ಶ್ರೀ ದಸಮ್ ಗ್ರಂಥ್

ಪುಟ - 305

ਸੰਗ ਸਖਾ ਲੈ ਕਪਿ ਸਭੈ ਆਏ ਸੈਨ ਬਨਾਇ ॥੧੪੦॥

sang sakhaa lai kap sabhai aae sain banaae |140|

ಕೃಷ್ಣನು ಕೋಪದಿಂದ ಮನೆಯಿಂದ ಹೊರಬಂದನು, ಗೋಪ ಮಕ್ಕಳನ್ನು ಮತ್ತು ವಾನರರನ್ನು ತನ್ನೊಂದಿಗೆ ಕರೆದುಕೊಂಡು ಸೈನ್ಯವನ್ನು ರೂಪಿಸಿದನು ಮತ್ತು ನಂತರ ಹಿಂದಿರುಗಿದನು.140.

ਪਾਥਰ ਕੋ ਗਹਿ ਕੈ ਕਰੈ ਦੀਨੋ ਮਟੁ ਸੁ ਭਗਾਇ ॥

paathar ko geh kai karai deeno matt su bhagaae |

ಅವರೆಲ್ಲರೂ ಹಾಲಿನ ಹೂಜಿಗಳ ಮೇಲೆ ಕಲ್ಲೆಸೆದು ಒಡೆದು ಹಾಲು ನಾಲ್ಕು ಕಡೆ ಹರಿಯಿತು.

ਖੀਰ ਦਸੋ ਦਿਸ ਬਹਿ ਚਲਿਯੋ ਅਉ ਪੀਨੋ ਹਰਿ ਧਾਇ ॥੧੪੧॥

kheer daso dis beh chaliyo aau peeno har dhaae |141|

ಕೃಷ್ಣ ಮತ್ತು ಅವನ ಸಂಗಡಿಗರು ಆ ಹಾಲನ್ನು ತುಂಬಿ ಕುಡಿದರು.141.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਸੈਨ ਬਨਾਇ ਭਲੋ ਹਰਿ ਜੀ ਜਸੁਦਾ ਦਧਿ ਕੋ ਮਿਲਿ ਲੂਟਨ ਲਾਏ ॥

sain banaae bhalo har jee jasudaa dadh ko mil loottan laae |

ಈ ರೀತಿಯಾಗಿ, ಸೈನ್ಯವನ್ನು ರೂಪಿಸಿ, ಕೃಷ್ಣನು ಯಶೋದೆಯ ಹಾಲನ್ನು ಲೂಟಿ ಮಾಡಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು

ਹਾਥਨ ਮੈ ਗਹਿ ਕੈ ਸਭ ਬਾਸਨ ਕੈ ਬਲ ਕੋ ਚਹੂੰ ਓਰਿ ਬਗਾਏ ॥

haathan mai geh kai sabh baasan kai bal ko chahoon or bagaae |

ತಮ್ಮ ಕೈಯಲ್ಲಿದ್ದ ಪಾತ್ರೆಗಳನ್ನು ಹಿಡಿದು ಇತ್ತ ಕಡೆ ಎಸೆಯತೊಡಗಿದರು

ਫੂਟ ਗਏ ਵਹ ਫੈਲ ਪਰਿਓ ਦਧਿ ਭਾਵ ਇਹੈ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨਿ ਆਏ ॥

foott ge vah fail pario dadh bhaav ihai kab ke man aae |

(ಇದರಿಂದ) ಮಡಕೆಗಳು ಒಡೆದವು ಮತ್ತು ಮೊಸರು (ಅವುಗಳಲ್ಲಿ) ಚೆಲ್ಲಿತು. ಅದರ ಅರ್ಥ ಕವಿಯ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಬಂತು (ಇಂಜ್).

ਕੰਸ ਕੋ ਮੀਝ ਨਿਕਾਰਨ ਕੋ ਅਗੂਆ ਜਨੁ ਆਗਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜਨਾਏ ॥੧੪੨॥

kans ko meejh nikaaran ko agooaa jan aagam kaanrah janaae |142|

ಅಲ್ಲೊಂದು ಇಲ್ಲೊಂದು ಹಾಲು ಮೊಸರು ಹರಡುವುದನ್ನು ಕಂಡ ಕವಿಯ ಮನದಲ್ಲಿ ಈ ಕಲ್ಪನೆ ಮೂಡಿದ್ದು, ಹಾಲು ಹರವುವುದು ಸೀಳಿದ ತಲೆಬುರುಡೆಯಿಂದ ಮಜ್ಜೆ ಸಿಡಿಯುವ ಮುನ್ನವೇ ಸೂಚನೆ.೧೪೨.

