श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1305


ਸੰਗ ਸੁਤਾ ਕਾਜੀ ਕੀ ਆਨੀ ॥
संग सुता काजी की आनी ॥

ਸਾਹ ਸੁਨਤ ਇਹ ਭਾਤਿ ਬਖਾਨੀ ॥੧੩॥
साह सुनत इह भाति बखानी ॥१३॥

ਨਿਰਖਹੁ ਕਾਜਿ ਸੁਤਾ ਮੁਹਿ ਬਰਾ ॥
निरखहु काजि सुता मुहि बरा ॥

ਆਪਹਿ ਰੀਝਿ ਮਦਨਪਤਿ ਕਰਾ ॥
आपहि रीझि मदनपति करा ॥

ਵਹੈ ਮੁਹਰ ਹਜਰਤਿਹਿ ਦਿਖਾਈ ॥
वहै मुहर हजरतिहि दिखाई ॥

ਜੋ ਇਸਤ੍ਰੀ ਹ੍ਵੈ ਆਪੁ ਕਰਾਈ ॥੧੪॥
जो इसत्री ह्वै आपु कराई ॥१४॥

ਨਿਰਖਤ ਮੁਹਰ ਸਭਾ ਸਭ ਹਸੀ ॥
निरखत मुहर सभा सभ हसी ॥

ਕਾਜਿ ਸੁਤਾ ਮਿਤਵਾ ਗ੍ਰਿਹ ਬਸੀ ॥
काजि सुता मितवा ग्रिह बसी ॥

ਕਾਜੀ ਹੂੰ ਚੁਪ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ਰਹਾ ॥
काजी हूं चुप ह्वै करि रहा ॥

ਨ੍ਯਾਇ ਕਿਯਾ ਤੈਸਾ ਫਲ ਲਹਾ ॥੧੫॥
न्याइ किया तैसा फल लहा ॥१५॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਇਹ ਛਲ ਸੌ ਕਾਜੀ ਛਲਾ ਬਸੀ ਮਿਤ੍ਰ ਕੇ ਧਾਮ ॥
इह छल सौ काजी छला बसी मित्र के धाम ॥

ਲਖਨ ਚਰਿਤ ਚਤੁਰਾਨ ਕੋ ਹੈ ਨ ਕਿਸੀ ਕੋ ਕਾਮ ॥੧੬॥
लखन चरित चतुरान को है न किसी को काम ॥१६॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਬਾਵਨ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੫੨॥੬੪੯੨॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे तीन सौ बावन चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३५२॥६४९२॥अफजूं॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਸੁਨਹੁ ਰਾਜ ਇਕ ਕਥਾ ਉਚਾਰੋ ॥
सुनहु राज इक कथा उचारो ॥

