ਪੰਜਾਬੀ 
English 
پنجابی 
Español 
Français 
Deutsch 
Português 
Bahasa Indonesia 
Türkçe 
Tiếng Việt 
Filipino 
Svenska हिंदी संस्कृत 
Nederlands 
Română 
Magyar 
Polski 
Čeština 
Afrikaans 
Italiano Català 
Shqip 
Gaeilge Cymraeg 
Slovenčina 
Slovenščina 
Dansk 
Eesti 
Latviešu 
Lietuvių 
Norsk 
Malti 
Íslenska Galego 
Kreyòl Ayisyen 
Latin 
Bahasa Melayu 
Kiswahili 
Hrvatski 
Suomi 
Русский मराठी ગુજરાતી తెలుగు ಕನ್ನಡ தமிழ் മലയാളം 
বাংলা 
Ελληνικά 
日本語 
中文 اردو سنڌي 
فارسی 
العربية 
עברית 
한국어 श्री दसम् ग्रन्थः
पुटः - 900
ਮੋਰੇ ਧਾਮ ਪੂਤ ਬਿਧਿ ਦਯੋ ॥
मोरे धाम पूत बिधि दयो ॥सः ईश्वरः मम गृहे पुत्रं दत्तवान्।
ਧਾਮ ਜਵਾਈ ਨਾਮੁ ਜਤਾਯੋ ॥
धाम जवाई नामु जतायो ॥यस्य नाम गृह-जवाई आसीत्; सा तस्मै स्वादिष्टानि भोजनानि परोक्ष्यति स्म।(4)
ਆਦਰੁ ਕੈ ਭੋਜਨਹਿ ਖਵਾਯੋ ॥੪॥
आदरु कै भोजनहि खवायो ॥४॥अन्नं च (सा विधवा) कृत्वा महता आदरपूर्वकम्। ४.
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਐਸੀ ਭਾਤਿ ਬਰਿਸ ਜਬ ਬੀਤੀ ॥
ऐसी भाति बरिस जब बीती ॥एवं संवत्सरं व्यतीतम् ।
ਵਹ ਤ੍ਰਿਯ ਦੁਖ ਤੇ ਭਈ ਨਿਚੀਤੀ ॥
वह त्रिय दुख ते भई निचीती ॥एकं वर्षं गतं यदा सा सर्वेभ्यः क्लेशेभ्यः निवृत्ता अभवत् ।
ਵਹ ਤਿਹ ਘਰ ਕੋ ਕਾਮੁ ਚਲਾਵੈ ॥
वह तिह घर को कामु चलावै ॥सः (चोरः) स्वगृहस्य कार्याणि चालयति स्म
ਬਿਧਵਾ ਬਧੂ ਖੇਦ ਨਹਿ ਪਾਵੈ ॥੫॥
बिधवा बधू खेद नहि पावै ॥५॥चोरः तां सर्वं गृहकार्यं करोति स्म, सा कदापि किमपि चिन्तां न करोति स्म ।(५)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਕੇਤਿਕ ਦਿਨ ਤਹ ਚਲਿ ਗਯੋ ਤਾ ਕੀ ਸੁਤਾ ਚੁਰਾਇ ॥
केतिक दिन तह चलि गयो ता की सुता चुराइ ॥किञ्चित्कालानन्तरं तस्याः कन्याम् आदाय सः तां नीतवान् ।
ਤ੍ਰਿਯ ਰੋਵਤ ਕੁਟਵਾਰ ਕੇ ਤਟ ਚਟ ਕੂਕੀ ਜਾਇ ॥੬॥
त्रिय रोवत कुटवार के तट चट कूकी जाइ ॥६॥रोदिता विलपन्ती सा नगरपुलिसस्य समीपं गता।(६)
