هوءَ قاضي ۽ مفتي سان گڏ اتي آئي. 8.
(هو) چور آهي، دوست آهي، بزرگ آهي، شاهه آهي يا بادشاهه آهي (مون کي خبر ناهي).
اي شيرومني قاضي! وڃو ۽ پاڻ لاء ڏسو. 9.
چوويهه:
مڙس ۽ زال ڳالهائڻ کان پوءِ ڀڄي ويا
۽ اڪبر ڏانهن ڏسڻ لڳو.
بادشاهه هڪ لفظ به نه ڳالهايو.
هن جو مٿو هيٺ ڪيو ويو ۽ هن پنهنجون اکيون نه کوليون. 10.
جيڪڏهن ڪو (ماڻهو) ڪنهن جي گهر وڃي (اهڙي ڪم لاءِ)
پوءِ ان کي فوري طور ميوو ڇو نه ڏيڻ گهرجي؟
جيڪڏهن ڪو اجنبي عورت ۾ مشغول آهي
سو هتي هن کي جوتا پائڻا پوندا ۽ اڳتي هلي هن کي جهنم ملندي. 11.
جڏهن بادشاهه سان اهڙو واقعو ٿيو.
پوءِ هو ڪنهن جي گهر نه ويو.
جيئن هن ڪيو، هن کي ساڳيو ميوو مليو
۽ ذهن مان غلطيءَ کي وساري ڇڏيو. 12.
هتي ختم ٿئي ٿو منتري ڀوپ سمواد جو 185 هين باب سري چرتروپاخيان جي تريا چرتر جي، تمام سٺو آهي. 185.355. هلي ٿو
ٻٽي
مدرا ملڪ ۾ ڇتر جي هڪ ڌيءَ هئي، جنهن جو نالو اچل کلا هو.
هن وٽ تمام گهڻي دولت هئي ۽ ديالپور ڳوٺ ۾ رهندي هئي. 1.
چوويهه:
جڏهن سج لهي ويو
۽ چنڊ اوڀر ۾ اڀريو.
تنهن ڪري چور مشعل روشن ڪرڻ شروع ڪيو ('divtai').
۽ ڳولا ڪندي سندس گهر پهتا. 2.
ٻٽي
هنن پنهنجون تلوارون ڪڍيون ۽ عورت جي مٿي تي بيٺا.
(هو چوڻ لڳو) يا ته پئسا ڏي، نه ته ماري ڇڏينداسين. 3.
چوويهه:
جڏهن عورت اها ڳالهه ٻڌي
تنهنڪري گهر جي ڪجهه دولت ڏيکاري وئي.
پوءِ چيائين، مان به وڌيڪ پئسا ڏيان ٿو
جيڪڏهن تون منهنجي جان ڇڏائي. 4.
پاڻ:
(تون) اڄ مون کي ڇو ماري رهيو آهين، مون سان گڏ هل (مان توکي ٻڌايان ته) تمام گهڻو مال آهي.
مهابي خان جو سمورو سامان رکيل آهي، مان هڪ ئي وقت آڻيندس.
توهان جي سڀني پٽن ۽ پوٽن جي غربت هڪ لمحي ۾ ختم ڪري ڇڏيندي.
اُن (مال) کي لُٽي، مان ان تي هٿ نه وجهندس.
چوويهه:
(عورت جي) ڳالهه ٻڌي، چور تيار ٿي ويا.
عورت کي اتي وٺي ويو.
جتي دارو (بارود) جو ذخيرو ڀريل هو.
اتي وڃي چور کي ٻڌايائين. 6.
ٻٽي
عورت اگني کي تير سان بند ڪيو ۽ ان کي اتي ئي آزاد ڪيو.
سڀني چورن جو تير اتي هليو ويو. 7.
چوويهه:
چور مصالحو ساڙي اتي ويا.