श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1070


ਕੁਟਨੀ ਬਚਨ ਸੁਨਤ ਏ ਧਾਈ ॥
कुटनी बचन सुनत ए धाई ॥

ਤਾਹਿ ਝੁਲਾਵਨ ਕੇ ਮਿਸੁ ਲ੍ਯਾਈ ॥
ताहि झुलावन के मिसु ल्याई ॥

ਤਬ ਤਿਹ ਆਨ ਖਾਨ ਗਹਿ ਲੀਨੋ ॥
तब तिह आन खान गहि लीनो ॥

ਚਕਿਚਿਤ ਚਰਿਤ ਚੰਚਲਾ ਕੀਨੋ ॥੧੧॥
चकिचित चरित चंचला कीनो ॥११॥

ਤੁਮਰੇ ਇਹੀ ਨਿਮਿਤ ਮੈ ਆਈ ॥
तुमरे इही निमित मै आई ॥

ਅਬ ਫੂਲਨ ਮੁਹਿ ਦਈ ਦਿਖਾਈ ॥
अब फूलन मुहि दई दिखाई ॥

ਅਬ ਮੁਹਿ ਜਾਨ ਧਾਮ ਕੌ ਦੀਜੈ ॥
अब मुहि जान धाम कौ दीजै ॥

ਪਰਸੌਂ ਬੋਲਿ ਕਲੋਲ ਕਰੀਜੈ ॥੧੨॥
परसौं बोलि कलोल करीजै ॥१२॥

ਅਤਿ ਮਦ ਪਾਨ ਖਾਨ ਤੁਮ ਕੀਜਹੁ ॥
अति मद पान खान तुम कीजहु ॥

ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਮੋ ਕਹੁ ਸੁਖ ਦੀਜਹੁ ॥
लपटि लपटि मो कहु सुख दीजहु ॥

ਪਰਸੌਂ ਅਰਧ ਰਾਤ੍ਰਿ ਮੈ ਐਹੌ ॥
परसौं अरध रात्रि मै ऐहौ ॥

ਤੁਮਰੀ ਦੁਹਿਤਾ ਕੇ ਢਿਗ ਸ੍ਵੈਹੌ ॥੧੩॥
तुमरी दुहिता के ढिग स्वैहौ ॥१३॥

ਯੌ ਕਰਿ ਬੋਲ ਖਾਨ ਤਜਿ ਦੀਨੀ ॥
यौ करि बोल खान तजि दीनी ॥

ਪਰਸੌ ਕੀ ਚਿੰਤਾ ਚਿਤ ਕੀਨੀ ॥
परसौ की चिंता चित कीनी ॥

ਤਬ ਰਿਤੁ ਰਾਜ ਪ੍ਰਭਾ ਚਲਿ ਆਈ ॥
तब रितु राज प्रभा चलि आई ॥

ਵਾ ਦੁਹਿਤਾ ਢਿਗ ਸੇਜ ਬਿਛਾਈ ॥੧੪॥
वा दुहिता ढिग सेज बिछाई ॥१४॥

ਸੋਏ ਲੋਗ ਧਾਮ ਉਠਿ ਗਈ ॥
सोए लोग धाम उठि गई ॥

ਸਿਮਰਤ ਖਾਨ ਘਰੀ ਸੋ ਭਈ ॥
सिमरत खान घरी सो भई ॥

ਨਿਸੁ ਸਿਗਰੀ ਤਿਹ ਕਹ ਜਗਵਾਯੋ ॥
निसु सिगरी तिह कह जगवायो ॥

ਖੋਜਤ ਤਾਹਿ ਸੁਤਾ ਢਿਗ ਆਯੋ ॥੧੫॥
खोजत ताहि सुता ढिग आयो ॥१५॥

ਰੁਤਿਸ ਪ੍ਰਭਾ ਦੁਹਿਤਾ ਲਖਿ ਧਰੀ ॥
रुतिस प्रभा दुहिता लखि धरी ॥

ਦ੍ਰਿੜ ਗਹਿ ਜਾਘ ਦੋਊ ਰਤਿ ਕਰੀ ॥
द्रिड़ गहि जाघ दोऊ रति करी ॥

ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਰਿ ਰਹੀ ਪਠਾਨੀ ॥
हाइ हाइ करि रही पठानी ॥

