اي بهلول! توسان گڏ نه ٿو رهي سگهان.
مون سان ڪنهن ماڻهوءَ کي موڪليو (جيڪو) مون کي اتي وٺي آيو.
ٽئين ڏينهن وري فون ڪيم. 19.
اهو ٻڌي خان مون کي ڇڏي ڏنو.
ان ڪري مون هن سان جنسي تعلق نه ڪيو.
پوءِ مان اتان اچي توسان مليس.
هاڻي تون مون کي ڪنهن به طرح بچائي. 20.
ٻٽي
اهڙيون ڳالهيون ٻڌڻ کان پوءِ هو کلڻ لڳو.
(هو) عورت جو راز سمجهي نه سگهيو ته هوءَ خودڪشي ڪرڻ آئي آهي. 21.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 173 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 173.3402. هلي ٿو
چوويهه:
موڪل ڳڙهه ۾ موڪل نالي هڪ وڏو بادشاهه هو.
(سندس) والدين مغرب ۾ تمام مشهور هئا.
کيس هڪ ڌيءَ هئي جنهن جو نالو سورتا ديائي هو.
ٻي ڪهڙي عورت ان جي برابر ٿي سگهي ٿي؟ 1.
هن پنهنجو سمبار ٺاهيو
۽ سڀني بادشاهن کي سڏيو.
هتي ڪاٺ جي گهوڙي تي ڪير ايندو،
کيس راج ڪماري ملي ويندي. 2.
ثابت قدم:
اهو شخص جنهن جي هٿ ۾ سؤ ڳنڍيل بام آهي
۽ ڪاٺ جي گهوڙي تي سوار ٿي هن رستي تي هلڻ لڳو.
جيڪو هٿ کي ڇهڻ کان سواءِ وڏي يا ننڍڙي لڪير ٺاهي سگهي ٿو.
ڀلي بادشاهه اچي ۽ اڄ اسان کي برڪت ڏي. 3.
جتي پيرو شاهه رهندو هو، اتي به اها خبر پهچندي هئي.
اها ڳالهه ٻڌي سڄي مجلس خاموش ٿي وئي.
پوءِ بادشاهه جي زال ائين چئي،
جنهن سان بادشاھه جا سڀ خيال ٽٽي ويا. 4.
هن دبئي جي پاڙ گهري ۽ ان جو بام ٺاهيو.
(هن) ان جاءِ تائين هڪ واهه کوٽي ۽ ملاح کي چيو ته (هن کي) ٻيڙي ۽ گهوڙو آڻيو.
ڪناري تي ڊگھيون ۽ ننڍيون لائينون ٺهيل هيون (هڪ لٺ سان).
(هن) فتح ڪئي ۽ (اها عورت) بادشاهه کي ڏني. 5.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چترتر جي منتري ڀوپ سمواد جي 174 هين باب جي پڄاڻي آهي، تمام سٺو آهي. 174.3407. هلي ٿو
ٻٽي
غجن ديو نالي وڏو بادشاهه غزني جو حاڪم هو.
هن جون وڏيون اکيون ڏسي ڪنول، هرڻ ۽ سارس به شرمسار ٿي ويا. 1.
(سندس) قلعو تمام اڻپورو هو، اتي ڪير پهچي سگهي ٿو؟
اتي چنڊ جي روشني نه هئي ۽ هڪ چيلهه به اتي نه وڃي سگهي هئي. 2.
چوويهه:
چپل ڪالا نالي هڪ راج ڪماري هئي
جنهن کي سج ۽ چنڊ به نه ڏٺو هو.
هو جوبن ۽ چاٻي سان بيحد پيار ڪندو هو.
(هن کي) پکين، هرڻ، يڪشا ۽ نانگن جو ذهن هو. 3.
ٻٽي
جوبن خان ان قلعي جو گهيرو ڪيو.
هر قسم جا قدم کنيا ويا، پر ڪنهن به طرح اهو قلعو ٽوڙي نه سگهيو. 4.
چوويهه: