جيڪو آيو ۽ وڙهندو مارجي ويو.
پنجن جوجن (20 ڪوهن) جي ايراضيءَ ۾ جنگ لڳي.
اتي ويڙهاڪن جا ٽولا مارڻ کان پوءِ بيهوش ٿي پيا هئا. 32.
ڪٿي بير بيتل بينا کيڏي رهي هئي
۽ ڪٿي ڪٿي جوگن بيٺا هئا ۽ گيت ڳائي رهيا هئا.
ڪٿي ڪٿي مٿن طوفان به وسري رهيا هئا
جيڪي احمقن جي سامهون وڙهندا ۽ مرندا هئا. 33.
چوويهه:
جڏهن سڄي فوج مارجي وئي،
پوءِ ان عورت پنھنجي پٽ کي موڪليو.
جڏهن ته هو به وڙهيو ۽ جنت ۾ ويو
سو اتي ٻيو پٽ موڪليو. 34.
جڏهن هو جنگ جي ميدان ۾ به وڙهيو ۽ مري ويو.
پوءِ فوراً ٽيون پٽ موڪليو.
جڏهن هو به وڙهيو ۽ ديو لوڪ ڏانهن ويو.
سو (ان) عورت چوٿين پٽ کي موڪليو. 35.
جڏھن چارئي پٽ وڙھڻ لڳا،
پوءِ اها عورت پاڻ جنگ ۾ هلي وئي.
باقي مڙني هيروز کي سڏيو
۽ وڙهڻ لاءِ الارم وڄايو. 36.
ان عورت اهڙي جنگ وڙهي
يعني ڪنهن به ويڙهاڪ ۾ ڪا به خالص عقل نه رهي هئي.
ڪيترائي خوفناڪ هيرو مارجي ويا
۽ گومُخ (رن سنگهه) سنبل وغيره کيڏي رهيو هو.
جنهن تي (راڻي) سروهي (سروهي شهر ۾ ٺهيل تلوار) تي حملو ڪندو هو.
هوءَ سندس مٿو ڪٽي ڇڏيندي ۽ زمين تي اڇلائي ڇڏيندي.
جنهن جي جسم تي راڻي هڪ تير ماريو.
ان جنگجو (جلدي) ڄام لوڪ کي شڪست ڏني. 38.
انهن گهوڙي سوارن کي پسند ڪري ماري ڇڏيو.
هڪ هڪ ڪري ٻه ٽڪر ٿي ويا.
(جنگ جي ميدان مان) مٽي آسمان ڏانهن اڏامي وئي
۽ تلوارون بجليءَ وانگر چمڪائڻ لڳيون. 39.
هيرو، سرنهن جي هٿان ڪٽجي ويا، هن ريت،
جھڪر ڄڻ ڪا وڏي پُل کوٽي ڇڏي ۽ سمهي پيو.
جنگ ۾ هاٿي ۽ گھوڙا مارجي ويا.
(اها جنگ جو ميدان لڳي رهي هئي) ڄڻ ته شيو جي راند جو ميدان هجي. 40.
ان راڻي اهڙي جنگ وڙهي،
جيڪو اڳ نه ٿيو هو ۽ نه وري ٿيندو.
هوءَ ٽڪر ۾ زمين تي ڪري پئي
۽ جنگ ۾ وڙهڻ کان پوءِ دنيا جو سمنڊ پار ڪري ويو. 41.
هوءَ گهوڙي تي ڪري پيئي،
پر پوءِ به هن جنگ جو ميدان نه ڇڏيو.
هن جو گوشت ('تما') ڀوتن ۽ ويمپائر پاران کائيندا هئا،
پر هوءَ (گهوڙي جي) لڙڪ نه ڦيري ۽ (ريگستان مان) ڀڄي وئي. 42.
پهرين چار پٽ مري ويا
۽ پوءِ هن ڪيترن ئي دشمنن کي ماري ڇڏيو.
جڏهن پهرين راڻي کي قتل ڪيو ويو،
ان کان پوءِ هن بيرم ديو کي قتل ڪيو. 43.