श्री दशम ग्रंथ

पृष्ठ - 1270


ਬ੍ਯਾਪਿ ਰਹਿਯੋ ਤਿਹ ਜਦਿਪ ਅਨੰਗਾ ॥
ब्यापि रहियो तिह जदिप अनंगा ॥

ਦੇਵਜਾਨਿ ਤਬ ਅਧਿਕ ਰਿਸਾਈ ॥
देवजानि तब अधिक रिसाई ॥

ਮੋਹਿ ਨ ਭਜ੍ਯੋ ਯਾਹਿ ਦੁਖਦਾਈ ॥੧੧॥
मोहि न भज्यो याहि दुखदाई ॥११॥

ਇਹ ਬਿਧਿ ਸ੍ਰਾਪ ਦੇਤ ਤਿਹ ਭਈ ॥
इह बिधि स्राप देत तिह भई ॥

ਕਥਾ ਚਉਪਈ ਸੁ ਮੈ ਬਨਈ ॥
कथा चउपई सु मै बनई ॥

ਪਾਪੀ ਫੁਰੈ ਮੰਤ੍ਰ ਤਵ ਨਾਹੀ ॥
पापी फुरै मंत्र तव नाही ॥

ਤੋ ਤੇ ਸੁਰ ਨ ਜਿਵਾਏ ਜਾਹੀ ॥੧੨॥
तो ते सुर न जिवाए जाही ॥१२॥

ਪ੍ਰਥਮ ਜਿਯਾਯੋ ਤਾਹਿ ਕਸਟ ਕਰਿ ॥
प्रथम जियायो ताहि कसट करि ॥

ਰਮ੍ਯੋ ਨ ਸੋ ਸ੍ਰਾਪ੍ਰਯੋ ਤਬ ਰਿਸਿ ਭਰਿ ॥
रम्यो न सो स्राप्रयो तब रिसि भरि ॥

ਪਿਤਾ ਭਏ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥
पिता भए इह भाति सुनायो ॥

ਦੇਵਰਾਜ ਇਹ ਕਚਹਿ ਪਠਾਯੋ ॥੧੩॥
देवराज इह कचहि पठायो ॥१३॥

ਤਾਤ ਬਾਤ ਕਹੋ ਮੈ ਸੋ ਕਰੋ ॥
तात बात कहो मै सो करो ॥

ਮੰਤ੍ਰ ਸਜੀਵਨ ਇਹ ਨਨੁਸਰੋ ॥
मंत्र सजीवन इह ननुसरो ॥

ਜਬ ਇਹ ਸੀਖਿ ਮੰਤ੍ਰ ਕਹ ਜੈ ਹੈ ॥
जब इह सीखि मंत्र कह जै है ॥

ਦੇਵਰਾਜ ਫਿਰਿ ਹਾਥ ਨ ਐ ਹੈ ॥੧੪॥
देवराज फिरि हाथ न ऐ है ॥१४॥

ਮੰਤ੍ਰ ਨ ਫੁਰੈ ਸ੍ਰਾਪ ਇਹ ਦੀਜੈ ॥
मंत्र न फुरै स्राप इह दीजै ॥

ਮੇਰੋ ਬਚਨ ਮਾਨਿ ਪਿਤੁ ਲੀਜੈ ॥
मेरो बचन मानि पितु लीजै ॥

ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਕਛੁ ਸੁਕ੍ਰ ਨ ਪਾਯੋ ॥
भेद अभेद कछु सुक्र न पायो ॥

ਮੰਤ੍ਰ ਨਿਫਲ ਕੋ ਸ੍ਰਾਪੁ ਦਿਵਾਯੋ ॥੧੫॥
मंत्र निफल को स्रापु दिवायो ॥१५॥

ਤਾਹਿ ਮਰੇ ਬਹੁ ਬਾਰ ਜਿਯਾਯੋ ॥
ताहि मरे बहु बार जियायो ॥

ਤਬ ਸ੍ਰਾਪ੍ਰਯੋ ਜਬ ਭੋਗ ਨ ਪਾਯੋ ॥
तब स्राप्रयो जब भोग न पायो ॥

ਤ੍ਰਿਯ ਚਰਿਤ੍ਰ ਗਤਿ ਕਿਨੂੰ ਨ ਪਾਈ ॥
त्रिय चरित्र गति किनूं न पाई ॥

ਜਿਨਿ ਬਿਧਨੈ ਇਹ ਨਾਰਿ ਬਨਾਈ ॥੧੬॥
जिनि बिधनै इह नारि बनाई ॥१६॥

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਤੀਨ ਸੌ ਇਕੀਸ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੩੨੧॥੬੦੫੯॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने त्रिया चरित्रे मंत्री भूप संबादे तीन सौ इकीस चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥३२१॥६०५९॥अफजूं॥

ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥

ਸੁਨੁ ਪ੍ਰਭੁ ਔਰ ਬਖਾਨੋ ਕਥਾ ॥
सुनु प्रभु और बखानो कथा ॥

ਐਹੈ ਚਿਤ ਹਮਾਰੇ ਜਥਾ ॥
ऐहै चित हमारे जथा ॥

ਛਜਕਰਨਨ ਕੋ ਦੇਸ ਬਸਤ ਜਹ ॥
छजकरनन को देस बसत जह ॥

ਸੁਛਬਿ ਕੇਤੁ ਇਕ ਹੁਤੋ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਤਹ ॥੧॥
सुछबि केतु इक हुतो न्रिपति तह ॥१॥

ਅਚਰਜ ਦੇ ਤਾ ਕੇ ਇਕ ਨਾਰੀ ॥
अचरज दे ता के इक नारी ॥

ਕਨਕ ਅਵਟਿ ਸਾਚੇ ਜਨੁ ਢਾਰੀ ॥
कनक अवटि साचे जनु ढारी ॥

ਸ੍ਰੀ ਮਕਰਾਛ ਮਤੀ ਦੁਹਿਤਾ ਤਿਹ ॥
स्री मकराछ मती दुहिता तिह ॥

ਛੀਨਿ ਕਰੀ ਸਸਿ ਅੰਸ ਸਕਲ ਜਿਹ ॥੨॥
छीनि करी ससि अंस सकल जिह ॥२॥

ਜਬ ਬਰ ਜੋਗ ਭਈ ਵਹੁ ਦਾਰਾ ॥
जब बर जोग भई वहु दारा ॥

ਸਾਹੁ ਪੂਤ ਤਨ ਕਿਯਾ ਪ੍ਯਾਰਾ ॥
साहु पूत तन किया प्यारा ॥

ਕਾਮ ਕੇਲ ਤਿਹ ਸਾਥ ਕਮਾਵੈ ॥
काम केल तिह साथ कमावै ॥

ਭਾਤਿ ਅਨਿਕ ਤਨ ਤਾਹਿ ਰਿਝਾਵੈ ॥੩॥
भाति अनिक तन ताहि रिझावै ॥३॥

ਨ੍ਰਿਪ ਤਨ ਭੇਦ ਕਿਸੂ ਨਰ ਭਾਖਾ ॥
न्रिप तन भेद किसू नर भाखा ॥

ਤਬ ਤੇ ਤਾਹਿ ਧਾਮ ਅਸਿ ਰਾਖਾ ॥
तब ते ताहि धाम असि राखा ॥

ਜਹਾ ਨ ਪੰਛੀ ਕਰੈ ਪ੍ਰਵੇਸਾ ॥
जहा न पंछी करै प्रवेसा ॥

ਜਾਇ ਨ ਜਹਾ ਪਵਨ ਕੋ ਵੇਸਾ ॥੪॥
जाइ न जहा पवन को वेसा ॥४॥

ਕੁਅਰਿ ਮਿਤ੍ਰ ਬਿਨੁ ਬਹੁ ਦੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥
कुअरि मित्र बिनु बहु दुखु पायो ॥

ਬੀਰ ਹਾਕਿ ਇਕ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਯੋ ॥
बीर हाकि इक निकट बुलायो ॥

ਤਾ ਸੌ ਕਹਾ ਤਹਾ ਤੁਮ ਜਾਈ ॥
ता सौ कहा तहा तुम जाई ॥

ਲ੍ਯਾਹੁ ਸਜਨ ਕੀ ਖਾਟਿ ਉਚਾਈ ॥੫॥
ल्याहु सजन की खाटि उचाई ॥५॥

ਸੁਨਤ ਬਚਨ ਤਹ ਬੀਰ ਸਿਧਯੋ ॥
सुनत बचन तह बीर सिधयो ॥

ਖਾਟ ਉਚਾਇ ਲ੍ਯਾਵਤ ਭਯੋ ॥
खाट उचाइ ल्यावत भयो ॥

ਕਾਮ ਭੋਗ ਕਰਿ ਕੁਅਰਿ ਕੁਅਰ ਸੰਗ ॥
काम भोग करि कुअरि कुअर संग ॥


Flag Counter