श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1225


ਬਾਰ ਨ ਲਗੀ ਸਖੀ ਤਹ ਆਈ ॥
बार न लगी सखी तह आई ॥

ਆਨ ਕੁਅਰ ਤਨ ਬ੍ਰਿਥਾ ਜਤਾਈ ॥
आन कुअर तन ब्रिथा जताई ॥

ਤੋ ਪਰ ਅਟਕਤ ਨ੍ਰਿਪ ਤ੍ਰਿਯ ਭਈ ॥
तो पर अटकत न्रिप त्रिय भई ॥

ਛੂਟਹੁ ਕਸਬ ਲਗਨ ਲਗਿ ਗਈ ॥੫॥
छूटहु कसब लगन लगि गई ॥५॥

ਅਬ ਵਹ ਧਾਮ ਕ੍ਰਿਤਾਰਥ ਕੀਜੈ ॥
अब वह धाम क्रितारथ कीजै ॥

ਹ੍ਯਾਂ ਤੇ ਚਲਿ ਵਹਿ ਗ੍ਰਿਹ ਪਗੁ ਦੀਜੈ ॥
ह्यां ते चलि वहि ग्रिह पगु दीजै ॥

ਉਠਹੁ ਕੁਅਰ ਜੂ ਬਿਲਮ ਨ ਲੈਯੈ ॥
उठहु कुअर जू बिलम न लैयै ॥

ਰਾਜ ਤਰੁਨਿ ਕੇ ਸੇਜ ਸੁਹੈਯੈ ॥੬॥
राज तरुनि के सेज सुहैयै ॥६॥

ਜਿਹ ਤਿਹ ਬਿਧ ਤਾ ਕੋ ਮਨ ਲੀਨਾ ॥
जिह तिह बिध ता को मन लीना ॥

ਆਨਿ ਮਿਲਾਇ ਕੁਅਰਿ ਕਹ ਦੀਨਾ ॥
आनि मिलाइ कुअरि कह दीना ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਤਿਹ ਤਾਹਿ ਰਿਝਾਯੋ ॥
भाति भाति तिह ताहि रिझायो ॥

ਚਾਰਿ ਪਹਰ ਨਿਸਿ ਭੋਗ ਕਮਾਯੋ ॥੭॥
चारि पहर निसि भोग कमायो ॥७॥

ਕੇਲ ਕਰਤ ਨਿਸਿ ਸਕਲ ਬਿਹਾਨੀ ॥
केल करत निसि सकल बिहानी ॥

ਕਰਤ ਕਾਮ ਕੀ ਕੋਟਿ ਕਹਾਨੀ ॥
करत काम की कोटि कहानी ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਆਸਨ ਕਰਿ ਕੈ ॥
भाति भाति के आसन करि कै ॥

ਕਾਮ ਤਪਤ ਸਭ ਹੀ ਕਹਿ ਹਰਿ ਕੈ ॥੮॥
काम तपत सभ ही कहि हरि कै ॥८॥

ਭੋਰ ਭਯੋ ਰਜਨੀ ਜਬ ਗਈ ॥
भोर भयो रजनी जब गई ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਚਿਰਈ ਚੁਹਚਈ ॥
भाति भाति चिरई चुहचई ॥

