श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 613


ਕਲਿ ਤਾਸੁ ਆਗਿਆ ਦੀਨ ॥
कलि तासु आगिआ दीन ॥

ਤਬ ਬੇਦ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕੀਨ ॥
तब बेद ब्रहमा कीन ॥

ਤਬ ਤਾਸੁ ਬਾਢ੍ਯੋ ਗਰਬ ॥
तब तासु बाढ्यो गरब ॥

ਸਰਿ ਆਪੁ ਜਾਨ ਨ ਸਰਬ ॥੨੨॥
सरि आपु जान न सरब ॥२२॥

ਸਰਿ ਮੋਹ ਕਬਿ ਨਹਿ ਕੋਇ ॥
सरि मोह कबि नहि कोइ ॥

ਇਕ ਆਪ ਹੋਇ ਤ ਹੋਇ ॥
इक आप होइ त होइ ॥

ਕਛੁ ਕਾਲ ਕੀ ਭੂਅ ਬਕ੍ਰ ॥
कछु काल की भूअ बक्र ॥

ਛਿਤਿ ਡਾਰੀਆ ਜਿਮ ਸਕ੍ਰ ॥੨੩॥
छिति डारीआ जिम सक्र ॥२३॥

ਜਬ ਗਿਰ੍ਯੋ ਭੂ ਤਰਿ ਆਨਿ ॥
जब गिर्यो भू तरि आनि ॥

ਮੁਖ ਚਾਰ ਬੇਦ ਨਿਧਾਨ ॥
मुख चार बेद निधान ॥

ਉਠਿ ਲਾਗਿਆ ਫਿਰ ਸੇਵ ॥
उठि लागिआ फिर सेव ॥

ਜੀਅ ਜਾਨਿ ਦੇਵਿ ਅਭੇਵ ॥੨੪॥
जीअ जानि देवि अभेव ॥२४॥

ਦਸ ਲਖ ਬਰਖ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥
दस लख बरख प्रमान ॥

ਕੀਅ ਦੇਵਿ ਸੇਵ ਮਹਾਨ ॥
कीअ देवि सेव महान ॥

ਕਿਮਿ ਹੋਇ ਮੋਹਿ ਉਧਾਰ ॥
किमि होइ मोहि उधार ॥

ਅਸ ਦੇਹੁ ਦੇਵ ਬਿਚਾਰ ॥੨੫॥
अस देहु देव बिचार ॥२५॥

ਦੇਵੋ ਵਾਚ ਬ੍ਰਹਮਾ ਪ੍ਰਤਿ ॥
देवो वाच ब्रहमा प्रति ॥

ਮਨ ਚਿਤ ਕੈ ਕਰਿ ਸੇਵ ॥
मन चित कै करि सेव ॥

ਤਬ ਰੀਝਿ ਹੈ ਗੁਰਦੇਵ ॥
तब रीझि है गुरदेव ॥

ਤਬ ਹੋਇ ਨਾਥ ਸਨਾਥ ॥
तब होइ नाथ सनाथ ॥

ਜਗਨਾਥ ਦੀਨਾ ਨਾਥ ॥੨੬॥
जगनाथ दीना नाथ ॥२६॥

ਸੁਨਿ ਬੈਨ ਯੌ ਮੁਖਚਾਰ ॥
सुनि बैन यौ मुखचार ॥

ਕੀਅ ਚਉਕ ਚਿਤਿ ਬਿਚਾਰ ॥
कीअ चउक चिति बिचार ॥

ਉਠਿ ਲਾਗਿਆ ਹਰਿ ਸੇਵ ॥
उठि लागिआ हरि सेव ॥

ਜਿਹ ਭਾਤਿ ਭਾਖ੍ਯੋ ਦੇਵ ॥੨੭॥
जिह भाति भाख्यो देव ॥२७॥

ਪਰਿ ਪਾਇ ਚੰਡਿ ਪ੍ਰਚੰਡ ॥
परि पाइ चंडि प्रचंड ॥

ਜਿਹ ਮੰਡ ਦੁਸਟ ਅਖੰਡ ॥
जिह मंड दुसट अखंड ॥

ਜ੍ਵਾਲਾਛ ਲੋਚਨ ਧੂਮ ॥
ज्वालाछ लोचन धूम ॥

ਹਨਿ ਜਾਸੁ ਡਾਰੇ ਭੂਮਿ ॥੨੮॥
हनि जासु डारे भूमि ॥२८॥

ਤਿਸੁ ਜਾਪਿ ਹੋ ਜਬ ਜਾਪ ॥
तिसु जापि हो जब जाप ॥

ਤਬ ਹੋਇ ਪੂਰਨ ਸ੍ਰਾਪ ॥
तब होइ पूरन स्राप ॥

ਉਠਿ ਲਾਗ ਕਾਲ ਜਪੰਨ ॥
उठि लाग काल जपंन ॥

ਹਠਿ ਤਿਆਗ ਆਵ ਸਰੰਨ ॥੨੯॥
हठि तिआग आव सरंन ॥२९॥

ਜੇ ਜਾਤ ਤਾਸੁ ਸਰੰਨਿ ॥
जे जात तासु सरंनि ॥

ਤੇ ਹੈ ਧਰਾ ਮੈ ਧਨਿ ॥
ते है धरा मै धनि ॥

ਤਿਨ ਕਉ ਨ ਕਉਨੈ ਤ੍ਰਾਸ ॥
तिन कउ न कउनै त्रास ॥

ਸਬ ਹੋਤ ਕਾਰਜ ਰਾਸ ॥੩੦॥
सब होत कारज रास ॥३०॥

ਦਸ ਲਛ ਬਰਖ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥
दस लछ बरख प्रमान ॥

