Sri Dasam Granth

Pahina - 388

ਸੋਊ ਲਯੋ ਕੁਬਿਜਾ ਬਸ ਕੈ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੨॥

soaoo layo kubijaa bas kai ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |912|

Sa paggawa nito, walang kirot sa kanyang puso at walang kirot na bumangon sa puso ng berdugong iyon.912.

ਰਾਤਿ ਬਨੀ ਘਨ ਕੀ ਅਤਿ ਸੁੰਦਰ ਸ੍ਯਾਮ ਸੀਗਾਰ ਭਲੀ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥

raat banee ghan kee at sundar sayaam seegaar bhalee chhab paaee |

(Minsan) nagkaroon ng napakagandang itim na gabi at napakaganda rin ng itim (Krishna) na palamuti.

ਸ੍ਯਾਮ ਬਹੈ ਜਮੁਨਾ ਤਰਏ ਇਹ ਜਾ ਬਿਨੁ ਕੋ ਨਹੀ ਸ੍ਯਾਮ ਸਹਾਈ ॥

sayaam bahai jamunaa tare ih jaa bin ko nahee sayaam sahaaee |

��Ang pagpapaganda ng dumadagundong na gabi ay nagmumukhang kahanga-hanga, ang ilog ng Yamuna na kulay itim ay umaagos, at kung kanino walang katulong maliban kay Krishna,��

ਸ੍ਯਾਮਹਿ ਮੈਨ ਲਗਿਯੋ ਦੁਖ ਦੇਵਨ ਐਸੇ ਕਹਿਯੋ ਬ੍ਰਿਖਭਾਨਹਿ ਜਾਈ ॥

sayaameh main lagiyo dukh devan aaise kahiyo brikhabhaaneh jaaee |

Sinabi ni Radha na si Krishna bilang cupid ay lumilikha ng matinding paghihirap at na si Krishna ay pinaamo ni Kubja

ਸ੍ਯਾਮ ਲਯੋ ਕੁਬਿਜਾ ਬਸਿ ਕੈ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੩॥

sayaam layo kubijaa bas kai ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |913|

Sa paggawa nito ay walang kirot na bumangon sa kanyang puso at walang kirot na bumangon sa puso ng berdugong iyon.913.

ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਸਿਗਰੇ ਬ੍ਰਿਜ ਕੇ ਤਰੁ ਫੂਲ ਲਤਾ ਤਿਨ ਸੋ ਲਪਟਾਈ ॥

fool rahe sigare brij ke tar fool lataa tin so lapattaaee |

Sa bansa ng Braja, ang lahat ng mga puno ay puno ng mga bulaklak at ang mga gumagapang ay kasama nito.

ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਸਰਿ ਸਾਰਸ ਸੁੰਦਰ ਸੋਭ ਸਮੂਹ ਬਢੀ ਅਧਿਕਾਈ ॥

fool rahe sar saaras sundar sobh samooh badtee adhikaaee |

Ang mga tangke at sa loob nito, ang mga tangke at sa loob ng mga ito ang mga tagak ay mukhang matikas, ang kaluwalhatian ay tumataas sa buong paligid

ਚੇਤ ਚੜਿਯੋ ਸੁਕ ਸੁੰਦਰ ਕੋਕਿਲਕਾ ਜੁਤ ਕੰਤ ਬਿਨਾ ਨ ਸੁਹਾਈ ॥

chet charriyo suk sundar kokilakaa jut kant binaa na suhaaee |

Nagsimula na ang magandang buwan ng Chaitra, kung saan ang boses ng walang habas na nightingale ay naririnig

ਦਾਸੀ ਕੇ ਸੰਗਿ ਰਹਿਯੋ ਗਹਿ ਹੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੪॥

daasee ke sang rahiyo geh ho ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |914|

Ngunit ang lahat ng ito ay tila hindi kaakit-akit kung wala si Krishna, ang pamumuhay kasama ang kanyang tagapaglingkod ay walang sakit na lumitaw sa puso ng Krishna na iyon at walang sakit na lumitaw sa puso o

