ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 Sri Dasam Granth
Seite - 1004
ਪਕਰਿ ਰਾਵ ਕੋ ਤਰੇ ਦਬਾਯੋ ॥੧੮॥
pakar raav ko tare dabaayo |18|Als Raja begann, ihn zu streicheln, packte er ihn und drückte ihn nieder. (I8)
ਨ੍ਰਿਪ ਕੋ ਪਕਰਿ ਭੁਜਨ ਤੇ ਲਿਯੋ ॥
nrip ko pakar bhujan te liyo |Packte den König an den Armen
ਗੁਦਾ ਭੋਗ ਤਾ ਕੋ ਦ੍ਰਿੜ ਕਿਯੋ ॥
gudaa bhog taa ko drirr kiyo |Er hielt ihn an den Armen und vergewaltigte ihn mit anzüglichem Sex.
ਤੋਰਿ ਤਾਰਿ ਤਨ ਰੁਧਿਰ ਚਲਾਯੋ ॥
tor taar tan rudhir chalaayo |Das Blut floss aus dem Körper (gemeint ist der Anus) des Königs, nachdem dieser durchbrochen worden war.
ਅਧਿਕ ਰਾਵ ਮਨ ਮਾਝ ਲਜਾਯੋ ॥੧੯॥
adhik raav man maajh lajaayo |19|Er zerriss ihn, bis er blutete, und der Raja schämte sich zutiefst. (19)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਗੁਦਾ ਭੋਗ ਭੇ ਤੇ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਮਨ ਮਹਿ ਰਹਿਯੋ ਲਜਾਇ ॥
gudaa bhog bhe te nripat man meh rahiyo lajaae |Mit annulliertem Geschlechtsverkehr; Raja fühlte sich sehr gedemütigt,
ਤਾ ਦਿਨ ਤੇ ਕਾਹੂੰ ਤ੍ਰਿਯਹਿ ਲਯੋ ਨ ਨਿਕਟਿ ਬੁਲਾਇ ॥੨੦॥
taa din te kaahoon triyeh layo na nikatt bulaae |20|Und von da an hörte er auf, die Virtuosität anderer Frauen zu zerstören.(20)(1)
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਤ੍ਰਿਯਾ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਇਕ ਸੌ ਚੌਤੀਸਵੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੧੩੪॥੨੬੭੨॥ਅਫਜੂੰ॥
eit sree charitr pakhayaane triyaa charitre mantree bhoop sanbaade ik sau chauateesavo charitr samaapatam sat subham sat |134|2672|afajoon|134. Parabel der glückverheißenden Christen. Gespräch zwischen Raja und Minister, beendet mit Segen. (134)(2670)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਦੁਹਿਤਾ ਸਾਹੁ ਫਿਰੰਗ ਕੀ ਜਾ ਕੋ ਰੂਪ ਅਪਾਰ ॥
duhitaa saahu firang kee jaa ko roop apaar |Shah Farangh hatte eine Tochter, die äußerst hübsch war.
ਤੀਨਿ ਭਵਨ ਭੀਤਰ ਕਹੂੰ ਤਾ ਸਮ ਔਰ ਨ ਨਾਰਿ ॥੧॥
teen bhavan bheetar kahoon taa sam aauar na naar |1|In allen drei Bereichen war niemand mit ihr vergleichbar.(1)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਅਬਦੁਲ ਨਾਮ ਮੁਲਾਨਾ ਭਾਰੋ ॥
abadul naam mulaanaa bhaaro |Es war einmal ein großer Mulana namens Abdul.
ਸਹਿਰ ਜਹਾਨਾਬਾਦਿ ਉਜਿਯਾਰੋ ॥
sahir jahaanaabaad ujiyaaro |Es gab einen Maulana-Priester (muslimischen Priester) namens Abdul, der in der Stadt Jehanbad lebte.
ਹਾਜਰਾਤਿ ਜਬ ਬੈਠਿ ਮੰਗਾਵੈ ॥
haajaraat jab baitth mangaavai |Als er dort saß und „Hajrati“ (Dschinn-Geister) beschwor.
ਦੇਵ ਭੂਤ ਜਿਨਾਨ ਬੁਲਾਵੈ ॥੨॥
dev bhoot jinaan bulaavai |2|Während der Meditation rief er Teufel, Dämonen und Geister. (2)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਦੇਵ ਭੂਤ ਜਿਨਾਤ ਕਹ ਲੇਵੈ ਨਿਕਟ ਬੁਲਾਇ ॥
dev bhoot jinaat kah levai nikatt bulaae |Er sagte den Teufeln, Dämonen und Geistern, sie sollten näher zu ihm kommen.
ਜੌਨ ਬਾਤ ਚਿਤ ਮੈ ਰੁਚੈ ਤਿਨ ਤੇ ਲੇਤ ਮੰਗਾਇ ॥੩॥
jauan baat chit mai ruchai tin te let mangaae |3|Und was auch immer er vorhatte, er ließ sie auch ausführen.(3)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਤਾ ਪੈ ਪਰੀ ਬਹੁਤ ਚਲਿ ਆਵੈ ॥
taa pai paree bahut chal aavai |Viele Feen besuchten ihn.
ਕੋਊ ਨਾਚਿ ਉਠ ਕੋਊ ਗਾਵੈ ॥
koaoo naach utth koaoo gaavai |Eine Reihe von Sängern kamen zu ihm; einige sangen und andere tanzten für ihn.
ਭਾਤਿ ਭਾਤਿ ਕੇ ਭਾਵ ਦਿਖਾਵਹਿ ॥
bhaat bhaat ke bhaav dikhaaveh |Bhant zeigte verschiedene Gesten.
