श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1275


ਏਕ ਤਰੁਨ ਤਰੁਨੀ ਕੌ ਭਾਯੋ ॥
एक तरुन तरुनी कौ भायो ॥

ਜਾਨੁਕ ਮਦਨ ਰੂਪ ਧਰਿ ਆਯੋ ॥੪॥
जानुक मदन रूप धरि आयो ॥४॥

ਸੋਇ ਕੁਅਰ ਤਰੁਨੀ ਕੌ ਭਾਯੋ ॥
सोइ कुअर तरुनी कौ भायो ॥

ਪਠੈ ਸਹਚਰੀ ਬੋਲਿ ਪਠਾਯੋ ॥
पठै सहचरी बोलि पठायो ॥

ਕ੍ਰੀੜਾ ਕਰੀ ਬਹੁਤ ਬਿਧਿ ਵਾ ਸੋ ॥
क्रीड़ा करी बहुत बिधि वा सो ॥

ਕੀਨੋ ਪ੍ਰਾਤ ਸੁਯੰਬਰ ਤਾ ਸੋ ॥੫॥
कीनो प्रात सुयंबर ता सो ॥५॥

ਜਬ ਹੀ ਬ੍ਯਾਹ ਤਵਨ ਸੌ ਕੀਯੋ ॥
जब ही ब्याह तवन सौ कीयो ॥

ਬਹੁਤਿਕ ਬਰਿਸ ਨ ਜਾਨੇ ਦੀਯੋ ॥
बहुतिक बरिस न जाने दीयो ॥

ਕ੍ਰੀੜਾ ਕਰੈ ਭਾਤਿ ਭਾਤਿਨ ਤਨ ॥
क्रीड़ा करै भाति भातिन तन ॥

ਹਰਖ ਬਢਾਇ ਬਢਾਇ ਅਧਿਕ ਮਨ ॥੬॥
हरख बढाइ बढाइ अधिक मन ॥६॥

ਭੋਗ ਬਹੁਤ ਦਿਨ ਤਾ ਸੰਗ ਕਯੋ ॥
भोग बहुत दिन ता संग कयो ॥

ਤਾ ਕੋ ਬਲ ਸਭ ਹੀ ਹਰਿ ਲਯੋ ॥
ता को बल सभ ही हरि लयो ॥

ਜਬੈ ਨ੍ਰਿਧਾਤ ਕੁਅਰ ਵਹ ਭਯੋ ॥
जबै न्रिधात कुअर वह भयो ॥

ਤਬ ਹੀ ਡਾਰਿ ਹ੍ਰਿਦੈ ਤੇ ਦਯੋ ॥੭॥
तब ही डारि ह्रिदै ते दयो ॥७॥

ਔਰਨ ਸਾਥ ਕਰੈ ਤਬ ਪ੍ਰੀਤਾ ॥
औरन साथ करै तब प्रीता ॥

ਨਿਸੁ ਦਿਨ ਕਰੈ ਕਾਮ ਕੀ ਰੀਤਾ ॥
निसु दिन करै काम की रीता ॥

ਪਤਿਹਿ ਤੋਰਿ ਖੋਜਾ ਕਰਿ ਡਾਰਾ ॥
पतिहि तोरि खोजा करि डारा ॥

ਆਪੁ ਅਵਰ ਸੋ ਕੇਲ ਮਚਾਰਾ ॥੮॥
आपु अवर सो केल मचारा ॥८॥

ਬਿਰਹ ਰਾਇ ਤਾ ਕੋ ਥੋ ਯਾਰਾ ॥
बिरह राइ ता को थो यारा ॥

ਜਾ ਸੋ ਬਧਿਯੋ ਕੁਅਰਿ ਕੇ ਪ੍ਯਾਰਾ ॥
जा सो बधियो कुअरि के प्यारा ॥

ਤਾ ਪਰ ਰਹੀ ਹੋਇ ਸੋ ਲਟਕਨ ॥
ता पर रही होइ सो लटकन ॥

ਤਿਹ ਹਿਤ ਮਰਤ ਪ੍ਯਾਸ ਅਰੁ ਭੂਖਨ ॥੯॥
तिह हित मरत प्यास अरु भूखन ॥९॥

ਇਕ ਦਿਨ ਭਾਗ ਮਿਤ੍ਰ ਤਿਹ ਲਈ ॥
इक दिन भाग मित्र तिह लई ॥

ਪੋਸਤ ਸਹਿਤ ਅਫੀਮ ਚੜਈ ॥
पोसत सहित अफीम चड़ई ॥

ਬਹੁ ਰਤਿ ਕਰੀ ਨ ਬੀਰਜ ਗਿਰਾਈ ॥
