श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1121


ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਸਾਹ ਸਿਕੰਦਰ ਪਾਯੋ ॥
अंम्रित साह सिकंदर पायो ॥

ਅਜਰ ਅਮਰ ਮਨੁਖ੍ਯ ਜੋ ਹ੍ਵੈ ਹੈ ॥
अजर अमर मनुख्य जो ह्वै है ॥

ਜੀਤਿ ਸੁ ਲੋਕ ਚੌਦਹੂੰ ਲੈ ਹੈ ॥੪੫॥
जीति सु लोक चौदहूं लै है ॥४५॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਤਾ ਤੇ ਯਾ ਕੋ ਕੀਜਿਯੈ ਕਛੁ ਉਪਚਾਰ ਬਨਾਇ ॥
ता ते या को कीजियै कछु उपचार बनाइ ॥

ਜਿਤ੍ਯੋ ਜਰਾ ਤਨ ਜੜ ਰਹੈ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਪਿਯੌ ਨ ਜਾਇ ॥੪੬॥
जित्यो जरा तन जड़ रहै अंम्रित पियौ न जाइ ॥४६॥

ਅੜਿਲ ॥
अड़िल ॥

ਰੰਭਾ ਨਾਮ ਅਪਛਰਾ ਦਈ ਪਠਾਇ ਕੈ ॥
रंभा नाम अपछरा दई पठाइ कै ॥

ਬਿਰਧ ਰੂਪ ਖਗ ਕੋ ਧਰਿ ਬੈਠੀ ਆਇ ਕੈ ॥
बिरध रूप खग को धरि बैठी आइ कै ॥

ਏਕ ਪੰਖ ਤਨ ਰਹਿਯੋ ਨ ਤਾ ਕੌ ਜਾਨਿਯੈ ॥
एक पंख तन रहियो न ता कौ जानियै ॥

ਹੋ ਜਾ ਤਨ ਲਹਿਯੋ ਨ ਜਾਇ ਘ੍ਰਿਣਾ ਜਿਯ ਠਾਨਿਯੈ ॥੪੭॥
हो जा तन लहियो न जाइ घ्रिणा जिय ठानियै ॥४७॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਜਬੈ ਸਿਕੰਦਰ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਕੋ ਪੀਵਨ ਲਗ੍ਯੋ ਬਨਾਇ ॥
जबै सिकंदर अंम्रित को पीवन लग्यो बनाइ ॥

ਗਲਤ ਅੰਗ ਪੰਛੀ ਤਬੈ ਨਿਰਖਿ ਉਠਿਯੋ ਮੁਸਕਾਇ ॥੪੮॥
गलत अंग पंछी तबै निरखि उठियो मुसकाइ ॥४८॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਪੂਛਿਯੋ ਤਾਹਿ ਪੰਛਿਯਹਿ ਜਾਈ ॥
पूछियो ताहि पंछियहि जाई ॥

ਕ੍ਯੋਨ ਤੈ ਹਸ੍ਯੋ ਹੇਰਿ ਮੁਹਿ ਭਾਈ ॥
क्योन तै हस्यो हेरि मुहि भाई ॥

ਸਕਲ ਬ੍ਰਿਥਾ ਵਹੁ ਮੋਹਿ ਬਤੈਯੈ ॥
सकल ब्रिथा वहु मोहि बतैयै ॥

ਹਮਰੇ ਚਿਤ ਕੋ ਤਾਪ ਮਿਟੈਯੈ ॥੪੯॥
हमरे चित को ताप मिटैयै ॥४९॥

ਪੰਛੀ ਬਾਚ ॥
पंछी बाच ॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਪਛ ਏਕ ਤਨ ਨ ਰਹਿਯੋ ਰਕਤ ਨ ਰਹਿਯੋ ਸਰੀਰ ॥
पछ एक तन न रहियो रकत न रहियो सरीर ॥

ਤਨ ਨ ਛੁਟਤ ਦੁਖ ਸੌ ਜਿਯਤ ਜਬ ਤੇ ਪਿਯੋ ਕੁਨੀਰ ॥੫੦॥
तन न छुटत दुख सौ जियत जब ते पियो कुनीर ॥५०॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਭਲਾ ਭਯੋ ਅੰਮ੍ਰਿਤ ਯਹ ਪੀਹੈ ॥
भला भयो अंम्रित यह पीहै ॥

