ஸ்ரீ தசம் கிரந்த்

பக்கம் - 313

ਤ੍ਰਾਸ ਬਡੋ ਅਹਿ ਕੇ ਰਿਪੁ ਕੋ ਕਰਿ ਭਾਗਿ ਸਰਾ ਮਧਿ ਆਇ ਛਪੇ ਥੇ ॥

traas baddo eh ke rip ko kar bhaag saraa madh aae chhape the |

கருடன் (நீல ஜெய்) மீது மக்களாகிய எங்களுக்கு மிகுந்த பயம் இருந்தது, நாங்கள் இந்த குளத்தில் மறைந்திருந்தோம்.

ਗਰਬੁ ਬਡੋ ਹਮਰੇ ਪਤਿ ਮੈ ਅਬ ਜਾਨਿ ਹਮੈ ਹਰਿ ਨਾਹਿ ਜਪੇ ਥੇ ॥

garab baddo hamare pat mai ab jaan hamai har naeh jape the |

எங்கள் கணவருக்கு நிச்சயமாக ஒரு பெருமை இருந்தது, அவர் இறைவனை நினைக்கவில்லை

ਹੇ ਜਗ ਕੇ ਪਤਿ ਹੇ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਤੈ ਦਸ ਰਾਵਨ ਸੀਸ ਕਪੇ ਥੇ ॥

he jag ke pat he karunaa nidh tai das raavan sees kape the |

ஆண்டவரே, ராவணனின் பத்து தலைகளையும் வெட்டியது நீதான் என்பது எங்கள் முட்டாள் கணவனுக்குத் தெரியாது.

ਮੂਰਖ ਬਾਤ ਜਨੀ ਨ ਕਛੂ ਪਰਵਾਰ ਸਨੈ ਹਮ ਇਉ ਹੀ ਖਪੇ ਥੇ ॥੨੧੬॥

moorakh baat janee na kachhoo paravaar sanai ham iau hee khape the |216|

கிளர்ச்சியடைந்து நாங்கள் அனைவரும் எங்களை, எங்கள் குடும்பத்தை வீணாக அழித்துக்கொண்டோம்.

ਕਾਨ੍ਰਹ ਬਾਚ ਕਾਲੀ ਸੋ ॥

kaanrah baach kaalee so |

பாம்பு காளியின் குடும்பத்தை நோக்கி கிருஷ்ணரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਬੋਲਿ ਉਠਿਓ ਤਬ ਇਉ ਹਰਿ ਜੀ ਅਬ ਛਾਡਤ ਹਉ ਤੁਮ ਦਛਨਿ ਜਈਯੋ ॥

bol utthio tab iau har jee ab chhaaddat hau tum dachhan jeeyo |

அப்போது கிருஷ்ணர், "இப்போது நான் உங்கள் அனைவரையும் விடுவிக்கிறேன், நீங்கள் தெற்கு நோக்கிச் செல்லுங்கள்

ਰੰਚਕ ਨ ਬਸੀਯੋ ਸਰ ਮੈ ਸਭ ਹੀ ਸੁਤ ਲੈ ਸੰਗ ਬਾਟਹਿ ਪਈਯੋ ॥

ranchak na baseeyo sar mai sabh hee sut lai sang baatteh peeyo |

இந்தக் குளத்தில் எப்பொழுதும் தங்காதீர்கள், நீங்கள் அனைவரும் இப்போது உங்கள் குழந்தைகளுடன் சென்றுவிடலாம்.

ਸੀਘ੍ਰਤਾ ਐਸੀ ਕਰੋ ਤੁਮ ਹੂੰ ਤਿਰੀਆ ਲਈਯੋ ਅਰੁ ਨਾਮੁ ਸੁ ਲਈਯੋ ॥

seeghrataa aaisee karo tum hoon tireea leeyo ar naam su leeyo |

நீங்கள் அனைவரும் உங்கள் பெண்களை அழைத்துக்கொண்டு உடனே புறப்பட்டு இறைவனின் திருநாமத்தை நினைவு செய்யுங்கள்

ਛੋਡਿ ਦਯੋ ਹਰਿ ਨਾਗ ਬਡੋ ਥਕਿ ਜਾਇ ਕੈ ਮਧਿ ਬਰੇਤਨ ਪਈਯੋ ॥੨੧੭॥

chhodd dayo har naag baddo thak jaae kai madh baretan peeyo |217|

இவ்வாறே, கிருஷ்ணர் காளியை விடுவித்து, சோர்ந்து மணலில் படுத்துக் கொண்டார்.217.

