ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 396

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਮਾਧਵ ਊਧਵ ਲੈ ਅਪਨੇ ਸੰਗਿ ਏਕ ਸਮੈ ਕੁਬਿਜਾ ਗ੍ਰਿਹ ਆਏ ॥

maadhav aoodhav lai apane sang ek samai kubijaa grih aae |

ஒருமுறை கிருஷ்ணர், உத்தவனை அழைத்துக்கொண்டு குப்ஜாவின் வீட்டிற்கு வந்தார்

ਏ ਸੁਨਿ ਆਗੇ ਹੀ ਆਏ ਲਏ ਮਨ ਭਾਵਤ ਦੇਖਿ ਸਭੈ ਸੁਖ ਪਾਏ ॥

e sun aage hee aae le man bhaavat dekh sabhai sukh paae |

கிருஷ்ணர் வருவதைக் கண்ட குப்ஜா, முன்னேறி அவரை வரவேற்று, மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தார்

ਲੈ ਹਰਿ ਕੇ ਜੁਗ ਪੰਕਜ ਪਾਇਨ ਸੀਸ ਢੁਲਾਇ ਰਹੀ ਲਪਟਾਏ ॥

lai har ke jug pankaj paaein sees dtulaae rahee lapattaae |

(பின்னர்) ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் இரண்டு தாமரை பாதங்களை (கைகளில்) எடுத்து, அவள் (தன்) தலையை வைத்து (அவற்றைத் தழுவினாள்).

ਐਸੋ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਜੀਯ ਮੋ ਜਿਮ ਚਾਤ੍ਰਿਕ ਮੋਰ ਘਟਾ ਘਹਰਾਏ ॥੯੮੬॥

aaiso hulaas badtiyo jeey mo jim chaatrik mor ghattaa ghaharaae |986|

அவள் கிருஷ்ணரின் பாதங்களில் பணிந்து, மேகங்களைக் கண்டு மயில் மகிழ்ச்சி அடைவதைப் போல, அவள் மனதில் மிகவும் மகிழ்ச்சியடைந்தாள்.986.

ਊਚ ਅਵਾਸ ਬਨਿਯੋ ਅਤਿ ਸੁਭ੍ਰਮ ਈਗਰ ਰੰਗ ਕੇ ਚਿਤ੍ਰ ਬਨਾਏ ॥

aooch avaas baniyo at subhram eegar rang ke chitr banaae |

அவளுடைய தங்குமிடம் மிகவும் அழகாக இருக்கிறது, சிவப்பு நிற ஓவியங்கள் உள்ளன

ਚੰਦਨ ਧੂਪ ਕਦੰਬ ਕਲੰਬਕ ਦੀਪਕ ਦੀਪ ਤਹਾ ਦਰਸਾਏ ॥

chandan dhoop kadanb kalanbak deepak deep tahaa darasaae |

அங்கே சந்தனம், அக்கரையும், கடம்ப மரங்களும், மண் விளக்குகளும் காணப்பட்டன

ਲੈ ਪਰਜੰਕ ਤਹਾ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸਵਛ ਸੁ ਮਉਰ ਸੁਗੰਧ ਬਿਛਾਏ ॥

lai parajank tahaa at sundar savachh su maur sugandh bichhaae |

ஒரு அழகான உறங்கும் சோபா உள்ளது, அதில் ஒரு ஆடம்பரமான படுக்கை விரிக்கப்பட்டுள்ளது

ਦੋ ਕਰ ਜੋਰਿ ਪ੍ਰਨਾਮ ਕਰਿਯੋ ਤਬ ਕੇਸਵ ਤਾ ਪਰ ਆਨਿ ਬੈਠਾਏ ॥੯੮੭॥

do kar jor pranaam kariyo tab kesav taa par aan baitthaae |987|

குப்ஜா கிருஷ்ணரைக் கூப்பிய கைகளுடன் வரவேற்று மஞ்சத்தில் அமரச் செய்தார்.987.

ਦੋਹਰਾ ॥

doharaa |

டோஹ்ரா

ਰਤਨ ਖਚਤ ਪੀੜਾ ਬਹੁਰ ਲ੍ਯਾਈ ਭਗਤਿ ਜਨਾਇ ॥

ratan khachat peerraa bahur layaaee bhagat janaae |

அப்போது பக்தி பக்தியை வெளிப்படுத்தும் ரத்தினங்கள் பதித்த ஒரு கல்லைக் கொண்டு வந்தான்.

