh kariyo nand raanee |

ವಾಸುದೇವನ ಮಾತನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡು, ಬ್ರಾಹ್ಮಣ ಗಾರ್ಗ್ ಗೋಕುಲಕ್ಕೆ ಬೇಗನೆ ಹೊರಟು ನಂದನ ಮನೆಗೆ ತಲುಪಿದನು, ಅಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ನಂದನ ಹೆಂಡತಿ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಬರಮಾಡಿಕೊಂಡಳು.

ਨਾਮੁ ਸੁ ਕ੍ਰਿਸਨ ਕਹਿਓ ਇਹ ਕੋ ਕਰਿ ਮਾਨ ਲਈ ਇਹ ਬਾਤ ਬਖਾਨੀ ॥

naam su krisan kahio ih ko kar maan lee ih baat bakhaanee |

ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕೃಷ್ಣ ಎಂಬ ಹೆಸರನ್ನು ನೀಡಿದನು, ಅದನ್ನು ಎಲ್ಲರೂ ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡರು, ನಂತರ ಅವರು ಹುಡುಗನ ಜನ್ಮ ದಿನಾಂಕ ಮತ್ತು ಸಮಯವನ್ನು ಅಧ್ಯಯನ ಮಾಡಿದರು, ಹುಡುಗನ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಮುಂಬರುವ ನಿಗೂಢ ಘಟನೆಗಳನ್ನು ಸೂಚಿಸಿದರು.96.

ਲਾਇ ਲਗੰਨ ਨਛਤ੍ਰਨ ਸੋਧਿ ਕਹੀ ਸਮਝਾਇ ਅਕਥ ਕਹਾਨੀ ॥੯੬॥

laae lagan nachhatran sodh kahee samajhaae akath kahaanee |96|

(ಗರ್ಗ) ಶ್ರದ್ಧೆಯನ್ನು ಅನ್ವಯಿಸುವ ಮೂಲಕ ಮತ್ತು ನಕ್ಷತ್ರಪುಂಜಗಳನ್ನು ಮಾರ್ಪಡಿಸುವ ಮೂಲಕ (ಕೃಷ್ಣನ) ಹೇಳಲಾಗದ ಕಥೆಯನ್ನು ವಿವರಿಸಿದರು. 96.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ದೋಹ್ರಾ

ਕ੍ਰਿਸਨ ਨਾਮ ਤਾ ਕੋ ਧਰਿਯੋ ਗਰਗਹਿ ਮਨੈ ਬਿਚਾਰਿ ॥

krisan naam taa ko dhariyo garageh manai bichaar |

ಗರ್ಗ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿ ಅವನಿಗೆ 'ಕ್ರಿಸನ್' ಎಂದು ಹೆಸರಿಟ್ಟಳು.

ਸਿਆਮ ਪਲੋਟੈ ਪਾਇ ਜਿਹ ਇਹ ਸਮ ਮਨੋ ਮੁਰਾਰਿ ॥੯੭॥

siaam palottai paae jih ih sam mano muraar |97|

ಗಾರ್ಗ್ ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಯೋಚಿಸಿ ಆ ಹುಡುಗನಿಗೆ ಕೃಷ್ಣನ ಹೆಸರನ್ನು ಇಟ್ಟನು ಮತ್ತು ಹುಡುಗನು ತನ್ನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿದಾಗ, ಅವನು ವಿಷ್ಣುವಿನಂತೆಯೇ ಇದ್ದಾನೆ ಎಂದು ಪಂಡಿತರಿಗೆ ತೋರಿತು.97.

ਸੁਕਲ ਬਰਨ ਸਤਿਜੁਗਿ ਭਏ ਪੀਤ ਬਰਨ ਤ੍ਰੇਤਾਇ ॥

sukal baran satijug bhe peet baran tretaae |

ಸತ್ಯಯುಗದಲ್ಲಿ ಶ್ವೇತವರ್ಣ (ಹಂಸಾವತಾರ) ಮತ್ತು ತ್ರೇತಾದಲ್ಲಿ ಹಳದಿ ಬಣ್ಣ (ಶಸ್ತ್ರಸಜ್ಜಿತ ರಾಮನು) ಆಯಿತು.