ਕਬਿਯੋ ਬਾਚ ॥

kabiyo baach |

கவிஞரின் பேச்சு:

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਹੇਰਿ ਬਡੋ ਹਰਿ ਭੈ ਵਹ ਪੰਨਗ ਪੈ ਅਪਨੇ ਗ੍ਰਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਭਾਗਾ ॥

her baddo har bhai vah panag pai apane grih ko utth bhaagaa |

அந்த பாம்பு ஸ்ரீ கிருஷ்ணருக்கு மிகவும் பயந்து, பின்னர் எழுந்து தனது வீட்டை விட்டு ஓடியது.

ਬਾਰੂ ਕੇ ਮਧਿ ਗਯੋ ਪਰ ਕੈ ਜਨ ਸੋਇ ਰਹਿਯੋ ਸੁਖ ਕੈ ਨਿਸਿ ਜਾਗਾ ॥

baaroo ke madh gayo par kai jan soe rahiyo sukh kai nis jaagaa |

பெரிய பாம்பு எழுந்து தன் இடத்திற்குத் திரும்புவதைக் கண்ட கிருஷ்ணன், மணலில் படுத்திருந்ததைக் கண்ட கிருஷ்ணன், பல இரவுகள் விழித்திருந்ததைப் போல நிம்மதியாகத் தூங்க விரும்பினான்.

ਗਰਬ ਗਯੋ ਗਿਰ ਕੈ ਤਿਹ ਕੋ ਰਨ ਕੈ ਹਰਿ ਕੇ ਰਸ ਸੋ ਅਨੁਰਾਗਾ ॥

garab gayo gir kai tih ko ran kai har ke ras so anuraagaa |

அவனது பெருமை நொறுங்கி, இறைவனின் அன்பில் மூழ்கிவிட்டான்

ਲੇਟ ਰਹਿਓ ਕਰ ਕੇ ਉਪਮਾ ਇਹ ਡਾਰਿ ਚਲੇ ਕਿਰਸਾਨ ਸੁਹਾਗਾ ॥੨੧੮॥

lett rahio kar ke upamaa ih ddaar chale kirasaan suhaagaa |218|

வயலில் உழவர் விட்டுச் சென்ற பயன்படுத்தாத உரம் போல் இறைவனைப் போற்றிப் படுக்கத் தொடங்கினார்.218.

ਸੁਧਿ ਭਈ ਜਬ ਹੀ ਉਹ ਕੋ ਤਬ ਹੀ ਉਠ ਕੈ ਹਰਿ ਪਾਇਨ ਲਾਗਿਓ ॥

sudh bhee jab hee uh ko tab hee utth kai har paaein laagio |

பாம்புக்கு சுயநினைவு திரும்பியதும், கிருஷ்ணரின் காலில் விழுந்தான்

ਪਉਢਿ ਰਹਿਓ ਥਕ ਕੈ ਸੁਨਿ ਮੋ ਪਤਿ ਪਾਇ ਲਗਿਓ ਜਬ ਹੀ ਫੁਨਿ ਜਾਗਿਓ ॥

paudt rahio thak kai sun mo pat paae lagio jab hee fun jaagio |

ஆண்டவரே! சோர்வாக உறங்கி விழித்தவுடன் உன் பாதங்களைத் தொட வந்தேன்.

ਦੀ ਧਰਿ ਮੋਰਿ ਸੁ ਨੈਕੁ ਬਿਖੈ ਤੁਮ ਕਾਨ੍ਰਹ ਕਹੀ ਤਿਹ ਕੋ ਉਠਿ ਭਾਗਿਓ ॥

dee dhar mor su naik bikhai tum kaanrah kahee tih ko utth bhaagio |

ஓ கிருஷ்ணா! நீங்கள் கொடுத்த இடம் எனக்கு நல்லது. (இந்த விஷயத்தை) சொல்லிவிட்டு எழுந்து ஓடிவிட்டார். (கிருஷ்ணன் சொன்னான்)

ਦੇਖਿ ਲਤਾ ਤੁਮ ਕਉ ਨ ਬਧੈ ਮਮ ਬਾਹਨ ਮੋ ਰਸ ਮੋ ਅਨੁਰਾਗਿਓ ॥੨੧੯॥

dekh lataa tum kau na badhai mam baahan mo ras mo anuraagio |219|

கிருஷ்ணர் சொன்னார், நான் எதைச் சொன்னேனோ, நீங்கள் அதைச் செய்து தர்மத்தைக் கடைப்பிடியுங்கள், பெண்களே! சந்தேகத்திற்கு இடமின்றி என் வாகனமான கருடன் அவனைக் கொல்ல விரும்பியது, ஆனால் இன்னும் நான் அவனைக் கொல்லவில்லை.

ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਬਚਿਤ੍ਰ ਨਾਟਕ ਗ੍ਰੰਥੇ ਕ੍ਰਿਸਨਾਵਤਾਰੇ ਕਾਲੀ ਨਾਗ ਨਿਕਾਰਬੋ ਬਰਨਨੰ ॥

eit sree bachitr naattak granthe krisanaavataare kaalee naag nikaarabo barananan |

பச்சிட்டர் நாடகத்தில் கிருஷ்ண அவதாரத்தில் "பாம்பு காளியின் வெளியேற்றம்" பற்றிய விளக்கத்தின் முடிவு.

ਅਥ ਦਾਨ ਦੀਬੋ ॥

ath daan deebo |

இப்போது தொண்டு பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਨਾਗਿ ਬਿਦਾ ਕਰਿ ਕੈ ਗਰੜਧ੍ਵਜ ਆਇ ਮਿਲਿਓ ਅਪੁਨੇ ਪਰਵਾਰੈ ॥

naag bidaa kar kai gararradhvaj aae milio apune paravaarai |

நாகாவிடம் விடைபெற்று கிருஷ்ணா தன் குடும்பத்தாரிடம் வந்தார்

ਧਾਇ ਮਿਲਿਓ ਗਰੇ ਤਾਹਿ ਹਲੀ ਅਰੁ ਮਾਤ ਮਿਲੀ ਤਿਹ ਦੂਖ ਨਿਵਾਰੈ ॥

dhaae milio gare taeh halee ar maat milee tih dookh nivaarai |

பல்ராம் அவனிடம் ஓடி வர, அவனுடைய அம்மா அவனைச் சந்தித்தாள், அனைவரின் சோகமும் முடிந்தது

ਸ੍ਰਿੰਗ ਧਰੇ ਹਰਿ ਧੇਨ ਹਜਾਰ ਤਬੈ ਤਿਹ ਕੇ ਸਿਰ ਊਪਰਿ ਵਾਰੈ ॥

sring dhare har dhen hajaar tabai tih ke sir aoopar vaarai |

அதே நேரத்தில், ஆயிரம் தங்கக் கொம்புகள் கொண்ட பசுக்கள், கிருஷ்ணருக்குப் பலியிட்டு, தொண்டு கொடுக்கப்பட்டன.

ਸ੍ਯਾਮ ਕਹੈ ਮਨ ਮੋਹ ਬਢਾਇ ਬਹੁ ਪੁੰਨ ਕੈ ਬਾਮਨ ਕੋ ਦੈ ਡਾਰੈ ॥੨੨੦॥

sayaam kahai man moh badtaae bahu pun kai baaman ko dai ddaarai |220|

இவ்வாறே அவர்களின் அதீத பற்றுதலை மனதில் விரித்து இந்த தொண்டு பிராமணர்களுக்கு வழங்கப்பட்டது என்கிறார் கவிஞர் ஷியாம்.220.

ਲਾਲ ਮਨੀ ਅਰੁ ਨਾਗ ਬਡੇ ਨਗ ਦੇਤ ਜਵਾਹਰ ਤੀਛਨ ਘੋਰੇ ॥

laal manee ar naag badde nag det javaahar teechhan ghore |

சிவப்பு முத்துக்கள் மற்றும் பெரிய வைரங்கள் மற்றும் நகைகள் மற்றும் பெரிய யானைகள் மற்றும் வேகமான குதிரைகள், சபையர்கள்,

ਪੁਹਕਰ ਅਉ ਬਿਰਜੇ ਚੁਨਿ ਕੈ ਜਰਬਾਫ ਦਿਵਾਵਤ ਹੈ ਦਿਜ ਜੋਰੇ ॥

puhakar aau biraje chun kai jarabaaf divaavat hai dij jore |

சிவப்பு ரத்தினங்கள், முத்துக்கள், நகைகள் மற்றும் குதிரைகள் தொண்டுக்காக வழங்கப்பட்டன, பிராமணர்களுக்கு பல வகையான ப்ரோகேட் ஆடைகள் வழங்கப்பட்டன.