ਫੋਰ ਦਏ ਤਿਨ ਜੋ ਸਭ ਬਾਸਨ ਕ੍ਰੋਧ ਭਰੀ ਜਸੁਦਾ ਤਬ ਧਾਈ ॥

for de tin jo sabh baasan krodh bharee jasudaa tab dhaaee |

ಕೃಷ್ಣನಿಂದ ಎಲ್ಲಾ ಪಾತ್ರೆಗಳು ಮುರಿದುಹೋದಾಗ, ಯಶೋದೆ ಕೋಪದಿಂದ ಓಡಿಹೋದಳು

ਫਾਧਿ ਚੜੇ ਕਪਿ ਰੂਖਨ ਰੂਖਨ ਗ੍ਵਾਰਨ ਗ੍ਵਾਰਨ ਸੈਨ ਭਗਾਈ ॥

faadh charre kap rookhan rookhan gvaaran gvaaran sain bhagaaee |

ವಾನರರು ಮರಗಳನ್ನು ಏರಿದರು ಮತ್ತು ಗೋಪ ಮಕ್ಕಳ ಸೈನ್ಯವು ಕೃಷ್ಣನ ಚಿಹ್ನೆಗಳಿಂದ ಓಡಿಹೋಗುವಂತೆ ಮಾಡಿತು

ਦਉਰਤ ਦਉਰਿ ਤਬੈ ਹਰਿ ਜੀ ਬਸੁਧਾ ਪਰਿ ਆਪਨੀ ਮਾਤ ਹਰਾਈ ॥

daurat daur tabai har jee basudhaa par aapanee maat haraaee |

ಕೃಷ್ಣ ಓಡುತ್ತಲೇ ಇದ್ದ, ಅವನ ತಾಯಿ ಸುಸ್ತಾಗಿದ್ದಳು

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਫਿਰ ਕੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੈ ਪਤਿ ਊਖਲ ਸੋ ਫੁਨਿ ਦੇਹਿ ਬੰਧਾਈ ॥੧੪੩॥

sayaam kahai fir kai brij kai pat aookhal so fun dehi bandhaaee |143|

ಕವಿ ಶ್ಯಾಮ್ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಹಿಡಿದಾಗ, ಅವನು ಬ್ರಜದ ಭಗವಂತನನ್ನು ಉಖಲ್ (ದೊಡ್ಡ ಮರದ ಗಾರೆ) 143 ನಿಂದ ಕಟ್ಟಲಾಯಿತು ಎಂದು ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.

ਦਉਰਿ ਗਹੇ ਹਰਿ ਜੀ ਜਸੁਦਾ ਜਬ ਬਾਧਿ ਰਹੀ ਰਸੀਆ ਨਹੀ ਮਾਵੈ ॥

daur gahe har jee jasudaa jab baadh rahee raseea nahee maavai |

ಯಶೋದೆ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಹಿಡಿಯಲು ಓಡಿ ಬಂದು ಕಾಲ್ಬೆರಳು ಹಾಕಿದಾಗ ಅವನು ಅಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು

ਕੈ ਇਕਠੀ ਬ੍ਰਿਜ ਕੀ ਰਸੀਆ ਸਭ ਜੋਰਿ ਰਹੀ ਕਛੁ ਥਾਹਿ ਨ ਪਾਵੈ ॥

kai ikatthee brij kee raseea sabh jor rahee kachh thaeh na paavai |

ತಾಯಿಯು ಬ್ರಜದ ಗುಲಾಬಿಗಳನ್ನು ಒಟ್ಟುಗೂಡಿಸಿದಳು, ಆದರೆ ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ಬಂಧಿಸಲಾಗಲಿಲ್ಲ

