انهيءَ صلاح کان پوءِ جراسند اسيمبليءَ کي اٿاريو.
انهن صلاحن کان پوءِ، جراسند درٻار ۾ وصيت ڪئي ۽ بادشاهه خوش ٿي پنهنجن گهرن ڏانهن روانا ٿيا.
پنجئي راجا پنهنجي پنهنجي ماڳن تي آيا ۽ ان پاسي رات جو هڪ پرهه گذري چڪو هو
باقي ٽي پرهار به سمهي نه سگهيا ۽ اهڙيءَ طرح صبح جو سج اڀريو.
ڪيبٽ
(رات جي) اونداهي ختم ٿي، ڏينهن جي لهڻ سان، ويڙهاڪن، غصي ۾، ۽ پنهنجن رٿن کي سجدو ڪري، (جنگ لاءِ) شروع ڪيو.
انهيءَ پاسي، برجا جو رب، پنهنجي دماغ ۾ وڏي خوشي جي حالت ۾، ۽ بلرام کي سڏي (جنگ لاءِ) ويو.
اُن طرف به خوف کي ڇڏي ۽ هٿيار کڻي ويڙهاڪن زور زور سان رڙيون ڪندا اڳتي وڌيا.
پنهنجا رٿ ڊوڙائي، ڪنچون وڄائي، ننڍڙا ڊرم وڄائي ۽ وارث گھوڙن تي سوار ٿي، ٻئي لشڪر هڪ ٻئي تي اچي بيٺا.
DOHRA
ڪرشن، پنهنجي رٿن ۾ ويٺي شاندار نظر اچي رهيو هو، جيئن لامحدود روشني جي خاني
اسفوڊيل کيس چنڊ ۽ ڪنول جي گلن کيس سج سمجهيو. 1268.
سويا
مور هن کي ڪڪر سمجهي ناچ ڪرڻ لڳا، تيتر هن کي چنڊ سمجهي جهنگ ۾ رقص ڪرڻ لڳا.
عورتون سمجهنديون هيون ته هو محبت جو ديوتا آهي ۽ نوڪراڻيون کيس عظيم انسان سمجهن ٿيون
يوگين جو خيال هو ته هو هڪ اعليٰ يوگي هو ۽ بيمارين جو خيال هو ته هو ان جو علاج آهي
ٻار کيس ٻار سمجهندا هئا ۽ بدڪار ماڻهو کيس موت سمجهندا هئا.1269.
بت هن کي سج، هاٿي کي گنيش ۽ گانن کي شيو سمجهندا هئا
هو اندرا، ڌرتيءَ ۽ وشنو ته لڳي رهيو هو، پر هو هڪ معصوم ڪتو به لڳي رهيو هو
هرڻ لاءِ، هو سينگ وانگر هو ۽ انسانن لاءِ جهيڙي کان سواءِ، هو زندگي جي سانس وانگر هو.
دوستن لاءِ، هو ذهن ۾ رهندڙ دوست وانگر هو ۽ دشمنن لاءِ، هو ياما وانگر ڏسندو هو. 1270.
DOHRA
ٻنهي لشڪر کي پنهنجي ذهن ۾ تمام گهڻي ڪاوڙ اچي وئي.
ٻنهي طرفن جون لشڪر وڏي ڪاوڙ ۾ اچي گڏ ٿي ويا ۽ جنگي سپاهي پنهنجي صور وغيره تي راند ڪندي جنگ ڪرڻ لڳا.
سويا
راجا يعني ڌوم، ڌوجا، من، ڌوال ۽ ڌراڌر سنگھ، وڏي ڪاوڙ ۾ اچي جنگ جي ميدان ۾ پهتا.
اهي ڪرشن جي اڳيان ڊوڙي ويا، پنهنجن سڀني وهم کي ڇڏي، پنهنجن ڍالن ۽ تلوارن کي پنهنجن هٿن ۾ وٺي.
انهن کي ڏسي ڪرشن بلرام کي چيو ته، ”هاڻي ڪر، جيڪو تون چاهين
زورآور بلرام، پنھنجن ھٿ ۾ ھٿ کڻي، پنجن ڄڻن جا مٿا ڪٽي، زمين تي اڇلائي ڇڏيا.
DOHRA
هن ڪاوڙ ۾ اچي سينا سان گڏ ٻن اڇوتن کي قتل ڪيو.
لشڪر جون ٻه وڏيون لشڪر ۽ پنج بادشاهه مارجي ويا ۽ جيڪي هڪ يا ٻه بچيا سي ميدان جنگ ڇڏي ڀڄي ويا.
باب جي پڄاڻيءَ جو عنوان آهي “Killing of Five Kings along with the Five Supreme Divisions of the Army” ڪرشناوتار ۾ بچيتار ناٽڪ ۾.
هاڻي ٻارهن بادشاهن سان جنگ جو احوال شروع ٿئي ٿو
سويا
جڏهن ٻارهن بادشاهن اها حالت ڏٺي ته ڏاڍي ڪاوڙ ۾ ڏند پيس ڪرڻ لڳا
هنن پنهنجن هٿيارن ۽ هٿيارن تي ڀروسو ڪيو ۽ انهن کي پنهنجي فوجن ۾ ورهايو
پوءِ سڀئي صلاح مشورا ڪندا رهيا
هنن جون دليون ڏاڍيون ڏک ۾ هيون، هنن چيو ته، ”اسان وڙهنداسين، مرنداسين ۽ سمسار جي سمنڊ پار ڪري وينداسين، ڇو ته اسان جي زندگيءَ جو هڪ قابل تعريف لمحو به شاندار آهي. 1274.
انهن جي ذهن ۾ اهڙو تصور پيدا ڪري، اهي قائم رهيا ۽ هڪ وڏي لشڪر سان سري ڪرشن جي مخالفت ڪئي.
اهو سوچي دل ۾ ڪافي لشڪر وٺي آيا ۽ ڪرشن کي چيلنج ڪرڻ لڳا ته هي بلرام پنجن راجائن کي ماري چڪو آهي ۽ هاڻي اي ڪرشن! پنهنجي ڀاءُ کي چئو ته اسان سان وڙه
ٻي صورت ۾ تون اسان سان وڙهڻ لاءِ اچو يا جنگ جو ميدان ڇڏي گهر هليو وڃ
جيڪڏهن توهان جا ماڻهو ڪمزور آهن ته پوءِ توهان کي اسان جي ڪهڙي طاقت نظر ايندي؟
اها ڳالهه ٻڌي، سڀئي پنهنجا هٿيار کڻي ڪرشن جي سامهون آيا
سندن اچڻ تي صاحب سنگهه جو مٿو ڪٽيو ويو ۽ سدا سنگهه کي گوليون هڻي مارڻ بعد هيٺ لاٿو ويو
سندر سنگهه کي ٻن حصن ۾ ورهائي پوءِ ساجن سنگهه کي تباهه ڪري ڇڏيو
سمليش سنگهه کي سندس وارن مان پڪڙي هيٺ ڌڪيو ويو ۽ اهڙي طرح هڪ خوفناڪ جنگ جوش ۾ اچي وئي.1276.
DOHRA