ਮੋਤਿਨਿ ਹਾਰ ਹੀਰੇ ਅਰੁ ਮਾਨਿਕ ਦੇਵਤ ਹੈ ਭਰਿ ਪਾਨਨ ਬੋਰੇ ॥

motin haar heere ar maanik devat hai bhar paanan bore |

முத்து நெக்லஸ்கள், வைரங்கள் மற்றும் நகைகளால் அவள் மார்பை நிரப்புகிறாள்.

ਕੰਚਨ ਰੋਕਿਨ ਕੇ ਗਹਨੇ ਗੜਿ ਦੇਤ ਕਹੈ ਸੁ ਬਚੇ ਸੁਤ ਮੋਰੇ ॥੨੨੧॥

kanchan rokin ke gahane garr det kahai su bache sut more |221|

வைரம், நகைகள் மற்றும் ரத்தினங்கள் நிறைந்த கழுத்தணிகள் நிரப்பப்பட்ட பைகள் கொடுக்கப்பட்டு, தங்க ஆபரணங்களைக் கொடுத்து, தாய் யசோதா தன் மகனைக் காக்க வேண்டும் என்று பிரார்த்தனை செய்கிறாள்.221.

ਅਥ ਦਾਵਾਨਲ ਕਥਨੰ ॥

ath daavaanal kathanan |

இப்போது காட்டுத் தீ பற்றிய விளக்கம் தொடங்குகிறது

ਸਵੈਯਾ ॥

savaiyaa |

ஸ்வய்யா

ਹੋਇ ਪ੍ਰਸੰਨਿ ਸਭੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਜਨ ਰੈਨ ਪਰੇ ਘਰ ਭੀਤਰਿ ਸੋਏ ॥

hoe prasan sabhe brij ke jan rain pare ghar bheetar soe |

பிரஜாவின் மக்கள் அனைவரும் மகிழ்ச்சியடைந்து, இரவில் தங்கள் வீடுகளில் தூங்கினர்

ਆਗ ਲਗੀ ਸੁ ਦਿਸਾ ਬਿਦਿਸਾ ਮਧਿ ਜਾਗ ਤਬੈ ਤਿਹ ਤੇ ਡਰਿ ਰੋਏ ॥

aag lagee su disaa bidisaa madh jaag tabai tih te ddar roe |

இரவு நேரத்தில் எல்லா திசைகளிலும் தீ மளமளவென பரவியதால் அனைவரும் அச்சமடைந்தனர்

ਰਛ ਕਰੈ ਹਮਰੀ ਹਰਿ ਜੀ ਇਹ ਚਿਤਿ ਬਿਚਾਰਿ ਤਹਾ ਕਹੁ ਹੋਏ ॥

rachh karai hamaree har jee ih chit bichaar tahaa kahu hoe |

அவர்கள் அனைவரும் கிருஷ்ணரால் பாதுகாக்கப்படுவார்கள் என்று நினைத்தார்கள்

ਦ੍ਰਿਗ ਬਾਤ ਕਹੀ ਕਰੁਨਾ ਨਿਧਿ ਮੀਚ ਲਯੋ ਇਤਨੈ ਸੁ ਤਊ ਦੁਖ ਖੋਏ ॥੨੨੨॥

drig baat kahee karunaa nidh meech layo itanai su taoo dukh khoe |222|

கிருஷ்ணர் அவர்களைக் கண்களை மூடச் சொன்னார், அதனால் அவர்களின் துன்பங்கள் அனைத்தும் தீரும்.222.

