सः एव ततः पलायितवान्।
राणस्य शरीरं क्रोधेन उष्णं जातम्। ६.
एवं पत्रं लिखित्वा प्रेषितवान्
हे मित्र ! त्वं मम विरक्तः न असि।
मम त्रुटिं क्षमस्व ।
इदानीं तव दासी अभवम्। ७.
यदि पुनः एवं (माम्) पश्यसि
ततः तेन अपि मां मारयतु।
सुकृतं तं त्वया हतम् |
अहो च मित्र ! अग्रे (सत्य) मार्गे मां स्थापयतु। ८.
द्वयम् : १.
(सः) मूढमतेन पत्रं पठितवान्, तस्य मनः प्रफुल्लितम्
रहस्यं च न ज्ञात्वा पुनः तस्य समीपम् आगतः। ९.
चतुर्विंशतिः : १.
यदा प्रथमः मित्रः तत्र आगतः
(तथा सः) अन्यस्य मित्रस्य बद्धः (लोथेन) दग्धः अभवत्।
(सः मनसि चिन्तितवान् यत्) यः मम मित्रं हतः,
स च गृह्य हन्तव्यः। १०.
एवं येन सा स्त्री सङ्गच्छति स्म।
अनेन चरित्रेण तं मारितवान्।
एतेषां स्त्रियाः प्रथा अपारम् अस्ति
यत् पारितुं न शक्यते। ११.
अत्र श्रीचरितोपख्यानस्य त्रिचरित्रस्य मन्त्री भूप साम्बदस्य २७३तमस्य चरितस्य समापनम्, सर्वं शुभम्। २७३.५२९० इति । गच्छति
चतुर्विंशतिः : १.
अम्बस्तः देशस्य राजा आसीत् ।
तस्य गृहे पद्मणि (देई) नामिका महिला आसीत् ।
तस्याः सौन्दर्यं महती आसीत्
कस्याः स्त्रिया सह कस्य उपमा कर्तव्या ? १.
तस्य गृहे एकः दासः आसीत्
तस्य सदृशः कृष्णवर्णः अन्यः कोऽपि नासीत् ।
तस्य नाम 'नमाफिक' आसीत् ।
कथं कश्चित् तं मनुष्यम् इति वक्तुं शक्नोति स्म ? २.
तस्मिन् एकः दासी लीनः आसीत्
अस्मिन् पृथिव्यां तस्मात् न्यूनमूर्खः कोऽपि नासीत् ।
नमफिकं तया स्त्रिया आहूतः
स्वेच्छया च तस्य सह यौनसम्बन्धं कृतवान्। ३.
तावत् राजा तत्र आगतः
यत्र दासी (सा) दासेन सह प्रेम्णा कुर्वती आसीत्।
तदा दासी आतङ्किता अभवत्
सहसा च सर्वं चैतन्यं गतं। ४.
अन्यत् किमपि तस्य साहाय्यं न कृतवान् ।
दासः हतः उल्टा लम्बितः च।
(अधः) मन्दं अग्निं प्रज्वलितवान्,
यथा तस्य मेदः अपसार्यते। ५.
यदा राजा दासं मृतं दृष्टवान्
तथा आश्चर्येन पृष्टः,
किमर्थं तं हत्वा लम्बमानः ?
यस्य च तदधः अग्निः प्रज्वलितः। ६.