श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1251


ਮੁਹਿ ਕਸ ਚਹਤ ਭਲਾਈ ਕਰਿਯੋ ॥੭॥
मुहि कस चहत भलाई करियो ॥७॥

ਪਤਿ ਮਾਰਿਯੋ ਜਾ ਕੇ ਹਿਤ ਗਯੋ ॥
पति मारियो जा के हित गयो ॥

ਸੋ ਭੀ ਅੰਤ ਨ ਤਾ ਕੋ ਭਯੋ ॥
सो भी अंत न ता को भयो ॥

ਐਸੋ ਮਿਤ੍ਰ ਕਛੂ ਨਹੀ ਕਰਿਯੋ ॥
ऐसो मित्र कछू नही करियो ॥

ਇਹ ਰਾਖੇ ਤੇ ਭਲੋ ਸੰਘਰਿਯੋ ॥੮॥
इह राखे ते भलो संघरियो ॥८॥

ਕਰ ਮਹਿ ਕਾਢਿ ਭਗੌਤੀ ਲਈ ॥
कर महि काढि भगौती लई ॥

ਦੁਹੂੰ ਹਾਥ ਤਾ ਕੋ ਸਿਰ ਦਈ ॥
दुहूं हाथ ता को सिर दई ॥

ਹਾਇ ਹਾਇ ਜਿਮਿ ਭੂਪ ਪੁਕਾਰੈ ॥
हाइ हाइ जिमि भूप पुकारै ॥

ਤ੍ਰਯੋ ਤ੍ਰਯੋ ਨਾਰਿ ਕ੍ਰਿਪਾਨਨ ਮਾਰੈ ॥੯॥
त्रयो त्रयो नारि क्रिपानन मारै ॥९॥

ਦ੍ਵੈ ਦਿਨ ਭਏ ਨ ਪਤਿ ਕੇ ਮਰੈ ॥
द्वै दिन भए न पति के मरै ॥

ਐਸੀ ਲਗੇ ਅਬੈ ਏ ਕਰੈ ॥
ऐसी लगे अबै ए करै ॥

ਧ੍ਰਿਗ ਜਿਯਬੋ ਪਿਯ ਬਿਨੁ ਜਗ ਮਾਹੀ ॥
ध्रिग जियबो पिय बिनु जग माही ॥

ਜਾਰ ਚੋਰ ਜਿਹ ਹਾਥ ਚਲਾਹੀ ॥੧੦॥
जार चोर जिह हाथ चलाही ॥१०॥

ਮਰਿਯੋ ਨਿਰਖਿ ਤਿਹ ਸਭਨ ਉਚਾਰਾ ॥
मरियो निरखि तिह सभन उचारा ॥

ਭਲਾ ਕਰਾ ਤੈ ਜਾਰ ਸੰਘਾਰਾ ॥
भला करा तै जार संघारा ॥

ਚਾਦਰ ਕੀ ਲਜਾ ਤੈ ਰਾਖੀ ॥
चादर की लजा तै राखी ॥

ਧੰਨ੍ਯ ਧੰਨ੍ਯ ਪੁਤ੍ਰੀ ਤੂ ਭਾਖੀ ॥੧੧॥
धंन्य धंन्य पुत्री तू भाखी ॥११॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਦੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੦੨॥੫੮੨੦॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे तीन सौ दो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३०२॥५८२०॥अफजूं॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਅਭਰਨ ਸਿੰਘ ਸੁਨਾ ਇਕ ਨ੍ਰਿਪ ਬਰ ॥
अभरन सिंघ सुना इक न्रिप बर ॥

