श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1318


ਜਿਸ ਹਾਥਨ ਲੈ ਪੜੇ ਪ੍ਯਾਰੀ ॥੧੭॥
जिस हाथन लै पड़े प्यारी ॥१७॥

ਤੈ ਜਿਹ ਹਾਥ ਨਾਭਿ ਕਹ ਲਾਯੋ ॥
तै जिह हाथ नाभि कह लायो ॥

ਔਰ ਦੁਹੂੰ ਪਦ ਹਾਥ ਛੁਹਾਯੋ ॥
और दुहूं पद हाथ छुहायो ॥

ਤੇ ਜਨ ਆਜੁ ਨਗਰ ਮਹਿ ਆਏ ॥
ते जन आजु नगर महि आए ॥

ਤੁਮ ਸੌ ਚਾਹਤ ਨੈਨ ਮਿਲਾਏ ॥੧੮॥
तुम सौ चाहत नैन मिलाए ॥१८॥

ਰਾਜ ਸੁਤਾ ਪਤਿਯਾ ਜਬ ਚੀਨੀ ॥
राज सुता पतिया जब चीनी ॥

ਛੋਰਿ ਲਈ ਕਰ ਕਿਸੂ ਨ ਦੀਨੀ ॥
छोरि लई कर किसू न दीनी ॥

ਬਹੁ ਧਨ ਦੈ ਮਾਲਿਨੀ ਬੁਲਾਈ ॥
बहु धन दै मालिनी बुलाई ॥

ਲਿਖਿ ਪਤ੍ਰੀ ਫਿਰਿ ਤਿਨੈ ਪਠਾਈ ॥੧੯॥
लिखि पत्री फिरि तिनै पठाई ॥१९॥

ਸਿਵ ਕੌ ਦਿਪਤ ਦੇਹਰੋ ਜਹਾ ॥
सिव कौ दिपत देहरो जहा ॥

ਮੈ ਐਹੋ ਆਧੀ ਨਿਸਿ ਤਹਾ ॥
मै ऐहो आधी निसि तहा ॥

ਕੁਅਰ ਤਹਾ ਤੁਮਹੂੰ ਚਲਿ ਐਯਹੁ ॥
कुअर तहा तुमहूं चलि ऐयहु ॥

ਮਨ ਭਾਵਤ ਕੋ ਭੋਗ ਕਮੈਯਹੁ ॥੨੦॥
मन भावत को भोग कमैयहु ॥२०॥

ਕੁਅਰ ਨਿਸਾ ਆਧੀ ਤਹ ਜਾਈ ॥
कुअर निसा आधी तह जाई ॥

ਰਾਜ ਸੁਤਾ ਆਗੇ ਤਹ ਆਈ ॥
राज सुता आगे तह आई ॥

ਕਾਮ ਭੋਗ ਕੀ ਜੇਤਿਕ ਪ੍ਯਾਸਾ ॥
काम भोग की जेतिक प्यासा ॥

ਪੂਰਨਿ ਭਈ ਦੁਹੂੰ ਕੀ ਆਸਾ ॥੨੧॥
पूरनि भई दुहूं की आसा ॥२१॥

ਮਾਲਿਨਿ ਕੀ ਦੁਹਿਤਾ ਕਹਿ ਬਾਮਾ ॥
मालिनि की दुहिता कहि बामा ॥

ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਕਹ ਲ੍ਯਾਈ ਧਾਮਾ ॥
राज कुअर कह ल्याई धामा ॥

ਰਾਤਿ ਦਿਵਸ ਦੋਊ ਕਰਤ ਬਿਲਾਸਾ ॥
राति दिवस दोऊ करत बिलासा ॥

ਭੂਪਤਿ ਕੀ ਤਜਿ ਕਰਿ ਕਰਿ ਤ੍ਰਾਸਾ ॥੨੨॥
भूपति की तजि करि करि त्रासा ॥२२॥

ਕਿਤਕ ਦਿਨਨ ਤਾ ਕੋ ਪਤਿ ਆਯੋ ॥
कितक दिनन ता को पति आयो ॥

ਅਤਿ ਕੁਰੂਪ ਨਹਿ ਜਾਤ ਬਤਾਯੋ ॥
अति कुरूप नहि जात बतायो ॥

ਸੂਕਰ ਕੇ ਸੇ ਦਾਤਿ ਬਿਰਾਜੈ ॥
सूकर के से दाति बिराजै ॥

ਨਿਰਖਤ ਕਰੀ ਰਦਨ ਦ੍ਵੈ ਭਾਜੈ ॥੨੩॥
निरखत करी रदन द्वै भाजै ॥२३॥

ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਤ੍ਰਿਯ ਭੇਸ ਸੁ ਧਾਰੇ ॥
राज कुअर त्रिय भेस सु धारे ॥