ਊਧਵ ਜੀ ਸੋ ਯੌ ਕਹਿਯੋ ਬੈਠਹੁ ਯਾ ਪਰ ਆਇ ॥੯੮੮॥

aoodhav jee so yau kahiyo baitthahu yaa par aae |988|

பின்னர் நகைகள் பதித்த ஒரு இருக்கையைக் கொண்டுவந்து, அதில் உட்காரும்படி உத்தவனை வேண்டினாள்.988.

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਊਧਵ ਜੀ ਕੁਬਜਾ ਸੋ ਕਹੈ ਨਿਜੁ ਪ੍ਰੀਤਿ ਲਖੀ ਅਤਿ ਹੀ ਤੁਮਰੀ ਮੈ ॥

aoodhav jee kubajaa so kahai nij preet lakhee at hee tumaree mai |

உத்தவா குப்ஜாவிடம் அவளது ஆழ்ந்த அன்பைக் கவனித்ததாகக் கூறினான்

ਹਉ ਅਤਿ ਦੀਨ ਅਧੀਨ ਅਨਾਥ ਨ ਬੈਠ ਸਕਉ ਸਮੁਹਾਇ ਹਰੀ ਮੈ ॥

hau at deen adheen anaath na baitth skau samuhaae haree mai |

அவர் மிகவும் தாழ்ந்தவர் மற்றும் ஏழை என்றும் கிருஷ்ணர் முன் உட்கார முடியாது என்றும் கூறினார்

ਕਾਨ੍ਰਹ ਪ੍ਰਤਾਪ ਤਬੈ ਉਠਿ ਪੀੜੇ ਕਉ ਦੀਨ ਉਠਾਇ ਕੇ ਵਾਹੀ ਘਰੀ ਮੈ ॥

kaanrah prataap tabai utth peerre kau deen utthaae ke vaahee gharee mai |

பிறகு (ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் மகிமையைக் காட்ட) அவர் அதே நேரத்தில் எழுந்து தலைமுறையைக் கொடுத்தார்.

ਪੈ ਇਤਨੋ ਕਰਿ ਕੈ ਭੂਅ ਬੈਠਿ ਰਹਿਯੋ ਗਹਿ ਪਾਇਨ ਨੇਹ ਛਰੀ ਮੈ ॥੯੮੯॥

pai itano kar kai bhooa baitth rahiyo geh paaein neh chharee mai |989|

கிருஷ்ணரின் மகிமையை உணர்ந்து, இருக்கையை ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு, பாசத்துடன் கிருஷ்ணரின் பாதங்களை கைகளில் பிடித்துக்கொண்டு, பூமியில் அமர்ந்தார்.989.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸੇਸ ਮਹੇਸ ਸੁਰੇਸ ਦਿਨੇਸ ਨਿਸੇਸ ਨ ਪਾਏ ॥

je pad pankaj ses mahes sures dines nises na paae |

சரண்-கமல் ஷேஷ்நாக, சஹேஷ், இந்திரன், சூரியன் மற்றும் சந்திரனைப் பெற முடியாதவர்கள்.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਬੇਦ ਪੁਰਾਨ ਬਖਾਨਿ ਪ੍ਰਮਾਨ ਕੈ ਗ੍ਯਾਨ ਨ ਗਾਏ ॥

je pad pankaj bed puraan bakhaan pramaan kai gayaan na gaae |

ஷேஷநாகம், சிவன், சூரியன், சந்திரன் ஆகியோரால் அடைய முடியாத பாதங்கள், வேதங்கள், புராணங்கள் போன்றவற்றில் அதன் பெருமை கூறப்பட்டுள்ளன.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਸਿਧ ਸਮਾਧਿ ਮੈ ਸਾਧਤ ਹੈ ਮਨਿ ਮੋਨ ਲਗਾਏ ॥

je pad pankaj sidh samaadh mai saadhat hai man mon lagaae |

சித்தர்கள் சமாதியிலும், முனிவர்களும் மௌனமாகத் தியானம் செய்யும் தாமரை பாதங்கள்.