ਫੇਰਿ ਬੰਧਾਇ ਭਏ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਪਤਿ ਊਖਲ ਸੋ ਧਰਿ ਊਪਰ ਧਾਵੈ ॥

fer bandhaae bhe brij ke pat aookhal so dhar aoopar dhaavai |

ಅಂತಿಮವಾಗಿ, ಅವನು ಉಖಾಲ್‌ನಿಂದ ಕಟ್ಟಲ್ಪಟ್ಟನು ಮತ್ತು ಭೂಮಿಯ ಮೇಲೆ ಉರುಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು

ਸਾਧ ਉਧਾਰਨ ਕੋ ਜੁਮਲਾਰਜੁਨ ਤਾਹਿਾਂ ਨਿਮਿਤ ਕਿਧੋ ਵਹ ਜਾਵੈ ॥੧੪੪॥

saadh udhaaran ko jumalaarajun taahiaan nimit kidho vah jaavai |144|

ಯಮಲಾಜುನನ ಮೋಕ್ಷಕ್ಕಾಗಿ ಮಾತ್ರ ಇದನ್ನು ಮಾಡಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು.144.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

ದೋಹ್ರಾ

ਘੀਸਤਿ ਘੀਸਤਿ ਉਖਲਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਉਧਾਰਤ ਸਾਧ ॥

gheesat gheesat ukhaleh kaanrah udhaarat saadh |

ಭಗವಾನ್ ಕೃಷ್ಣ (ನಾಲ್ ಮತ್ತು ಕೂವರ್ ಹೆಸರಿನ ಇಬ್ಬರು) ಉಖಲ್ ಅನ್ನು ಎಳೆಯುವಾಗ ಸಾಧುಗಳನ್ನು ಎರವಲು ಪಡೆಯುತ್ತಾನೆ.

ਨਿਕਟਿ ਤਬੈ ਤਿਨ ਕੇ ਗਏ ਜਾਨਨਹਾਰ ਅਗਾਧ ॥੧੪੫॥

nikatt tabai tin ke ge jaananahaar agaadh |145|

ಅವನ ಹಿಂದೆ ಉಖಾಲವನ್ನು ಎಳೆದುಕೊಂಡು, ಕೃಷ್ಣನು ಸಂತರನ್ನು ಮುಕ್ತಗೊಳಿಸಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು, ಅವನು, ಅಗ್ರಾಹ್ಯ ಭಗವಂತ ಅವರ ಬಳಿಗೆ ಹೋದನು.145.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਊਖਲ ਕਾਨ੍ਰਹ ਅਰਾਇ ਕਿਧੌ ਬਲ ਕੈ ਤਨ ਕੋ ਤਰੁ ਤੋਰ ਦਏ ਹੈ ॥

aookhal kaanrah araae kidhau bal kai tan ko tar tor de hai |

ಕೃಷ್ಣನು ಉಖಲವನ್ನು ಮರಗಳಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿಹಾಕಿದನು ಮತ್ತು ಅವನ ದೇಹದ ಬಲದಿಂದ ಅವುಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದನು

ਤਉ ਨਿਕਸੇ ਤਿਨ ਤੇ ਜੁਮਲਾਰਜਨ ਕੈ ਬਿਨਤੀ ਸੁਰ ਲੋਕ ਗਏ ਹੈ ॥

tau nikase tin te jumalaarajan kai binatee sur lok ge hai |

ಮರಗಳ ಕೆಳಗೆ ಯಮಲಾರ್ಜುನನು ಕಾಣಿಸಿಕೊಂಡನು ಮತ್ತು ಕೃಷ್ಣನಿಗೆ ನಮಸ್ಕರಿಸಿ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಹೋದನು

ਤਾ ਛਬਿ ਕੋ ਜਸੁ ਉਚ ਮਹਾ ਕਬਿ ਕੇ ਮਨ ਮੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਭਏ ਹੈ ॥

taa chhab ko jas uch mahaa kab ke man mai ih bhaat bhe hai |

ಆ ಘಟನೆಯ ವೈಭವ ಮತ್ತು ದೊಡ್ಡ ಯಶಸ್ಸನ್ನು ಕವಿಯ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ (ಅನುಭವಿಸಲಾಗಿದೆ)

