श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1101


ਬ੍ਯਾਹੀ ਏਕ ਨਰੇਸ ਕੌ ਜਾ ਤੇ ਪੂਤ ਨ ਧਾਮ ॥੧॥
ब्याही एक नरेस कौ जा ते पूत न धाम ॥१॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਰਾਜਾ ਜਤਨ ਕਰਤ ਬਹੁ ਭਯੋ ॥
राजा जतन करत बहु भयो ॥

ਪੂਤ ਨ ਧਾਮ ਬਿਧਾਤੈ ਦਯੋ ॥
पूत न धाम बिधातै दयो ॥

ਤਰੁਨ ਅਵਸਥਹਿ ਸਕਲ ਬਿਤਾਯੋ ॥
तरुन अवसथहि सकल बितायो ॥

ਬਿਰਧਾਪਨੋ ਅੰਤ ਗਤਿ ਆਯੋ ॥੨॥
बिरधापनो अंत गति आयो ॥२॥

ਤਬ ਤਰੁਨੀ ਰਾਨੀ ਸੋ ਭਈ ॥
तब तरुनी रानी सो भई ॥

ਜਬ ਜ੍ਵਾਨੀ ਰਾਜਾ ਕੀ ਗਈ ॥
जब ज्वानी राजा की गई ॥

ਤਾ ਸੌ ਭੋਗ ਰਾਵ ਨਹਿ ਕਰਈ ॥
ता सौ भोग राव नहि करई ॥

ਯਾ ਤੇ ਅਤਿ ਅਬਲਾ ਜਿਯ ਜਰਈ ॥੩॥
या ते अति अबला जिय जरई ॥३॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਏਕ ਪੁਰਖ ਸੌ ਦੋਸਤੀ ਰਾਨੀ ਕਰੀ ਬਨਾਇ ॥
एक पुरख सौ दोसती रानी करी बनाइ ॥

ਕਾਮ ਭੋਗ ਤਾ ਸੌ ਕਰੈ ਨਿਤਿਪ੍ਰਤਿ ਧਾਮ ਬੁਲਾਇ ॥੪॥
काम भोग ता सौ करै नितिप्रति धाम बुलाइ ॥४॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਤਾ ਕੌ ਧਰਮ ਭ੍ਰਾਤ ਠਹਰਾਯੋ ॥
ता कौ धरम भ्रात ठहरायो ॥

ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਡਾਯੋ ॥
सभ जग महि इह भाति उडायो ॥

ਭਾਇ ਭਾਇ ਕਹਿ ਰੋਜ ਬੁਲਾਵੈ ॥
भाइ भाइ कहि रोज बुलावै ॥

ਕਾਮ ਕੇਲ ਰੁਚਿ ਮਾਨ ਕਮਾਵੈ ॥੫॥
काम केल रुचि मान कमावै ॥५॥

ਜੌ ਯਾ ਤੇ ਮੋ ਕੌ ਸੁਤ ਹੋਈ ॥
जौ या ते मो कौ सुत होई ॥

ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਪੂਤ ਲਖੈ ਸਭ ਕੋਈ ॥
न्रिप को पूत लखै सभ कोई ॥

ਦੇਸ ਬਸੈ ਸਭ ਲੋਗ ਰਹੈ ਸੁਖ ॥
देस बसै सभ लोग रहै सुख ॥

ਹਮਰੋ ਮਿਟੈ ਚਿਤ ਕੋ ਸਭ ਦੁਖ ॥੬॥
हमरो मिटै चित को सभ दुख ॥६॥

ਅੜਿਲ ॥
अड़िल ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਭੋਗ ਕਰਤ ਤਾ ਸੋ ਭਈ ॥
भाति भाति के भोग करत ता सो भई ॥