ਮਦ ਪੀਏ ਜੜ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨੀ ॥੧੬॥
मद पीए जड़ कछू न जानी ॥१६॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਤਾ ਸੌ ਰਮਿਯੋ ਰੁਤਿਸ ਪ੍ਰਭਾ ਤਿਹ ਜਾਨਿ ॥
लपटि लपटि ता सौ रमियो रुतिस प्रभा तिह जानि ॥

ਮਦ ਉਤਰੇ ਤਿਹ ਤਜਿ ਦਿਯੋ ਅਪਨੀ ਸੁਤਾ ਪਛਾਨਿ ॥੧੭॥
मद उतरे तिह तजि दियो अपनी सुता पछानि ॥१७॥

ਧੰਨ੍ਯ ਛਤ੍ਰਿ ਜਾ ਕੋ ਧਰਮ ਸ੍ਰੀ ਰਿਤੁ ਰਾਜਿ ਕੁਮਾਰਿ ॥
धंन्य छत्रि जा को धरम स्री रितु राजि कुमारि ॥

ਸੰਗ ਸੁਤਾ ਕੇ ਕੈ ਮੁਝੈ ਗੀ ਪਤਿਬ੍ਰਤਾ ਉਬਾਰਿ ॥੧੮॥
संग सुता के कै मुझै गी पतिब्रता उबारि ॥१८॥

ਏਕ ਮਦੀ ਦੂਜੈ ਤਰੁਨਿ ਤੀਜੇ ਅਤਿ ਧਨ ਧਾਮ ॥
एक मदी दूजै तरुनि तीजे अति धन धाम ॥

ਪਾਪ ਕਰੇ ਬਿਨ ਕ੍ਯੋਨ ਬਚੈ ਬਚੈ ਬਚਾਵੈ ਰਾਮ ॥੧੯॥
पाप करे बिन क्योन बचै बचै बचावै राम ॥१९॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਤਿਰਾਸੀਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੮੩॥੩੫੨੯॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे इक सौ तिरासीवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥१८३॥३५२९॥अफजूं॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਪਾਡਵ ਕੇ ਪਾਚੌ ਸੁਤ ਸੂਰੇ ॥
पाडव के पाचौ सुत सूरे ॥

ਅਰਜੁਨ ਭੀਮ ਜੁਧਿਸਟਰ ਰੂਰੇ ॥
अरजुन भीम जुधिसटर रूरे ॥

ਨਕੁਲ ਅਵਰ ਸਹਦੇਵ ਭਨਿਜੈ ॥
नकुल अवर सहदेव भनिजै ॥

ਜਾ ਸਮ ਉਪਜਿਯੋ ਕੌਨ ਕਹਿਜੈ ॥੧॥
जा सम उपजियो कौन कहिजै ॥१॥

ਬਾਰਹ ਬਰਖ ਬਨਬਾਸ ਬਿਤਾਯੋ ॥
बारह बरख बनबास बितायो ॥

ਸੋਈ ਬਰਖ ਤ੍ਰੈਦਸੋ ਆਯੋ ॥
सोई बरख त्रैदसो आयो ॥

ਦੇਸ ਬਿਰਾਟ ਰਾਜ ਕੇ ਗਏ ॥
देस बिराट राज के गए ॥

ਸੋਊ ਬਰਖ ਬਿਤਾਵਤ ਭਏ ॥੨॥
सोऊ बरख बितावत भए ॥२॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਜਬੈ ਕ੍ਰੀਚਕਹਿ ਦ੍ਰੁਪਦਜਾ ਦੇਖੀ ਨੈਨ ਪਸਾਰਿ ॥
जबै क्रीचकहि द्रुपदजा देखी नैन पसारि ॥

ਗਿਰਿਯੋ ਮੂਰਛਨਾ ਹ੍ਵੈ ਧਰਨਿ ਮਾਰਿ ਕਰਿਯੋ ਬਿਸੰਭਾਰ ॥੩॥
गिरियो मूरछना ह्वै धरनि मारि करियो बिसंभार ॥३॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਪ੍ਰਗਟ ਭਗਨਿ ਤਨੁ ਭੇਦ ਜਤਾਯੋ ॥
प्रगट भगनि तनु भेद जतायो ॥