ਜੇ ਪਦ ਪੰਕਜ ਕੇਸਵ ਕੇ ਅਬ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰ ਮੈ ਸਹਰਾਏ ॥੯੯੦॥

je pad pankaj kesav ke ab aoodhav lai kar mai saharaae |990|

திறமைசாலிகள் தங்கள் மயக்கத்தில் தியானம் செய்யும் அந்த பாதங்களை, இப்போது உதவன் மிகுந்த அன்புடன் அந்த பாதங்களை அழுத்துகிறான்.990.

ਸੰਤ ਸਹਾਰਤ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਮਹਾ ਬਿਗਸਿਯੋ ਮਨ ਭੀਤਰ ਸੋਊ ॥

sant sahaarat sayaam ke paae mahaa bigasiyo man bheetar soaoo |

ஆன்மீகத் தளத்தில் அதீத வளர்ச்சி அடையும் புனிதர்கள், இறைவனின் பாத மகிமையை மட்டுமே தாங்குகிறார்கள்.

ਜੋਗਨ ਕੇ ਜੋਊ ਧ੍ਯਾਨ ਕੇ ਬੀਚ ਨ ਆਵਤ ਹੈ ਅਤਿ ਬ੍ਯਾਕੁਲ ਹੋਊ ॥

jogan ke joaoo dhayaan ke beech na aavat hai at bayaakul hoaoo |

பொறுமையற்ற யோகிகளால் தியானத்தில் கவனிக்கப்படாத அந்த பாதங்கள்,

ਜਾ ਬ੍ਰਹਮਾਦਿਕ ਸੇਸ ਸੁਰਾਦਿਕ ਖੋਜਤ ਅੰਤਿ ਨ ਪਾਵਤ ਕੋਊ ॥

jaa brahamaadik ses suraadik khojat ant na paavat koaoo |

அந்த (கால்-தாமரை) பிரம்மா முதலியன, ஷேஷ்ணகா, தேவதா போன்றவற்றின் தேடலைத் தீர்த்துவிட்டன, ஆனால் எந்த முடிவையும் கண்டுபிடிக்க முடியவில்லை.

ਸੋ ਪਦ ਕੰਜਨ ਕੀ ਸਮ ਤੁਲਿ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਲੈ ਕਰਿ ਦੋਊ ॥੯੯੧॥

so pad kanjan kee sam tul palottat aoodhav lai kar doaoo |991|

யாருடைய மர்மம் பிரம்மா, இந்திரன், ஷேஷநாக முதலியவர்களுக்குப் புரியவில்லையோ, அந்தத் தாமரைக் கால்களை உதவன் தன் கைகளால் அழுத்துகிறான்.991.

ਇਤ ਸ੍ਯਾਮ ਪਲੋਟਤ ਊਧਵ ਪਾਇ ਉਤੈ ਉਨ ਮਾਲਨਿ ਸਾਜ ਕੀਏ ॥

eit sayaam palottat aoodhav paae utai un maalan saaj kee |

இந்தப் பக்கம் உத்தவன் கிருஷ்ணனின் பாதங்களை அழுத்திக் கொண்டிருக்க, இன்னொரு பக்கம் தோட்டக்காரப் பெண் குப்ஜா தன்னைத் தானே அலங்கரித்துக் கொண்டாள்.

ਸੁਭ ਬਜ੍ਰਨ ਕੇ ਅਰੁ ਲਾਲ ਜਵਾਹਰ ਦੇਖਿ ਜਿਸੈ ਸੁਖ ਹੋਤ ਜੀਏ ॥

subh bajran ke ar laal javaahar dekh jisai sukh hot jee |

மாணிக்கங்கள், ரத்தினங்கள் போன்ற ஆறுதல் தரும் விலையுயர்ந்த கற்களை அவள் அணிந்திருந்தாள்.

ਇਤਨੇ ਪਹਿ ਕਾਨ੍ਰਹ ਪੈ ਆਇ ਗਈ ਬਿੰਦੁਰੀ ਕਹਿਯੋ ਈਗਰ ਭਾਲਿ ਦੀਏ ॥

eitane peh kaanrah pai aae gee binduree kahiyo eegar bhaal dee |

நெற்றியில் குறியைப் பூசி, முடியைப் பிரித்ததில் வெண்ணிறத்தைப் போட்டுக் கொண்டு, கிருஷ்ணரின் அருகில் சென்று அமர்ந்தாள்.

