श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1232


ਨਿਜੁ ਨਾਰੀ ਕੈ ਤ੍ਰਾਸ ਤ੍ਰਸਾਵੈ ॥੪॥
निजु नारी कै त्रास त्रसावै ॥४॥

ਜਬ ਰਾਨੀ ਐਸੇ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥
जब रानी ऐसे सुनि पाई ॥

ਇਹੈ ਚਿਤ ਅਪਨੇ ਠਹਰਾਈ ॥
इहै चित अपने ठहराई ॥

ਜੋ ਮੈ ਧਾਮ ਜਾਰ ਕੇ ਜਾਊ ॥
जो मै धाम जार के जाऊ ॥

ਨ੍ਰਿਪਨ ਕਹੈ ਕਛੁ ਮਾਫ ਕਰਾਊ ॥੫॥
न्रिपन कहै कछु माफ कराऊ ॥५॥

ਰੈਨਿ ਸਮੈ ਜਬ ਤਹ ਨ੍ਰਿਪ ਆਏ ॥
रैनि समै जब तह न्रिप आए ॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਰਾਨੀ ਬਚਨ ਸੁਨਾਏ ॥
इह बिधि रानी बचन सुनाए ॥

ਮੋ ਤੇ ਤਾਹਿ ਸੁੰਦਰਿ ਤਿਹ ਜਾਨੌ ॥
मो ते ताहि सुंदरि तिह जानौ ॥

ਜਾ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਰਾਇ ਤੁਮ ਠਾਨੌ ॥੬॥
जा सो प्रीति राइ तुम ठानौ ॥६॥

ਤਾ ਤੇ ਅਧਿਕ ਰੋਖ ਮੁਹਿ ਭਯੋ ॥
ता ते अधिक रोख मुहि भयो ॥

ਬੇਸ੍ਵਾ ਕੇ ਰਾਜਾ ਗ੍ਰਿਹ ਗਯੋ ॥
बेस्वा के राजा ग्रिह गयो ॥

ਇਹ ਅਪਨੀ ਭਗਨਿਯਹਿ ਨ ਭਜੋ ॥
इह अपनी भगनियहि न भजो ॥

ਮੋ ਸੋ ਪ੍ਰੀਤਿ ਨਤਰ ਤੁਮ ਤਜੋ ॥੭॥
मो सो प्रीति नतर तुम तजो ॥७॥

ਜੌ ਤੁਮ ਬੇਸ੍ਵਾ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਜੈਹੋ ॥
जौ तुम बेस्वा के ग्रिह जैहो ॥

ਕਾਮ ਭੋਗ ਤਿਹ ਸਾਥ ਕਮੈ ਹੋ ॥
काम भोग तिह साथ कमै हो ॥

ਤਬ ਮੈ ਧਾਮ ਜਾਰ ਕੇ ਜੈਹੋ ॥
तब मै धाम जार के जैहो ॥

ਤੇਰੇ ਫੂਲਿ ਡਾਰਿ ਸਿਰ ਐ ਹੋ ॥੮॥
तेरे फूलि डारि सिर ऐ हो ॥८॥

ਪ੍ਰਥਮ ਬਾਤ ਮੁਹਿ ਯਹ ਲਿਖਿ ਦ੍ਰਯਾਵਹੁ ॥
प्रथम बात मुहि यह लिखि द्रयावहु ॥

ਜਿਹ ਜਾਨਹੁ ਤਿਹ ਬਹੁਰਿ ਬੁਲਾਵਹੁ ॥
जिह जानहु तिह बहुरि बुलावहु ॥

ਜਿਹ ਚਾਹੌ ਤਿਹ ਹੌਹੂੰ ਬੁਲਾਵੌ ॥
जिह चाहौ तिह हौहूं बुलावौ ॥

ਕਾਮ ਕੇਲ ਤਿਹ ਸਾਥ ਕਮਾਵੌ ॥੯॥
काम केल तिह साथ कमावौ ॥९॥

ਜਬ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨੇ ਨ੍ਰਿਪ ਬੈਨਾ ॥
जब इह भाति सुने न्रिप बैना ॥