ਆਵਤ ਭਯੋ ਤਿਹ ਨਿਕਟ ਸਵਾਰੇ ॥
आवत भयो तिह निकट सवारे ॥

ਰਾਜ ਸੁਤਾ ਪਹਿ ਨਿਰਖਿ ਲੁਭਾਯੋ ॥
राज सुता पहि निरखि लुभायो ॥

ਭੋਗ ਕਰਨ ਹਿਤ ਹਾਥ ਚਲਾਯੋ ॥੨੪॥
भोग करन हित हाथ चलायो ॥२४॥

ਰਾਜ ਕੁਅਰ ਤਬ ਛੁਰੀ ਸੰਭਾਰੀ ॥
राज कुअर तब छुरी संभारी ॥

ਨਾਕ ਕਾਟਿ ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਕੀ ਡਾਰੀ ॥
नाक काटि न्रिप सुत की डारी ॥

ਨਾਕ ਕਟੈ ਜੜ ਅਧਿਕ ਖਿਸਾਯੋ ॥
नाक कटै जड़ अधिक खिसायो ॥

ਸਦਨ ਛਾਡਿ ਕਾਨਨਹਿ ਸਿਧਾਯੋ ॥੨੫॥
सदन छाडि काननहि सिधायो ॥२५॥

ਨਾਕ ਕਟਾਇ ਜਬੈ ਜੜ ਗਯੋ ॥
नाक कटाइ जबै जड़ गयो ॥

ਇਨ ਪਥ ਸਿਵ ਦੇਵਲ ਕੋ ਲਯੋ ॥
इन पथ सिव देवल को लयो ॥

ਨ੍ਰਿਪ ਸੁਤ ਮ੍ਰਿਗਿਕ ਹਿਤੂ ਹਨਿ ਲ੍ਯਾਯੋ ॥
न्रिप सुत म्रिगिक हितू हनि ल्यायो ॥

ਦੁਹੂੰਅਨ ਬੈਠਿ ਤਿਹੀ ਠਾ ਖਾਯੋ ॥੨੬॥
दुहूंअन बैठि तिही ठा खायो ॥२६॥

ਤਹੀ ਬੈਠਿ ਦੁਹੂੰ ਕਰੇ ਬਿਲਾਸਾ ॥
तही बैठि दुहूं करे बिलासा ॥

ਤ੍ਰਿਯਹਿ ਨ ਰਹੀ ਭੋਗ ਕੀ ਆਸਾ ॥
त्रियहि न रही भोग की आसा ॥

ਲੈ ਤਾ ਕੇ ਸੰਗ ਦੇਸ ਸਿਧਾਯੋ ॥
लै ता के संग देस सिधायो ॥

ਇਕ ਸਹਚਰਿ ਕਹ ਤਹਾ ਪਠਾਯੋ ॥੨੭॥
इक सहचरि कह तहा पठायो ॥२७॥

ਡਿਵਢੀ ਸਾਤ ਸਖੀ ਤਿਨ ਨਾਖੀ ॥
डिवढी सात सखी तिन नाखी ॥

ਇਮਿ ਬਤੀਆ ਭੂਪਤਿ ਸੰਗ ਭਾਖੀ ॥
इमि बतीआ भूपति संग भाखी ॥

ਪਤਿ ਤ੍ਰਿਯ ਗਏ ਦੋਊ ਨਿਸਿ ਕਹ ਤਹ ॥
पति त्रिय गए दोऊ निसि कह तह ॥

ਆਗੇ ਹੁਤੇ ਸਦਾ ਸਿਵ ਜੂ ਜਹ ॥੨੮॥
आगे हुते सदा सिव जू जह ॥२८॥

ਦੁਹੂੰ ਜਾਇ ਤਹ ਕੀਏ ਪ੍ਰਯੋਗਾ ॥
दुहूं जाइ तह कीए प्रयोगा ॥

ਤੀਸਰ ਕੋਈ ਨ ਜਾਨਤ ਲੋਗਾ ॥
तीसर कोई न जानत लोगा ॥

ਉਲਟਿ ਪਰਾ ਸਿਵ ਜੂ ਰਿਸਿ ਭਰਿਯੌ ॥
उलटि परा सिव जू रिसि भरियौ ॥

ਭਸਮੀ ਭੂਤ ਦੁਹੂੰ ਕਹ ਕਰਿਯੌ ॥੨੯॥
भसमी भूत दुहूं कह करियौ ॥२९॥

ਵਹੈ ਭਸਮ ਲੈ ਤਿਨੈ ਦਿਖਾਈ ॥
वहै भसम लै तिनै दिखाई ॥

ਮ੍ਰਿਗ ਭਛਨ ਤਿਹ ਤਿਨੈ ਜਗਾਈ ॥