बहु रति करी न बीरज गिराई ॥

ਆਠ ਪਹਿਰ ਲਗਿ ਕੁਅਰਿ ਬਜਾਈ ॥੧੦॥
आठ पहिर लगि कुअरि बजाई ॥१०॥

ਸਭ ਨਿਸਿ ਨਾਰਿ ਭੋਗ ਜਬ ਪਾਯੋ ॥
सभ निसि नारि भोग जब पायो ॥

ਬਹੁ ਆਸਨ ਕਰਿ ਹਰਖ ਬਢਾਯੋ ॥
बहु आसन करि हरख बढायो ॥

ਤਾ ਪਰ ਤਰੁਨਿ ਚਿਤ ਤੇ ਅਟਕੀ ॥
ता पर तरुनि चित ते अटकी ॥

ਭੂਲਿ ਗਈ ਸਭ ਹੀ ਸੁਧਿ ਘਟ ਕੀ ॥੧੧॥
भूलि गई सभ ही सुधि घट की ॥११॥

ਦ੍ਵੈ ਘਟਿਕਾ ਜੋ ਭੋਗ ਕਰਤ ਨਰ ॥
द्वै घटिका जो भोग करत नर ॥

ਤਾ ਪਰ ਰੀਝਤ ਨਾਰਿ ਬਹੁਤ ਕਰਿ ॥
ता पर रीझत नारि बहुत करि ॥

ਚਾਰਿ ਪਹਰ ਜੋ ਕੇਲ ਕਮਾਵੈ ॥
चारि पहर जो केल कमावै ॥

ਸੋ ਕ੍ਯੋਨ ਨ ਤ੍ਰਿਯ ਕੌ ਚਿਤ ਚੁਰਾਵੈ ॥੧੨॥
सो क्योन न त्रिय कौ चित चुरावै ॥१२॥

ਰੈਨਿ ਸਕਲ ਤਿਨ ਤਰੁਨਿ ਬਜਾਈ ॥
रैनि सकल तिन तरुनि बजाई ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਸਾਥ ਹੰਢਾਈ ॥
भाति भाति के साथ हंढाई ॥

ਆਸਨ ਕਰੇ ਤਰੁਨਿ ਬਹੁ ਬਾਰਾ ॥
आसन करे तरुनि बहु बारा ॥

ਚੁੰਬਨਾਦਿ ਨਖ ਘਾਤ ਅਪਾਰਾ ॥੧੩॥
चुंबनादि नख घात अपारा ॥१३॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਚਤੁਰਾਸਨ ਕਰਿ ॥
भाति भाति के चतुरासन करि ॥

ਭਜ੍ਯੋ ਤਾਹਿ ਤਰ ਦਾਬਿ ਭੁਜਨ ਭਰਿ ॥
भज्यो ताहि तर दाबि भुजन भरि ॥

ਚੁੰਬਨ ਆਸਨ ਕਰਤ ਬਿਚਛਨ ॥
चुंबन आसन करत बिचछन ॥

ਕੋਕ ਕਲਾ ਕੋਬਿਦ ਸਭ ਲਛਨ ॥੧੪॥
कोक कला कोबिद सभ लछन ॥१४॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਪੋਸਤ ਸ੍ਰਾਬ ਅਫੀਮ ਬਹੁ ਘੋਟਿ ਚੜਾਵਤ ਭੰਗ ॥
पोसत स्राब अफीम बहु घोटि चड़ावत भंग ॥

ਚਾਰਿ ਪਹਰ ਭਾਮਹਿ ਭਜਾ ਤਊ ਨ ਮੁਚਾ ਅਨੰਗ ॥੧੫॥
चारि पहर भामहि भजा तऊ न मुचा अनंग ॥१५॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਭੋਗ ਕਰਤ ਸਭ ਰੈਨਿ ਬਿਤਾਵਤ ॥
भोग करत सभ रैनि बितावत ॥