ਹਮਰੀ ਭਾਤਿ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਜੀਹੈ ॥
हमरी भाति बहुत दिन जीहै ॥

ਸੁਨਿ ਏ ਬਚਨ ਸਿਕੰਦਰ ਡਰਿਯੋ ॥
सुनि ए बचन सिकंदर डरियो ॥

ਪਿਯਤ ਹੁਤੋ ਮਧੁ ਪਾਨ ਨ ਕਰਿਯੋ ॥੫੧॥
पियत हुतो मधु पान न करियो ॥५१॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਅਛਲ ਛੈਲ ਛੈਲੀ ਛਲ੍ਯੋ ਇਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੇ ਸੰਗ ॥
अछल छैल छैली छल्यो इह चरित्र के संग ॥

ਸੁ ਕਬਿ ਕਾਲ ਤਬ ਹੀ ਭਯੋ ਪੂਰਨ ਕਥਾ ਪ੍ਰਸੰਗ ॥੫੨॥
सु कबि काल तब ही भयो पूरन कथा प्रसंग ॥५२॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋਇ ਸੌ ਸਤਰਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੧੭॥੪੧੮੬॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे दोइ सौ सतरह चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥२१७॥४१८६॥अफजूं॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਮਸਹਦ ਕੋ ਰਾਜਾ ਬਡੋ ਚੰਦ੍ਰ ਕੇਤੁ ਰਣਧੀਰ ॥
मसहद को राजा बडो चंद्र केतु रणधीर ॥

ਦ੍ਵਾਰ ਪਰੇ ਜਾ ਕੇ ਰਹੈ ਦੇਸ ਦੇਸ ਕੇ ਬੀਰ ॥੧॥
द्वार परे जा के रहै देस देस के बीर ॥१॥

ਅੜਿਲ ॥
अड़िल ॥

ਸਸਿ ਧੁਜ ਅਰੁ ਰਵਿ ਕੇਤੁ ਪੂਤ ਤਾ ਕੇ ਭਏ ॥
ससि धुज अरु रवि केतु पूत ता के भए ॥

ਜਿਨ ਸਮ ਸੁੰਦਰ ਸੂਰ ਨ ਲੋਕ ਤਿਹੂੰ ਠਏ ॥
जिन सम सुंदर सूर न लोक तिहूं ठए ॥

ਰਹੀ ਪ੍ਰਭਾ ਤਿਨ ਅਧਿਕ ਜਗਤ ਮੈ ਛਾਇ ਕੈ ॥
रही प्रभा तिन अधिक जगत मै छाइ कै ॥

ਹੋ ਹ੍ਵੈ ਤਾ ਕੇ ਸਸਿ ਸੂਰ ਰਹੇ ਮਿਡਰਾਇ ਕੈ ॥੨॥
हो ह्वै ता के ससि सूर रहे मिडराइ कै ॥२॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਸ੍ਰੀ ਦਿਨ ਕੇਤੁ ਮਤੀ ਰਹੈ ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਬਾਲ ਅਪਾਰ ॥
स्री दिन केतु मती रहै न्रिप की बाल अपार ॥

ਅਧਿਕ ਤੇਜ ਤਾ ਕੇ ਰਹੈ ਕੋਊ ਨ ਸਕਤਿ ਨਿਹਾਰਿ ॥੩॥
अधिक तेज ता के रहै कोऊ न सकति निहारि ॥३॥

ਸ੍ਰੀ ਰਸਰੰਗ ਮਤੀ ਹੁਤੀ ਤਾ ਕੀ ਔਰ ਕੁਮਾਰਿ ॥
स्री रसरंग मती हुती ता की और कुमारि ॥

ਬਸਿ ਰਾਜਾ ਤਾ ਕੋ ਭਯੋ ਨਿਜੁ ਤ੍ਰਿਯ ਦਈ ਬਿਸਾਰਿ ॥੪॥
बसि राजा ता को भयो निजु त्रिय दई बिसारि ॥४॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਅਧਿਕ ਰੋਖ ਰਾਨੀ ਤਬ ਭਈ ॥
अधिक रोख रानी तब भई ॥

ਜਰਿ ਬਰਿ ਆਠ ਟੂਕ ਹ੍ਵੈ ਗਈ ॥
जरि बरि आठ टूक ह्वै गई ॥


Flag Counter