श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 709


ਸਬੈ ਸਿਧ ਹਰਤਾ ॥੩੪੭॥
सबै सिध हरता ॥३४७॥

ਅਰੀਲੇ ਅਰਾਰੇ ॥
अरीले अरारे ॥

ਹਠੀਲ ਜੁਝਾਰੇ ॥
हठील जुझारे ॥

ਕਟੀਲੇ ਕਰੂਰੰ ॥
कटीले करूरं ॥

ਕਰੈ ਸਤ੍ਰੁ ਚੂਰੰ ॥੩੪੮॥
करै सत्रु चूरं ॥३४८॥

ਤੇਰਾ ਜੋਰੁ ॥
तेरा जोरु ॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਜੋ ਇਨ ਜੀਤਿ ਸਕੌ ਨਹਿ ਭਾਈ ॥
जो इन जीति सकौ नहि भाई ॥

ਤਉ ਮੈ ਜੋਰ ਚਿਤਾਹਿ ਜਰਾਈ ॥
तउ मै जोर चिताहि जराई ॥

ਮੈ ਇਨ ਕਹਿ ਮੁਨਿ ਜੀਤਿ ਨ ਸਾਕਾ ॥
मै इन कहि मुनि जीति न साका ॥

ਅਬ ਮੁਰ ਬਲ ਪੌਰਖ ਸਬ ਥਾਕਾ ॥੩੪੯॥
अब मुर बल पौरख सब थाका ॥३४९॥

ਐਸ ਭਾਤਿ ਮਨ ਬੀਚ ਬਿਚਾਰਾ ॥
ऐस भाति मन बीच बिचारा ॥

ਪ੍ਰਗਟ ਸਭਾ ਸਬ ਸੁਨਤ ਉਚਾਰਾ ॥
प्रगट सभा सब सुनत उचारा ॥

ਮੈ ਬਡ ਭੂਪ ਬਡੋ ਬਰਿਆਰੂ ॥
मै बड भूप बडो बरिआरू ॥

ਮੈ ਜੀਤ੍ਯੋ ਇਹ ਸਭ ਸੰਸਾਰੂ ॥੩੫੦॥
मै जीत्यो इह सभ संसारू ॥३५०॥

ਜਿਨਿ ਮੋ ਕੋ ਇਹ ਬਾਤ ਬਤਾਈ ॥
जिनि मो को इह बात बताई ॥

ਤਿਨਿ ਮੁਹਿ ਜਾਨੁ ਠਗਉਰੀ ਲਾਈ ॥
तिनि मुहि जानु ठगउरी लाई ॥

ਏ ਦ੍ਵੈ ਬੀਰ ਬਡੇ ਬਰਿਆਰਾ ॥
ए द्वै बीर बडे बरिआरा ॥

ਇਨ ਜੀਤੇ ਜੀਤੋ ਸੰਸਾਰਾ ॥੩੫੧॥
इन जीते जीतो संसारा ॥३५१॥

ਅਬ ਮੋ ਤੇ ਏਈ ਜਿਨਿ ਜਾਈ ॥
अब मो ते एई जिनि जाई ॥

ਕਹਿ ਮੁਨਿ ਮੋਹਿ ਕਥਾ ਸਮਝਾਈ ॥
कहि मुनि मोहि कथा समझाई ॥

ਅਬ ਮੈ ਦੇਖਿ ਬਨਾਵੌ ਚਿਖਾ ॥
अब मै देखि बनावौ चिखा ॥

ਪੈਠੌ ਬੀਚ ਅਗਨਿ ਕੀ ਸਿਖਾ ॥੩੫੨॥
पैठौ बीच अगनि की सिखा ॥३५२॥

ਚਿਖਾ ਬਨਾਇ ਸਨਾਨਹਿ ਕਰਾ ॥
चिखा बनाइ सनानहि करा ॥

ਸਭ ਤਨਿ ਬਸਤ੍ਰ ਤਿਲੋਨਾ ਧਰਾ ॥
सभ तनि बसत्र तिलोना धरा ॥

ਬਹੁ ਬਿਧਿ ਲੋਗ ਹਟਕਿ ਕਰਿ ਰਹਾ ॥
बहु बिधि लोग हटकि करि रहा ॥

ਚਟਪਟ ਕਰਿ ਚਰਨਨ ਭੀ ਗਹਾ ॥੩੫੩॥
चटपट करि चरनन भी गहा ॥३५३॥

ਹੀਰ ਚੀਰ ਦੈ ਬਿਧਵਤ ਦਾਨਾ ॥
