دشمن جون اهي سڀ ڳالهيون ڪرشن جي ذهن ۾ اونڌي ٿي ويون، جيڪو ڏاڍي ڪاوڙ ۾ سندس ڪمان، تلوار، گدا وغيره کي پڪڙي مٿس ڪري پيو.
دين سنگهه جنگ ۾ موٽي آيو آهي ۽ ڪمان کڻڻ کان بلڪل به نه ڊڄندو آهي.
دھن سنگهه به بي خوف ذهن سان پنهنجي ڪمان کي پڪڙيو ۽ جنگ کان ڦري ويو ۽ ڪرشن جي خلاف مضبوطيءَ سان بيٺو.
هن پاسي بلرام ڪاوڙ ۾ ڀرجي ويو ته ٻئي طرف دين سنگهه ڪاوڙ ۾ لال ٿي ويو.
ٻنهي ۾ ويڙهه ٿي ۽ زخمن مان وهندڙ رت سندن جسم کي ڳاڙهي ڪري ڇڏيو
دشمن پنهنجن جسمن ۽ دماغن جو شعور وساري ”مار، مار“ جا نعرا هڻڻ لڳا.
شاعر چوي ٿو ته اهي وڙهندا هئا جيئن هاٿي سان هاٿي.1116.
هو پاڻ کي اُتي بلرام جي ڌڪ کان بچائي رهيو هو ۽ پوءِ ڊوڙندو اچي مٿس تلوار جا وار ڪري رهيو هو.
ڀاءُ کي ڏک ۾ ڏسي
ڪرشن ڪجهه يهودا ويڙهاڪن کي پاڻ سان وٺي، ان طرف هليو ويو
هن دين سنگهه کي چنڊ جي چئني پاسن تي لکن تارن وانگر گهيرو ڪيو.1117.
جڏهن دين دنگ کي گهيرو ڪيو ويو، تڏهن گج سنگهه جيڪو ڀرسان بيٺو هو، اتي آيو
جڏهن بلرام اهو ڏٺو ته پنهنجي رٿ تي چڙهائي ان پاسي آيو.
هن کي ڪرشن جي ويجهو اچڻ نه ڏنو ويو، وچ ۾ تيرن سان ڀريل هو.
۽ گج سنگهه کي اتي پهچڻ نه ڏنو ۽ کيس وچ ۾ روڪيو، گج سنگهه اتي ئي بيٺو، ڄڻ هاٿي جا پير جادو ڪري ويا هجن.
ڪرشن دين سنگهه سان وڙهندا رهيا آهن ۽ انهن مان ڪنهن کي به قتل نه ڪيو پيو وڃي
هاڻي ڪرشن، ڏاڍو ڪاوڙيل، پنهنجي ڊسڪس کي پنهنجي هٿ ۾ کنيو
هُن اهو ٻوٽو اڇلايو، جنهن جنگ جي ميدان ۾ دين سنگهه جو مٿو ڪٽي ڇڏيو
هو زمين تي ائين رڙندو آهي جيئن مڇيءَ جي ٽانڪي مان ڪڍيل هجي. 1119.
جيئن ئي دھن سنگھ کي قتل ڪيو ويو، یادون اھو ڏسي پنھنجو شنوھ وڄايو
ڪيترائي ويڙهاڪ ڪرشن سان وڙهندا ۽ کٽي ويا، اهي جنت ڏانهن روانا ٿيا
جنهن جاءِ تي گج سنگهه بيٺو هو، اهو تماشو ڏسي حيران ٿي ويو
پوءِ ڀڄڻ وارا سپاهي وٽس آيا ۽ چيائون ته ”هاڻي اسان ئي بچيل آهيون ۽ تو وٽ آيا آهيون.
سندن وات مان اهي لفظ ٻڌي، زبردست هيرو گج سنگهه ڏاڍو ڪاوڙيو