श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 158


ਭੇਖ ਧਰੇ ਲੂਟਤ ਸੰਸਾਰਾ ॥
भेख धरे लूटत संसारा ॥

ਛਪਤ ਸਾਧੁ ਜਿਹ ਨਾਮੁ ਆਧਾਰਾ ॥੨੩॥
छपत साधु जिह नामु आधारा ॥२३॥

ਪੇਟ ਹੇਤੁ ਨਰ ਡਿੰਭੁ ਦਿਖਾਹੀ ॥
पेट हेतु नर डिंभु दिखाही ॥

ਡਿੰਭ ਕਰੇ ਬਿਨੁ ਪਈਯਤ ਨਾਹੀ ॥
डिंभ करे बिनु पईयत नाही ॥

ਜਿਨ ਨਰ ਏਕ ਪੁਰਖ ਕਹ ਧਿਆਯੋ ॥
जिन नर एक पुरख कह धिआयो ॥

ਤਿਨ ਕਰਿ ਡਿੰਭ ਨ ਕਿਸੀ ਦਿਖਾਯੋ ॥੨੪॥
तिन करि डिंभ न किसी दिखायो ॥२४॥

ਡਿੰਭ ਕਰੇ ਬਿਨੁ ਹਾਥਿ ਨ ਆਵੈ ॥
डिंभ करे बिनु हाथि न आवै ॥

ਕੋਊ ਨ ਕਾਹੂੰ ਸੀਸ ਨਿਵਾਵੈ ॥
कोऊ न काहूं सीस निवावै ॥

ਜੋ ਇਹੁ ਪੇਟ ਨ ਕਾਹੂੰ ਹੋਤਾ ॥
जो इहु पेट न काहूं होता ॥

ਰਾਵ ਰੰਕ ਕਾਹੂੰ ਕੋ ਕਹਤਾ ॥੨੫॥
राव रंक काहूं को कहता ॥२५॥

ਜਿਨ ਪ੍ਰਭੁ ਏਕ ਵਹੈ ਠਹਰਾਯੋ ॥
जिन प्रभु एक वहै ठहरायो ॥

ਤਿਨ ਕਰ ਡਿੰਭ ਨ ਕਿਸੂ ਦਿਖਾਯੋ ॥
तिन कर डिंभ न किसू दिखायो ॥

ਸੀਸ ਦੀਯੋ ਉਨ ਸਿਰਰ ਨ ਦੀਨਾ ॥
सीस दीयो उन सिरर न दीना ॥

ਰੰਚ ਸਮਾਨ ਦੇਹ ਕਰਿ ਚੀਨਾ ॥੨੬॥
रंच समान देह करि चीना ॥२६॥

ਕਾਨ ਛੇਦ ਜੋਗੀ ਕਹਵਾਯੋ ॥
कान छेद जोगी कहवायो ॥

ਅਤਿ ਪ੍ਰਪੰਚ ਕਰ ਬਨਹਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥
अति प्रपंच कर बनहि सिधायो ॥

ਏਕ ਨਾਮੁ ਕੋ ਤਤੁ ਨ ਲਯੋ ॥
एक नामु को ततु न लयो ॥

ਬਨ ਕੋ ਭਯੋ ਨ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਭਯੋ ॥੨੭॥
बन को भयो न ग्रिह को भयो ॥२७॥