ਬਾਸ ਸੁਬਾਸ ਅਕਾਸ ਮਿਲੀ ਅਰੁ ਬਾਸਤ ਭੂਮਿ ਮਹਾ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥

baas subaas akaas milee ar baasat bhoom mahaa chhab paaee |

Ang masarap na amoy ay kumalat hanggang sa langit at ang buong lupa ay lumitaw na maluwalhati

ਸੀਤਲ ਮੰਦ ਸੁਗੰਧਿ ਸਮੀਰ ਬਹੈ ਮਕਰੰਦ ਨਿਸੰਕ ਮਿਲਾਈ ॥

seetal mand sugandh sameer bahai makarand nisank milaaee |

Mabagal at mabagal ang ihip ng malamig na hangin at may halong nektar ng mga bulaklak dito

ਪੈਰ ਪਰਾਗ ਰਹੀ ਹੈ ਬੈਸਾਖ ਸਭੈ ਬ੍ਰਿਜ ਲੋਗਨ ਕੀ ਦੁਖਦਾਈ ॥

pair paraag rahee hai baisaakh sabhai brij logan kee dukhadaaee |

(Sa buwan ng Visakha) ang alikabok ng mga bulaklak ay nakakalat sa lahat ng dako, (ngunit) ito ay masakit para sa mga tao ng Braj.

ਮਾਲਿਨ ਲੈਬ ਕਰੋ ਰਸ ਕੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੫॥

maalin laib karo ras ko ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |915|

Sa buwan ng Baisakh, ang alikabok ng polen ng mga bulaklak ay tila kaawa-awa sa mga tao ng Braja nang wala si Krishna, dahil doon sa lungsod, kumukuha ng mga bulaklak mula sa babaeng hardinero, walang sakit na lumitaw sa puso ng walang malasakit na si Krishna at ang kanyang dating.

ਨੀਰ ਸਮੀਰ ਹੁਤਾਸਨ ਕੇ ਸਮ ਅਉਰ ਅਕਾਸ ਧਰਾ ਤਪਤਾਈ ॥

neer sameer hutaasan ke sam aaur akaas dharaa tapataaee |

Ang tubig at hangin ay tila apoy at ang lupa at langit ay nagliliyab

ਪੰਥ ਨ ਪੰਥੀ ਚਲੈ ਕੋਊਓ ਤਰੁ ਤਾਕਿ ਤਰੈ ਤਨ ਤਾਪ ਸਿਰਾਈ ॥

panth na panthee chalai koaooo tar taak tarai tan taap siraaee |

Walang manlalakbay na gumagalaw sa landas at nakikita ang mga puno, pinapatahimik ng mga pasahero ang kanilang nasusunog na sensasyon

ਜੇਠ ਮਹਾ ਬਲਵੰਤ ਭਯੋ ਅਤਿ ਬਿਆਕੁਲ ਜੀਯ ਮਹਾ ਰਤਿ ਪਾਈ ॥

jetth mahaa balavant bhayo at biaakul jeey mahaa rat paaee |

Ang buwan ng Jeth ay sobrang init at ang isip ng lahat ay naliligalig

ਐਸੇ ਸਕ੍ਯੋ ਧਸਕ੍ਯੋ ਸਸਕ੍ਯੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੬॥

aaise sakayo dhasakayo sasakayo ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |916|

Sa ganoong panahon, ang isip ng walang malasakit na si Krishna ay hindi nalilihis o nagkakaroon ng anumang sakit dito.916.