ਪੀਤ ਬਰਨ ਪਟ ਸਿਆਮ ਤਨ ਨਰ ਨਾਹਨਿ ਕੇ ਨਾਹਿ ॥੯੮॥

peet baran patt siaam tan nar naahan ke naeh |98|

ಕಪ್ಪು ಬಣ್ಣವು ಸತ್ಯಯುಗದ ಸಂಕೇತ ಮತ್ತು ತ್ರೇತಾದ ಹಳದಿ, ಆದರೆ ಹಳದಿ ಬಟ್ಟೆಗಳನ್ನು ಧರಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಗಾಢ ಬಣ್ಣದ ದೇಹವನ್ನು ಹೊಂದುವುದು, ಇವೆರಡೂ ಸಾಮಾನ್ಯ ಪುರುಷರ ಲಕ್ಷಣವಲ್ಲ.98.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਅੰਨ੍ਰਯ ਦਯੋ ਗਰਗੈ ਜਬ ਨੰਦਹਿ ਤਉ ਉਠਿ ਕੈ ਜਮੁਨਾ ਤਟਿ ਆਯੋ ॥

anray dayo garagai jab nandeh tau utth kai jamunaa tatt aayo |

ನಂದನು ಗರ್ಗ್‌ಗೆ ಜೋಳದ ಭಿಕ್ಷೆಯನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿದಾಗ, ಅವನು ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಆಹಾರವನ್ನು ಬೇಯಿಸಲು ಯಮುನಾ ತೀರಕ್ಕೆ ಬಂದನು.

ਨ੍ਰਹਾਇ ਕਟੈ ਕਰਿ ਕੈ ਧੁਤੀਆ ਹਰਿ ਕੋ ਅਰੁ ਦੇਵਨ ਭੋਗ ਲਗਾਯੋ ॥

nrahaae kattai kar kai dhuteea har ko ar devan bhog lagaayo |

ಸ್ನಾನದ ನಂತರ, ಅವನು ದೇವರಿಗೆ ಮತ್ತು ಭಗವಂತನಿಗೆ ಅನ್ನವನ್ನು ಅರ್ಪಿಸಿ ಭಗವಂತನಾದ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಿದನು

ਆਇ ਗਏ ਨੰਦ ਲਾਲ ਤਬੈ ਕਰ ਸੋ ਗਹਿ ਕੈ ਅਪੁਨੇ ਮੁਖ ਪਾਯੋ ॥

aae ge nand laal tabai kar so geh kai apune mukh paayo |

ನಂದನ ಮಗ ಅಲ್ಲಿಗೆ ಬಂದು ಗಾರ್ಗನ ಕೈಯಿಂದ ಆಹಾರವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡು ಅದನ್ನು ತಿಂದನು

ਚਕ੍ਰਤ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ਪੇਖਿ ਤਬੈ ਤਿਹ ਅੰਨ੍ਰਯ ਸਭੈ ਇਨ ਭੀਟਿ ਗਵਾਯੋ ॥੯੯॥

chakrat hvai gayo pekh tabai tih anray sabhai in bheett gavaayo |99|

ಆಶ್ಚರ್ಯದಿಂದ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಇದನ್ನು ನೋಡಿ ತನ್ನ ಸ್ಪರ್ಶದಿಂದ ಈ ಹುಡುಗನು ತನ್ನ ಆಹಾರವನ್ನು ಮಲಿನಗೊಳಿಸಿದನು ಎಂದು ಭಾವಿಸಿದನು.

ਫੇਰਿ ਬਿਚਾਰ ਕਰਿਯੋ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਤੇ ਨਹਿ ਬਾਲਕ ਪੈ ਹਰਿ ਜੀ ਹੈ ॥

fer bichaar kariyo man mai ih te neh baalak pai har jee hai |

(ಗರ್ಗಾ) ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಮ್ಮೆ ಯೋಚಿಸಿದನು, (ಅದು) ಇದು (ಅಲ್ಲ) ಮಗು ಆದರೆ ಸ್ವತಃ ಹರಿಜಿ.

ਮਾਨਸ ਪੰਚ ਭੂ ਆਤਮ ਕੋ ਮਿਲਿ ਕੈ ਤਿਨ ਸੋ ਕਰਤਾ ਸਰਜੀ ਹੈ ॥

maanas panch bhoo aatam ko mil kai tin so karataa sarajee hai |

ಆಗ ಪಂಡಿತನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿದ್ದರೂ, ಅವನು ಹುಡುಗನಾಗುವುದು ಹೇಗೆ?, ಇದು ಯಾವುದೋ ಭ್ರಮೆ. ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತನು ಮನಸ್ಸು, ಪಂಚಭೂತಗಳು ಮತ್ತು ಆತ್ಮದ ಏಕೀಕರಣದಿಂದ ಈ ಜಗತ್ತನ್ನು ಸೃಷ್ಟಿಸಿದ್ದಾನೆ