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਧਾਮ ਜਵਾਈ ਦੁਹਿਤਾ ਹਰੀ ॥
धाम जवाई दुहिता हरी ॥(ते वक्तुं आरब्धवन्तः) 'घर-जवाई' मम कन्या अपहृतवती अस्ति।
ਦੇਖਹ ਦੈਵ ਕਹਾ ਇਹ ਕਰੀ ॥
देखह दैव कहा इह करी ॥सा रोदिति स्म, 'निवासी जामाता मम कन्यायाः सह पलायितः।'
ਸੂਰ ਉਦੋਤ ਗਯੋ ਨਹਿ ਆਯੋ ॥
सूर उदोत गयो नहि आयो ॥सूर्योदये (सः) गतः, किन्तु न (अद्यापि) प्रत्यागतवान्।
ਮੈ ਤਿਨ ਕੋ ਕਛੁ ਸੋਧ ਨ ਪਾਯੋ ॥੭॥
मै तिन को कछु सोध न पायो ॥७॥'सूर्यः अस्तं गतः, परन्तु सः पुनः न आगतः।' तेषां वार्ता मम नास्ति।'(7)
ਕਾਜੀ ਕੋਟਵਾਰ ਜਬ ਸੁਨ੍ਯੋ ॥
काजी कोटवार जब सुन्यो ॥यदा काजी कोतवालः च वार्तालापं श्रुतवन्तौ।
ਦੁਹੂੰ ਬਿਹਸਿ ਕੈ ਮਾਥੋ ਧੁਨ੍ਰਯੋ ॥
दुहूं बिहसि कै माथो धुन्रयो ॥यदा क्वाजी (न्यायाधीशः) पुलिसकर्मचारी च एतत् श्रुत्वा तौ हसन् शिरः कम्पितवन्तौ ।
ਜਾ ਕੋ ਸੁਤਾ ਦਾਨੁ ਤੈ ਦਯੋ ॥
जा को सुता दानु तै दयो ॥यस्मै त्वं कन्याम् उपहाररूपेण दत्तवान्
ਕਹਾ ਭਯੋ ਜੌ ਗ੍ਰਿਹ ਲੈ ਗਯੋ ॥੮॥
कहा भयो जौ ग्रिह लै गयो ॥८॥'यदा त्वया तस्य कन्या विवाहिता तदा किं यदि सः तां स्वगृहं नीतवान्।'(8)
ਸਭਹਿਨ ਤਹਿ ਝੂਠੀ ਕਰਿ ਮਾਨ੍ਯੋ ॥
सभहिन तहि झूठी करि मान्यो ॥सर्वे तं मृषावादी इति मन्यन्ते स्म
ਭੇਦ ਅਭੇਦ ਕਛੁ ਹ੍ਰਿਦੈ ਨ ਜਾਨ੍ਯੋ ॥
भेद अभेद कछु ह्रिदै न जान्यो ॥सर्वे तां रहस्यं न अवगत्य मृषावादी इति ब्राण्ड् कृतवन्तः ।
ਲੂਟਿ ਦਰਬੁ ਤਾ ਕੋ ਸਭ ਲਯੋ ॥
लूटि दरबु ता को सभ लयो ॥तस्य (विधवा) धनं सर्वं लुण्ठितवान्
ਤਬ ਹੀ ਦੇਸ ਨਿਕਾਰੋ ਦਯੋ ॥੯॥
तब ही देस निकारो दयो ॥९॥अपितु सा लुण्ठिता, देशात् निर्वासिता च अभवत्।(9)(1)
ਇਤਿ ਸ੍ਰੀ ਚਰਿਤ੍ਰ ਪਖ੍ਯਾਨੇ ਪੁਰਖ ਚਰਿਤ੍ਰੇ ਮੰਤ੍ਰੀ ਭੂਪ ਸੰਬਾਦੇ ਛਿਹਤਰੋ ਚਰਿਤ੍ਰ ਸਮਾਪਤਮ ਸਤੁ ਸੁਭਮ ਸਤੁ ॥੭੬॥੧੩੧੦॥ਅਫਜੂੰ॥
इति स्री चरित्र पख्याने पुरख चरित्रे मंत्री भूप संबादे छिहतरो चरित्र समापतम सतु सुभम सतु ॥७६॥१३१०॥अफजूं॥षट् सप्ततितमः दृष्टान्तः शुभच्रितराणां राजमन्त्रीसंवादः, आशीर्वादेन सम्पन्नः। (७६)(१३०८) २.