ਪਉਨ ਪ੍ਰਚੰਡ ਬਹੈ ਅਤਿ ਤਾਪਤ ਚੰਚਲ ਚਿਤਿ ਦਸੋ ਦਿਸ ਧਾਈ ॥

paun prachandd bahai at taapat chanchal chit daso dis dhaaee |

Ang hangin ay umiihip sa napakalakas na bilis at ang masiglang isip na naliligalig ay tumatakbo sa lahat ng apat na direksyon

ਬੈਸ ਅਵਾਸ ਰਹੈ ਨਰ ਨਾਰਿ ਬਿਹੰਗਮ ਵਾਰਿ ਸੁ ਛਾਹ ਤਕਾਈ ॥

bais avaas rahai nar naar bihangam vaar su chhaah takaaee |

Ang lahat ng mga lalaki at babae ay nasa kanilang mga tahanan at ang lahat ng mga ibon ay nakakakuha ng proteksyon ng mga puno

ਦੇਖਿ ਅਸਾੜ ਨਈ ਰਿਤ ਦਾਦੁਰ ਮੋਰਨ ਹੂੰ ਘਨਘੋਰ ਲਗਾਈ ॥

dekh asaarr nee rit daadur moran hoon ghanaghor lagaaee |

Sa panahong ito ng Asarh, maririnig ang malalakas na tunog ng mga palaka at paboreal

ਗਾਢ ਪਰੀ ਬਿਰਹੀ ਜਨ ਕੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੭॥

gaadt paree birahee jan ko ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |917|

Sa ganoong kapaligiran, ang mga taong dumaranas ng hapdi ng paghihiwalay ay labis na nag-aalala, ngunit ang walang malasakit na si Krishna ay hindi nagpapakita ng awa at walang kirot na lumitaw sa kanyang isipan

ਤਾਲ ਭਰੇ ਜਲ ਪੂਰਨ ਸੋ ਅਰੁ ਸਿੰਧੁ ਮਿਲੀ ਸਰਿਤਾ ਸਭ ਜਾਈ ॥

taal bhare jal pooran so ar sindh milee saritaa sabh jaaee |

Ang mga tangke ay puno ng tubig at ang mga drains ng tubig ay nagsasama sa tangke

ਤੈਸੇ ਘਟਾਨਿ ਛਟਾਨਿ ਮਿਲੀ ਅਤਿ ਹੀ ਪਪੀਹਾ ਪੀਯ ਟੇਰ ਲਗਾਈ ॥

taise ghattaan chhattaan milee at hee papeehaa peey tter lagaaee |

Ang mga ulap ay nagdudulot ng tilamsik ng ulan at ang rain-bird ay nagsimulang bumigkas ng kanyang sariling musika

ਸਾਵਨ ਮਾਹਿ ਲਗਿਓ ਬਰਸਾਵਨ ਭਾਵਨ ਨਾਹਿ ਹਹਾ ਘਰਿ ਮਾਈ ॥

saavan maeh lagio barasaavan bhaavan naeh hahaa ghar maaee |

O ina! ang buwan ng Sawan ay dumating na, ngunit ang mapang-akit na Krishna na iyon ay wala sa aking tahanan

ਲਾਗ ਰਹਿਯੋ ਪੁਰ ਭਾਮਿਨ ਸੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੮॥

laag rahiyo pur bhaamin so ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |918|

Na si Krishna ay gumagala kasama ang mga kababaihan sa lungsod at sa paggawa nito, ang sakit ay hindi nanggagaling sa puso ng walang malasakit at walang awa na taong iyon.918.

ਭਾਦਵ ਮਾਹਿ ਚੜਿਯੋ ਬਿਨੁ ਨਾਹ ਦਸੋ ਦਿਸ ਮਾਹਿ ਘਟਾ ਘਰਹਾਈ ॥

bhaadav maeh charriyo bin naah daso dis maeh ghattaa gharahaaee |

Ang aking Panginoon ay wala dito at ang buwan ng Bhadon ay nagsimula na

ਦ੍ਯੋਸ ਨਿਸਾ ਨਹਿ ਜਾਨ ਪਰੈ ਤਮ ਬਿਜੁ ਛਟਾ ਰਵਿ ਕੀ ਛਬਿ ਪਾਈ ॥

dayos nisaa neh jaan parai tam bij chhattaa rav kee chhab paaee |

Ang mga ulap ay nagtitipon mula sa lahat ng sampung direksyon, walang pagkakaiba ang lumilitaw sa pagitan ng araw at gabi at sa kadiliman ang kidlat ay kumikislap tulad ng araw