ਤਿਹ ਰੂਪ ਨਿਹਾਰਿ ਹੁਲਾਸ ਬਢਿਯੋ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਜਦੁਬੀਰ ਹੀਏ ॥੯੯੨॥

tih roop nihaar hulaas badtiyo kab sayaam kahai jadubeer hee |992|

அவளின் அழகையும் நளினத்தையும் கண்டு கிருஷ்ணன் மனதில் மிகவும் மகிழ்ந்தான்.992.

ਸਜਿ ਸਾਜਨ ਮਾਲਨਿ ਅੰਗਨ ਮੈ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸੋ ਹਰਿ ਪਾਸ ਗਈ ॥

saj saajan maalan angan mai at sundar so har paas gee |

மலானா, தன் அவயவங்களில் அலங்கரிக்கப்பட்டு, (இருந்து) மிகவும் அழகாக ஸ்ரீ கிருஷ்ணரிடம் வந்தாள்.

ਮਨੋ ਦੂਸਰਿ ਚੰਦ੍ਰਕਲਾ ਪ੍ਰਗਟੀ ਮਨੋ ਹੇਰਤ ਕੈ ਇਹ ਰੂਪ ਮਈ ॥

mano doosar chandrakalaa pragattee mano herat kai ih roop mee |

தன்னைத் தானே கட்டிக்கொண்ட பிறகு, பெண் தோட்டக்காரன் குப்ஜா கிருஷ்ணனிடம் சென்று சந்திரகலாவின் இரண்டாவது வெளிப்பாடாகத் தோன்றினாள்

ਹਰਿ ਜੂ ਲਖਿ ਕੈ ਜੀਯ ਕੀ ਬਿਰਥਾ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਸੋਊ ਐਚ ਲਈ ॥

har joo lakh kai jeey kee birathaa kab sayaam kahai soaoo aaich lee |

குப்ஜாவின் மனக் கஷ்டத்தை உணர்ந்த கிருஷ்ணன் அவளைத் தன் பக்கம் இழுத்துக் கொண்டான்

ਤਿਹ ਊਪਰਿ ਬੈਸਿ ਅਸੰਕ ਭਈ ਮਨ ਕੀ ਸਭ ਸੰਕ ਪਰਾਇ ਗਈ ॥੯੯੩॥

tih aoopar bais asank bhee man kee sabh sank paraae gee |993|

கிருஷ்ணரின் அரவணைப்பில் அமர்ந்திருந்த குப்ஜாவும் வெட்கத்தை கைவிட்டு, அவளது தயக்கங்கள் அனைத்தும் முடிவுக்கு வந்தது.993.

ਬਹੀਯਾ ਜਬ ਹੀ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮਿ ਲਈ ਕੁਬਿਜਾ ਅਤਿ ਹੀ ਮਨ ਮੈ ਸੁਖ ਪਾਯੋ ॥

baheeyaa jab hee geh sayaam lee kubijaa at hee man mai sukh paayo |

கிருஷ்ணர் குப்ஜாவின் கையைப் பிடித்தபோது, அவள் மிகுந்த மகிழ்ச்சி அடைந்தாள்

ਸ੍ਯਾਮ ਮਿਲੇ ਬਹੁਤੇ ਦਿਨ ਮੈ ਹਮ ਕਉ ਕਹਿ ਕੈ ਇਹ ਭਾਤਿ ਸੁਨਾਯੋ ॥

sayaam mile bahute din mai ham kau keh kai ih bhaat sunaayo |

அவள் கேட்கும்படி சொன்னாள், ஓ கிருஷ்ணா! நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு என்னை சந்தித்தீர்கள்

ਚੰਦਨ ਜਿਉ ਤੁਹਿ ਅੰਗ ਮਲਿਯੋ ਤਿਹ ਤੇ ਹਮ ਹੂੰ ਜਦੁਬੀਰ ਰਿਝਾਯੋ ॥

chandan jiau tuhi ang maliyo tih te ham hoon jadubeer rijhaayo |

ஸ்ரீ கிருஷ்ணர் இன்று உங்கள் உடலில் சந்தனத்தைத் தடவி என்னை மகிழ்ச்சியடையச் செய்ததைப் போல.

