श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 977


ਬਿਦਾ ਅਮਿਤ ਧਨ ਦੈ ਕਰੋ ਯਾ ਕੌ ਅਧਿਕ ਰਿਝਾਇ ॥੧੧॥
बिदा अमित धन दै करो या कौ अधिक रिझाइ ॥११॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਜਬ ਇਹ ਬਾਤ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਸੁਨਿ ਪਾਈ ॥
जब इह बात न्रिपति सुनि पाई ॥

ਜਾਨ੍ਯੋ ਮੋਰਿ ਧਰਮਜਾ ਆਈ ॥
जान्यो मोरि धरमजा आई ॥

ਛੋਰਿ ਭੰਡਾਰ ਅਮਿਤ ਧਨ ਦਿਯੋ ॥
छोरि भंडार अमित धन दियो ॥

ਦੁਹਿਤਾ ਹੇਤ ਬਿਦਾ ਤਿਹ ਕਿਯੋ ॥੧੨॥
दुहिता हेत बिदा तिह कियो ॥१२॥

ਮੰਤ੍ਰ ਕਲਾ ਪਿਤੁ ਤੀਰ ਉਚਾਰੀ ॥
मंत्र कला पितु तीर उचारी ॥

ਧਰਮ ਬਹਿਨ ਮੋ ਕੌ ਅਤਿ ਪ੍ਯਾਰੀ ॥
धरम बहिन मो कौ अति प्यारी ॥

ਮੈ ਯਹ ਅਜੁ ਸੰਗ ਲੈ ਜੈਹੌ ॥
मै यह अजु संग लै जैहौ ॥

ਬਨ ਉਪਬਨ ਕੇ ਚਰਿਤ੍ਰ ਦਿਖੈਹੌ ॥੧੩॥
बन उपबन के चरित्र दिखैहौ ॥१३॥

ਯੌ ਕਹਿ ਪਲਟਿ ਧਾਮ ਨਿਜੁ ਆਈ ॥
यौ कहि पलटि धाम निजु आई ॥

ਪਿਯ ਸੌ ਕਹੀ ਬਾਤ ਮੁਸਕਾਈ ॥
पिय सौ कही बात मुसकाई ॥

ਧਰਮ ਭਗਨਿ ਮੁਹਿ ਤੂ ਅਤਿ ਪ੍ਯਾਰੀ ॥
धरम भगनि मुहि तू अति प्यारी ॥

ਇਸੀ ਪਾਲਕੀ ਚਰ੍ਰਹੋ ਹਮਾਰੀ ॥੧੪॥
इसी पालकी चर्रहो हमारी ॥१४॥

ਬਾਤ ਕਹਤ ਦੋਊ ਹਮ ਜੈਹੈ ॥
बात कहत दोऊ हम जैहै ॥

ਚਿਤ ਕੈ ਸੋਕ ਦੂਰਿ ਕਰਿ ਦੈਹੈ ॥
चित कै सोक दूरि करि दैहै ॥

ਤਾਹਿ ਪਾਲਕੀ ਲਯੋ ਚਰ੍ਰਹਾਈ ॥
ताहि पालकी लयो चर्रहाई ॥

ਬਨ ਉਪਬਨ ਬਿਹਰਨ ਕੌ ਆਈ ॥੧੫॥
बन उपबन बिहरन कौ आई ॥१५॥

ਬੀਚ ਬਜਾਰ ਪਾਲਕੀ ਗਈ ॥
बीच बजार पालकी गई ॥

ਪਰਦਨ ਪਾਤਿ ਛੋਰਿ ਕੈ ਦਈ ॥
परदन पाति छोरि कै दई ॥

ਤੇ ਕਾਹੂ ਕੌ ਦ੍ਰਿਸਟਿ ਨ ਆਵੈ ॥
ते काहू कौ द्रिसटि न आवै ॥

ਕੇਲ ਕਮਾਤ ਚਲੇ ਦੋਊ ਜਾਵੈ ॥੧੬॥
केल कमात चले दोऊ जावै ॥१६॥

ਮਨ ਭਾਵਤ ਕੋ ਭੋਗ ਕਮਾਏ ॥
मन भावत को भोग कमाए ॥

ਦਿਨ ਬਜਾਰ ਮਹਿ ਕਿਨੂੰ ਨ ਪਾਏ ॥
