श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1385


ਕਢੈ ਦੈਤ ਰਨ ਦਾਤ ਬਿਹਾਰਤ ॥
कढै दैत रन दात बिहारत ॥

ਭੂਤ ਪ੍ਰੇਤ ਤਾਲੀ ਕਹ ਮਾਰਤ ॥
भूत प्रेत ताली कह मारत ॥

ਉਲਕਾ ਪਾਤ ਹੋਤ ਆਕਾਸਾ ॥
उलका पात होत आकासा ॥

ਅਸੁਰ ਸੈਨ ਇਹ ਬਿਧਿ ਭਯੋ ਨਾਸਾ ॥੩੫੭॥
असुर सैन इह बिधि भयो नासा ॥३५७॥

ਬਹਤ ਅਮਿਤ ਰਨ ਪਵਨ ਪ੍ਰਚੰਡਾ ॥
बहत अमित रन पवन प्रचंडा ॥

ਦਿਖਿਯਤ ਪਰੇ ਸੁਭਟ ਖੰਡ ਖੰਡਾ ॥
दिखियत परे सुभट खंड खंडा ॥

ਕਾਕਨਿ ਕੁਹਕਿ ਮਾਨਵਤਿ ਤਾਤੀ ॥
काकनि कुहकि मानवति ताती ॥

ਫਾਗੁਨ ਜਾਨੁ ਕੋਕਿਲਾ ਮਾਤੀ ॥੩੫੮॥
फागुन जानु कोकिला माती ॥३५८॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਸ੍ਰੋਨ ਕੁੰਡਿ ਭਰਿ ਗਯੋ ॥
इह बिधि स्रोन कुंडि भरि गयो ॥

ਦੂਸਰ ਮਾਨਸਰੋਵਰ ਭਯੋ ॥
दूसर मानसरोवर भयो ॥

ਸੇਤ ਛਤ੍ਰੁ ਤਹ ਹੰਸ ਬਿਰਾਜੈ ॥
सेत छत्रु तह हंस बिराजै ॥

ਅਨਤ ਸਾਜ ਜਲ ਜਿਯ ਸੇ ਰਾਜੈ ॥੩੫੯॥
अनत साज जल जिय से राजै ॥३५९॥

ਟੂਕ ਟੂਕ ਦੰਤੀ ਕਹੂੰ ਭਏ ॥
टूक टूक दंती कहूं भए ॥

ਤਿਲ ਤਿਲ ਪ੍ਰਾਇ ਸੁਭਟ ਹ੍ਵੈ ਗਏ ॥
तिल तिल प्राइ सुभट ह्वै गए ॥

ਸ੍ਰੋਨਤ ਧਾਰਿ ਬਹੀ ਇਕ ਬਾਰਾ ॥
स्रोनत धारि बही इक बारा ॥

ਭਈ ਧੂਰਿ ਰਨ ਕੀ ਸਭ ਗਾਰਾ ॥੩੬੦॥
भई धूरि रन की सभ गारा ॥३६०॥

ਨੇਜਬਾਜ ਬਹੁ ਬੀਰ ਸੰਘਾਰੇ ॥
नेजबाज बहु बीर संघारे ॥

ਪ੍ਰੋਏ ਬਰਾ ਸੀਖ ਭਟਿਯਾਰੇ ॥
प्रोए बरा सीख भटियारे ॥

ਟੂਕ ਟੂਕ ਭਟ ਰਨ ਹ੍ਵੈ ਰਹੇ ॥
टूक टूक भट रन ह्वै रहे ॥

ਜਿਨ ਕੇ ਘਾਵ ਸਰੋਹਿਨ ਬਹੇ ॥੩੬੧॥
जिन के घाव सरोहिन बहे ॥३६१॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਅਮਿਤ ਕੋਪ ਕਰਿ ਕਾਲਾ ॥
इह बिधि अमित कोप करि काला ॥