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਚੰਦ੍ਰਪੁਰੀ ਭੀਤਰ ਹੁਤੋ ਚੰਦ੍ਰ ਸੈਨ ਇਕ ਰਾਵ ॥
चंद्रपुरी भीतर हुतो चंद्र सैन इक राव ॥चन्द्रपुरीयां चन्द्रसेन इति राजा निवसति स्म ।
ਬਲ ਗੁਨ ਬੀਰਜ ਮੈ ਜਨੁਕ ਤ੍ਰਿਦਸੇਸ੍ਵਰ ਕੇ ਭਾਵ ॥੧॥
बल गुन बीरज मै जनुक त्रिदसेस्वर के भाव ॥१॥शक्तिबुद्ध्या च शक्रस्य मूर्त्तिः ॥(१)
ਭਾਗਵਤੀ ਤਾ ਕੀ ਤ੍ਰਿਯਾ ਜਾ ਕੋ ਰੂਪ ਅਪਾਰ ॥
भागवती ता की त्रिया जा को रूप अपार ॥तस्य भार्यायाः भगवती अत्यन्तं शोभायुक्ता ।
ਰਤਿ ਰਤਿਨਾਥ ਪਛਾਨਿ ਤਿਹ ਝੁਕਿ ਝੁਕਿ ਕਰਹਿ ਜੁਹਾਰ ॥੨॥
रति रतिनाथ पछानि तिह झुकि झुकि करहि जुहार ॥२॥यम् अपि कामदेवः नमस्कारं कर्तुं प्रणमति स्म।(2)
ਏਕ ਪੁਰਖ ਸੁੰਦਰ ਹੁਤੋ ਰਾਨੀ ਲਯੋ ਬੁਲਾਇ ॥
एक पुरख सुंदर हुतो रानी लयो बुलाइ ॥एकदा राणी अतीव सुन्दरं पुरुषं आमन्त्रितवती,
ਭੋਗ ਅਧਿਕ ਤਾ ਸੋ ਕਿਯੋ ਹ੍ਰਿਦੈ ਹਰਖ ਉਪਜਾਇ ॥੩॥
भोग अधिक ता सो कियो ह्रिदै हरख उपजाइ ॥३॥सा तस्य प्रेम्णः पूर्णतया हृदयस्य तृप्तिम् अकरोत्।(3)
ਚੌਪਈ ॥
चौपई ॥चौपाई
ਕੇਲ ਕਰਤ ਰਾਜਾ ਜੂ ਆਯੋ ॥
केल करत राजा जू आयो ॥प्रेम्णः समये राजा प्रादुर्भूतः ।
ਰਾਨੀ ਹ੍ਰਿਦੈ ਅਧਿਕ ਦੁਖੁ ਪਾਯੋ ॥
रानी ह्रिदै अधिक दुखु पायो ॥रानी अतीव व्यथिता आसीत्।
ਯਾ ਕੋ ਦਯਾ ਕਹੌ ਕਾ ਕਰਿਹੌ ॥
या को दया कहौ का करिहौ ॥(सा चिन्तितवती,) 'तस्य विषये मया किं कर्तव्यम्।'
ਯਾ ਕੇ ਹਨੇ ਬਹੁਰਿ ਹੌ ਮਰਿਹੌ ॥੪॥
या के हने बहुरि हौ मरिहौ ॥४॥किं मया तं हत्वा ततः प्राणान् समाप्तं कर्तव्यम्।'( ४)
ਜਾਰ ਬਾਚ ॥
जार बाच ॥बन्धुः अवदत्-
ਤਬੈ ਜਾਰ ਯੌ ਕਥਾ ਉਚਾਰੀ ॥
तबै जार यौ कथा उचारी ॥अथ स सखा एवम् उक्तवान् ।
ਰਾਨੀ ਕਰਹੁ ਨ ਚਿੰਤ ਹਮਾਰੀ ॥
रानी करहु न चिंत हमारी ॥अथ परमोदः कथयति स्म-'राणी, मम चिन्ता मा कुरु।
ਯਹ ਤਰਬੂਜ ਕਾਟਿ ਮੁਹਿ ਦੀਜੈ ॥
यह तरबूज काटि मुहि दीजै ॥एतत् तरबूजं छित्त्वा ददातु।
ਯਾ ਕੀ ਗਰੀ ਭਛ ਕਰ ਲੀਜੈ ॥੫॥
या की गरी भछ कर लीजै ॥५॥'एतत् खरबूजं स्वयमेव तस्य गुदां खादित्वा मम कृते देहि।'(5)
ਤਬ ਰਾਨੀ ਸੋਊ ਕਾਜ ਕਮਾਯੋ ॥
तब रानी सोऊ काज कमायो ॥अथ राज्ञी तथैव चकरोत् ।
ਕਾਟਿ ਤਾਹਿ ਤਰਬੂਜ ਖੁਲਾਯੋ ॥
काटि ताहि तरबूज खुलायो ॥राणी अनुज्ञां कृत्वा तत् छित्त्वा खरबूजं खादतु।
ਲੈ ਖੋਪਰ ਤਿਨ ਸਿਰ ਪੈ ਧਰਿਯੋ ॥
लै खोपर तिन सिर पै धरियो ॥सः (तरबूजस्य) कपालं गृहीत्वा शिरसि स्थापितवान्
ਸ੍ਵਾਸ ਲੇਤ ਕਹ ਛੇਕੌ ਕਰਿਯੋ ॥੬॥
स्वास लेत कह छेकौ करियो ॥६॥ततः तस्य शिरसि शंखं प्रतिस्थाप्य श्वसनार्थं शिखरं समग्रं कृतवती।( ६)
ਦੋਹਰਾ ॥
दोहरा ॥दोहिरा
ਧਰਿ ਖੋਪਰ ਸਿਰ ਪਰ ਨਦੀ ਤਰਿਯੋ ਨ੍ਰਿਪਤਿ ਡਰ ਸੋਇ ॥
धरि खोपर सिर पर नदी तरियो न्रिपति डर सोइ ॥शिरसि शंखं कृत्वा सः तरन् पारं गतः।