ته سڪندر بادشاهه امرت حاصل ڪئي.
جيڪڏهن انسان امر ٿي ويندو
(سو) چوڏهن ماڻهن تي فتح حاصل ڪندو. 45.
ٻٽي
تنهنڪري ان بابت ڪجهه ڪرڻ گهرجي
جنهن سان هن بيوقوف جو جسم پوڙهو ٿي ويندو ۽ هو امرت پيئڻ جي قابل نه رهندو. 46.
ثابت قدم:
اندرا رمبها نالي هڪ اپچارا موڪليو.
جيڪو هڪ پوڙهو پکيءَ جي صورت ۾ (طالاب جي ويجهو) آيو.
اهو نه سوچيو ته هن جي جسم تي هڪڙو پنرو به رهجي ويو آهي.
هن جو جسم نظر نه ٿو اچي، ذهن ۾ بيزاري پيدا ٿئي ٿي. 47.
ٻٽي
سڪندر جڏهن امرت پيئڻ لڳو.
پوءِ هن پکيءَ کي ڀاڪر پائڻ واري جسم سان ڏسي کلڻ لڳو. 48.
چوويهه:
(سڪندر) ان پکيءَ وٽ ويو ۽ پڇيائين.
اي ڀاءُ! تو مون تي کلايو ڇو؟
اهو سڀ ڪجهه ٻڌاءِ
۽ منهنجي دل جو غم دور ڪر. 49.
پکي چيو:
ٻٽي
(منهنجي) بدن تي هڪ به پنو نه آهي ۽ نه منهنجي بدن ۾ رت آهي.
بدن پاڪ نه ٿيو آهي ۽ آءٌ دردن سان جيئرو آهيان جڏهن (مون) هي خراب پاڻي پيتو آهي. 50.
چوويهه:
اهو سٺو آهي جيڪڏهن (توهان اهو پيئو) امرت.
مون وانگر ڊگهي زندگي گذاريو.
اهو ٻڌي سڪندر ڏاڍو ڊڄي ويو.
هن امرت کي پيئڻ چاهيو، پر نه پيئي. 51.
ٻٽي
جنهن عورت (يعني سڪندر) کي ٺڳي نه ٿي سگهي، تنهن کي هن ڪردار سان ٺڳيو.
شاعر ڪل چوي ٿو ته پوءِ هي قصو ختم ٿي ويو. 52.
هتي سري چرتروپاخيان جي تريا چارترا جي منتري ڀوپ سمواد جي 217 هين باب جي پڄاڻي آهي، تمام سٺو آهي. 217.4186. هلي ٿو
ٻٽي
مشد جو راجا چندر ڪيتو ڏاڍو سهڻو هو
جنهن جي دروازي تي ملڪن جا هيرو ڪوڙ ڳالهائيندا هئا. 1.
ثابت قدم:
کيس ٻه پٽ هئا، سسي ڌوج ۽ روي ڪيتو.
ٽنهي ماڻهن ۾ هن جهڙو هيرو ڪو نه هو.
سندس شان سڄي دنيا ۾ پکڙجي وئي.
(انهن جي خوبصورتي ڏسڻ لاءِ) سج ۽ چنڊ به ڦرندا هئا. 2.
ٻٽي
بادشاهه جي زال دين ڪيتو متي غير معمولي شڪل واري هئي.
ڪو به ماڻهو (هن کي) ڏسي به نه سگهيو ته هن کي وڌيڪ شديد ڪري. 3.
راسرنگ متي سندس ٻي زال هئي.
بادشاھه ان تي جنوني ٿي ويو ۽ پنھنجي زال کي وساري ويٺو. 4.
چوويهه:
تڏهن راڻيءَ کي ڏاڍي ڪاوڙ لڳي.
(اُٿڻ سبب) پاڻي اُٺن ۾ سڙي ويو.