ਮੂਸਲਧਾਰ ਛੁਟੈ ਨਭਿ ਤੇ ਅਵਨੀ ਸਗਰੀ ਜਲ ਪੂਰਨਿ ਛਾਈ ॥

moosaladhaar chhuttai nabh te avanee sagaree jal pooran chhaaee |

Umuulan ng mga pusa at aso mula sa langit at ang tubig ay kumalat sa buong mundo

ਐਸੇ ਸਮੇ ਤਜਿ ਗਯੋ ਹਮ ਕੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੧੯॥

aaise same taj gayo ham ko ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |919|

Sa panahong iniwan tayo ng walang awa na si Krishna at walang sakit na bumangon sa kanyang puso.919.

ਮਾਸ ਕੁਆਰ ਚਢਿਯੋ ਬਲੁ ਧਾਰਿ ਪੁਕਾਰ ਰਹੀ ਨ ਮਿਲੇ ਸੁਖਦਾਈ ॥

maas kuaar chadtiyo bal dhaar pukaar rahee na mile sukhadaaee |

Ang makapangyarihang buwan ng Kuaar (Asuj) ay nagsimula na at ang nagbibigay-aliw na si Krishna ay hindi pa tayo nakilala kahit ngayon.

ਸੇਤ ਘਟਾ ਅਰੁ ਰਾਤਿ ਤਟਾ ਸਰ ਤੁੰਗ ਅਟਾ ਸਿਮਕੈ ਦਰਸਾਈ ॥

set ghattaa ar raat tattaa sar tung attaa simakai darasaaee |

Nakikita ang mga puting ulap, ang ningning ng gabi at mga mansyon na parang bundok

ਨੀਰ ਬਿਹੀਨ ਫਿਰੈ ਨਭਿ ਛੀਨ ਸੁ ਦੇਖਿ ਅਧੀਨ ਭਯੋ ਹੀਯਰਾਈ ॥

neer biheen firai nabh chheen su dekh adheen bhayo heeyaraaee |

Ang mga ulap na ito ay gumagalaw na walang tubig sa kalangitan at nakikita ang mga ito ang aming puso ay naging mas naiinip

ਪ੍ਰੇਮ ਤਕੀ ਤਿਨ ਸੋ ਬਿਥਕ੍ਰਯੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੨੦॥

prem takee tin so bithakrayo ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |920|

Tayo ay hinihigop sa pag-ibig, ngunit tayo ay inilayo sa Krisna na iyon at walang anumang uri ng kirot sa puso ng walang awa na berdugong iyon.920.

ਕਾਤਿਕ ਮੈ ਗੁਨਿ ਦੀਪ ਪ੍ਰਕਾਸਿਤ ਤੈਸੇ ਅਕਾਸ ਮੈ ਉਜਲਤਾਈ ॥

kaatik mai gun deep prakaasit taise akaas mai ujalataaee |

Sa buwan ng Kartik, may ningning sa kalangitan tulad ng liwanag ng lampara

ਜੂਪ ਜਹਾ ਤਹ ਫੈਲ ਰਹਿਯੋ ਸਿਗਰੇ ਨਰ ਨਾਰਿਨ ਖੇਲ ਮਚਾਈ ॥

joop jahaa tah fail rahiyo sigare nar naarin khel machaaee |

Nagkalat ang mga lasing na grupo sa laro ng mga lalaki at babae dito at doon

ਚਿਤ੍ਰ ਭਏ ਘਰ ਆਂਙਨ ਦੇਖਿ ਗਚੇ ਤਹ ਕੇ ਅਰੁ ਚਿਤ ਭ੍ਰਮਾਈ ॥

chitr bhe ghar aangan dekh gache tah ke ar chit bhramaaee |

Nakikita ang bahay at patyo lahat ay naaakit tulad ng mga larawan

ਆਯੋ ਨਹੀ ਮਨ ਭਾਯੋ ਤਹੀ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੨੧॥

aayo nahee man bhaayo tahee ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |921|

Na si Krishna ay hindi dumating at ang kanyang isip ay nasisipsip sa isang lugar doon, sa paggawa nito, ay wala kahit kaunting pagdurusa sa isip ng walang awa na Krishna.921.