ਰਹ੍ਯੋ ਠਾਢ ਏਕ ਪਗਾਨ ॥
रह्यो ठाढ एक पगान ॥

ਚਿਤ ਲਾਇ ਕੀਨੀ ਸੇਵ ॥
चित लाइ कीनी सेव ॥

ਤਬ ਰੀਝਿ ਗੇ ਗੁਰਦੇਵ ॥੩੧॥
तब रीझि गे गुरदेव ॥३१॥

ਜਬ ਭੇਤ ਦੇਵੀ ਦੀਨ ॥
जब भेत देवी दीन ॥

ਤਬ ਸੇਵ ਬ੍ਰਹਮਾ ਕੀਨ ॥
तब सेव ब्रहमा कीन ॥

ਜਬ ਸੇਵ ਕੀ ਚਿਤ ਲਾਇ ॥
जब सेव की चित लाइ ॥

ਤਬ ਰੀਝਿ ਗੇ ਹਰਿ ਰਾਇ ॥੩੨॥
तब रीझि गे हरि राइ ॥३२॥

ਤਬ ਭਯੋ ਸੁ ਐਸ ਉਚਾਰ ॥
तब भयो सु ऐस उचार ॥

ਹਉ ਆਹਿ ਗ੍ਰਬ ਪ੍ਰਹਾਰ ॥
हउ आहि ग्रब प्रहार ॥

ਮਮ ਗਰਬ ਕਹੂੰ ਨ ਛੋਰਿ ॥
मम गरब कहूं न छोरि ॥

ਸਭ ਕੀਨ ਜੇਰ ਮਰੋਰਿ ॥੩੩॥
सभ कीन जेर मरोरि ॥३३॥

ਤੈ ਗਰਬ ਕੀਨ ਸੁ ਕਾਹਿ ॥
तै गरब कीन सु काहि ॥

ਨਹਿ ਮੋਹ ਭਾਵਤ ਤਾਹਿ ॥
नहि मोह भावत ताहि ॥

ਅਬ ਕਹੋ ਏਕ ਬਿਚਾਰ ॥
अब कहो एक बिचार ॥

ਜਿਮਿ ਹੋਇ ਤੋਹਿ ਉਧਾਰ ॥੩੪॥
जिमि होइ तोहि उधार ॥३४॥

ਧਰਿ ਸਪਤ ਭੂਮਿ ਵਤਾਰ ॥
धरि सपत भूमि वतार ॥

ਤਬ ਹੋਇ ਤੋਹਿ ਉਧਾਰਿ ॥
तब होइ तोहि उधारि ॥

ਸੋਈ ਮਾਨ ਬ੍ਰਹਮਾ ਲੀਨ ॥
सोई मान ब्रहमा लीन ॥

ਧਰਿ ਜਨਮ ਜਗਤਿ ਨਵੀਨ ॥੩੫॥
धरि जनम जगति नवीन ॥३५॥

ਮੁਰਿ ਨਿੰਦ ਉਸਤਤਿ ਤੂਲਿ ॥
मुरि निंद उसतति तूलि ॥

ਇਮਿ ਜਾਨਿ ਜੀਯ ਜਿਨਿ ਭੂਲਿ ॥
इमि जानि जीय जिनि भूलि ॥

ਇਕ ਕਹੋ ਔਰ ਬਿਚਾਰ ॥
इक कहो और बिचार ॥

ਸੁਨਿ ਲੇਹੁ ਬ੍ਰਹਮ ਕੁਮਾਰ ॥੩੬॥
सुनि लेहु ब्रहम कुमार ॥३६॥

ਇਕ ਬਿਸਨੁ ਮੋਹਿ ਧਿਆਨ ॥
इक बिसनु मोहि धिआन ॥

ਬਹੁ ਸੇਵਿ ਮੋਹਿ ਰਿਝਾਨ ॥
बहु सेवि मोहि रिझान ॥

ਤਿਨਿ ਮਾਗਿਆ ਬਰ ਐਸ ॥
तिनि मागिआ बर ऐस ॥

ਮਮ ਦੀਨ ਤਾ ਕਹੁ ਤੈਸ ॥੩੭॥
मम दीन ता कहु तैस ॥३७॥

ਮਮ ਤਾਸ ਭੇਦ ਨ ਕੋਇ ॥
मम तास भेद न कोइ ॥

ਸਬ ਲੋਕ ਜਾਨਤ ਸੋਇ ॥
सब लोक जानत सोइ ॥

ਤਿਹ ਜਾਨ ਹੈ ਕਰਤਾਰ ॥
तिह जान है करतार ॥

ਸਬ ਲੋਕ ਅਲੋਕ ਪਹਾਰ ॥੩੮॥
सब लोक अलोक पहार ॥३८॥

ਜਬ ਜਬ ਧਰੇ ਬਪੁ ਸੋਇ ॥
जब जब धरे बपु सोइ ॥

ਜੋ ਜੋ ਪਰਾਕ੍ਰਮ ਹੋਇ ॥
जो जो पराक्रम होइ ॥

ਸੋ ਸੋ ਕਥੌ ਅਬਿਚਾਰ ॥
सो सो कथौ अबिचार ॥


Flag Counter