ਲਜਤ ਹੋਤ ਜਿਹ ਨਿਰਖਿ ਦਿਵਾਕਰ ॥
लजत होत जिह निरखि दिवाकर ॥

ਅਭਰਨ ਦੇਇ ਸਦਨ ਮਹਿ ਨਾਰੀ ॥
अभरन देइ सदन महि नारी ॥

ਮਥਿ ਅਭਰਨ ਜਣੁ ਸਕਲ ਨਿਕਾਰੀ ॥੧॥
मथि अभरन जणु सकल निकारी ॥१॥

ਰਾਨੀ ਹੁਤੀ ਮਿਤ੍ਰ ਸੇਤੀ ਰਤਿ ॥
रानी हुती मित्र सेती रति ॥

ਭੋਗਤ ਹੁਤੀ ਤਵਨ ਕਹ ਨਿਤਿਪ੍ਰਤਿ ॥
भोगत हुती तवन कह नितिप्रति ॥

ਇਕ ਦਿਨ ਭੇਦ ਰਾਵ ਲਖਿ ਪਾਯੋ ॥
इक दिन भेद राव लखि पायो ॥

ਤ੍ਰਿਯ ਕੇ ਧਾਮ ਬਿਲੋਕਨ ਆਯੋ ॥੨॥
त्रिय के धाम बिलोकन आयो ॥२॥

ਤਹ ਤੇ ਲਯੋ ਪਕਰਿ ਇਕ ਜਾਰਾ ॥
तह ते लयो पकरि इक जारा ॥

ਤੌਨੇ ਠੌਰਿ ਮਾਰਿ ਕਰਿ ਡਾਰਾ ॥
तौने ठौरि मारि करि डारा ॥

ਇਸਤ੍ਰੀ ਜਾਨਿ ਨ ਇਸਤ੍ਰੀ ਮਾਰੀ ॥
इसत्री जानि न इसत्री मारी ॥

ਚਿਤ ਅਪਨੇ ਤੇ ਦਈ ਬਿਸਾਰੀ ॥੩॥
चित अपने ते दई बिसारी ॥३॥

ਬੀਤਤ ਬਰਖ ਅਧਿਕ ਜਬ ਭਏ ॥
बीतत बरख अधिक जब भए ॥

ਰਾਨੀ ਬਹੁ ਉਪਚਾਰ ਬਨਏ ॥
रानी बहु उपचार बनए ॥

ਰਾਜਾ ਤਾ ਕੇ ਧਾਮ ਨ ਆਯੋ ॥
राजा ता के धाम न आयो ॥

ਤਬ ਇਕ ਔਰੁਪਚਾਰ ਬਨਾਯੋ ॥੪॥
तब इक औरुपचार बनायो ॥४॥

ਰਾਨੀ ਭੇਸ ਸੰਨ੍ਯਾਸਿਨਿ ਕੋ ਧਰਿ ॥
रानी भेस संन्यासिनि को धरि ॥

ਜਾਤ ਭਈ ਤਜਿ ਧਾਮ ਨਿਕਰਿ ਕਰਿ ॥
जात भई तजि धाम निकरि करि ॥

ਖੇਲਤ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਅਖਿਟ ਜਬ ਆਯੋ ॥
खेलत न्रिपति अखिट जब आयो ॥

ਏਕ ਹਰਿਨ ਲਖਿ ਤੁਰੰਗ ਧਵਾਯੋ ॥੫॥
एक हरिन लखि तुरंग धवायो ॥५॥

ਜੋਜਨ ਕਿਤਕ ਨਗਰ ਤੇ ਗਯੋ ॥
जोजन कितक नगर ते गयो ॥

ਪਹੁਚਤ ਜਹ ਨ ਮਨੁਛ ਇਕ ਭਯੋ ॥
पहुचत जह न मनुछ इक भयो ॥

ਉਤਰਿਯੋ ਬਿਕਲ ਬਾਗ ਮੈ ਜਾਈ ॥
उतरियो बिकल बाग मै जाई ॥

ਰਾਨੀ ਇਕਲ ਪਹੂਚੀ ਆਈ ॥੬॥
रानी इकल पहूची आई ॥६॥

ਸੰਨ੍ਯਾਸਿਨਿ ਕੋ ਭੇਸ ਬਨਾਏ ॥
संन्यासिनि को भेस बनाए ॥

ਸੀਸ ਜਟਨ ਕੋ ਜੂਟ ਛਕਾਏ ॥
सीस जटन को जूट छकाए ॥

ਜੋ ਨਰੁ ਤਾ ਕੋ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰੈ ॥
जो नरु ता को रूप निहारै ॥

ਉਰਝਿ ਰਹੈ ਨਹਿ ਸੰਕ ਬਿਚਾਰੈ ॥੭॥
उरझि रहै नहि संक बिचारै ॥७॥

ਉਤਰਤ ਬਾਗ ਤਿਹੀ ਤ੍ਰਿਯ ਭਈ ॥
उतरत बाग तिही त्रिय भई ॥


Flag Counter