ਨ੍ਰਿਪ ਕੀ ਬਾਤ ਬਿਸਾਰਿ ਸਭੈ ਚਿਤ ਤੇ ਦਈ ॥
न्रिप की बात बिसारि सभै चित ते दई ॥

ਲਪਟਿ ਲਪਟਿ ਗਈ ਨੈਨਨ ਨੈਨ ਮਿਲਾਇ ਕੈ ॥
लपटि लपटि गई नैनन नैन मिलाइ कै ॥

ਹੋ ਫਸਤ ਹਿਰਨ ਜ੍ਯੋ ਹਿਰਨਿ ਬਿਲੋਕਿ ਬਨਾਇ ਕੈ ॥੭॥
हो फसत हिरन ज्यो हिरनि बिलोकि बनाइ कै ॥७॥

ਇਤਕ ਦਿਨਨ ਰਾਜਾ ਜੂ ਦਿਵ ਕੇ ਲੋਕ ਗੇ ॥
इतक दिनन राजा जू दिव के लोक गे ॥

ਨਸਟ ਰਾਜ ਲਖਿ ਲੋਗ ਅਤਿ ਆਕੁਲ ਹੋਤ ਭੈ ॥
नसट राज लखि लोग अति आकुल होत भै ॥

ਤਬ ਰਾਨੀ ਮਿਤਵਾ ਕੌ ਲਯੋ ਬੁਲਾਇ ਕੈ ॥
तब रानी मितवा कौ लयो बुलाइ कै ॥

ਹੋ ਦਯੋ ਰਾਜ ਕੋ ਸਾਜੁ ਜੁ ਛਤ੍ਰੁ ਫਿਰਾਇ ਕੈ ॥੮॥
हो दयो राज को साजु जु छत्रु फिराइ कै ॥८॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਪੂਤ ਨ ਧਾਮ ਹਮਾਰੇ ਭਏ ॥
पूत न धाम हमारे भए ॥

ਰਾਜਾ ਦੇਵ ਲੋਕ ਕੌ ਗਏ ॥
राजा देव लोक कौ गए ॥

ਰਾਜ ਇਹ ਭ੍ਰਾਤ ਹਮਾਰੋ ਕਰੋ ॥
राज इह भ्रात हमारो करो ॥

ਯਾ ਕੈ ਸੀਸ ਛਤ੍ਰ ਸੁਭ ਢਰੋ ॥੯॥
या कै सीस छत्र सुभ ढरो ॥९॥

ਮੇਰੋ ਭ੍ਰਾਤ ਰਾਜ ਇਹ ਕਰੋ ॥
मेरो भ्रात राज इह करो ॥

ਅਤ੍ਰ ਪਤ੍ਰ ਯਾ ਕੇ ਸਿਰ ਢਰੋ ॥
अत्र पत्र या के सिर ढरो ॥

ਸੂਰਬੀਰ ਆਗ੍ਯਾ ਸਭ ਕੈ ਹੈ ॥
सूरबीर आग्या सभ कै है ॥

ਜਹਾ ਪਠੈਯੈ ਤਹ ਤੇ ਜੈ ਹੈ ॥੧੦॥
जहा पठैयै तह ते जै है ॥१०॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਰਾਨੀ ਐਸੋ ਬਚਨ ਕਹਿ ਦਯੋ ਜਾਰ ਕੌ ਰਾਜ ॥
रानी ऐसो बचन कहि दयो जार कौ राज ॥

ਮਿਤਵਾ ਕੌ ਰਾਜਾ ਕਿਯਾ ਫੇਰਿ ਛਤ੍ਰ ਦੈ ਸਾਜ ॥੧੧॥
मितवा कौ राजा किया फेरि छत्र दै साज ॥११॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਸੂਰਬੀਰ ਸਭ ਪਾਇ ਲਗਾਏ ॥
सूरबीर सभ पाइ लगाए ॥

ਗਾਉ ਗਾਉ ਚੌਧਰੀ ਬੁਲਾਏ ॥
गाउ गाउ चौधरी बुलाए ॥

ਦੈ ਸਿਰਪਾਉ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਦੀਨੇ ॥
दै सिरपाउ बिदा करि दीने ॥

