श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1343


ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਨ ਦਰਬ ਲੁਟਾਵਤ ॥
भाति भाति तन दरब लुटावत ॥

ਯੌ ਕਹਿ ਸਭਹੂੰ ਸੀਸ ਝੁਕਾਵੈ ॥
यौ कहि सभहूं सीस झुकावै ॥

ਯਹ ਕਾਜੀ ਸੁੰਦਰ ਹ੍ਵੈ ਜਾਵੈ ॥੫॥
यह काजी सुंदर ह्वै जावै ॥५॥

ਏਕ ਦਿਵਸ ਉਪ ਪਤਿਹਿ ਬੁਲਾਈ ॥
एक दिवस उप पतिहि बुलाई ॥

ਕਾਨ ਲਾਗਿ ਸਭ ਬਾਤ ਸਿਖਾਈ ॥
कान लागि सभ बात सिखाई ॥

ਬੀਚ ਛਪਾਇ ਸਦਨ ਕੇ ਰਾਖਾ ॥
बीच छपाइ सदन के राखा ॥

ਔਰ ਨਾਰਿ ਸੌ ਭੇਵ ਨ ਭਾਖਾ ॥੬॥
और नारि सौ भेव न भाखा ॥६॥

ਸਭ ਮਲੇਛ ਉਠਿ ਫਜਿਰ ਬੁਲਾਏ ॥
सभ मलेछ उठि फजिर बुलाए ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਸਾਥ ਜਿਵਾਏ ॥
भाति भाति के साथ जिवाए ॥

ਕਹਿਯੋ ਸਭੈ ਮਿਲਿ ਦੇਹੁ ਦੁਆਇ ॥
कहियो सभै मिलि देहु दुआइ ॥

ਮਮ ਪਤਿ ਸੁੰਦਰਿ ਕਰੈ ਖੁਦਾਇ ॥੭॥
मम पति सुंदरि करै खुदाइ ॥७॥

ਸਭਹੂੰ ਹਾਥ ਤਸਬਿਯੈ ਲੀਨੀ ॥
सभहूं हाथ तसबियै लीनी ॥

ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਦੁਆਇ ਤਵਨ ਕਹ ਦੀਨੀ ॥
बहु बिधि दुआइ तवन कह दीनी ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਨ ਕਰੀ ਸੁਨਾਇ ॥
भाति भाति तन करी सुनाइ ॥

ਤਵ ਪਤਿ ਸੁੰਦਰ ਕਰੈ ਖੁਦਾਇ ॥੮॥
तव पति सुंदर करै खुदाइ ॥८॥

ਲੈ ਦੁਆਇ ਤ੍ਰਿਯ ਧਾਮ ਸਿਧਾਈ ॥
लै दुआइ त्रिय धाम सिधाई ॥

ਮਾਰਿ ਕਾਜਿਯਹਿ ਦਿਯੋ ਦਬਾਈ ॥
मारि काजियहि दियो दबाई ॥

ਕਰਿ ਕਾਜੀ ਲੈਗੀ ਤਿਹ ਤਹਾ ॥
करि काजी लैगी तिह तहा ॥

ਪੜਤ ਕਿਤਾਬ ਮੁਲਾਨੇ ਜਹਾ ॥੯॥
पड़त किताब मुलाने जहा ॥९॥

ਪ੍ਰਜਾ ਨਿਰਖਿ ਤਾ ਕਹ ਹਰਖਾਨੀ ॥
प्रजा निरखि ता कह हरखानी ॥

ਸਾਚੁ ਕਿਤਾਬ ਆਪਨੀ ਜਾਨੀ ॥
साचु किताब आपनी जानी ॥

ਹਮ ਜੋ ਯਾ ਕਹ ਦਈ ਦੁਆਇ ॥
हम जो या कह दई दुआइ ॥

ਯਾ ਤੇ ਸੁੰਦਰ ਕਰਾ ਖੁਦਾਇ ॥੧੦॥
या ते सुंदर करा खुदाइ ॥१०॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਪ੍ਰਥਮ ਕਾਜਿਯਹਿ ਘਾਈ ॥
इह बिधि प्रथम काजियहि घाई ॥