ਸ੍ਰਮਿਤ ਭਏ ਦੋਊ ਕੇਲ ਕਮਾਤੇ ॥
स्रमित भए दोऊ केल कमाते ॥

ਏਕਹਿ ਸੇਜ ਸੋਏ ਰਸ ਮਾਤੇ ॥੯॥
एकहि सेज सोए रस माते ॥९॥

ਸੋਵਤ ਤ੍ਯਾਗ ਨੀਦਿ ਜਬ ਜਗੇ ॥
सोवत त्याग नीदि जब जगे ॥

ਮਿਲਿ ਕਰਿ ਕੇਲ ਕਰਨ ਤਬ ਲਗੇ ॥
मिलि करि केल करन तब लगे ॥

ਆਸਨ ਕਰਤ ਅਨੇਕ ਪ੍ਰਕਾਰਾ ॥
आसन करत अनेक प्रकारा ॥

ਕੋਕਹੁੰ ਤੇ ਦਸ ਗੁਨ ਬਿਸਤਾਰਾ ॥੧੦॥
कोकहुं ते दस गुन बिसतारा ॥१०॥

ਕੇਲ ਕਮਾਤ ਅਧਿਕ ਰਸ ਮਾਤੈ ॥
केल कमात अधिक रस मातै ॥

ਭੂਲਿ ਗਈ ਘਰ ਕੀ ਸੁਧਿ ਸਾਤੈ ॥
भूलि गई घर की सुधि सातै ॥

ਚਿਤ ਅਪਨੋ ਅਸ ਕੀਯਾ ਬਿਚਾਰਾ ॥
चित अपनो अस कीया बिचारा ॥

ਪ੍ਰਗਟ ਮਿਤ੍ਰ ਕੇ ਸਾਥ ਉਚਾਰਾ ॥੧੧॥
प्रगट मित्र के साथ उचारा ॥११॥

ਸੁਨਹੁ ਬਾਤ ਪ੍ਯਾਰੇ ਤੁਮ ਮੇਰੀ ॥
सुनहु बात प्यारे तुम मेरी ॥

ਦਾਸੀ ਭਈ ਆਜ ਮੈ ਤੇਰੀ ॥
दासी भई आज मै तेरी ॥

ਮੇਰੇ ਤੋਟ ਦਰਬ ਕੀ ਨਾਹੀ ॥
मेरे तोट दरब की नाही ॥

ਹਮ ਤੁਮ ਆਵਹੁ ਕਹੂੰ ਸਿਧਾਹੀ ॥੧੨॥
हम तुम आवहु कहूं सिधाही ॥१२॥

ਐਸੋ ਜਤਨ ਮਿਤ੍ਰ ਕਛੁ ਕਰਿਯੈ ॥
ऐसो जतन मित्र कछु करियै ॥

ਅਪਨੇ ਲੈ ਮੁਹਿ ਸੰਗ ਸਿਧਰਿਯੈ ॥
अपने लै मुहि संग सिधरियै ॥

ਅਤਿਥ ਭੇਸ ਦੋਊ ਧਰਿ ਲੈਹੈਂ ॥
अतिथ भेस दोऊ धरि लैहैं ॥

ਇਕ ਠਾ ਬੈਠ ਖਜਾਨਾ ਖੈਹੈਂ ॥੧੩॥
इक ठा बैठ खजाना खैहैं ॥१३॥

ਜਾਰ ਕਹਿਯੋ ਅਬਲਾ ਸੌ ਐਸੇ ॥
जार कहियो अबला सौ ऐसे ॥

ਤੁਹਿ ਨਿਕਸੇ ਲੈ ਕਰਿ ਸੰਗਿ ਕੈਸੇ ॥
तुहि निकसे लै करि संगि कैसे ॥

ਠਾਢੇ ਈਹਾ ਅਨਿਕ ਰਖਵਾਰੇ ॥
ठाढे ईहा अनिक रखवारे ॥

ਨਭ ਕੇ ਜਾਤ ਪਖੇਰੂ ਮਾਰੈ ॥੧੪॥
नभ के जात पखेरू मारै ॥१४॥

ਜੌ ਤੁਹਿ ਮੁਹਿ ਕੌ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਨਿਹਾਰੈ ॥
जौ तुहि मुहि कौ न्रिपति निहारै ॥

ਦੁਹੂੰਅਨ ਠੌਰ ਮਾਰਿ ਕਰ ਡਾਰੈ ॥
दुहूंअन ठौर मारि कर डारै ॥

ਤਾ ਤੇ ਤੁਮ ਅਸ ਕਰਹੁ ਉਪਾਵੈ ॥
ता ते तुम अस करहु उपावै ॥

ਮੁਰ ਤੁਰ ਭੇਦ ਨ ਦੂਸਰ ਪਾਵੈ ॥੧੫॥
मुर तुर भेद न दूसर पावै ॥१५॥

ਸੂਰ ਸੂਰ ਕਰਿ ਗਿਰੀ ਤਰੁਨਿ ਧਰਿ ॥
सूर सूर करि गिरी तरुनि धरि ॥

ਜਾਨੁਕ ਗਈ ਸਾਚੁ ਦੈਕੈ ਮਰਿ ॥
जानुक गई साचु दैकै मरि ॥

ਹਾਇ ਹਾਇ ਕਹ ਨਾਥ ਉਚਾਈ ॥
हाइ हाइ कह नाथ उचाई ॥

ਬੈਦ ਲਏ ਸਭ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਈ ॥੧੬॥
बैद लए सभ निकटि बुलाई ॥१६॥