ਆਪਨ ਭੋਗ ਜਾਰ ਸੌ ਕੀਨੈ ॥੧੨॥
आपन भोग जार सौ कीनै ॥१२॥

ਮੇਰੋ ਰਾਜ ਸੁਫਲ ਸਭ ਭਯੋ ॥
मेरो राज सुफल सभ भयो ॥

ਸਭ ਧਨ ਰਾਜ ਮਿਤ੍ਰ ਕੌ ਦਯੋ ॥
सभ धन राज मित्र कौ दयो ॥

ਮਿਤ੍ਰ ਅਰੁ ਮੋ ਮੈ ਭੇਦ ਨ ਹੋਈ ॥
मित्र अरु मो मै भेद न होई ॥

ਬਾਲ ਬ੍ਰਿਧ ਜਾਨਤ ਸਭ ਕੋਈ ॥੧੩॥
बाल ब्रिध जानत सभ कोई ॥१३॥

ਸਕਲ ਪ੍ਰਜਾ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੈ ॥
सकल प्रजा इह भाति उचारै ॥

ਬੈਠਿ ਸਦਨ ਮੈ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੈ ॥
बैठि सदन मै मंत्र बिचारै ॥

ਨਸਟ ਰਾਜ ਰਾਨੀ ਲਖਿ ਲਯੋ ॥
नसट राज रानी लखि लयो ॥

ਤਾ ਤੇ ਰਾਜ ਭ੍ਰਾਤ ਕੋ ਦਯੋ ॥੧੪॥
ता ते राज भ्रात को दयो ॥१४॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਕੇਲ ਕਰਤ ਰੀਝੀ ਅਧਿਕ ਹੇਰਿ ਤਰਨਿ ਤਰੁਨੰਗ ॥
केल करत रीझी अधिक हेरि तरनि तरुनंग ॥

ਰਾਜ ਸਾਜ ਤਾ ਤੇ ਦਯੋ ਇਹ ਚਰਿਤ੍ਰ ਕੇ ਸੰਗ ॥੧੫॥
राज साज ता ते दयो इह चरित्र के संग ॥१५॥

ਨਸਟ ਹੋਤ ਤ੍ਰਿਯ ਰਾਜਿ ਲਖਿ ਕਿਯੋ ਭ੍ਰਾਤ ਕੌ ਦਾਨ ॥
नसट होत त्रिय राजि लखि कियो भ्रात कौ दान ॥

ਲੋਗ ਮੂੜ ਐਸੇ ਕਹੈ ਸਕੈ ਨ ਭੇਦ ਪਛਾਨ ॥੧੬॥
लोग मूड़ ऐसे कहै सकै न भेद पछान ॥१६॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਦੋਇ ਸੌ ਆਠਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੨੦੮॥੩੯੩੪॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे दोइ सौ आठवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥२०८॥३९३४॥अफजूं॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਧਾਰਾ ਨਗਰੀ ਕੋ ਰਹੈ ਭਰਥਰਿ ਰਾਵ ਸੁਜਾਨ ॥
धारा नगरी को रहै भरथरि राव सुजान ॥

ਦੋ ਦ੍ਵਾਦਸ ਬਿਦ੍ਯਾ ਨਿਪੁਨ ਸੂਰਬੀਰ ਬਲਵਾਨ ॥੧॥
दो द्वादस बिद्या निपुन सूरबीर बलवान ॥१॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਭਾਨ ਮਤੀ ਤਾ ਕੇ ਬਰ ਨਾਰੀ ॥
भान मती ता के बर नारी ॥

ਪਿੰਗੁਲ ਦੇਇ ਪ੍ਰਾਨਨਿ ਤੇ ਪ੍ਯਾਰੀ ॥
पिंगुल देइ प्राननि ते प्यारी ॥

ਅਪ੍ਰਮਾਨ ਭਾ ਰਾਨੀ ਸੋਹੈ ॥
अप्रमान भा रानी सोहै ॥

ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਸੁਤਾ ਢਿਗ ਕੋ ਹੈ ॥੨॥
देव अदेव सुता ढिग को है ॥२॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਭਾਨ ਮਤੀ ਕੀ ਅਧਿਕ ਛਬਿ ਜਲ ਥਲ ਰਹੀ ਸਮਾਇ ॥
भान मती की अधिक छबि जल थल रही समाइ ॥


Flag Counter