म्रिग भछन तिह तिनै जगाई ॥

ਭਸਮ ਲਹੇ ਸਭ ਹੀ ਜਿਯ ਜਾਨਾ ॥
भसम लहे सभ ही जिय जाना ॥

ਲੈ ਪ੍ਰੀਤਮ ਘਰ ਨਾਰਿ ਸਿਧਾਨਾ ॥੩੦॥
लै प्रीतम घर नारि सिधाना ॥३०॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਛਿਆਸਠ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੬੬॥੬੬੬੩॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे तीन सौ छिआसठ चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३६६॥६६६३॥अफजूं॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਅੰਧਾਵਤੀ ਨਗਰ ਇਕ ਸੋਹੈ ॥
अंधावती नगर इक सोहै ॥

ਸੈਨ ਬਿਦਾਦ ਭੂਪ ਤਿਹ ਕੋ ਹੈ ॥
सैन बिदाद भूप तिह को है ॥

ਮੂਰਖਿ ਮਤਿ ਤਾ ਕੀ ਬਰ ਨਾਰੀ ॥
मूरखि मति ता की बर नारी ॥

ਜਿਹਸੀ ਮੂੜ ਨ ਕਹੂੰ ਨਿਹਾਰੀ ॥੧॥
जिहसी मूड़ न कहूं निहारी ॥१॥

ਪ੍ਰਜਾ ਲੋਗ ਅਤਿ ਹੀ ਅਕੁਲਾਏ ॥
प्रजा लोग अति ही अकुलाए ॥

ਦੇਸ ਛੋਡਿ ਪਰਦੇਸ ਸਿਧਾਏ ॥
देस छोडि परदेस सिधाए ॥

ਔਰ ਭੂਪ ਪਹਿ ਕਰੀ ਪੁਕਾਰਾ ॥
और भूप पहि करी पुकारा ॥

ਨ੍ਯਾਇ ਕਰਤ ਤੈਂ ਨਹੀ ਹਮਾਰਾ ॥੨॥
न्याइ करत तैं नही हमारा ॥२॥

ਤਾ ਤੇ ਤੁਮ ਕੁਛ ਕਰਹੁ ਉਪਾਇ ॥
ता ते तुम कुछ करहु उपाइ ॥

ਜਾ ਤੇ ਦੇਸ ਬਸੈ ਫਿਰਿ ਆਇ ॥
जा ते देस बसै फिरि आइ ॥

ਚਾਰਿ ਨਾਰਿ ਤਬ ਕਹਿਯੋ ਪੁਕਾਰਿ ॥
चारि नारि तब कहियो पुकारि ॥

ਹਮ ਐਹੈ ਜੜ ਨ੍ਰਿਪਹਿ ਸੰਘਾਰਿ ॥੩॥
हम ऐहै जड़ न्रिपहि संघारि ॥३॥

ਦ੍ਵੈ ਤ੍ਰਿਯ ਭੇਸ ਪੁਰਖ ਕੇ ਧਾਰੀ ॥
द्वै त्रिय भेस पुरख के धारी ॥

ਪੈਠਿ ਗਈ ਤਿਹ ਨਗਰ ਮੰਝਾਰੀ ॥
पैठि गई तिह नगर मंझारी ॥

ਦ੍ਵੈ ਤ੍ਰਿਯ ਭੇਸ ਜੋਗ੍ਰਯ ਕੇ ਧਾਰੋ ॥
द्वै त्रिय भेस जोग्रय के धारो ॥

ਪ੍ਰਾਪਤਿ ਭੀ ਤਿਹ ਨਗਰ ਮਝਾਰੋ ॥੪॥
प्रापति भी तिह नगर मझारो ॥४॥

ਇਕ ਤ੍ਰਿਯ ਚੋਰੀ ਕਰੀ ਬਨਾਇ ॥
इक त्रिय चोरी करी बनाइ ॥


Flag Counter