ਬਰਤ ਭਈ ਅਪਨਾ ਸੁਖਦਾਈ ॥
बरत भई अपना सुखदाई ॥

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਨ ਕਿਨੂੰ ਬਿਚਾਰਾ ॥
भेद अभेद न किनूं बिचारा ॥

ਇਹ ਛਲ ਬਰਾ ਅਪਨਾ ਪ੍ਯਾਰਾ ॥੧੧॥
इह छल बरा अपना प्यारा ॥११॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਤੁਮ ਸਭ ਹੀ ਅਤਿ ਕ੍ਰਿਪਾ ਕਰ ਦੀਨੀ ਹਮੈ ਦੁਆਇ ॥
तुम सभ ही अति क्रिपा कर दीनी हमै दुआइ ॥

ਤਾ ਤੇ ਪਤਿ ਸੁੰਦਰ ਭਯੋ ਕੀਨੀ ਮਯਾ ਖੁਦਾਇ ॥੧੨॥
ता ते पति सुंदर भयो कीनी मया खुदाइ ॥१२॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਇਕ੍ਯਾਨਵੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੯੧॥੬੯੬੬॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे तीन सौ इक्यानवे चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३९१॥६९६६॥अफजूं॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਭੂਪ ਸੁ ਧਰਮ ਸੈਨ ਇਕ ਸੁਨਿਯਤ ॥
भूप सु धरम सैन इक सुनियत ॥

ਜਿਹ ਸਮਾਨ ਜਗ ਦੁਤਿਯ ਨ ਗੁਨਿਯਤ ॥
जिह समान जग दुतिय न गुनियत ॥

ਚੰਦਨ ਦੇ ਤਿਹ ਨਾਰਿ ਭਨਿਜੈ ॥
चंदन दे तिह नारि भनिजै ॥

ਜਿਹ ਮੁਖ ਛਬਿ ਨਿਸਕਰ ਕਹ ਦਿਜੈ ॥੧॥
जिह मुख छबि निसकर कह दिजै ॥१॥

ਸੰਦਲ ਦੇ ਦੁਹਿਤਾ ਤਿਹ ਸੁਹੈ ॥
संदल दे दुहिता तिह सुहै ॥

ਖਗ ਮ੍ਰਿਗ ਜਛ ਭੁਜੰਗਨ ਮੋਹੈ ॥
खग म्रिग जछ भुजंगन मोहै ॥

ਅਧਿਕ ਪ੍ਰਭਾ ਤਨ ਮੋ ਤਿਨ ਧਰੀ ॥
अधिक प्रभा तन मो तिन धरी ॥

ਮਦਨ ਸੁ ਨਾਰ ਭਰਤ ਜਨੁ ਭਰੀ ॥੨॥
मदन सु नार भरत जनु भरी ॥२॥

ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਏਕ ਸੁਘਰ ਤਿਨ ਹੇਰਿਯੋ ॥
न्रिप सुत एक सुघर तिन हेरियो ॥

ਮਦਨ ਆਨਿ ਤਾ ਕਾ ਤਨ ਘੇਰਿਯੋ ॥
मदन आनि ता का तन घेरियो ॥

ਸਖੀ ਏਕ ਤਹ ਦਈ ਪਠਾਈ ॥
सखी एक तह दई पठाई ॥

ਅਨਿਕ ਜਤਨ ਕਰਿ ਕੈ ਤਿਹ ਲ੍ਯਾਈ ॥੩॥
अनिक जतन करि कै तिह ल्याई ॥३॥

ਆਨਿ ਸਜਨ ਤਿਨ ਦਯੋ ਮਿਲਾਇ ॥
आनि सजन तिन दयो मिलाइ ॥

ਰਮੀ ਕੁਅਰਿ ਤਾ ਸੌ ਲਪਟਾਇ ॥
रमी कुअरि ता सौ लपटाइ ॥

ਅਟਕ ਗਯੋ ਜਿਯ ਤਜਾ ਨ ਜਾਈ ॥
अटक गयो जिय तजा न जाई ॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਤਿਨ ਕੀਨੀ ਚਤੁਰਾਈ ॥੪॥
इह बिधि तिन कीनी चतुराई ॥४॥