ਕਾਢਤ ਭਯੋ ਦਾਤ ਬਿਕਰਾਲਾ ॥
काढत भयो दात बिकराला ॥

ਛਿਪ੍ਰ ਹਨੇ ਛਿਨ ਮਾਝ ਛਤ੍ਰਾਲੇ ॥
छिप्र हने छिन माझ छत्राले ॥

ਸੂਰਬੀਰ ਬਲਵਾਨ ਮੁਛਾਲੇ ॥੩੬੨॥
सूरबीर बलवान मुछाले ॥३६२॥

ਦੁਹੂੰ ਅਧਿਕ ਰਨ ਕਿਯੋ ਅਪਾਰਾ ॥
दुहूं अधिक रन कियो अपारा ॥

ਦਾਨਵ ਮਰਤ ਭਯੋ ਨਹਿ ਮਾਰਾ ॥
दानव मरत भयो नहि मारा ॥

ਤਬ ਅਸਿਧੁਜ ਅਸ ਮੰਤ੍ਰ ਬਿਚਾਰੋ ॥
तब असिधुज अस मंत्र बिचारो ॥

ਜਿਹ ਬਿਧਿ ਤੇ ਦਾਨਵਹਿ ਸੰਘਾਰੋ ॥੩੬੩॥
जिह बिधि ते दानवहि संघारो ॥३६३॥

ਸਰਬਾਕਰਖਨ ਕਿਯ ਅਸਿਧੁਜ ਜਬ ॥
सरबाकरखन किय असिधुज जब ॥

ਉਪਜਤ ਤੇ ਰਹਿ ਗਏ ਅਸੁਰ ਤਬ ॥
उपजत ते रहि गए असुर तब ॥

ਆਗ੍ਯਾ ਬਹੁਰਿ ਕਾਲਿ ਕਹ ਦਈ ॥
आग्या बहुरि कालि कह दई ॥

ਸਤ੍ਰੁ ਸੈਨ ਭਛਨ ਕਰਿ ਗਈ ॥੩੬੪॥
सत्रु सैन भछन करि गई ॥३६४॥

ਏਕੈ ਅਸੁਰ ਤਬੈ ਰਹਿ ਗਯੋ ॥
एकै असुर तबै रहि गयो ॥

ਤ੍ਰਾਸਿਤ ਅਧਿਕ ਚਿਤ ਮਹਿ ਭਯੋ ॥
त्रासित अधिक चित महि भयो ॥

ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਸ ਕਰੌ ਉਪਾਵਾ ॥
हाइ हाइ कस करौ उपावा ॥

ਅਸ ਕੋਈ ਚਲਤ ਨੇ ਮੇਰਾ ਦਾਵਾ ॥੩੬੫॥
अस कोई चलत ने मेरा दावा ॥३६५॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਮਹਾ ਕਾਲ ਕੀ ਸਰਨਿ ਜੇ ਪਰੇ ਸੁ ਲਏ ਬਚਾਇ ॥
महा काल की सरनि जे परे सु लए बचाइ ॥

ਔਰ ਨ ਉਪਜਾ ਦੂਸਰ ਜਗ ਭਛਿਯੋ ਸਭੈ ਬਨਾਇ ॥੩੬੬॥
और न उपजा दूसर जग भछियो सभै बनाइ ॥३६६॥

ਜੋ ਪੂਜਾ ਅਸਿਕੇਤੁ ਕੀ ਨਿਤ ਪ੍ਰਤਿ ਕਰੈ ਬਨਾਇ ॥
जो पूजा असिकेतु की नित प्रति करै बनाइ ॥

ਤਿਨ ਪਰ ਅਪਨੋ ਹਾਥ ਦੈ ਅਸਿਧੁਜ ਲੇਤ ਬਚਾਇ ॥੩੬੭॥
तिन पर अपनो हाथ दै असिधुज लेत बचाइ ॥३६७॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਦੁਸਟ ਦੈਤ ਕਛੁ ਬਾਤ ਨ ਜਾਨੀ ॥
दुसट दैत कछु बात न जानी ॥

ਮਹਾ ਕਾਲ ਤਨ ਪੁਨਿ ਰਿਸਿ ਠਾਨੀ ॥
महा काल तन पुनि रिसि ठानी ॥

ਬਲ ਅਪਬਲ ਅਪਨੋ ਨ ਬਿਚਾਰਾ ॥
बल अपबल अपनो न बिचारा ॥

ਗਰਬ ਠਾਨਿ ਜਿਯ ਬਹੁਰਿ ਹੰਕਾਰਾ ॥੩੬੮॥
गरब ठानि जिय बहुरि हंकारा ॥३६८॥

ਰੇ ਰੇ ਕਾਲ ਫੂਲਿ ਜਿਨਿ ਜਾਹੁ ॥
रे रे काल फूलि जिनि जाहु ॥

ਬਹੁਰਿ ਆਨਿ ਸੰਗ੍ਰਾਮ ਮਚਾਹੁ ॥
बहुरि आनि संग्राम मचाहु ॥


Flag Counter