राजा रङ्कः अन्यः कोऽपि न जीवति। ४.
द्वयम् : १.
यत् जायते तत् नश्यति, न कश्चित् जीवति।
(यथा) उच्चैः नीचैः, राजा प्रजाः, देवा वा इन्द्रः, कोऽपि (किमर्थं न) ॥५॥
चतुर्विंशतिः : १.
(तदा राजा उक्तवान्) हे शोभने ! त्वं सर्वाणि वेदनाम् अपसारयसि
श्रीकृष्णं च मनसि ध्यायन्तु।
तत् पुत्रं मा दुःखं प्राप्नुयात्
ईश्वरं च अन्यं पुत्रं याचत। ६.
द्वयम् : १.
सौम्य सौन्दर्यम् ! शृणु भवतः गृहे बहवः पुत्राः भविष्यन्ति।
अतः तस्य विषये बहु चिन्ता न कुर्वन्तु।7.
चतुर्विंशतिः : १.
यदा राजा एवं व्याख्यातवान् |
तदा राज्ञी पुत्रस्य दुःखं विस्मृतवती।
सा अन्यस्य पुत्रस्य अपेक्षां कर्तुं आरब्धा ।
(एवं आशायां एव) चतुर्विंशतिवर्षाणि व्यतीतानि। ८.
अडिगः : १.
तदा सा महिला एकं सुन्दरं पुरुषं दृष्टवती।
तस्मिन् क्षणे सः गृहस्य सर्वाणि प्रज्ञां विस्मृतवान्।
सः दासीं प्रेषयित्वा तां आहूतवान्।
तेन सह सुखेन क्रीडति स्म। ९.
चतुर्विंशतिः : १.
तदा राज्ञी हृदये एतत् चिन्तितवती।
मित्राय सर्वं पाठितवान्
(यत् यदा अहं) बालः आसम्, (क) जोगी अपहृतवान्, .
परन्तु सुन्दरं इति मत्वा मां मा हन्तु। १०.
द्वयम् : १.
(अहं) बालः आसीत्, जोगी च वृकरूपं गृहीतवान्।
न जाने कस्य पुत्रोऽस्मि कस्य देशस्य च । ११.
चतुर्विंशतिः : १.
बन्धुः एवं पाठितवान्
स च गत्वा राजानम् अवदत्
यत् शिशुः पुत्रः मया नष्टः,
अद्य अन्वेषणेन तत् प्राप्तवन्तः। १२.
तद्वचनं श्रुत्वा राजा हर्षितः अभवत्
तं आहूय च।
अथ राज्ञी एवं उक्तवती।
हे पुत्र ! त्वं अस्मान् शृणु। १३.
त्वं (अस्मान्) स्वस्य सर्वं अतीतं वदसि
अस्माकं दुःखानि च सर्वाणि दहतु।
राज्ञः स्पष्टतया कथयतु
राजपुत्रत्वेन च राज्यं कुर्वन्तु। १४.
हे राज्ञी ! मम वक्तव्यं शृणुत।
अहं बालः आसम्, किमपि न जानामि स्म।
अहं भवन्तं वदामि यत् जोगी उक्तवान्
तव दुःखं च दुःखं च दूरीकरोतु। १५.
एकदा (तत्) जोगी (मम) एवम् अवदत्
तत् महत् सुन्दरं नगरं 'सूरत' अस्ति।
अहं वृकः भूत्वा तत्र गतः
शिशवं च राज्ञः पुत्रं प्रतिगृह्य। 16.
यदा अहं वृकः इव धावितवान्, .
अतः जनाः अग्रे धावितवन्तः।
(अहं) त्वां बगलीयां स्थापयामि
अन्यदेशं च गतः। १७.
अथ अन्ये शिष्याः (भोजनं) खादितुम् आनयन्ति स्म।
ते भक्षणेन भगवन्तं प्रीणयन्ति स्म।
(ते) अन्यत् किमपि खादितुम् आरक्षन्ति स्म
स च राजपुत्र इति मत्वा मां मुक्तवान्। १८.
द्वयम् : १.
एतत् श्रुत्वा रानीनेत्रेभ्यः अश्रुपातः अभवत्
राजा च तं दृष्ट्वा मित्रं पुत्रम् आहूय आलिङ्गितवान्। १९.
चतुर्विंशतिः : १.
(यदा) पुत्रः बालः आसीत्, तदा सः अपहृतः।
परन्तु अहं केवलं सद्कार्यं कृत्वा एव जीवितः अस्मि।
सः केवलं केनचित् कार्याय (अस्मिन्) देशे आगतः।
अतः अद्य मया अन्वेषणं कृत्वा प्राप्तम्। २०.
सा तं गृहीत्वा आलिंगितवती
राजानं च दृष्ट्वा सा (तस्य) मुखं चुम्बयति स्म।
मुनिः स्वगृहे शयितः
रात्रौ च तेन सह उपविष्टवान्। २१.
सा तं अष्टवादने गृहे एव स्थापयति स्म
पुत्रं च मुखेन पुत्रम् आहूतवान्।
तेन सह दिवारात्रौ क्रीडति स्म।