ਦਲਿਮਲਿ ਸੇਜ ਮਿਲਿਨ ਹ੍ਵੈ ਜਾਵਤ ॥
दलिमलि सेज मिलिन ह्वै जावत ॥

ਹੋਤ ਦਿਵਾਕਰ ਕੀ ਅਨੁਰਾਈ ॥
होत दिवाकर की अनुराई ॥

ਛੈਲ ਸੇਜ ਮਿਲਿ ਬਹੁਰਿ ਬਿਛਾਈ ॥੧੬॥
छैल सेज मिलि बहुरि बिछाई ॥१६॥

ਪੌਢਿ ਪ੍ਰਜੰਕ ਅੰਕ ਭਰਿ ਸੋਊ ॥
पौढि प्रजंक अंक भरि सोऊ ॥

ਭਾਗ ਅਫੀਮ ਪਿਯਤ ਮਿਲਿ ਦੋਊ ॥
भाग अफीम पियत मिलि दोऊ ॥

ਬਹੁਰਿ ਕਾਮ ਕੀ ਕੇਲ ਮਚਾਵੈ ॥
बहुरि काम की केल मचावै ॥

ਕੋਕ ਸਾਰ ਮਤ ਪ੍ਰਗਟ ਦਿਖਾਵੈ ॥੧੭॥
कोक सार मत प्रगट दिखावै ॥१७॥

ਕੈਫਨ ਸਾਥ ਰਸ ਮਸੇ ਹ੍ਵੈ ਕਰਿ ॥
कैफन साथ रस मसे ह्वै करि ॥

ਪ੍ਰੋਢਿ ਪ੍ਰਜੰਕ ਰਹਤ ਦੋਊ ਸ੍ਵੈ ਕਰਿ ॥
प्रोढि प्रजंक रहत दोऊ स्वै करि ॥

ਬਹੁਰਿ ਜਗੈ ਰਸ ਰੀਤਿ ਮਚਾਵੈ ॥
बहुरि जगै रस रीति मचावै ॥

ਕਵਿਤ ਉਚਾਰਹਿ ਧੁਰਪਦ ਗਾਵੈ ॥੧੮॥
कवित उचारहि धुरपद गावै ॥१८॥

ਤਬ ਲਗਿ ਬਿਰਹ ਨਟਾ ਤਾ ਕੋ ਪਤਿ ॥
तब लगि बिरह नटा ता को पति ॥

ਨਿਕਸਿਯੋ ਆਇ ਤਹਾ ਮੂਰਖ ਮਤਿ ॥
निकसियो आइ तहा मूरख मति ॥

ਤਬ ਤ੍ਰਿਯ ਚਤੁਰ ਚਰਿਤ੍ਰ ਬਿਚਰਿ ਕੈ ॥
तब त्रिय चतुर चरित्र बिचरि कै ॥

ਹਨ੍ਯੋ ਤਾਹਿ ਫਾਸੀ ਗਰ ਡਰਿ ਕੈ ॥੧੯॥
हन्यो ताहि फासी गर डरि कै ॥१९॥

ਏਕ ਕੋਠਰੀ ਮਿਤ੍ਰ ਛਪਾਯੋ ॥
एक कोठरी मित्र छपायो ॥

ਪਤਿਹਿ ਮਾਰਿ ਸੁਰ ਊਚ ਉਘਾਯੋ ॥
पतिहि मारि सुर ऊच उघायो ॥

ਰਾਜਾ ਪ੍ਰਜਾ ਸਬਦ ਸੁਨਿ ਧਾਏ ॥
राजा प्रजा सबद सुनि धाए ॥

ਦੁਹਿਤਾ ਕੇ ਮੰਦਰਿ ਚਲਿ ਆਏ ॥੨੦॥
दुहिता के मंदरि चलि आए ॥२०॥

ਮ੍ਰਿਤਕ ਪਰਿਯੋ ਤਾ ਕੌ ਭਰਤਾਰਾ ॥
म्रितक परियो ता कौ भरतारा ॥

ਰਾਵ ਰੰਕ ਸਭਹੂੰਨ ਨਿਹਾਰਾ ॥
राव रंक सभहूंन निहारा ॥

ਪੂਛਤ ਭਯੋ ਤਿਸੀ ਕਹ ਰਾਜਨ ॥
पूछत भयो तिसी कह राजन ॥

ਕਹਾ ਭਈ ਯਾ ਕੀ ਗਤਿ ਕਾਮਨਿ ॥੨੧॥
कहा भई या की गति कामनि ॥२१॥

ਸੁਨਹੁ ਪਿਤਾ ਮੈ ਕਛੂ ਨ ਜਾਨੋ ॥
सुनहु पिता मै कछू न जानो ॥

ਰੋਗ ਯਾਹਿ ਜੋ ਤੁਮੈ ਬਖਾਨੋ ॥
रोग याहि जो तुमै बखानो ॥


Flag Counter