ਮੀਚ ਲਏ ਦ੍ਰਿਗ ਜਉ ਸਭ ਹੀ ਨਰ ਪਾਨ ਕਰਿਯੋ ਹਰਿ ਜੀ ਹਰਿਦੌ ਤਉ ॥

meech le drig jau sabh hee nar paan kariyo har jee haridau tau |

மக்கள் அனைவரும் கண்களை மூடியவுடன், கிருஷ்ணர் முழு நெருப்பையும் குடித்தார்

ਦੋਖ ਮਿਟਾਇ ਦਯੋ ਪੁਰ ਕੋ ਸਭ ਹੀ ਜਨ ਕੇ ਮਨ ਕੋ ਹਨਿ ਦਯੋ ਭਉ ॥

dokh mittaae dayo pur ko sabh hee jan ke man ko han dayo bhau |

அவர்களுடைய துன்பங்களையும் பயங்களையும் நீக்கினார்

ਚਿੰਤ ਕਛੂ ਨਹਿ ਹੈ ਤਿਹ ਕੋ ਜਿਨ ਕੋ ਕਰੁਨਾਨਿਧਿ ਦੂਰ ਕਰੈ ਖਉ ॥

chint kachhoo neh hai tih ko jin ko karunaanidh door karai khau |

அவர்கள் கவலைப்பட ஒன்றுமில்லை, அவர்களின் துக்கத்தை நீக்கும் கருணைக் கடல்.

ਦੂਰ ਕਰੀ ਤਪਤਾ ਤਿਹ ਕੀ ਜਨੁ ਡਾਰ ਦਯੋ ਜਲ ਕੋ ਛਲ ਕੈ ਰਉ ॥੨੨੩॥

door karee tapataa tih kee jan ddaar dayo jal ko chhal kai rau |223|

கிருஷ்ணரால் வேதனை நீக்கப்பட்ட அவர்கள், எதற்காகவும் கவலைப்படுவது எப்படி? நீர் அலைகளில் கழுவி குளிர்ந்தது போல் அனைவரின் வெப்பமும் தணிந்தது.223.

ਕਬਿਤੁ ॥

kabit |

கேபிட்

ਆਖੈ ਮਿਟਵਾਇ ਮਹਾ ਬਪੁ ਕੋ ਬਢਾਇ ਅਤਿ ਸੁਖ ਮਨਿ ਪਾਇ ਆਗਿ ਖਾਇ ਗਯੋ ਸਾਵਰਾ ॥

aakhai mittavaae mahaa bap ko badtaae at sukh man paae aag khaae gayo saavaraa |

மக்களின் கண்களை மூடிக்கொண்டு, முடிவில்லாத இன்பத்தில் தனது உடலை விரித்து, கிருஷ்ணர் அனைத்து நெருப்பையும் விழுங்கினார்

ਲੋਕਨ ਕੀ ਰਛਨ ਕੇ ਕਾਜ ਕਰੁਨਾ ਕੇ ਨਿਧਿ ਮਹਾ ਛਲ ਕਰਿ ਕੈ ਬਚਾਇ ਲਯੋ ਗਾਵਰਾ ॥

lokan kee rachhan ke kaaj karunaa ke nidh mahaa chhal kar kai bachaae layo gaavaraa |

மக்களின் பாதுகாப்பிற்காக, கருணையுள்ள இறைவன், பெரும் ஏமாற்றத்தின் மூலம் நகரைக் காப்பாற்றினான்.

ਕਹੈ ਕਬਿ ਸ੍ਯਾਮ ਤਿਨ ਕਾਮ ਕਰਿਓ ਦੁਖੁ ਕਰਿ ਤਾ ਕੋ ਫੁਨਿ ਫੈਲ ਰਹਿਓ ਦਸੋ ਦਿਸ ਨਾਵਰਾ ॥

kahai kab sayaam tin kaam kario dukh kar taa ko fun fail rahio daso dis naavaraa |

ஷ்யாம் கவி கூறுகையில், அவர் மிகுந்த கடின உழைப்பைச் செய்துள்ளார், இதன் மூலம் அவரது வெற்றி பத்து திசைகளிலும் பரவுகிறது.

ਦਿਸਟਿ ਬਚਾਇ ਸਾਥ ਦਾਤਨ ਚਬਾਇ ਸੋ ਤੋ ਗਯੋ ਹੈ ਪਚਾਇ ਜੈਸੇ ਖੇਲੇ ਸਾਗ ਬਾਵਰਾ ॥੨੨੪॥

disatt bachaae saath daatan chabaae so to gayo hai pachaae jaise khele saag baavaraa |224|

கிருஷ்ணர் மிகவும் கடினமான பணியைச் செய்ததாகவும், இதன் மூலம் அவரது பெயர் பத்துத் திசைகளிலும் பரவியதாகவும், இந்த வேலை அனைத்தும் ஒரு வித்தைக்காரனைப் போலவும், எல்லாவற்றையும் மென்று ஜீரணிக்கவும், தன்னைக் கண்ணில் படாதவாறு செய்ததாகவும் கவிஞர் ஷியாம் கூறுகிறார்.224.