ਦੇਖਨਹਾਰ ਸਭੇ ਬਲਿ ਜਾਵਹਿ ॥੪॥
dekhanahaar sabhe bal jaaveh |4|Sie legten eine Koketterie an den Tag, die von den Zuschauern bewundert wurde.(4)
ਲਾਲ ਪਰੀ ਇਕ ਬਚਨ ਉਚਾਰੋ ॥
laal paree ik bachan uchaaro |sagte die rote Fee
ਸਾਹ ਪਰੀ ਸੁਨੁ ਬੈਨ ਹਮਾਰੋ ॥
saah paree sun bain hamaaro |Einmal erläuterte die Rote Fee alles und die Schwarze Fee antwortete.
ਸੁੰਦਰਿ ਕਲਾ ਕੁਅਰਿ ਇਕ ਭਾਰੀ ॥
sundar kalaa kuar ik bhaaree |Es gibt eine sehr schöne Frau namens Kala Kuri,
ਜਨੁਕ ਰੂਪ ਕੀ ਰਾਸਿ ਸਵਾਰੀ ॥੫॥
januk roop kee raas savaaree |5|„Kala Kunwar ist eine hübsche Jungfrau, als wäre sie eine Fundgrube der Großartigkeit.“ (5)
ਦੋਹਰਾ ॥
doharaa |Dohira
ਤਾਹੀ ਤੇ ਬਿਧਿ ਰੂਪ ਲੈ ਕੀਨੇ ਰੂਪ ਅਨੇਕ ॥
taahee te bidh roop lai keene roop anek |„Brahma hat ihren Charme geliehen und viele Schönheiten geschaffen.
ਰੀਝਿ ਰਹੀ ਮੈ ਨਿਰਖਿ ਛਬਿ ਮਨ ਕ੍ਰਮ ਸਹਿਤ ਬਿਬੇਕ ॥੬॥
reejh rahee mai nirakh chhab man kram sahit bibek |6|„Wenn ich sie anschaue, werde ich mit Leib und Seele erfüllt.“ (6)
ਚੌਪਈ ॥
chauapee |Chaupaee
ਤਾ ਕੀ ਪ੍ਰਭਾ ਜਾਤ ਨਹਿ ਕਹੀ ॥
taa kee prabhaa jaat neh kahee |Ihre Schönheit kann nicht beschrieben werden.
ਜਾਨੁਕ ਫੂਲਿ ਮਾਲਿਤੀ ਰਹੀ ॥
jaanuk fool maalitee rahee |„Sie steht über der Anbetung und scheint die Favoritin der Blumenmädchen zu sein.“
ਕਵਨ ਸੁ ਕਬਿ ਤਿਹ ਪ੍ਰਭਾ ਉਚਾਰੈ ॥
kavan su kab tih prabhaa uchaarai |Welcher Dichter kann seine Brillanz loben?
ਕੋਟਿ ਸੂਰ ਜਨੁ ਚੜੇ ਸਵਾਰੇ ॥੭॥
kott soor jan charre savaare |7|„Wer kann ihre Qualitäten beschreiben, da sie Tausende von Sonnen verkörpert?“ (7)
ਮੁਲਾ ਬਾਤ ਸ੍ਰਵਨ ਯਹ ਸੁਨੀ ॥
mulaa baat sravan yah sunee |Mulla hörte alles mit seinen Ohren
ਬਿਰਹ ਬਿਕਲ ਹ੍ਵੈ ਮੂੰਡੀ ਧੁਨੀ ॥
birah bikal hvai moonddee dhunee |Als Maulana solche Worte hörte, wurde er hysterisch.
ਏਕ ਦੇਵ ਭੇਜਾ ਤਹ ਜਾਈ ॥
ek dev bhejaa tah jaaee |(Er) schickte einen Deo dorthin
ਤਾ ਕੀ ਖਾਟ ਉਠਾਇ ਮੰਗਾਈ ॥੮॥
taa kee khaatt utthaae mangaaee |8|Er schickte einen Dämon zu ihr und ließ ihr Bett transportieren. (8)
ਵਾ ਸੁੰਦਰਿ ਕੋ ਕਛੁ ਨ ਬਸਾਯੋ ॥
vaa sundar ko kachh na basaayo |Diese Schönheit lebte nicht
ਮੁਲਾ ਕੇ ਸੰਗ ਭੋਗ ਕਮਾਯੋ ॥
mulaa ke sang bhog kamaayo |Sie war wehrlos und musste mit Maulana Liebe machen.
ਬੀਤੀ ਰੈਨਿ ਭੋਰ ਜਬ ਭਯੋ ॥
beetee rain bhor jab bhayo |Als die Nacht vorüber war und der Morgen kam
ਤਿਹ ਪਹੁਚਾਇ ਤਹੀ ਤਿਨ ਦਯੋ ॥੯॥
tih pahuchaae tahee tin dayo |9|Als die Nacht vorüber war, wurde sie zurückgebracht.(9)
ਐਸੀ ਬਿਧਿ ਤਿਹ ਰੋਜ ਬੁਲਾਵੈ ॥
aaisee bidh tih roj bulaavai |Auf diese Weise nannte ihn (der Mullah) jeden Tag.
ਹੋਤ ਉਦੋਤ ਫਿਰੰਗ ਪਠਾਵੈ ॥
hot udot firang patthaavai |Auf die gleiche Weise holte er sie jede Nacht ab und brachte sie dann zu Farangh Shah zurück.
ਮਨ ਮਾਨਤ ਕੇ ਕੇਲਨ ਕਰੈ ॥
man maanat ke kelan karai |Er spielte nach Herzenslust