ਨਾਗਨ ਕੇ ਪੁਰਿ ਤੇ ਮਧੁ ਕੇ ਮਟ ਕੈ ਮਤਿ ਕੀ ਲਜੁ ਐਚ ਲਏ ਹੈ ॥੧੪੬॥

naagan ke pur te madh ke matt kai mat kee laj aaich le hai |146|

ಈ ಚಮತ್ಕಾರದ ಸೌಂದರ್ಯವು ಮಹಾನ್ ಕವಿಯನ್ನು ಎಷ್ಟು ಆಕರ್ಷಿಸಿದೆ ಎಂದರೆ ಅವನು ನಾಗರ ಪ್ರದೇಶದಿಂದ ಕೆಳಕ್ಕೆ ಎಳೆದ ಜೇನುತುಪ್ಪದ ಪಿಚ್ಚರ್ ಅನ್ನು ಪಡೆದಿದ್ದಾನೆ ಎಂದು ತೋರುತ್ತದೆ.146.

ਕਉਤਕ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਜਾਇ ਤਬੈ ਜਸੁਦਾ ਪਹਿ ਆਖੀ ॥

kautak dekh sabhai brij ke jan jaae tabai jasudaa peh aakhee |

(ಆ) ಕೌಟಕನನ್ನು ನೋಡಿ, ಬ್ರಜ್-ಭೂಮಿಯ ಜನರೆಲ್ಲರೂ ಜಸೋಧೆಯ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಿ (ಇಡೀ ವಿಷಯ) ಹೇಳಿದರು.

ਤੋਰ ਦਏ ਤਨ ਕੋ ਬਲ ਕੈ ਤਰ ਭਾਤਿ ਭਲੀ ਹਰਿ ਕੀ ਸੁਭ ਸਾਖੀ ॥

tor de tan ko bal kai tar bhaat bhalee har kee subh saakhee |

ಈ ಅದ್ಭುತ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ನೋಡಿದ ಬ್ರಜದ ಜನರು ಯಶೋದೆಯ ಬಳಿಗೆ ಓಡಿಬಂದು, ಕೃಷ್ಣನು ತನ್ನ ದೇಹದ ಬಲದಿಂದ ಮರಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದನು ಎಂದು ಹೇಳಿದರು.

ਤਾ ਛਬਿ ਕੀ ਉਪਮਾ ਅਤਿ ਹੀ ਕਬਿ ਨੇ ਅਪੁਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਮ ਭਾਖੀ ॥

taa chhab kee upamaa at hee kab ne apune mukh te im bhaakhee |

ಕವಿಯು ಆ ದೃಶ್ಯದ ಪರಮಾವಧಿಯ ಸಾಮ್ಯವನ್ನು ಹೀಗೆ ಹೇಳುತ್ತಾ ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ

ਫੇਰਿ ਕਹੀ ਭਹਰਾਇ ਤਿਤੈ ਉਡੇ ਜਿਉ ਧਰ ਤੇ ਉਡ ਜਾਤ ਹੈ ਮਾਖੀ ॥੧੪੭॥

fer kahee bhaharaae titai udde jiau dhar te udd jaat hai maakhee |147|

ಆ ಗೆಲುವಿನ ದೃಶ್ಯವನ್ನು ವರ್ಣಿಸುತ್ತಾ ಕವಿಯು ತಾಯಿಯು ಪರವಶಳಾದಳು ಮತ್ತು ಅವಳು ಕೃಷ್ಣನನ್ನು ನೋಡಲು ನೊಣದಂತೆ ಹಾರಿದಳು ಎಂದು ಹೇಳಿದ್ದಾನೆ.147.

ਦੂਤਨ ਕੇ ਬਧ ਕੋ ਸਿਵ ਮੂਰਤਿ ਹੈ ਨਿਜ ਸੋ ਕਰਤਾ ਸੁਖ ਦਇਯਾ ॥

dootan ke badh ko siv moorat hai nij so karataa sukh deiyaa |

ರಾಕ್ಷಸರ ಸಂಹಾರಕ್ಕೆ ಕೃಷ್ಣ ಶಿವನಿದ್ದಂತೆ

ਲੋਗਨ ਕੋ ਬਰਤਾ ਹਰਤਾ ਦੁਖ ਹੈ ਕਰਤਾ ਮੁਸਲੀਧਰ ਭਇਯਾ ॥

logan ko barataa harataa dukh hai karataa musaleedhar bheiyaa |

ಅವನು ಸೃಷ್ಟಿಕರ್ತ, ಸೌಕರ್ಯಗಳನ್ನು ನೀಡುವವನು, ಜನರ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಹೋಗಲಾಡಿಸುವವನು ಮತ್ತು ಬಲರಾಮನ ಸಹೋದರ

