ब्राह्मण उवाच।
चतुर्विंशतिः : १.
तदा ब्राह्मणः अतीव क्रुद्धः अभवत्
आतङ्कितः च उत्तिष्ठति स्म।
(अथ च वक्तुं प्रवृत्तः) अधुना अहम् अस्य राजानं गच्छामि
अहं च त्वां तत्र बद्ध्वा पृच्छामि। ११९.
राज कुमारी ने कहा-
अथ स राज कुमारी ब्राह्मणं जग्राह |
नद्यां च क्षिप्तवान्।
(सः) गृहीतः अष्टशतानि बकानि दत्तवान्
तं च सम्यक् शुद्धं कृतवान्। १२० ।
राज कुमारी पितुः समीपं गमिष्यामि इति वक्तुं आरब्धा
त्वं च मां वक्ष्यसि यत् त्वं मम हस्तं दत्तवान्।
अहं तव हस्तौ मुण्डयिष्यामि।
तदा एव अहं राज्ञः कन्या इति उच्यते। १२१.
ब्राह्मण उवाच।
एतत् श्रुत्वा ब्राह्मणः भीतः अभवत्
राजा च कुमारीचरणयोः पतितः।
(अहम्) करिष्यामि इति उक्तवान् यत् (भवतः) कथयसि।
मनःतः क्रोधं दूरं कुरु। १२२.
राज कुमारी ने कहा-
(अहं) प्रथमं स्नानं कृतवान् इति वदसि
अधिकं धनं प्राप्तुं (अनन्तरजन्मनि) च दरबं लुण्ठितवान् अस्ति।
(न इदानीम्) पाषाणं पूजयेत्
अहं च महायुगस्य पादे भविष्यामि। १२३ इति ।
कविः कथयति-
अथ ब्राह्मणः महाकालं पूजयति स्म
पाषाणं च (सालिग्रामं) नदीयां क्षिप्तवान्।
द्वितीयकर्णपर्यन्तं कोऽपि न जानाति स्म
ब्राह्मणस्य किं जातम्। १२४.
द्वयम् : १.
अनेन युक्त्या (राज कुमारी) ब्राह्मणं छलं कृत्वा पाषाणं भग्नवान्।
(सः) मद्यं भाङ्गं च दत्त्वा महाकालस्य सेवकं कृतवान्। १२५.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रियचरितस्य मन्त्री भूप साम्बदस्य २६६तमस्य चरितस्य समाप्तिः, सर्वं शुभम्। २६६.५१९५ इति । गच्छति
चतुर्विंशतिः : १.
तत्र रूपसेन् नाम राजा आसीत्
यो सुरूपः ऊजः बलवान् मेधावी च आसीत्।
सकल मतिः तस्य पत्नी आसीत्, २.
यस्य यथा राज कुमारी कुत्रापि नासीत्। १.
तत्र तुर्क (मुस्लिम) महिला निवसति स्म ।
कामदेवस्य भार्यायाः (रतिस्य) अपि तस्याः सदृशं रूपं नासीत्।
यदा सः नृपस्य सौन्दर्यं दृष्टवान् ।
ततः सा युवती तस्य प्रेम्णा पतिता । २.
(तत् तुर्कानी) स्वसखीं रूपसेन् प्रति प्रेषितवान्
तस्मै (तस्य) रागं च सूचितवान्।
उवाच च एकदा मम मुनिं शोभयतु।
हे नाथ ! अनाथं (मम) अनाथं कुरु। ३.
इति दूतं राजानं प्राह ।