हीर चीर दै बिधवत दाना ॥

ਮਧਿ ਕਟਾਸ ਕਰਾ ਅਸਥਾਨਾ ॥
मधि कटास करा असथाना ॥

ਭਾਤਿ ਅਨਕ ਤਨ ਜ੍ਵਾਲ ਜਰਾਈ ॥
भाति अनक तन ज्वाल जराई ॥

ਜਰਤ ਨ ਭਈ ਜ੍ਵਾਲ ਸੀਅਰਾਈ ॥੩੫੪॥
जरत न भई ज्वाल सीअराई ॥३५४॥

ਤੋਮਰ ਛੰਦ ॥
तोमर छंद ॥

ਕਰਿ ਕੋਪ ਪਾਰਸ ਰਾਇ ॥
करि कोप पारस राइ ॥

ਕਰਿ ਆਪਿ ਅਗਨਿ ਜਰਾਇ ॥
करि आपि अगनि जराइ ॥

ਸੋ ਭਈ ਸੀਤਲ ਜ੍ਵਾਲ ॥
सो भई सीतल ज्वाल ॥

ਅਤਿ ਕਾਲ ਰੂਪ ਕਰਾਲ ॥੩੫੫॥
अति काल रूप कराल ॥३५५॥

ਤਤ ਜੋਗ ਅਗਨਿ ਨਿਕਾਰਿ ॥
तत जोग अगनि निकारि ॥

ਅਤਿ ਜ੍ਵਲਤ ਰੂਪ ਅਪਾਰਿ ॥
अति ज्वलत रूप अपारि ॥

ਤਬ ਕੀਅਸ ਆਪਨ ਦਾਹ ॥
तब कीअस आपन दाह ॥

ਪੁਰਿ ਲਖਤ ਸਾਹਨ ਸਾਹਿ ॥੩੫੬॥
पुरि लखत साहन साहि ॥३५६॥

ਤਬ ਜਰੀ ਅਗਨਿ ਬਿਸੇਖ ॥
तब जरी अगनि बिसेख ॥

ਤ੍ਰਿਣ ਕਾਸਟ ਘਿਰਤ ਅਸੇਖ ॥
त्रिण कासट घिरत असेख ॥

ਤਬ ਜਰ੍ਯੋ ਤਾ ਮਹਿ ਰਾਇ ॥
तब जर्यो ता महि राइ ॥

ਭਏ ਭਸਮ ਅਦਭੁਤ ਕਾਇ ॥੩੫੭॥
भए भसम अदभुत काइ ॥३५७॥

ਕਈ ਦ੍ਯੋਸ ਬਰਖ ਪ੍ਰਮਾਨ ॥
कई द्योस बरख प्रमान ॥

ਸਲ ਜਰਾ ਜੋਰ ਮਹਾਨ ॥
सल जरा जोर महान ॥

ਭਈ ਭੂਤ ਭਸਮੀ ਦੇਹ ॥
भई भूत भसमी देह ॥

ਧਨ ਧਾਮ ਛਾਡ੍ਯੋ ਨੇਹ ॥੩੫੮॥
धन धाम छाड्यो नेह ॥३५८॥

ੴ ਸਤਿਗੁਰ ਪ੍ਰਸਾਦਿ ॥
ੴ सतिगुर प्रसादि ॥

ਰਾਮਕਲੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ੧੦ ॥
रामकली पातिसाही १० ॥

ਰੇ ਮਨ ਐਸੋ ਕਰ ਸੰਨਿਆਸਾ ॥
रे मन ऐसो कर संनिआसा ॥

ਬਨ ਸੇ ਸਦਨ ਸਬੈ ਕਰ ਸਮਝਹੁ ਮਨ ਹੀ ਮਾਹਿ ਉਦਾਸਾ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
बन से सदन सबै कर समझहु मन ही माहि उदासा ॥१॥ रहाउ ॥

ਜਤ ਕੀ ਜਟਾ ਜੋਗ ਕੋ ਮਜਨੁ ਨੇਮ ਕੇ ਨਖਨ ਬਢਾਓ ॥
जत की जटा जोग को मजनु नेम के नखन बढाओ ॥

ਗਿਆਨ ਗੁਰੂ ਆਤਮ ਉਪਦੇਸਹੁ ਨਾਮ ਬਿਭੂਤ ਲਗਾਓ ॥੧॥
गिआन गुरू आतम उपदेसहु नाम बिभूत लगाओ ॥१॥