ਡਾਰ ਦਈ ਮਮਤਾ ਹਰਿ ਜੀ ਤਬ ਬੋਲ ਉਠੀ ਇਹ ਹੈ ਮਮ ਜਾਇਯਾ ॥

ddaar dee mamataa har jee tab bol utthee ih hai mam jaaeiyaa |

(ಅವನು) ಶ್ರೀ ಕೃಷ್ಣನು (ಜಸೋಧಳಿಗೆ ಸಹಾನುಭೂತಿಯ ಭಾವನೆ) ವಿಸ್ತರಿಸಿದನು ಮತ್ತು ಅವನು ನನ್ನ ಮಗ ಎಂದು ಹೇಳಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದನು.

ਖੇਲ ਬਨਾਇ ਦਯੋ ਹਮ ਕੋ ਬਿਧਿ ਜੋ ਜਨਮ੍ਯੋ ਗ੍ਰਿਹਿ ਪੂਤ ਕਨਇਯਾ ॥੧੪੮॥

khel banaae dayo ham ko bidh jo janamayo grihi poot kaneiyaa |148|

ತಾಯಿಯು ಬಾಂಧವ್ಯದ ಪ್ರಭಾವದಿಂದ ಅವನನ್ನು ತನ್ನ ಮಗ ಎಂದು ಕರೆದಳು ಮತ್ತು ತನ್ನ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣನಂತಹ ಮಗನು ಹುಟ್ಟಿದ ದೇವರ ಕ್ರೀಡೆ ಎಂದು ಹೇಳಿದಳು.148.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕੇ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਤਰੁ ਤੋਰ ਜਮਲਾਰਜਨ ਉਧਾਰਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥

eit sree bachitr naattake granthe krisanaavataare tar tor jamalaarajan udhaarabo barananan |

ಬಚಿತ್ತರ ನಾಟಕದಲ್ಲಿ ಕೃಷ್ಣಾವತಾರದಲ್ಲಿ "ಮರಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತು ಯಮಲಾರ್ಜುನನ ಮೋಕ್ಷದ" ವಿವರಣೆಯ ಅಂತ್ಯ.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ಸ್ವಯ್ಯ

ਤੋਰਿ ਦਏ ਤਰੁ ਜੋ ਤਿਹ ਹੀ ਤਬ ਗੋਪਨ ਬੂਢਨ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੋ ॥

tor de tar jo tih hee tab gopan boodtan mantr bichaaro |

(ಜಮ್ಲರ್ಜನ್) ಬ್ರಿಚ್ ಅನ್ನು ಮುರಿದ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ, ಹಳೆಯ ಕಾವಲುಗಾರರು (ಸತ್) ಈ ಸಮಾಲೋಚನೆ ನಡೆಸಿದರು.

ਗੋਕੁਲ ਕੋ ਤਜੀਐ ਚਲੀਐ ਬ੍ਰਿਜ ਹ੍ਵੈ ਈਹਾ ਭਾਵ ਤੇ ਭਾਵਨ ਭਾਰੋ ॥

gokul ko tajeeai chaleeai brij hvai eehaa bhaav te bhaavan bhaaro |

ಮರಗಳನ್ನು ಕಿತ್ತುಹಾಕಿದಾಗ, ಎಲ್ಲಾ ಗೋಪರು ಸಮಾಲೋಚನೆಯ ನಂತರ ಗೋಕುಲವನ್ನು ತೊರೆದು ಬ್ರಜದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಬೇಕೆಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು, ಏಕೆಂದರೆ ಗೋಕುಲದಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸಲು ಕಷ್ಟವಾಯಿತು.