ਤੋਪ ਬਡੀ ਇਕ ਲਈ ਮੰਗਾਇ ॥
तोप बडी इक लई मंगाइ ॥

ਜਿਹ ਮਹਿ ਬੈਠਿ ਮਨੁਛ ਤੇ ਜਾਇ ॥
जिह महि बैठि मनुछ ते जाइ ॥

ਮੰਤ੍ਰ ਸਕਤਿ ਕਰਿ ਤਾ ਮੋ ਬਰੀ ॥
मंत्र सकति करि ता मो बरी ॥

ਮਿਤ੍ਰ ਭਏ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਰੀ ॥੫॥
मित्र भए इह भाति उचरी ॥५॥

ਮਿਤ੍ਰ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਸਖੀ ਬੁਲਾਈ ॥
मित्र बिदा करि सखी बुलाई ॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਤਾਹਿ ਕਹਾ ਸਮੁਝਾਈ ॥
इह बिधि ताहि कहा समुझाई ॥

ਤੋਪ ਬਿਖੈ ਮੁਹਿ ਡਾਰਿ ਚਲੈਯਹੁ ॥
तोप बिखै मुहि डारि चलैयहु ॥

ਇਹ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਪਹੁਚੈਯਹੁ ॥੬॥
इह न्रिप सुत के ग्रिह पहुचैयहु ॥६॥

ਜਬ ਸਹਚਰਿ ਐਸੇ ਸੁਨਿ ਲਈ ॥
जब सहचरि ऐसे सुनि लई ॥

ਦਾਰੂ ਡਾਰਿ ਆਗਿ ਤਿਹ ਦਈ ॥
दारू डारि आगि तिह दई ॥

ਗੋਰਾ ਜਿਮਿ ਲੈ ਕੁਅਰਿ ਚਲਾਯੋ ॥
गोरा जिमि लै कुअरि चलायो ॥

ਮੰਤ੍ਰ ਸਕਤਿ ਜਮ ਨਿਕਟ ਨ ਆਯੋ ॥੭॥
मंत्र सकति जम निकट न आयो ॥७॥

ਜਾਇ ਪਰੀ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰੀਤਮ ਕੇ ਘਰ ॥
जाइ परी निजु प्रीतम के घर ॥

ਪਾਹਨ ਜੈਸ ਹਨਾ ਗੋਫਨ ਕਰਿ ॥
पाहन जैस हना गोफन करि ॥

ਨਿਰਖਿ ਮੀਤ ਤਿਹ ਲਿਯਾ ਉਠਾਈ ॥
निरखि मीत तिह लिया उठाई ॥

ਪੋਛਿ ਅੰਗਿ ਉਰ ਸਾਥ ਲਗਾਈ ॥੮॥
पोछि अंगि उर साथ लगाई ॥८॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਮੀਤ ਅਧਿਕ ਉਪਮਾ ਕਰੀ ਧੰਨ੍ਯ ਕੁਅਰਿ ਕਾ ਨੇਹ ॥
मीत अधिक उपमा करी धंन्य कुअरि का नेह ॥

ਗੋਲਾ ਹ੍ਵੈ ਤੋਪਹਿ ਉਡੀ ਚਿੰਤਾ ਕਰੀ ਨ ਦੇਹਿ ॥੯॥
गोला ह्वै तोपहि उडी चिंता करी न देहि ॥९॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਇਤੈ ਕੁਅਰਿ ਮਿਤਵਾ ਕੇ ਗਈ ॥
इतै कुअरि मितवा के गई ॥

ਉਤੈ ਸਖਿਨ ਭੂਪਹਿ ਸੁਧਿ ਦਈ ॥
उतै सखिन भूपहि सुधि दई ॥

ਦਾਰੂ ਡਾਰਿ ਅਨਲ ਹਮ ਦਈ ॥
दारू डारि अनल हम दई ॥

ਤੋਪ ਬਿਖੈ ਤਰੁਨੀ ਉਡਿ ਗਈ ॥੧੦॥
तोप बिखै तरुनी उडि गई ॥१०॥


Flag Counter