ਅਲਪ ਅਹਾਰ ਸੁਲਪ ਸੀ ਨਿੰਦ੍ਰਾ ਦਯਾ ਛਿਮਾ ਤਨ ਪ੍ਰੀਤਿ ॥
अलप अहार सुलप सी निंद्रा दया छिमा तन प्रीति ॥

ਸੀਲ ਸੰਤੋਖ ਸਦਾ ਨਿਰਬਾਹਿਬੋ ਹ੍ਵੈਬੋ ਤ੍ਰਿਗੁਣ ਅਤੀਤਿ ॥੨॥
सील संतोख सदा निरबाहिबो ह्वैबो त्रिगुण अतीति ॥२॥

ਕਾਮ ਕ੍ਰੋਧ ਹੰਕਾਰ ਲੋਭ ਹਠ ਮੋਹ ਨ ਮਨ ਸਿਉ ਲ੍ਯਾਵੈ ॥
काम क्रोध हंकार लोभ हठ मोह न मन सिउ ल्यावै ॥

ਤਬ ਹੀ ਆਤਮ ਤਤ ਕੋ ਦਰਸੇ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਕਹ ਪਾਵੈ ॥੩॥੧॥੧॥
तब ही आतम तत को दरसे परम पुरख कह पावै ॥३॥१॥१॥

ਰਾਮਕਲੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ੧੦ ॥
रामकली पातिसाही १० ॥

ਰੇ ਮਨ ਇਹ ਬਿਧਿ ਜੋਗੁ ਕਮਾਓ ॥
रे मन इह बिधि जोगु कमाओ ॥

ਸਿੰਙੀ ਸਾਚ ਅਕਪਟ ਕੰਠਲਾ ਧਿਆਨ ਬਿਭੂਤ ਚੜਾਓ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सिंङी साच अकपट कंठला धिआन बिभूत चड़ाओ ॥१॥ रहाउ ॥

ਤਾਤੀ ਗਹੁ ਆਤਮ ਬਸਿ ਕਰ ਕੀ ਭਿਛਾ ਨਾਮੁ ਅਧਾਰੰ ॥
ताती गहु आतम बसि कर की भिछा नामु अधारं ॥

ਬਾਜੇ ਪਰਮ ਤਾਰ ਤਤੁ ਹਰਿ ਕੋ ਉਪਜੈ ਰਾਗ ਰਸਾਰੰ ॥੧॥
बाजे परम तार ततु हरि को उपजै राग रसारं ॥१॥

ਉਘਟੈ ਤਾਨ ਤਰੰਗ ਰੰਗਿ ਅਤਿ ਗਿਆਨ ਗੀਤ ਬੰਧਾਨੰ ॥
उघटै तान तरंग रंगि अति गिआन गीत बंधानं ॥

ਚਕਿ ਚਕਿ ਰਹੇ ਦੇਵ ਦਾਨਵ ਮੁਨਿ ਛਕਿ ਛਕਿ ਬ੍ਯੋਮ ਬਿਵਾਨੰ ॥੨॥
चकि चकि रहे देव दानव मुनि छकि छकि ब्योम बिवानं ॥२॥

ਆਤਮ ਉਪਦੇਸ ਭੇਸੁ ਸੰਜਮ ਕੋ ਜਾਪ ਸੁ ਅਜਪਾ ਜਾਪੈ ॥
आतम उपदेस भेसु संजम को जाप सु अजपा जापै ॥

ਸਦਾ ਰਹੈ ਕੰਚਨ ਸੀ ਕਾਯਾ ਕਾਲ ਨ ਕਬਹੂੰ ਬ੍ਯਾਪੈ ॥੩॥੨॥੨॥
सदा रहै कंचन सी काया काल न कबहूं ब्यापै ॥३॥२॥२॥

ਰਾਮਕਲੀ ਪਾਤਿਸਾਹੀ ੧੦ ॥
रामकली पातिसाही १० ॥

ਪ੍ਰਾਨੀ ਪਰਮ ਪੁਰਖ ਪਗ ਲਾਗੋ ॥
प्रानी परम पुरख पग लागो ॥

ਸੋਵਤ ਕਹਾ ਮੋਹ ਨਿੰਦ੍ਰਾ ਮੈ ਕਬਹੂੰ ਸੁਚਿਤ ਹ੍ਵੈ ਜਾਗੋ ॥੧॥ ਰਹਾਉ ॥
सोवत कहा मोह निंद्रा मै कबहूं सुचित ह्वै जागो ॥१॥ रहाउ ॥


Flag Counter