ਕਹਾ ਲਗੈ ਕਬਿ ਕਥੈ ਬਿਚਾਰਾ ॥
कहा लगै कबि कथै बिचारा ॥

ਰਸਨਾ ਏਕ ਨ ਪਇਯਤ ਪਾਰਾ ॥
रसना एक न पइयत पारा ॥

ਜਿਹਬਾ ਕੋਟਿ ਕੋਟਿ ਕੋਊ ਧਰੈ ॥
जिहबा कोटि कोटि कोऊ धरै ॥

ਗੁਣ ਸਮੁੰਦ੍ਰ ਤ੍ਵ ਪਾਰ ਨ ਪਰੈ ॥੨੮॥
गुण समुंद्र त्व पार न परै ॥२८॥

ਪ੍ਰਥਮ ਕਾਲ ਸਭ ਜਗ ਕੋ ਤਾਤਾ ॥
प्रथम काल सभ जग को ताता ॥

ਤਾ ਤੇ ਭਯੋ ਤੇਜ ਬਿਖ੍ਯਾਤਾ ॥
ता ते भयो तेज बिख्याता ॥

ਸੋਈ ਭਵਾਨੀ ਨਾਮੁ ਕਹਾਈ ॥
सोई भवानी नामु कहाई ॥

ਜਿਨਿ ਸਿਗਰੀ ਯਹ ਸ੍ਰਿਸਟਿ ਉਪਾਈ ॥੨੯॥
जिनि सिगरी यह स्रिसटि उपाई ॥२९॥

ਪ੍ਰਿਥਮੇ ਓਅੰਕਾਰ ਤਿਨਿ ਕਹਾ ॥
प्रिथमे ओअंकार तिनि कहा ॥

ਸੋ ਧੁਨਿ ਪੂਰ ਜਗਤ ਮੋ ਰਹਾ ॥
सो धुनि पूर जगत मो रहा ॥

ਤਾ ਤੇ ਜਗਤ ਭਯੋ ਬਿਸਥਾਰਾ ॥
ता ते जगत भयो बिसथारा ॥

ਪੁਰਖੁ ਪ੍ਰਕ੍ਰਿਤਿ ਜਬ ਦੁਹੂ ਬਿਚਾਰਾ ॥੩੦॥
पुरखु प्रक्रिति जब दुहू बिचारा ॥३०॥

ਜਗਤ ਭਯੋ ਤਾ ਤੇ ਸਭ ਜਨੀਯਤ ॥
जगत भयो ता ते सभ जनीयत ॥

ਚਾਰ ਖਾਨਿ ਕਰਿ ਪ੍ਰਗਟ ਬਖਨੀਯਤ ॥
चार खानि करि प्रगट बखनीयत ॥

ਸਕਤਿ ਇਤੀ ਨਹੀ ਬਰਨ ਸੁਨਾਊ ॥
सकति इती नही बरन सुनाऊ ॥

ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਕਰਿ ਨਾਮ ਬਤਾਉ ॥੩੧॥
भिंन भिंन करि नाम बताउ ॥३१॥

ਬਲੀ ਅਬਲੀ ਦੋਊ ਉਪਜਾਏ ॥
बली अबली दोऊ उपजाए ॥

ਊਚ ਨੀਚ ਕਰਿ ਭਿੰਨ ਦਿਖਾਏ ॥
ऊच नीच करि भिंन दिखाए ॥

ਬਪੁ ਧਰਿ ਕਾਲ ਬਲੀ ਬਲਵਾਨਾ ॥
बपु धरि काल बली बलवाना ॥

ਆਪਹਿ ਰੂਪ ਧਰਤ ਭਯੋ ਨਾਨਾ ॥੩੨॥
आपहि रूप धरत भयो नाना ॥३२॥

ਭਿੰਨ ਭਿੰਨ ਜਿਮੁ ਦੇਹ ਧਰਾਏ ॥
भिंन भिंन जिमु देह धराए ॥

ਤਿਮੁ ਤਿਮੁ ਕਰ ਅਵਤਾਰ ਕਹਾਏ ॥
तिमु तिमु कर अवतार कहाए ॥

ਪਰਮ ਰੂਪ ਜੋ ਏਕ ਕਹਾਯੋ ॥
परम रूप जो एक कहायो ॥

ਅੰਤਿ ਸਭੋ ਤਿਹ ਮਧਿ ਮਿਲਾਯੋ ॥੩੩॥
अंति सभो तिह मधि मिलायो ॥३३॥

ਜਿਤਿਕ ਜਗਤਿ ਕੈ ਜੀਵ ਬਖਾਨੋ ॥
जितिक जगति कै जीव बखानो ॥

ਏਕ ਜੋਤਿ ਸਭ ਹੀ ਮਹਿ ਜਾਨੋ ॥
एक जोति सभ ही महि जानो ॥

ਕਾਲ ਰੂਪ ਭਗਵਾਨ ਭਨੈਬੋ ॥
काल रूप भगवान भनैबो ॥

ਤਾ ਮਹਿ ਲੀਨ ਜਗਤਿ ਸਭ ਹ੍ਵੈਬੋ ॥੩੪॥
ता महि लीन जगति सभ ह्वैबो ॥३४॥

ਜੋ ਕਿਛੁ ਦਿਸਟਿ ਅਗੋਚਰ ਆਵਤ ॥
जो किछु दिसटि अगोचर आवत ॥

ਤਾ ਕਹੁ ਮਨ ਮਾਯਾ ਠਹਰਾਵਤ ॥
ता कहु मन माया ठहरावत ॥


Flag Counter