दिन बजार महि किनूं न पाए ॥

ਅਸਟ ਕਹਾਰਨ ਕੇ ਕੰਧ ਊਪਰ ॥
असट कहारन के कंध ऊपर ॥

ਜਾਘੈ ਲਈ ਮੀਤ ਭੁਜ ਦੂਪਰ ॥੧੭॥
जाघै लई मीत भुज दूपर ॥१७॥

ਜ੍ਯੋਂ ਜ੍ਯੋਂ ਚਲੀ ਪਾਲਕੀ ਜਾਵੈ ॥
ज्यों ज्यों चली पालकी जावै ॥

ਤ੍ਯੋਂ ਪ੍ਰੀਤਮ ਚਟਕੇ ਚਟਕਾਵੈ ॥
त्यों प्रीतम चटके चटकावै ॥

ਲਹੈਂ ਕਹਾਰ ਪਾਲਕੀ ਚਰਿ ਕੈ ॥
लहैं कहार पालकी चरि कै ॥

ਤ੍ਯੋਂ ਤ੍ਯੋਂ ਗਹੈ ਕੰਧ ਦ੍ਰਿੜ ਕਰਿ ਕੈ ॥੧੮॥
त्यों त्यों गहै कंध द्रिड़ करि कै ॥१८॥

ਬਨ ਮੈ ਜਾਇ ਪਾਲਕੀ ਧਰੀ ॥
बन मै जाइ पालकी धरी ॥

ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਸੇਤੀ ਰਤਿ ਕਰੀ ॥
भाति भाति सेती रति करी ॥

ਅਮਿਤ ਦਰਬੁ ਚਾਹਿਯੋ ਸੋ ਲਯੋ ॥
अमित दरबु चाहियो सो लयो ॥

ਤ੍ਰਿਯ ਕਰਿ ਤਾਹਿ ਦੇਸ ਲੈ ਗਯੋ ॥੧੯॥
त्रिय करि ताहि देस लै गयो ॥१९॥

ਲਿਖਿ ਪਤਿਯਾ ਡੋਰੀ ਮਹਿ ਧਰੀ ॥
लिखि पतिया डोरी महि धरी ॥

ਮਾਤ ਪਿਤਾ ਤਨ ਇਹੈ ਉਚਰੀ ॥
मात पिता तन इहै उचरी ॥

ਨਰ ਸੁੰਦਰ ਮੋ ਕਹ ਯਹ ਭਾਯੋ ॥
नर सुंदर मो कह यह भायो ॥

ਤਾ ਤੇ ਮੈ ਯਹ ਚਰਿਤ ਬਨਾਯੋ ॥੨੦॥
ता ते मै यह चरित बनायो ॥२०॥

ਵਹ ਧ੍ਰਮਜਾ ਨਹਿ ਹੋਇ ਤਿਹਾਰੀ ॥
वह ध्रमजा नहि होइ तिहारी ॥

ਜੋ ਮੈ ਪਕਰਿ ਪਾਲਕੀ ਡਾਰੀ ॥
जो मै पकरि पालकी डारी ॥

ਕਚ ਅਰਿ ਲਏ ਦੂਰਿ ਕਚ ਕਏ ॥
कच अरि लए दूरि कच कए ॥

ਭੂਖਨ ਬਸਤ੍ਰ ਬਾਲ ਕੇ ਦਏ ॥੨੧॥
भूखन बसत्र बाल के दए ॥२१॥

ਜੋ ਧਨ ਚਹਿਯੋ ਸੋਊ ਸਭ ਲੀਨੋ ॥
जो धन चहियो सोऊ सभ लीनो ॥

ਤਾਤ ਮਾਤ ਕੋ ਦਰਸਨ ਕੀਨੋ ॥
तात मात को दरसन कीनो ॥

ਤੁਮ ਤੇ ਜਬ ਲੈ ਬਿਦਾ ਸਿਧਾਈ ॥
तुम ते जब लै बिदा सिधाई ॥

ਯਾ ਕੇ ਸੰਗ ਤਬੈ ਉਠਿ ਆਈ ॥੨੨॥
या के संग तबै उठि आई ॥२२॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਦੇਸ ਸੁਖੀ ਤੁਮਰੋ ਬਸੋ ਸੁਖੀ ਰਹਹੁ ਤੁਮ ਤਾਤ ॥
देस सुखी तुमरो बसो सुखी रहहु तुम तात ॥