ਜੋਰਿ ਰਹਾ ਨੈਨਨ ਸੋ ਨੈਨਾ ॥
जोरि रहा नैनन सो नैना ॥

ਚੁਪ ਹ੍ਵੈ ਰਹਾ ਕਛੂ ਨਹਿ ਕਹਿਯੋ ॥
चुप ह्वै रहा कछू नहि कहियो ॥

ਤਵਨ ਭੇਦ ਇਸਤ੍ਰੀ ਇਨ ਲਹਿਯੋ ॥੧੦॥
तवन भेद इसत्री इन लहियो ॥१०॥

ਮੋਰੀ ਲਗਨ ਉਤੈ ਲਗਿ ਗਈ ॥
मोरी लगन उतै लगि गई ॥

ਤਬ ਰਾਨੀ ਅਸਿ ਬਾਤ ਠਟਈ ॥
तब रानी असि बात ठटई ॥

ਤਾ ਕੋ ਕਰਿਯੈ ਕਵਨ ਉਪਾਈ ॥
ता को करियै कवन उपाई ॥

ਮੁਹਿ ਤੇ ਤਜੀ ਨ ਬੇਸ੍ਵਾ ਜਾਈ ॥੧੧॥
मुहि ते तजी न बेस्वा जाई ॥११॥

ਅਬ ਯਹ ਬਾਤ ਰਾਨਿਯਹਿ ਗਹੀ ॥
अब यह बात रानियहि गही ॥

ਮੋਰਿ ਪ੍ਰੀਤਿ ਬੇਸ੍ਵਾ ਸੰਗ ਲਹੀ ॥
मोरि प्रीति बेस्वा संग लही ॥

ਵਾ ਬਿਨੁ ਮੋ ਸੌ ਰਹਿਯੋ ਨ ਜਾਈ ॥
वा बिनु मो सौ रहियो न जाई ॥

ਤਾਹਿ ਭਜੇ ਕਰ ਤੇ ਤ੍ਰਿਯ ਜਾਈ ॥੧੨॥
ताहि भजे कर ते त्रिय जाई ॥१२॥

ਜਬ ਨ੍ਰਿਪ ਫਿਰਿ ਰਾਨੀ ਕੇ ਆਯੋ ॥
जब न्रिप फिरि रानी के आयो ॥

ਤਬ ਰਾਨੀ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥
तब रानी इह भाति सुनायो ॥

ਤੁਹਿ ਬੇਸ੍ਵਾ ਕੇ ਗਯੋ ਸੁਨਿ ਪੈਹੌ ॥
तुहि बेस्वा के गयो सुनि पैहौ ॥

ਤਬ ਮੈ ਭੋਗ ਜਾਰ ਸੌ ਕੈਹੌ ॥੧੩॥
तब मै भोग जार सौ कैहौ ॥१३॥

ਅਬ ਤੁਮ ਹ੍ਵੈ ਨ੍ਰਿਧਾਤ ਪਿਯ ਗਏ ॥
अब तुम ह्वै न्रिधात पिय गए ॥

ਤਾ ਤੇ ਸੁਤ ਗ੍ਰਿਹ ਹੋਤ ਨ ਭਏ ॥
ता ते सुत ग्रिह होत न भए ॥

ਜਬ ਭਜਿ ਹੈ ਜੁ ਲੋਗ ਇਹ ਬਾਮਾ ॥
जब भजि है जु लोग इह बामा ॥

ਹ੍ਵੈ ਹੈ ਪੂਤ ਤਿਹਾਰੋ ਧਾਮਾ ॥੧੪॥
ह्वै है पूत तिहारो धामा ॥१४॥

ਤਬ ਰਾਜੈ ਯੌ ਹ੍ਰਿਦੈ ਬਿਚਾਰੀ ॥
तब राजै यौ ह्रिदै बिचारी ॥

ਭਲੀ ਬਾਤ ਰਾਨਿਯਹਿ ਉਚਾਰੀ ॥
भली बात रानियहि उचारी ॥

ਤਾ ਕੌ ਭੋਗ ਮਾਫ ਲਿਖਿ ਦੀਯੋ ॥
ता कौ भोग माफ लिखि दीयो ॥

ਆਪ ਗਵਨ ਬੇਸ੍ਵਾ ਕੇ ਕੀਯੋ ॥੧੫॥
आप गवन बेस्वा के कीयो ॥१५॥

ਜਬ ਰਾਜਾ ਬੇਸ੍ਵਾ ਕੇ ਜਾਵੈ ॥
जब राजा बेस्वा के जावै ॥

ਜਿਹ ਚਾਹੈ ਤਿਹ ਨਾਰਿ ਬੁਲਾਵੈ ॥
जिह चाहै तिह नारि बुलावै ॥

ਕਾਮ ਭੋਗ ਤੋ ਸੌ ਦ੍ਰਿੜ ਕਰਈ ॥
काम भोग तो सौ द्रिड़ करई ॥


Flag Counter