ਬਾਰਿਜ ਫੂਲਿ ਰਹੇ ਸਰਿ ਪੁੰਜ ਸੁਗੰਧ ਸਨੇ ਸਰਿਤਾਨ ਘਟਾਈ ॥

baarij fool rahe sar punj sugandh sane saritaan ghattaaee |

Ang masa ng lotus sa tangke ay kumakalat ng kanilang halimuyak

ਕੁੰਜਤ ਕੰਤ ਬਿਨਾ ਕੁਲਹੰਸ ਕਲੇਸ ਬਢੈ ਸੁਨਿ ਕੈ ਤਿਹ ਮਾਈ ॥

kunjat kant binaa kulahans kales badtai sun kai tih maaee |

Ang lahat ng iba pang mga ibon maliban sa sisne ay naglalaro at naririnig ang kanilang tunog, ang pag-iibigan ay tumataas pa sa isip

ਬਾਸੁਰ ਰੈਨਿ ਨ ਚੈਨ ਕਹੂੰ ਛਿਨ ਮੰਘਰ ਮਾਸਿ ਅਯੋ ਨ ਕਨ੍ਰਹਾਈ ॥

baasur rain na chain kahoon chhin manghar maas ayo na kanrahaaee |

Hindi pa dumating si Krishna kahit sa buwan ng Maghar, kaya walang kaginhawaan sa araw at sa gabi

ਜਾਤ ਨਹੀ ਤਿਨ ਸੋ ਮਸਕ੍ਰਯੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੨੨॥

jaat nahee tin so masakrayo ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |922|

Walang kapayapaan sa isip kung wala siya, ngunit walang kirot na bumangon sa puso ng walang malasakit na si Krishna at walang sakit na lumalabas.922.

ਭੂਮਿ ਅਕਾਸ ਅਵਾਸ ਸੁ ਬਾਸੁ ਉਦਾਸਿ ਬਢੀ ਅਤਿ ਸੀਤਲਤਾਈ ॥

bhoom akaas avaas su baas udaas badtee at seetalataaee |

May kapaligiran ng kalungkutan sa lupa, sa langit at sa tahanan at patyo

ਕੂਲ ਦੁਕੂਲ ਤੇ ਸੂਲ ਉਠੈ ਸਭ ਤੇਲ ਤਮੋਲ ਲਗੈ ਦੁਖਦਾਈ ॥

kool dukool te sool utthai sabh tel tamol lagai dukhadaaee |

Ang matinding sakit na gaya ng tinik ay tumataas sa pampang ng ilog at sa iba pang mga lugar at ang langis at ang regalo sa kasal ay pawang tila masakit.

ਪੋਖ ਸੰਤੋਖ ਨ ਹੋਤ ਕਛੂ ਤਨ ਸੋਖਤ ਜਿਉ ਕੁਮਦੀ ਮੁਰਝਾਈ ॥

pokh santokh na hot kachhoo tan sokhat jiau kumadee murajhaaee |

Kung paanong nalalanta ang liryo sa buwan ng Poh, ganoon din ang pagkalanta ng ating katawan

ਲੋਭਿ ਰਹਿਯੋ ਉਨ ਪ੍ਰੇਮ ਗਹਿਯੋ ਟਸਕ੍ਯੋ ਨ ਹੀਯੋ ਕਸਕ੍ਯੋ ਨ ਕਸਾਈ ॥੯੨੩॥

lobh rahiyo un prem gahiyo ttasakayo na heeyo kasakayo na kasaaee |923|

Na si Krishna ay nagpakita ng kanyang pagmamahal doon sa ilalim ng ilang tukso at sa paggawa nito, walang kirot o sakit na lumitaw sa kanyang puso.923.