ਸੁਖੀ ਦੋਊ ਹਮਹੂੰ ਬਸੈ ਚਿਰ ਜੀਵੋ ਤੁਮ ਮਾਤ ॥੨੩॥
सुखी दोऊ हमहूं बसै चिर जीवो तुम मात ॥२३॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਉਨੀਸਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੧੯॥੨੩੩੨॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे इक सौ उनीसवो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥११९॥२३३२॥अफजूं॥

ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥

ਏਕ ਦਿਵਸ ਸ੍ਰੀ ਇੰਦ੍ਰ ਜੂ ਹਰ ਘਰ ਕਿਯੋ ਪਿਯਾਨ ॥
एक दिवस स्री इंद्र जू हर घर कियो पियान ॥

ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਕਉ ਰੁਦ੍ਰ ਲਖਿ ਚਿੰਤ ਬਢੀ ਅਪ੍ਰਮਾਨ ॥੧॥
महा रुद्र कउ रुद्र लखि चिंत बढी अप्रमान ॥१॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਦੇਵਤੇਸ ਜਬ ਰੁਦ੍ਰ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥
देवतेस जब रुद्र निहारियो ॥

ਮਹਾ ਕੋਪ ਕਰਿ ਬਜ੍ਰ ਪ੍ਰਹਾਰਿਯੋ ॥
महा कोप करि बज्र प्रहारियो ॥

ਤਾ ਤੇ ਅਮਿਤ ਕੋਪ ਤਬ ਤਯੋ ॥
ता ते अमित कोप तब तयो ॥

ਛਾਡਤ ਜ੍ਵਾਲ ਬਕਤ੍ਰ ਤੇ ਭਯੋ ॥੨॥
छाडत ज्वाल बकत्र ते भयो ॥२॥

ਪਸਰਿ ਜ੍ਵਾਲ ਸਭ ਜਗ ਮਹਿ ਗਈ ॥
पसरि ज्वाल सभ जग महि गई ॥

ਦਾਹਤ ਤੀਨਿ ਭਵਨ ਕਹ ਭਈ ॥
दाहत तीनि भवन कह भई ॥

ਦੇਵ ਦੈਤ ਸਭ ਹੀ ਡਰ ਪਾਏ ॥
देव दैत सभ ही डर पाए ॥

ਮਿਲਿ ਕਰਿ ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਪਹਿ ਆਏ ॥੩॥
मिलि करि महा रुद्र पहि आए ॥३॥

ਮਹਾ ਰੁਦ੍ਰ ਤਬ ਕੋਪ ਨਿਵਾਰਿਯੋ ॥
महा रुद्र तब कोप निवारियो ॥

ਬਾਰਿਧ ਮੈ ਪਾਵਕ ਕੋ ਡਾਰਿਯੋ ॥
बारिध मै पावक को डारियो ॥

ਸਕਲ ਤੇਜ ਇਕਠੋ ਹ੍ਵੈ ਗਯੋ ॥
सकल तेज इकठो ह्वै गयो ॥

ਤਾ ਤੇ ਦੈਤ ਜਲੰਧਰ ਭਯੋ ॥੪॥
ता ते दैत जलंधर भयो ॥४॥

ਬ੍ਰਿੰਦਾ ਨਾਮ ਤ੍ਰਿਯਾ ਤਿਨ ਕੀਨੀ ॥
ब्रिंदा नाम त्रिया तिन कीनी ॥

ਅਤਿ ਪਤਿਬ੍ਰਤਾ ਜਗਤ ਮੈ ਚੀਨੀ ॥
अति पतिब्रता जगत मै चीनी ॥

ਤਿਹ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ਪਤਿ ਰਾਜ ਕਮਾਵੈ ॥
तिह प्रसादि पति राज कमावै ॥

ਤਾ ਕੌ ਦੁਸਟ ਨ ਦੇਖਨ ਪਾਵੈ ॥੫॥
ता कौ दुसट न देखन पावै ॥५॥

ਦੇਵ ਅਦੇਵ ਜੀਤਿ ਤਿਨ ਲਏ ॥
देव अदेव जीति तिन लए ॥

ਲੋਕ ਚਤੁਰਦਸ ਬਸਿ ਮਹਿ ਭਏ ॥
लोक चतुरदस बसि महि भए ॥


Flag Counter