ਯਾਦ ਕਰੀ ਮਮਤਾ ਇਹ ਕਾਰਨ ਮਧ ਕੋ ਦੂਰ ਕਰੈ ਕਰਜੀ ਹੈ ॥

yaad karee mamataa ih kaaran madh ko door karai karajee hai |

ನಾನು ಕೇವಲ ನಂದ್ ಲಾಲ್ ಅವರನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದೆ ಮತ್ತು ಇದು ನನ್ನ ಭ್ರಮೆಯಾಗಿದೆ

ਮੂੰਦ ਲਈ ਤਿਹ ਕੀ ਮਤਿ ਯੌ ਪਟ ਸੌ ਤਨ ਢਾਪਤ ਜਿਉ ਦਰਜੀ ਹੈ ॥੧੦੦॥

moond lee tih kee mat yau patt sau tan dtaapat jiau darajee hai |100|

ಆ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ಗುರುತಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಾಗಲಿಲ್ಲ ಮತ್ತು ದರ್ಜಿಯು ದೇಹವನ್ನು ಬಟ್ಟೆಯಿಂದ ಮುಚ್ಚಿಕೊಂಡಂತೆ ಅವನ ಬುದ್ಧಿಯು ಮುಚ್ಚಲ್ಪಟ್ಟಿತು.100.

ਨੰਦ ਕੁਮਾਰ ਤ੍ਰਿਬਾਰ ਭਯੋ ਜਬ ਤੋ ਮਨਿ ਬਾਮਨ ਕ੍ਰੋਧ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥

nand kumaar tribaar bhayo jab to man baaman krodh kario hai |

ಅದೇ ಮೂರು ಬಾರಿ ನಡೆದಾಗ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನ ಮನಸ್ಸು ರೋಷದಿಂದ ತುಂಬಿತ್ತು

ਮਾਤ ਖਿਝੀ ਜਸੁਦਾ ਹਰਿ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਉਰ ਆਪਨੇ ਲਾਇ ਧਰਿਓ ਹੈ ॥

maat khijhee jasudaa har ko geh kai ur aapane laae dhario hai |

ಅಂತಹ ಮಾತಿಗೆ ತಾಯಿ ಯಶೋದೆ ಅಳುತ್ತಾಳೆ ಮತ್ತು ಅವಳು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ತನ್ನ ಎದೆಗೆ ತಬ್ಬಿಕೊಂಡಳು

ਬੋਲ ਉਠੇ ਭਗਵਾਨ ਤਬੈ ਇਹ ਦੋਸ ਨ ਹੈ ਮੁਹਿ ਯਾਦ ਕਰਿਓ ਹੈ ॥

bol utthe bhagavaan tabai ih dos na hai muhi yaad kario hai |

ಆಗ ಕೃಷ್ಣನು ಇದಕ್ಕೆ ತನ್ನನ್ನು ದೂಷಿಸಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ, ಈ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನನ್ನು ಮಾತ್ರ ದೂಷಿಸಬೇಕೆಂದು ಹೇಳಿದನು.

ਪੰਡਿਤ ਜਾਨ ਲਈ ਮਨ ਮੈ ਉਠ ਕੈ ਤਿਹ ਕੇ ਤਬ ਪਾਇ ਪਰਿਓ ਹੈ ॥੧੦੧॥

panddit jaan lee man mai utth kai tih ke tab paae pario hai |101|

ಅವನು ಮೂರು ಬಾರಿ ಆಹಾರ ಸೇವಿಸಿದ್ದಕ್ಕಾಗಿ ನನ್ನನ್ನು ನೆನಪಿಸಿಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ನಾನು ಅಲ್ಲಿಗೆ ಹೋಗಿದ್ದೇನೆ, ಇದನ್ನು ಕೇಳಿ ಬ್ರಾಹ್ಮಣನು ತನ್ನ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಅರಿತುಕೊಂಡು ಎದ್ದು, ಕೃಷ್ಣನ ಪಾದಗಳನ್ನು ಮುಟ್ಟಿದನು.101.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ದೋಹ್ರಾ

ਨੰਦ ਦਾਨ ਤਾ ਕੌ ਦਯੋ ਕਹ ਲਉ ਕਹੋ ਸੁਨਾਇ ॥

nand daan taa kau dayo kah lau kaho sunaae |

ನಂದನು ಬ್ರಾಹ್ಮಣನಿಗೆ ಮಾಡಿದ ದಾನವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ

ਗਰਗ ਆਪਨੇ ਘਰਿ ਚਲਿਯੋ ਮਹਾ ਪ੍ਰਮੁਦ ਮਨਿ ਪਾਇ ॥੧੦੨॥

garag aapane ghar chaliyo mahaa pramud man paae |102|

ಸಂತೋಷದ ಮನಸ್ಸಿನಿಂದ ಗಾರ್ಗ್ ತನ್ನ ಮನೆಗೆ ಹೋದನು.102.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਨਾਮਕਰਨ ਬਰਨਨੰ ॥

eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare naamakaran barananan |

ಬಚ್ಚಿಟ್ಟರ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ನಾಮಕರಣ ಸಮಾರಂಭದ ವಿವರಣೆಯ ಅಂತ್ಯ.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਬਾਲਕ ਰੂਪ ਧਰੇ ਹਰਿ ਜੀ ਪਲਨਾ ਪਰ ਝੂਲਤ ਹੈ ਤਬ ਕੈਸੇ ॥

baalak roop dhare har jee palanaa par jhoolat hai tab kaise |

ಹಾಗಾದರೆ ಹರಿಜಿ ಮಗುವಿನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ಹೇಗೆ ತೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ?

ਮਾਤ ਲਡਾਵਤ ਹੈ ਤਿਹ ਕੌ ਔ ਝੁਲਾਵਤ ਹੈ ਕਰਿ ਮੋਹਿਤ ਕੈਸੇ ॥

maat laddaavat hai tih kau aau jhulaavat hai kar mohit kaise |

ಕೃಷ್ಣನು ಬಾಲಕನ ರೂಪದಲ್ಲಿ ತೊಟ್ಟಿಲಲ್ಲಿ ತೂಗಾಡುತ್ತಿದ್ದಾನೆ ಮತ್ತು ಅವನ ತಾಯಿ ಅವನನ್ನು ವಾತ್ಸಲ್ಯದಿಂದ ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾಳೆ

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਹੀ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੀ ਮੁਖ ਤੇ ਫੁਨਿ ਐਸੇ ॥

taa chhab kee upamaa at hee kab sayaam kahee mukh te fun aaise |

ಕವಿ ಶ್ಯಾಮಕವಿಯವರು (ತನ್ನ) ಮುಖದಿಂದ ಹೀಗೆ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ:

ਭੂਮਿ ਦੁਖੀ ਮਨ ਮੈ ਅਤਿ ਹੀ ਜਨੁ ਪਾਲਤ ਹੈ ਰਿਪੁ ਦੈਤਨ ਜੈਸੇ ॥੧੦੩॥

bhoom dukhee man mai at hee jan paalat hai rip daitan jaise |103|

ಈ ಸುಂದರ ದೃಶ್ಯದ ಸಾಮ್ಯವನ್ನು ಕವಿಯು ಈ ರೀತಿ ವಿವರಿಸಿದ್ದಾನೆ, ಭೂಮಿಯು ಹೇಗೆ ಮಿತ್ರರನ್ನು ಮತ್ತು ಶತ್ರುಗಳನ್ನು ಸಮಾನವಾಗಿ ಪೋಷಿಸುತ್ತದೆಯೋ, ಅದೇ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ, ತಾಯಿ ಯಶೋದೆಯು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಬೆಳೆಸುವಲ್ಲಿನ ಕಷ್ಟಗಳ ಸಾಧ್ಯತೆಗಳನ್ನು ಚೆನ್ನಾಗಿ ತಿಳಿದಿದ್ದಾಳೆ, ಅವಳು ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಾಳೆ.

ਭੂਖ ਲਗੀ ਜਬ ਹੀ ਹਰਿ ਕੋ ਤਬ ਪੈ ਜਸੁਧਾ ਥਨ ਕੌ ਤਿਨਿ ਚਾਹਿਯੋ ॥

bhookh lagee jab hee har ko tab pai jasudhaa than kau tin chaahiyo |

ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ಹಸಿವಾದಾಗ ತನ್ನ ತಾಯಿ ಯಶೋದೆಯ ಹಾಲನ್ನು ಕುಡಿಯಲು ಬಯಸಿದನು