ਮਿਲਨ ਦ੍ਰੁਪਦਜਾ ਕੋ ਠਹਰਾਯੋ ॥
मिलन द्रुपदजा को ठहरायो ॥

ਰਾਨੀ ਪਠੈ ਸਦੇਸਨ ਦਈ ॥
रानी पठै सदेसन दई ॥

ਕਰ ਤੇ ਪਕਰਿ ਕਰੀਚਕ ਲਈ ॥੪॥
कर ते पकरि करीचक लई ॥४॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਕਰਿ ਕੈ ਕਰਿ ਕੋ ਅਧਿਕ ਬਲੁ ਅੰਚਰ ਗਈ ਛੁਰਾਇ ॥
करि कै करि को अधिक बलु अंचर गई छुराइ ॥

ਜਨੁ ਕਰਿ ਹੇਰੇ ਸ੍ਵਾਨ ਕੌ ਭਜਤ ਮ੍ਰਿਗੀ ਅਕੁਲਾਇ ॥੫॥
जनु करि हेरे स्वान कौ भजत म्रिगी अकुलाइ ॥५॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਤਬ ਅਤਿ ਕੋਪ ਕਰੀਚਕ ਕਯੋ ॥
तब अति कोप करीचक कयो ॥

ਰਾਜਾ ਹੁਤੋ ਜਹਾ ਤਹ ਅਯੋ ॥
राजा हुतो जहा तह अयो ॥

ਪਾਦ ਪ੍ਰਹਾਰ ਦ੍ਰੁਪਦ ਯਹਿ ਕਿਯੋ ॥
पाद प्रहार द्रुपद यहि कियो ॥

ਪਾਚੋ ਨਿਰਖਿ ਪੰਡ ਜਨ ਲਿਯੋ ॥੬॥
पाचो निरखि पंड जन लियो ॥६॥

ਅਤਿ ਹੀ ਕੋਪ ਭੀਮ ਤਬ ਭਰਿਯੋ ॥
अति ही कोप भीम तब भरियो ॥

ਰਾਜੈ ਮਨੇ ਨੈਨ ਸੌ ਕਰਿਯੋ ॥
राजै मने नैन सौ करियो ॥

ਬੋਲ ਦ੍ਰੁਪਦਜਾ ਨਿਕਟ ਸਿਖਾਈ ॥
बोल द्रुपदजा निकट सिखाई ॥

ਸੌ ਕ੍ਰੀਚਕ ਸੌ ਕਹੋ ਬਨਾਈ ॥੭॥
सौ क्रीचक सौ कहो बनाई ॥७॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਚਤੁਰਿ ਦ੍ਰੁਪਦਜਾ ਅਤਿ ਹੁਤੀ ਅਰੁ ਪਤਿ ਕਹਿਯੋ ਬਨਾਇ ॥
चतुरि द्रुपदजा अति हुती अरु पति कहियो बनाइ ॥

ਏਕ ਬਚਨ ਭਾਖਿਯੋ ਹੁਤੋ ਬੀਸਕ ਕਹੀ ਸੁਨਾਇ ॥੮॥
एक बचन भाखियो हुतो बीसक कही सुनाइ ॥८॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਦ੍ਰੁਪਦੀ ਯੌ ਕ੍ਰੀਚਕ ਸੌ ਕਹੀ ॥
द्रुपदी यौ क्रीचक सौ कही ॥

ਤੁਮ ਪੈ ਅਨਿਕ ਰੀਝਿ ਮੈ ਰਹੀ ॥
तुम पै अनिक रीझि मै रही ॥

ਸੂੰਨਿਸਾਲ ਨਿਸਿ ਕੌ ਤੁਮ ਐਯਹੁ ॥
सूंनिसाल निसि कौ तुम ऐयहु ॥

ਕਾਮ ਭੋਗ ਮੁਹਿ ਸਾਥ ਕਮੈਯਹੁ ॥੯॥
काम भोग मुहि साथ कमैयहु ॥९॥

ਸੂੰਨਿਸਾਲ ਭੀਮਹਿ ਬੈਠਾਯੋ ॥
सूंनिसाल भीमहि बैठायो ॥

ਕ੍ਰੀਚਕ ਅਰਧ ਰਾਤ੍ਰਿ ਗੈ ਆਯੋ ॥
क्रीचक अरध रात्रि गै आयो ॥

ਤਬ ਹੀ ਪਕਰਿ ਟਾਗ ਤੇ ਲਿਯੋ ॥
तब ही पकरि टाग ते लियो ॥


Flag Counter