Ai vetë iku prej andej.
Trupi i Ranit u nxeh nga inati. 6.
Ai shkroi një letër të tillë dhe e dërgoi
O mik! Ju nuk jeni ndarë nga unë.
Të lutem ma fal gabimin.
Tani jam bërë shërbëtorja jote. 7.
Nëse më shihni (më) si kjo përsëri
Pastaj më vrit edhe mua me këtë.
E vrave atë që bëri mirë
Dhe oh mik! Më vendos në rrugën (e drejtë) përpara. 8.
i dyfishtë:
(Ai) e lexoi letrën me një mendim budalla, dhe mendja iu fry
Dhe pa e ditur sekretin, ai erdhi përsëri tek ai. 9.
njëzet e katër:
Kur shoku i parë erdhi në atë vend
(Kështu ai u lidh (me lot) të një shoku tjetër dhe u dogj.
(Ai mendoi në mendjen e tij se) ai që ka vrarë mikun tim,
Ai gjithashtu duhet të kapet dhe të vritet. 10.
Kështu, me të cilën gruaja shoqërohej.
E vrau me këtë karakter.
Zakoni i këtyre grave është i jashtëzakonshëm
Të cilat nuk mund të kalohen. 11.
Këtu është përfundimi i karitrës së 273-të të Mantri Bhup Sambad të Tria Charitra të Sri Charitropakhyan, gjithçka është e mbarë. 273.5290. vazhdon
njëzet e katër:
Ambasti ishte një mbret i vendit.
Në shtëpinë e tij ishte një zonjë me emrin Padmani (Dei).
Bukuria e saj ishte e madhe
Kush duhet të krahasohet me cilën grua? 1.
Në shtëpinë e tij ishte një skllav
Nuk kishte njeri tjetër me ngjyrë të zezë si ai.
Ai quhej 'Namafik'.
Si mund ta quante dikush qenie njerëzore? 2.
Një shërbëtore ishte zhytur në të
Nuk kishte njeri në këtë tokë më pak budalla se ai.
Namafikun e thirri ajo grua
Dhe me dëshirë bëri seks me të. 3.
Në atë kohë mbreti erdhi atje
Ku shërbëtorja (ajo) bënte dashuri me robin.
Pastaj shërbëtorja e zuri paniku
Dhe papritmas e gjithë vetëdija u largua. 4.
Asgjë tjetër nuk e ndihmoi.
Skllavi u vra dhe u var me kokë poshtë.
(nën tij) ndezi një zjarr i butë,
Sikur po i hiqet dhjami. 5.
Kur mbreti e pa skllavin të vdekur
Kështu pyeti me habi,
Pse jeni varur pasi e keni vrarë?
Dhe për kë ndizet zjarri nën të. 6.