ਬਾਤ ਸੁਨੀ ਜਸੁਦਾ ਅਰੁ ਨੰਦਹਿ ਬ੍ਯੋਤ ਭਲੋ ਮਨ ਮਧਿ ਬਿਚਾਰੋ ॥

baat sunee jasudaa ar nandeh bayot bhalo man madh bichaaro |

(ಆಗ) ಜಸೋಧ ಮತ್ತು ನಂದಾ ಇದನ್ನು ಕೇಳಿದರು (ಅವರೂ) ಈ ಯೋಜನೆ ಒಳ್ಳೆಯದು ಎಂದು ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಭಾವಿಸಿದರು.

ਅਉਰ ਭਲੀ ਇਹ ਤੇ ਨ ਕਛੂ ਜਿਹ ਤੇ ਸੁ ਬਚੇ ਸੁਤ ਸ੍ਯਾਮ ਹਮਾਰੋ ॥੧੪੯॥

aaur bhalee ih te na kachhoo jih te su bache sut sayaam hamaaro |149|

ಅಂತಹ ನಿರ್ಧಾರವನ್ನು ಕೇಳಿದ ಯಶೋದೆ ಮತ್ತು ನಂದರು ತಮ್ಮ ಮಗನ ರಕ್ಷಣೆಗಾಗಿ ಬ್ರಜವನ್ನು ಹೊರತುಪಡಿಸಿ ಬೇರೆ ಸೂಕ್ತ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ ಎಂದು ನಿರ್ಧರಿಸಿದರು.149.

ਘਾਸਿ ਭਲੋ ਦ੍ਰੁਮ ਛਾਹ ਭਲੀ ਜਮੁਨਾ ਢਿਗ ਹੈ ਨਗ ਹੈ ਤਟਿ ਜਾ ਕੇ ॥

ghaas bhalo drum chhaah bhalee jamunaa dtig hai nag hai tatt jaa ke |

ಹುಲ್ಲು, ಮರಗಳ ನೆರಳು, ಯಮುನೆಯ ದಂಡೆ, ಪರ್ವತ ಎಲ್ಲವೂ ಇದೆ

ਕੋਟਿ ਝਰੈ ਝਰਨਾ ਤਿਹ ਤੇ ਜਗ ਮੈ ਸਮਤੁਲਿ ਨਹੀ ਕਛੁ ਤਾ ਕੇ ॥

kott jharai jharanaa tih te jag mai samatul nahee kachh taa ke |

ಅಲ್ಲಿ ಅನೇಕ ಕಣ್ಣಿನ ಪೊರೆಗಳಿವೆ ಮತ್ತು ಜಗತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಅಂತಹ ಸ್ಥಳವಿಲ್ಲ

ਬੋਲਤ ਹੈ ਪਿਕ ਕੋਕਿਲ ਮੋਰ ਕਿਧੌ ਘਨ ਮੈ ਚਹੁੰ ਓਰਨ ਵਾ ਕੇ ॥

bolat hai pik kokil mor kidhau ghan mai chahun oran vaa ke |

ಅವನ ನಾಲ್ಕೂ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಕೋಗಿಲೆ, ಹಸಿರು, ನವಿಲುಗಳು ಮಳೆಗಾಲದಲ್ಲಿ ಮಾತನಾಡುತ್ತವೆ.

ਬੇਗ ਚਲੋ ਤੁਮ ਗੋਕੁਲ ਕੋ ਤਜਿ ਪੁੰਨ ਹਜਾਰ ਅਬੈ ਤੁਮ ਗਾ ਕੇ ॥੧੫੦॥

beg chalo tum gokul ko taj pun hajaar abai tum gaa ke |150|

ಅಲ್ಲಿ ನಾಲ್ಕೂ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ನವಿಲುಗಳ ಮತ್ತು ನೈಟಿಂಗೇಲ್ಗಳ ಧ್ವನಿಯು ಕೇಳಿಸುತ್ತದೆ, ಆದ್ದರಿಂದ ನಾವು ಸಹಸ್ರಾರು ಪುಣ್ಯ ಕ್ರಿಯೆಗಳ ಪುಣ್ಯವನ್ನು ಗಳಿಸಲು ತಕ್ಷಣವೇ ಗೋಕುಲವನ್ನು ತೊರೆದು ಬ್ರಜಕ್ಕೆ ಹೋಗಬೇಕು.150.