ਸਭ ਬੈਦਨ ਸੌ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਉਚਾਰਾ ॥
सभ बैदन सौ न्रिपति उचारा ॥

ਯਾ ਕੋ ਕਰਹੁ ਕਛੂ ਉਪਚਾਰਾ ॥
या को करहु कछू उपचारा ॥

ਜਾ ਤੇ ਰਾਨੀ ਮਰੈ ਨ ਪਾਵੈ ॥
जा ते रानी मरै न पावै ॥

ਬਹੁਰਿ ਹਮਾਰੀ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧੭॥
बहुरि हमारी सेज सुहावै ॥१७॥

ਬੋਲਤ ਭੀ ਇਕ ਸਖੀ ਸਿਯਾਨੀ ॥
बोलत भी इक सखी सियानी ॥

ਜਿਨ ਤ੍ਰਿਯ ਕੀ ਰਤਿ ਕ੍ਰਿਯਾ ਪਛਾਨੀ ॥
जिन त्रिय की रति क्रिया पछानी ॥

ਏਕ ਨਾਰਿ ਬੈਦਨੀ ਹਮਾਰੇ ॥
एक नारि बैदनी हमारे ॥

ਜਿਹ ਆਗੇ ਕ੍ਯਾ ਬੈਦ ਬਿਚਾਰੇ ॥੧੮॥
जिह आगे क्या बैद बिचारे ॥१८॥

ਜੌ ਰਾਜਾ ਤੁਮ ਤਾਹਿ ਬੁਲਾਵੋ ॥
जौ राजा तुम ताहि बुलावो ॥

ਤਾਹੀ ਤੇ ਉਪਚਾਰ ਕਰਾਵੋ ॥
ताही ते उपचार करावो ॥

ਰਾਨੀ ਬਚੈ ਬਿਲੰਬ ਨ ਲਾਵੈ ॥
रानी बचै बिलंब न लावै ॥

ਬਹੁਰਿ ਤਿਹਾਰੀ ਸੇਜ ਸੁਹਾਵੈ ॥੧੯॥
बहुरि तिहारी सेज सुहावै ॥१९॥

ਸੋਈ ਬਾਤ ਰਾਜੈ ਜਬ ਮਾਨੀ ॥
सोई बात राजै जब मानी ॥

ਬੋਲ ਪਠਾਈ ਵਹੈ ਸਿਯਾਨੀ ॥
बोल पठाई वहै सियानी ॥

ਜੋ ਤਿਨ ਪੁਰਖ ਨਾਰਿ ਕਰਿ ਭਾਖਾ ॥
जो तिन पुरख नारि करि भाखा ॥

ਤਾਹੀ ਕਹ ਬੈਦਨਿ ਕਰਿ ਰਾਖਾ ॥੨੦॥
ताही कह बैदनि करि राखा ॥२०॥

ਸਖੀ ਤਬੈ ਰਾਜਾ ਪਹਿ ਗਈ ॥
सखी तबै राजा पहि गई ॥

ਤਾਹਿ ਤਰੁਨਿ ਕਰਿ ਲ੍ਯਾਵਤ ਭਈ ॥
ताहि तरुनि करि ल्यावत भई ॥

ਜਬ ਤਿਨ ਤ੍ਰਿਯ ਕੀ ਨਾਰਿ ਨਿਹਾਰੀ ॥
जब तिन त्रिय की नारि निहारी ॥

ਰਾਜਾ ਸੋ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰੀ ॥੨੧॥
राजा सो इह भाति उचारी ॥२१॥

ਰਾਜ ਰੋਗ ਰਾਨੀ ਕਹ ਧਰਿਯੋ ॥
राज रोग रानी कह धरियो ॥

ਜਾਤਿ ਸਿਤਾਬੀ ਦੂਰਿ ਨ ਕਰਿਯੋ ॥
जाति सिताबी दूरि न करियो ॥

ਆਠ ਬਰਿਸ ਲਗਿ ਰਹੈ ਜੁ ਕੋਈ ॥
आठ बरिस लगि रहै जु कोई ॥

ਯਾ ਕੋ ਦੂਰਿ ਦੂਖ ਤਬ ਹੋਈ ॥੨੨॥
या को दूरि दूख तब होई ॥२२॥


Flag Counter