ਮਾਤ ਉਠੀ ਨ ਭਯੋ ਮਨ ਕ੍ਰੁਧ ਤਬੈ ਪਗ ਸੋ ਮਹਿ ਗੋਡ ਕੈ ਬਾਹਿਯੋ ॥

maat utthee na bhayo man krudh tabai pag so meh godd kai baahiyo |

ಬಲದಿಂದ ಕಾಲು ಸರಿಸಿದನು, ತಾಯಿ ಕೋಪಗೊಳ್ಳದೆ ಎದ್ದಳು

ਤੇਲ ਧਰਿਓ ਅਰੁ ਘੀਉ ਭਰਿਓ ਛੁਟਿ ਭੂਮਿ ਪਰਿਯੋ ਜਸੁ ਸ੍ਯਾਮ ਸਰਾਹਿਯੋ ॥

tel dhario ar gheeo bhario chhutt bhoom pariyo jas sayaam saraahiyo |

ಎಣ್ಣೆ ಮತ್ತು ತುಪ್ಪದಿಂದ ತುಂಬಿದ ಈ ಪಾತ್ರೆಯು ಅವಳ ಕೈಯಿಂದ ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಬಿದ್ದಿತು

ਹੋਤ ਕੁਲਾਹਲ ਮਧ ਪੁਰੀ ਧਰਨੀ ਕੋ ਮਨੋ ਸਭ ਸੋਕ ਸੁ ਲਾਹਿਯੋ ॥੧੦੪॥

hot kulaahal madh puree dharanee ko mano sabh sok su laahiyo |104|

ಕವಿ ಶ್ಯಾಮನು ಈ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ತನ್ನ ಕಲ್ಪನೆಯಲ್ಲಿ ಮತ್ತೊಂದೆಡೆ ದೃಶ್ಯೀಕರಿಸಿದನು, ಪುಟ್ನನ ಹತ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಕೇಳಿದಾಗ, ಬ್ರಜ ದೇಶದಲ್ಲಿ ದೊಡ್ಡ ಕೋಲಾಹಲ ಉಂಟಾಯಿತು ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ದುಃಖವು ಕೊನೆಗೊಂಡಿತು.104.

ਧਾਇ ਗਏ ਬ੍ਰਿਜ ਲੋਕ ਸਬੈ ਹਰਿ ਜੀ ਤਿਨ ਅਪਨੇ ਕੰਠ ਲਗਾਏ ॥

dhaae ge brij lok sabai har jee tin apane kantth lagaae |

ಬ್ರಜದವರೆಲ್ಲ ಓಡಿ ಬಂದು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಅಪ್ಪಿಕೊಂಡರು

ਅਉਰ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਲੋਕ ਬਧੂ ਮਿਲਿ ਭਾਤਨ ਭਾਤਨ ਮੰਗਲ ਗਾਏ ॥

aaur sabhai brij lok badhoo mil bhaatan bhaatan mangal gaae |

ಬ್ರಜ ದೇಶದ ಮಹಿಳೆಯರು ವಿವಿಧ ರೀತಿಯ ಸಂತೋಷದ ಹಾಡುಗಳನ್ನು ಹಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು

ਭੂਮਿ ਹਲੀ ਨਭ ਯੋ ਇਹ ਕਉਤਕ ਬਾਰਨ ਭੇਦ ਯੌ ਭਾਖਿ ਸੁਨਾਏ ॥

bhoom halee nabh yo ih kautak baaran bhed yau bhaakh sunaae |

ಭೂಮಿಯು ನಡುಗಿತು ಮತ್ತು ಆಕಾಶದಲ್ಲಿ (ಭಾರೀ) ಭೂಕಂಪವಾಯಿತು. ಈ ವ್ಯತ್ಯಾಸವನ್ನು ಹುಡುಗಿಯರು ('ಬರನ್') ವಿವರಿಸಿದರು.

ਚਕ੍ਰਤ ਬਾਤ ਭਏ ਸੁਨਿ ਕੈ ਅਪਨੇ ਮਨ ਮੈ ਤਿਨ ਸਾਚ ਨ ਲਾਏ ॥੧੦੫॥

chakrat baat bhe sun kai apane man mai tin saach na laae |105|

ಭೂಮಿಯು ನಡುಗಿತು ಮತ್ತು ಮಕ್ಕಳು ಪೂತನ ಹತ್ಯೆಯ ಬಗ್ಗೆ ವಿವಿಧ ಕಥೆಗಳನ್ನು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದರು, ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ಎಲ್ಲರೂ ತಮ್ಮ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತರಾದರು ಮತ್ತು ಈ ನಿಜವಾದ ಪ್ರಸಂಗವನ್ನು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳಲು ಹಿಂಜರಿದರು.105.