ਜੋਊ ਮਨੋਰਥ ਥੋ ਜੀਯ ਮੈ ਤੁਮਰੇ ਮਿਲਏ ਸੋਊ ਮੋ ਕਰਿ ਆਯੋ ॥੯੯੪॥

joaoo manorath tho jeey mai tumare mile soaoo mo kar aayo |994|

யாதவர்களின் நாயகனே, உனது மகிழ்ச்சிக்காக நான் என் கால்களில் செருப்பைத் தேய்த்தேன், இப்போது உன்னைச் சந்தித்தவுடன், நான் என் மனதின் நோக்கத்தை அடைந்தேன்.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕੁਬਜਾ ਕੇ ਗ੍ਰਿਹ ਜਾ ਮਨੋਰਥ ਪੂਰਨ ਸਮਾਪਤੰ ॥

eit sree bachitr naattak granthe kubajaa ke grih jaa manorath pooran samaapatan |

பச்சிட்டர் நாடகத்தில் "குப்ஜா தனது வீட்டிற்குச் செல்லும் நோக்கத்தை நிறைவேற்றுவது" பற்றிய விளக்கத்தின் முடிவு.

ਅਥ ਅਕ੍ਰੂਰ ਕੇ ਧਾਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਜੂ ਆਏ ॥

ath akraoor ke dhaam kaanrah joo aae |

அக்ரூரரின் வீட்டிற்கு கிருஷ்ணர் சென்றதை பற்றிய விளக்கம் இப்போது தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਦੈ ਸੁਖ ਮਾਲਨਿ ਕਉ ਅਤਿ ਹੀ ਅਕ੍ਰੂਰਹਿ ਕੇ ਫਿਰ ਧਾਮਿ ਪਧਾਰਿਯੋ ॥

dai sukh maalan kau at hee akraooreh ke fir dhaam padhaariyo |

மாலனுக்கு மிகுந்த மகிழ்ச்சியைத் தந்த பிறகு, அக்ரூரரின் வீட்டிற்குச் சென்றனர். (கிருஷ்ணரின்) அணுகுமுறையைக் கேட்டு, அவர் காலடியில் இருக்கத் தொடங்கினார்.

ਆਵਤ ਸੋ ਸੁਨਿ ਪਾਇ ਲਗਿਯੋ ਤਿਹ ਮਧਿ ਚਲੋ ਹਰਿ ਪ੍ਰੇਮ ਚਿਤਾਰਿਯੋ ॥

aavat so sun paae lagiyo tih madh chalo har prem chitaariyo |

குப்ஜைக்கு இன்பம் அளித்துவிட்டு, கிருஷ்ணன் அக்ரூரரின் வீட்டிற்குச் சென்று, அவன் வந்ததைக் கேள்விப்பட்டு, அவன் காலில் விழுந்தான்.

ਸੋ ਗਹਿ ਸ੍ਯਾਮ ਕੇ ਪਾਇ ਰਹਿਯੋ ਕਬਿ ਨੇ ਮੁਖ ਤੇ ਇਹ ਭਾਤਿ ਉਚਾਰਿਯੋ ॥

so geh sayaam ke paae rahiyo kab ne mukh te ih bhaat uchaariyo |

பிறகு ஸ்ரீ கிருஷ்ணரின் பாதங்களைப் பற்றிக் கொண்டு, (அந்தக் காட்சி) கவிஞர் வாயிலிருந்து இவ்வாறு உச்சரித்துள்ளார்.

ਊਧਵ ਸੋ ਜਦੁਬੀਰ ਕਹਿਯੋ ਇਨ ਸੰਤਨ ਕੋ ਅਤਿ ਪ੍ਰੇਮ ਨਿਹਾਰਿਯੋ ॥੯੯੫॥

aoodhav so jadubeer kahiyo in santan ko at prem nihaariyo |995|

அவர் கிருஷ்ணரின் காலடியில் படுத்திருந்தபோது, அவரைப் பார்த்து, அவர் உத்தவரிடம், "இந்த மாதிரியான துறவிகளின் அன்பும் ஆழமானது, அதை நான் உணர்ந்தேன்" என்றார்.