ਜਿਯ ਤੁਮਰੇ ਕੋ ਭਰਮ ਨਿਵਾਰੋ ॥
जिय तुमरे को भरम निवारो ॥

ਬਿਸਨਾਵਤੀ ਨਗਰ ਇਕ ਦਛਿਨ ॥
बिसनावती नगर इक दछिन ॥

ਬਿਸਨ ਚੰਦ ਤਹ ਭੂਪ ਬਿਚਛਨ ॥੧॥
बिसन चंद तह भूप बिचछन ॥१॥

ਉਗ੍ਰ ਸਿੰਘ ਤਹ ਸਾਹੁ ਭਨਿਜੈ ॥
उग्र सिंघ तह साहु भनिजै ॥

ਕਵਨ ਭੂਪ ਪਟਤਰ ਤਿਹ ਦਿਜੈ ॥
कवन भूप पटतर तिह दिजै ॥

ਸ੍ਰੀ ਰਨਝੂਮਕ ਦੇ ਤਿਹਾ ਬਾਲਾ ॥
स्री रनझूमक दे तिहा बाला ॥

ਚੰਦ੍ਰ ਲਯੋ ਜਾ ਤੇ ਉਜਿਯਾਲਾ ॥੨॥
चंद्र लयो जा ते उजियाला ॥२॥

ਸੁੰਭ ਕਰਨ ਕਹ ਹੁਤੀ ਬਿਵਾਹੀ ॥
सुंभ करन कह हुती बिवाही ॥

ਸੋ ਦਿਨ ਏਕ ਨਿਰਖ ਨ੍ਰਿਪ ਚਾਹੀ ॥
सो दिन एक निरख न्रिप चाही ॥

ਜਤਨ ਥਕਿਯੋ ਕਰਿ ਹਾਥ ਨ ਆਈ ॥
जतन थकियो करि हाथ न आई ॥

ਕੋਪ ਬਢਾ ਅਤਿ ਹੀ ਨਰ ਰਾਈ ॥੩॥
कोप बढा अति ही नर राई ॥३॥

ਦੇਖਹੁ ਇਹੁ ਅਬਲਾ ਕਾ ਹੀਯਾ ॥
देखहु इहु अबला का हीया ॥

ਜਿਹ ਕਾਰਨ ਹਮ ਅਸ ਛਲ ਕੀਯਾ ॥
जिह कारन हम अस छल कीया ॥

ਰੰਕ ਛੋਰਿ ਕਰਿ ਰਾਵ ਨ ਭਾਯੋ ॥
रंक छोरि करि राव न भायो ॥

ਬਹੁ ਭ੍ਰਿਤਨ ਕਹ ਤਹਾ ਪਠਾਯੋ ॥੪॥
बहु भ्रितन कह तहा पठायो ॥४॥

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਚਾਕਰ ਤਹ ਗਏ ॥
सुनत बचन चाकर तह गए ॥

ਘੇਰ ਲੇਤ ਤਾ ਕੋ ਘਰ ਭਏ ॥
घेर लेत ता को घर भए ॥

ਤਾ ਕੇ ਪਤਿ ਕਹ ਹਨਾ ਰਿਸਾਈ ॥
ता के पति कह हना रिसाई ॥

ਭਾਜਿ ਗਈ ਤ੍ਰਿਯ ਹਾਥ ਨ ਆਈ ॥੫॥
भाजि गई त्रिय हाथ न आई ॥५॥

ਮ੍ਰਿਤਕ ਨਾਥ ਜਬ ਨਾਰਿ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
म्रितक नाथ जब नारि निहारियो ॥

ਇਹੈ ਚੰਚਲਾ ਚਰਿਤ ਬਿਚਾਰਿਯੋ ॥
इहै चंचला चरित बिचारियो ॥

ਕਵਨ ਜਤਨ ਰਾਜਾ ਕਹ ਮਰਿਯੈ ॥
कवन जतन राजा कह मरियै ॥

ਅਪਨੇ ਪਤਿ ਕੋ ਬੈਰ ਉਤਰਿਯੈ ॥੬॥
अपने पति को बैर उतरियै ॥६॥

ਲਿਖ ਪਤਿਯਾ ਪਠਈ ਇਕ ਤਹਾ ॥
लिख पतिया पठई इक तहा ॥

ਬੈਠੋ ਹੁਤੋ ਨਰਾਧਿਪ ਜਹਾ ॥
बैठो हुतो नराधिप जहा ॥

ਜੋ ਮੋ ਕਹ ਰਾਨੀ ਤੁਮ ਕਰਹੁ ॥
जो मो कह रानी तुम करहु ॥

ਤੋ ਮੁਹਿ ਭੂਪ ਆਜੁ ਹੀ ਬਰਹੁ ॥੭॥
तो मुहि भूप आजु ही बरहु ॥७॥

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਨ੍ਰਿਪ ਬੋਲਿ ਪਠਾਈ ॥
सुनत बचन न्रिप बोलि पठाई ॥

ਪਰ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯ ਰਾਨੀ ਠਹਰਾਈ ॥
पर की त्रिय रानी ठहराई ॥

ਜਿਹ ਤਿਹ ਬਿਧਿ ਤਾ ਕੋ ਗ੍ਰਿਹਿ ਆਨੋ ॥
जिह तिह बिधि ता को ग्रिहि आनो ॥

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਜੜ ਕਛੁ ਨ ਪਛਾਨੋ ॥੮॥
भेद अभेद जड़ कछु न पछानो ॥८॥

ਸੰਗ ਅਪਨੇ ਤਾ ਕੌ ਲੈ ਸੋਯੋ ॥
संग अपने ता कौ लै सोयो ॥


Flag Counter