शिवं सेवयामास बकक्रीडया च प्रीणयत् |
सः शिवस्य सेवां कृत्वा आराध्य च मनसा एकेन प्रीतिं कृत्वा कृष्णवधस्य वरं क्षणमात्रेण प्राप्तवान्।2276।
सुदक्षमुद्दिश्य शिवस्य वाक्यम्-
चौपाई
तदा शिवाजी एवम् उक्तवान्
अथ शिवः पुनस्तमब्रवीत्-कृष्णवधार्थं होमं कुरु
तस्मात् (हवन कुण्ड) मूर्तिः उद्भवति।
तेन होमात् (यज्ञात्) मूर्तिं प्राप्स्यसि, या कृष्णस्य प्राणं गृह्णीयात्।2277।
दोहरा
एकः (अपि) अवदत् यत् युद्धे यः कश्चित् तां (मूर्तिं) अमुखं करिष्यति (अर्थात् पश्चात् कृत्वा)।
“यदि कश्चित् तं युद्धे प्रतिधृत्य अप्रमादं करोति तर्हि सा शक्तिः भवन्तं मारयितुं आगमिष्यति”2278.
स्वय्या
इति शिवः सुदक्षं प्राह प्रसन्नः सन् |
अकरोत्, यथा शिवानिर्देशः
वह्निघृतादिप्रयोगेन वैदिकनियमानुसारेण हवनं चकार
स मूढः शिवस्य वचनस्य रहस्यं न अवगच्छति स्म।2279।
तस्मात् होमात् मूर्तिः निर्गतवती, तां दृष्ट्वा सर्वे भीताः अभवन्
कः स लोके महाबलः, यः तस्य विरुद्धं स्थातुं शक्नोति।
सा मूर्तिः क्रोधेन दन्तं कर्षन् उत्तिष्ठति स्म, महतीं गदां गृहीत्वा च
सर्वे मन्यन्ते स्म यत् इदानीं कृष्णः न जीविष्यति इति।2280।
चौपाई
(सा मूर्तिः) ततः द्वारिकां प्रति पलायितवान्।
तदा सा मूर्तिः मनसि अत्यन्तं क्रुद्धा द्वारकां प्रति गन्तुं प्रवृत्ता
अत्र श्रीकृष्णोऽपि श्रुतवान्